61 συνοπτικές παρατηρήσεις περί Χριστού, σοσιαλισμού και πλούτου
Ένας απροσδόκητος αριθμός ανθρώπων φαίνεται πλέον να νομίζει ότι ο Χριστός ήταν σοσιαλιστής. Σχεδόν στο σύνολό τους, οι άνθρωποι αυτοί δεν παρεξηγούν τον Χριστό. Παρεξηγούν τον σοσιαλισμό.
Άρθρο του John Miltimore, δημοσιευμένο στις 9/7/2020 από το Foundation for Economic Education (FEE).
Ως χριστιανός φιλελεύθερος, λίγα πράγματα με ανησυχούν περισσότερο από ό,τι η άνοδος του σοσιαλισμού στην Αμερική.
Μια δημοσκόπηση της Gallup τον Μάρτιο του 2020 διαπίστωσε ότι τέσσερις στους δέκα Αμερικανούς έχουν θετική άποψη για τον σοσιαλισμό. Μεταξύ των Δημοκρατικών, το 65% που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι έχει θετική άποψη για το δόγμα αυτό.
Εκείνο που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι αυτός ο ενστερνισμός του σοσιαλισμού έχει τρυπώσει στις εκκλησίες της Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια, μεταξύ των Χριστιανών φίλων μου, των μελών της οικογένειάς μου και των συντρόφων μου στην εκκλησία, έχω δει τη συμπάθεια για τον σοσιαλισμό να εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Μερικές φορές είναι απόλυτη υποστήριξη για σοσιαλιστικές πολιτικές, όπως το οικολογικό Green New Deal. Άλλες φορές είναι υποστήριξη για μαρξιστικές έννοιες που καλύπτονται με ένα λεπτό πέπλο ή μια αντικαπιταλιστική ρητορική.
Συζητούσα για χρόνια με ανθρώπους που προσπάθησαν να με πείσουν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, τον οποίο αναγνωρίζω ως Θεό κατά σάρκα, ήταν σοσιαλιστής. Σχεδόν στο σύνολό τους, θεωρώ ότι αυτά τα άτομα δεν παρεξηγούν τον Ιησού. Παρεξηγούν τον σοσιαλισμό.
Η απαρίθμηση των δεινών του σοσιαλισμού -που δεν έχουν αρχή και τέλος- είναι αρκετά εύκολη, αλλά έχω διαπιστώσει ότι η συσχέτιση αυτών των διδαγμάτων με το Ευαγγέλιο είναι κάπως πιο δύσκολη.
Δεν είπε ο Ιησούς ότι τα χρήματα είναι η ρίζα κάθε κακού; Δεν είπε ο Ιησούς ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τους πλούσιους να εισέλθουν στη Βασιλεία των Ουρανών; Δεν είπε ο Ιησούς σε έναν πλούσιο άνθρωπο να πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα και μετά να τα δώσει στους φτωχούς; Δεν είπε ο Ιησούς μια παραβολή σχετικά με έναν γαιοκτήμονα που πλήρωνε στους εργάτες τον ίδιο μισθό σε όλους τους εργάτες, παρ’ όλο που κάποιοι δούλευαν λιγότερο από άλλους;
Η επισήμανση ότι ο σοσιαλισμός έχει εξοντώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους δεν αντιμετωπίζει αυτά τα ερωτήματα. Όμως υπάρχουν απλές και πειστικές απαντήσεις σε κάθε ένα από αυτά, τις οποίες γνωρίζω τώρα αφού διάβασα το νέο βιβλίο του Lawrence Reed Was Jesus a Socialist? .
Ο Reed είναι ο επίτιμος πρόεδρος του FEE και ένας άνθρωπος που μπορώ να θεωρήσω προσωπικό φίλο και μέντορα. Πέρα από τα προσωπικά μου συναισθήματα, στο νέο του βιβλίο παρείχε ένα επίκαιρο και σχολαστικά μελετημένο έργο που αξίζει την προσοχή, ειδικά εκείνων που βλέπουν τις εκκλησίες ως τον δρόμο προς τα εμπρός, για μια στοργική και ειρηνική κοινωνία.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο χριστιανο-σοσιαλισμός βρίσκεται σε άνοδο. Το πώς θα τον αντιμετωπίσουμε θα είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί σε περιόδους ταραγμένων εποχών. Για να είμαι σαφής, δεν πιστεύω ότι ο Ιησούς ήταν καπιταλιστής. Ή φιλελεύθερος. Ή Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός.
