Έπαινος στον Javier Milei, από τον Jesús Huerta de Soto
Ο Milei έδειξε ότι είναι εφικτό να λες πάντα την αλήθεια, να εξηγείς την σκληρή πραγματικότητα στους πολίτες και, πάρα ταύτα, και να τους βλέπεις να υπερψηφίζουν μαζικά τις ιδέες της ελευθερίας
(Ομιλία του καθηγητή Huerta de Soto, Μαδρίτη, Παρασκευή 21 Ιουνίου 2024. Απόδοση στα ελληνικά: Σπύρος Μάλλιος)
«Σήμερα τιμούμε έναν άνθρωπο που δεν φοβάται, έναν άνθρωπο που δεν διστάζει να θυσιάσει τον εαυτό του για χάρη της δίψας του να αλλάξει τον κόσμο. Έναν άνθρωπο του οποίου η καρδιά χτυπάει δυνατά στο άκουσμα, και μόνο, της λέξης «ελευθερία». Διότι ο Javier Milei αναζητά και μάχεται για την ελευθερία, το μεγάλο όνειρό του, ακούραστα, χωρίς συμβιβασμούς, και με ενέργεια και πάθος που μπορούν να βρεθούν στην ιστορία μόνο μεταξύ των μεγάλων ηρώων της ελευθερίας.
Ο Javier Milei έχει γίνει ένα πρότυπο. Πρώτα, για όσους ασκούν την Οικονομική Επιστήμη. Ως ένας ολοκληρωμένος οικονομολόγος, πολύ καλός γνώστης του αντικειμένου του, έχει καταφέρει με ταπεινότητα να αντιληφθεί ότι ο κόσμος γύρω μας μπορεί να γίνει κατανοητός μόνο μέσω της δυναμικής, επιχειρηματικής και δημιουργικής οπτικής της Αυστριακής Σχολής Οικονομολογίας (η οποία θα έπρεπε να είναι γνωστή ως η «Ισπανική Σχολή», καθώς ξεκίνησε με τους σχολαστικιστές της Χρυσής Εποχής της Ισπανίας).
Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ιδίου, ο Javier Milei κατάφερε να διακρίνει την «νεοκλασική παγίδα» του κυρίαρχου ρεύματος της οικονομικής θεωρίας, λόγω του μη ρεαλισμού των υποθέσεών της, του επίσημου (formal) και του μεθοδολογικού αναγωγισμού (reductionism), και, κυρίως, του γεγονότος ότι βασίζεται σε φαντασιακά υποδείγματα ισορροπίας. Στην χειρότερη περίπτωση, αυτά τα υποδείγματα ενθαρρύνουν την κοινωνική μηχανική και τον κρατισμό. Και, στην καλύτερη περίπτωση, έχουν οδηγήσει στο θανάσιμο λάθος να υπερασπίζεται η ελεύθερη αγορά για λανθασμένους λόγους – για παράδειγμα, διότι είναι «τέλεια», ενώ η ελεύθερη αγορά δεν είναι ποτέ σε ισορροπία, και, πολύ περισσότερο, δεν είναι «τέλεια». Αντιθέτως, όπως διδάσκει η αυστριακή σχολή, η αγορά είναι μια θαυμαστή και αυθόρμητη ανθρώπινη διαδικασία εθελοντικής συνεργασίας η οποία κινεί την δημιουργικότητα και τον συντονισμό, και αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να βελτιωθεί -πολλώ δε μάλλον να αντικατασταθεί- από τον κρατισμό, τον οποίο η αυστριακή σχολή έχει καταδείξει ως επιστημονικά ανέφικτο.
Ο Javier Milei έχει, επίσης, γίνει πρότυπο για τους σημερινούς πολιτικούς. Η βαθιά κατανόηση της επιστημονικής βάσης των ιδεών που εκφέρει είναι αυτή που, από μόνη της, του επιτρέπει να υπερασπίζεται την ελευθερία με την αποφασιστικότητα και την πνευματική ειλικρίνεια με τις οποίες την υπερασπίζεται. Όπως κανένας γιατρός δεν πρέπει να ασκεί την ιατρική χωρίς βαθιά γνώση της, κανένας πολιτικός ή κοινοβουλευτικός ηγέτης και κανένας πρέσβης ή αξιωματούχος κανενός υπουργείου δεν θα πρέπει να έχει την δικαιοδοσία να κάνει την δουλειά του χωρίς πρώτα να κατανοεί την βασική θεωρία της ελευθερίας και της ηθικής την οποία διδάσκει η Αυστριακή Σχολή.
Επί πλέον, εν όψει της τρέχουσας κατεύθυνσης της δημοκρατίας, η οποία έχει γίνει ένα στρεβλό σύστημα βασισμένο στα ψέματα και στην εξαγορά ψήφων με χρήματα κλεμμένα μέσω φόρων, ο Javier Milei έδειξε ότι είναι εφικτό να λες πάντα την αλήθεια και να εξηγείς την σκληρή πραγματικότητα στους πολίτες και, πάρα ταύτα, να λάβεις τις ψήφους τους και να τους δεις να υποστηρίζουν μαζικά τις ιδέες της ελευθερίας, με την βεβαιότητα ότι, ανεξάρτητα από τις αναπόφευκτες, ύπουλες, συνθήκες των καθημερινών ανούσιων πολιτικών πρακτικών, ο ηγέτης τους δεν θα χάσει τον δρόμο του ούτε θα μειώσει τις προσπάθειές του για να προωθεί όλο και περισσότερο την ελευθερία. Για αυτό, όλοι όσοι επιδιώκουν να γίνουν οι Milei της κάθε χώρας, τώρα έχουν έναν οδικό χάρτη, και γνωρίζουν τί πρέπει να κάνουν: να ακολουθήσουν, κατά γράμμα, το παράδειγμα του Milei.
Επί πλέον, ο Javier Milei έχει γίνει ένα πρότυπο για τον καθένα, ειδικά για τους νέους ανθρώπους. Παρουσία του πιο θανατηφόρου ιού που προσβάλλει την ανθρώπινη ψυχή –του κρατισμού– ο Javier Milei έχει την εξαιρετική ικανότητα να καταστήσει δημοφιλείς, όπως κανένας άλλος, τις ιδέες της ελευθερίας, διδάσκοντας χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους, στις πλατείες και μέσω των μέσων ενημέρωσης, και να συντρίψει διανοητικά και ηθικά τις κρατικιστικές ιδέες που μέχρι τώρα έχουν προκαλέσει «γρίπη» σε «καλούς ανθρώπους», όπως λέει και ο ίδιος.
Ειδικότερα, ο Javier Milei είναι ένα πρότυπο για τους νέους ανθρώπους, των οποίων τα μυαλά δεν έχουν ακόμη διαβρωθεί πλήρως ή «κολλήσει» με το ναρκωτικό του κρατισμού. Όταν οι νέοι άνθρωποι αρχίζουν να μελετούν και να ακολουθούν τις ιδέες της Αυστριακής Σχολής, σύντομα γίνονται οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ελευθερίας και οι πιο φανατικοί εχθροί της συστηματικής βίας και του εξαναγκασμού, τα οποία ενσωματώνει το κράτος. Στην μακροχρόνια μάχη ανάμεσα στο καλό, αντιπροσωπευόμενο από την ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία, και το κακό, αντιπροσωπευόμενο από την κρατική βία και εξαναγκασμό, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ο κρατισμός, από πλευράς διανοητικής, ηθικής και ιστορικής, έχει δεχθεί ένα θανάσιμο πλήγμα, και είναι δική μας αποστολή κατά την διάρκεια του τρέχοντος αιώνα να τον αποτελειώσουμε. Χάρις στον Javier Milei και σε όσους, αναμφίβολα, θα ακολουθήσουν, το μέλλον είναι δικό μας. Ανήκει σε όσους από εμάς αγαπούν και πιστεύουν στην ελευθερία. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι πολιτικοί και οι κρατιστές κάθε είδους, ή, όπως θα έλεγε και ο Milei, η παγκόσμια «αριστερά» (αν και θα προσέθετα, παραφράζοντας τον Hayek, η αριστερά όλων των κομμάτων, είτε είναι αριστερά κόμματα είτε δεξιά κόμματα), είναι τώρα σε μια πραγματική κατάσταση σοκ, τρομοκρατημένοι, και απολογούμενοι.
Τέταρτο, και τελευταίο, ο Javier Milei είναι ένα πρότυπο γενναιοδωρίας –και όχι μόνο γενναιοδωρίας προς του πρώην αντιπάλους του, από όπου και αν προέρχονται, οι οποίοι, με ειλικρίνεια και αφοσίωση, εν τέλει έχουν το ηθικό σθένος και την πνευματική ειλικρίνεια να αποδεχθούν τα λάθη τους, μεταστρεφόμενοι και αποδεχόμενοι το ιδανικό της ελευθερίας. Για παράδειγμα, ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων λέει: «Δεν γνώριζα, αλλά αφού άκουσα τον Milei, κατάλαβα ότι αυτό που ήμουν πάντοτε, ή αυτό που θα ήθελα να είμαι, είναι αναρχοκαπιταλιστής».