Δείτε την άλλη άποψη, από τον Jesus Juerta de Sotο, αναρχοκαπιταλιστή νομικό, οικονομολόγο, καθηγητή και συγγραφέα:
Όπως παρατήρησε ο Daniel Hannan σ’ έναν υπέροχο πρόλογο του βιβλίου του Reed, ο Ιησούς υπερέβη τέτοιου είδους κατηγοριοποιήσεις και έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για τις πολιτικές ή κοινωνικές δομές της εποχής του, πόσο μάλλον για τη σημερινή.
«Το βασίλειό μου δεν είναι αυτού του κόσμου», είπε ο Ιησούς στον Πόντιο Πιλάτο, σύμφωνα με το κατά Ιωάννη 18:36. «Αν ήταν, οι υπηρέτες μου θα πολεμούσαν για να αποτρέψουν τη σύλληψή μου από τους Εβραίους ηγέτες. Όμως τώρα το βασίλειό μου είναι από άλλο μέρος».
Δυστυχώς, αυτή η απλή αλήθεια δεν θα αποτρέψει τους ανθρώπους να ισχυριστούν ότι ο Ιησούς ήταν σοσιαλιστής. Για τους Χριστιανούς που αναζητούν διανοητικά «πυρομαχικά», ώστε να αντικρούσουν κάτι τέτοιους ισχυρισμούς, δεν θα βρεθεί καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουν από το νέο βιβλίο του Reed.
Ακολουθεί μια σύντομη λίστα με παρατηρήσεις, γεγονότα και προβληματισμούς σχετικά με τον σοσιαλισμό, τον πλούτο και τον Ιησού από το βιβλίο.
Ο σοσιαλισμός είναι εκπληκτικά δύσκολο να οριστεί.
Τα Λεξικά της Οξφόρδης περιγράφουν τον σοσιαλισμό ως «μια πολιτική και οικονομική θεωρία κοινωνικής οργάνωσης που υποστηρίζει ότι τα μέσα παραγωγής, διανομής και συναλλαγών πρέπει να ανήκουν ή να ρυθμίζονται από την κοινότητα ως σύνολο».
Οι Σκανδαναβικές χώρες, όπως η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία δεν είναι πραγματικά σοσιαλιστικές.
Είναι κυρίως οικονομίες αγοράς και είναι περίπου τόσο ελεύθερες οικονομικά όσο κι οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας.
Η Κούβα (#178), η Βενεζουέλα (#179) και η Βόρεια Κορέα (#180) κατατάσσονται στις τελευταίες θέσεις του δείκτη.
Η Κούβα, η Βενεζουέλα και η Βόρεια Κορέα συγκαταλέγονται επίσης στις φτωχότερες χώρες στον κόσμο.
Ο Ιησούς αναφέρεται ως ο Πρίγκιπας της Ειρήνης στον Ησαΐα 9 (ένα βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που γράφτηκε περίπου 700 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού).
Όλες οι εκδοχές του σοσιαλισμού έχουν κάτι που τις ενώνει: τον εξαναγκασμό.
Ο σοσιαλισμός δεν θεωρείται πλέον ως «πραγματικός» σοσιαλισμός όταν αποτύχει.
Οι Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές της Αμερικής (DSA) είδαν δύο μέλη τους να κερδίζουν τις εκλογές για το Κογκρέσο για πρώτη φορά το 2018.
Ένα από αυτά ήταν η Alexandria Ocasio-Cortez.
Μια έκθεση του 2019 από το Victims of Communism Memorial Foundation διαπίστωσε ότι το 70% των millennials που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι θα ψήφιζαν έναν σοσιαλιστή.
Στη σύγχρονη πρακτική, ο σοσιαλισμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ οικειοθελώς.
Ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων λέει ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν σοσιαλιστής.
Αυτό το κλιπ του PragerUniversity, που εξηγεί γιατί ο Ιησούς δεν ήταν μαρξιστής είχε 1,3 εκατομμύρια προβολές μόνο στο YouTube (και περισσότερες από 4 εκατομμύρια σε όλες τις πλατφόρμες).
Οι προσκυνητές που ξεκίνησαν την Αποικία του Πλύμουθ δοκίμασαν ένα είδος σοσιαλισμού.
Το ίδιο συνέβη με τις σοσιαλιστικές κομμούνες του Rober Owen στη New Harmony της Ιντιάνα.
Το ίδιο με δεκάδες άλλα αποτυχημένα σοσιαλιστικά πειράματα.
Ο παρουσιαστής του MSNBC Λόρενς Ο' Ντόνελ είπε κάποτε ο Ιησούς ήταν «ο πρώτος καταγεγραμμένος υπέρμαχος ενός προοδευτικού φόρου εισοδήματος».
Τουλάχιστον τρεις από τις παραβολές του Ιησού αφορούν την οικονομία.
Καμία από αυτές δεν υποδηλώνει ότι ο Ιησούς αποδοκίμαζε την ιδιωτική ιδιοκτησία ή τις εθελούσιες συναλλαγές.
Πουθενά δεν υποστηρίζει την, δια της βίας, αναδιανομή του πλούτου ή την προοδευτική φορολογία.
Στην Παραβολή του Ιησού για τους Εργάτες στον Αμπελώνα, ο ιδιοκτήτης της γης θέτει μια σημαντική ερώτηση όταν αρχίζει να πληρώνει τους εργάτες: «Δεν έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου χρήματα;»
Η Παραβολή των ταλάντων θα κάνει τα μυαλά των σοσιαλιστών να εκραγούν.
Η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη είναι μια ιστορία ιδιωτικής πρωτοβουλίας και συμπόνιας.
Ο «πλούσιος» στον οποίο ο Ιησούς έδωσε εντολή να «πουλήσετε τα υπάρχοντά σας και να δώσετε στους φτωχούς» ήταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος.
Ο Απόστολος Παύλος δεν ισχυρίζεται ότι «τα χρήματα είναι η ρίζα κάθε κακού».
Στο κατά Τιμόθεο 1, ο Παύλος λέει ότι η αγάπη για το χρήμα «είναι η ρίζα κάθε είδους κακού».
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης προδίδει τον Ιησού για 30 αργύρια.
Στο κατά Λουκά 12, ένας άνδρας ζητά από τον Ιησού να αναδιανείμει τον πλούτο με τον δικό του τρόπο, σημειώνοντας ότι ο αδελφός του είχε λάβει μια κληρονομιά.
«Άνθρωπε, γιατί νομίζεις ότι είμαι ικανός να κρίνω ή να διαιρέσω;», απάντησε ο Ιησούς.
Ο Ιησούς συνέχισε: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από την απληστία· γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν συνίσταται στην αφθονία των πραγμάτων που έχει».
Η απληστία σημειώνεται επίσης ως αμαρτία στις 10 Εντολές: «Ουκ επιθυμήσεις».
Ο φθόνος, ο ξάδερφος του πόθου, είναι μέρος του «τρίποδου σκαμνιού» του σοσιαλισμού.
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ αποκάλεσε κάποτε τον σοσιαλισμό «το ευαγγέλιο του φθόνου».
Το 2019, ο Μπιλ ντε Μπλάζιο είπε ότι αν εκλεγεί πρόεδρος θα «φορολογούσε τους πλούσιους μέχρι θανάτου».
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης μάλιστα δημιούργησε μια σελίδα συγκέντρωσης χρημάτων για αυτό: taxthehell.com.
Ο Immanuel Kant όρισε τον φθόνο ως «την τάση να βλέπει κανείς την ευημερία των άλλων με αγωνία, ακόμη κι αν δεν μειώνει τη δική του».
Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Beto O'Rourke είπε «Οι πλούσιοι θα πρέπει να επιτρέψουν, ή να αναγκαστούν να επιτρέψουν, σε άτομα με χαμηλότερο εισόδημα να ζουν στις γειτονιές τους».
Το 2019, μια φοιτήτρια ρώτησε τον O'Rourke «γιατί, ως κάποιος που κερδίζει επταπλάσιο ποσό» από την αδερφή της, μια πρόσφατη απόφοιτη κολεγίου, «δίνει λιγότερες σε φιλανθρωπικές δωρεές από εκείνη;»
Ο Ο'Ρουρκ, ο οποίος έχει καθαρή περιουσία περίπου 10 εκατομμυρίων δολαρίων σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις, έδωσε 1.166 δολάρια σε φιλανθρωπικούς σκοπούς το 2017, λιγότερο από το ένα τρίτο του 1% του εισοδήματός του.
Στην απάντησή του στην φοιτήτρια, ο Ο'Ρουρκ υπονόησε ότι η δημόσια θητεία του ήταν μια μορφή φιλανθρωπίας.
Ο Helmut Schoeck, στο βιβλίο του Envy: A Theory of Social Behavior, έγραψε: «Το να διεκδικείς ανθρωπιστικά ‘‘κίνητρα’’, όταν το κίνητρο είναι ο φθόνος και ο υποτιθέμενος κατευνασμός του, είναι ένα αγαπημένο ρητορικό τέχνασμα των πολιτικών».
Στην Καινή Διαθήκη, το εδάφιο Ιακώβου 3:16 προειδοποιεί για το τίμημα του φθόνου: «Επειδή, όπου έχετε φθόνο και εγωιστική φιλοδοξία, εκεί θα βρείτε αταξία και κάθε κακή πρακτική».
Μια από τις πρώτες ιστορίες στη Βίβλο δείχνει ότι ο φθόνος οδηγεί έναν αδελφό (Κάιν) να σκοτώσει έναν άλλο (Άβελ).
Αν και δεν θα βρείτε τον φθόνο να επικυρώνεται πουθενά στις Γραφές, θα βρείτε άφθονη επιδοκιμασία του αντίθετου συναισθήματός του: της ευγνωμοσύνης.
Η ιδέα της ευγνωμοσύνης βρίσκεται σε περισσότερες από 40 βιβλικές περικοπές.
Ο Ιησούς δεν περιφρονούσε τα χρήματα.
Σε μια ομιλία του το 2013, ο μελετητής Yuval Levin σημείωσε ότι οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι «τείνουν να ξεκινούν από την ευγνωμοσύνη για ό,τι είναι καλό και ό,τι λειτουργεί στην κοινωνία και στη συνέχεια προσπαθούν να χτίσουν πάνω σε αυτό».
Οι προοδευτικοί, είπε ο Levin, «τείνουν να ξεκινούν από την οργή για ό,τι είναι κακό και χαλασμένο, και επιδιώκουν να το ξεριζώσουν».
Ο Άγγλος φιλόσοφος GK Chesterton είπε, «Θα υποστήριζα ότι η ευχαριστία είναι η υψηλότερη μορφή σκέψης. Kαι αυτή η ευγνωμοσύνη είναι ευτυχία που διπλασιάζεται από την κατάπληξη».
Η εντολή του Ιησού «να αποδώσουμε στον Καίσαρα όσα είναι του Καίσαρα, και στον Θεό όσα είναι του Θεού» είναι μια σιωπηρή επικύρωση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων.
Οι Αγίες Γραφές είναι γεμάτες με ιστορίες ατόμων που αντιστάθηκαν γενναία στην κατάχρηση εξουσίας του κράτους.
Η φυγή της Μαρίας και του Ιωσήφ από τη Βηθλεέμ στην Αίγυπτο ήταν καθεαυτή μια άρνηση υποταγής σε μια κακή κυβερνητική υπαγόρευση: μια εντολή του βασιλιά Ηρώδη να υποταχθεί στο φόνο των βρεφών.
Ο Καρλ Μαρξ ήταν πολύ κακός άνθρωπος.
Ο πνευματικός καρπός του Μαρξ, ο σοσιαλισμός, ευθύνεται για τους θανάτους δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και για μαζική φτώχεια.
Σε αυτούς τους θανάτους συγκαταλέγεται το μεγαλύτερο συμβάν μαζικής δολοφονίας στην ιστορία.
Ο Ιησούς προειδοποίησε τους οπαδούς του για ανθρώπους όπως ο Καρλ Μαρξ στο Ματθαίος 7:15-17: «Προσέχετε τους ψευδοπροφήτες. Σας πλησιάζουν με μανδύα προβάτου, αλλά μέσα τους είναι άγριοι λύκοι. Από τον καρπό τους θα τους αναγνωρίσετε».
Το να βάλεις τη λέξη «δημοκρατικός» μπροστά στον κόσμο «σοσιαλισμός» δεν καθιστά τον σοσιαλισμό καλοήθη.
Αυτή είναι μόνο μια μικρή γεύση από αυτά που θα μάθετε διαβάζοντας το νέο βιβλίο του Λόρενς Ριντ «Ήταν ο Ιησούς Σοσιαλιστής;».
Δείτε επίσης:
Ο Jonathan Miltimore είναι ο πρώην Senior Creative Strategist του FEE.org στο Ίδρυμα Οικονομικής Εκπαίδευσης.