Πάνω από όλα, ο Milei είναι ένα υπόδειγμα πνευματικής γενναιοδωρίας, διότι δεν έγινε ποτέ αλαζονικός, και, σε κάθε ευκαιρία, αναφέρει τους μεγάλους μέντορές του –ανάμεσά τους και αυτούς, όπως εγώ, που δεν αξίζουν να τοποθετούνται δίπλα σε γίγαντες όπως οι Mises, Hayek, Rothbard, Kirzner και Hoppe.
Ο Javier Milei μου έχει δώσει μέγιστη προσωπική χαρά σε αυτό το σημείο της ζωής μου, ειδικά από τότε που η αδερφή του, η Καρίνα, μας είπε εδώ, στο Καζίνο της Μαδρίτης, ακριβώς ένα έτος πριν, ότι έχει ληφθεί η απόφαση να διεκδικήσει την προεδρία, σε μια στιγμή που κανένας από εμάς δεν μπορούσε καν να φανταστεί πόση δημοφιλία και πόση απήχηση έχουν αποκτήσει παγκοσμίως οι ιδέες της Αυστριακής Σχολής και της ελευθερίας, χάρις στον Milei. Ως εκ τούτου, χρωστώ σε αυτόν τον άνθρωπο ειλικρινή ευγνωμοσύνη για την πνευματική γενναιοδωρία του και για την χαρά που μου έδωσε.
Και εδώ, ευτυχώς, ο Κουβανός καλλιτέχνης Richard Somonte μου πρόσφερε την βοήθειά του. Ο Somonte ήρθε στην Ισπανία για να γλιτώσει από τον σοσιαλισμό, και είναι ειδικευμένος στα τεράστια πορτρέτα διασήμων προσώπων, ειδικά ταυρομάχων, όπως ο Juan Belmonte (για τον οποίο, πράγματι, ο παππούς μου είχε την θέση του banderillero [αυτός που ρίχνει τα μικρά αγκιστροφόρα ακόντια ταυρομαχίας]). Αμέσως μου ήρθε η ιδέα να παραγγείλω ένα μεγάλο πορτρέτο αυτού του αληθινού πολιτικού ταυρομάχου του εικοστού πρώτου αιώνα, του Javier Milei. (Και, σε αυτήν την περίπτωση, ο ταύρος με τον οποίο μάχεται και τον οποίο προσπαθεί να σκοτώσει είναι προφανώς το κράτος.) Σήμερα έχουμε το πορτρέτο εδώ για να το παρουσιάσουμε σε εκείνον σε αυτήν την εκδήλωση. Είναι αφιερωμένο σε εκείνον, με την ακόλουθη επιγραφή, την οποία θα μπορέσετε να την διαβάσετε και οι ίδιοι, μόλις τελειώσω, σε ένα λεπτό: «Στον Πρόεδρο Javier Milei, τον τιτάνα της ελευθερίας, από τον καθηγητή του Jesús Huerta de Soto, σήμερα.»
Και τώρα, θα ήθελα να τελειώσω με τα λόγια του Martin Luther King, «Έχω ένα όνειρο». Έχω ένα όνειρο. Ονειρεύομαι την ημέρα που το κράτος επί τέλους θα διαλυθεί και θα μνημονεύεται μόνο ως ένα σκοτεινό και θλιβερό ιστορικό λείψανο. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου η λογική του κράτους, μαζί με τις ατελείωτες κοινωνικές συγκρούσεις, και την βία που προκαλούν, θα έχουν εξαφανιστεί πλήρως για πάντα. Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς κράτη που προσπαθούν να αυξήσουν την επικράτειά τους όσο το δυνατόν περισσότερο και να μεγιστοποιήσουν τον αριθμό των ανθρώπων που μπορούν να εκμεταλλεύονται και να λεηλατούν φορολογικά. Ονειρεύομαι έναν κόσμο στον οποίο οι γραφειοκράτες δεν θα κάνουν άλλο πλύση εγκεφάλου στα παιδιά, ούτε θα τα βλέπουν σαν κρατική κτήση. Ονειρεύομαι έναν κόσμο στον οποίο το μεγάλο ψεύδος που λέγεται «κράτος ευημερίας» (welfare state) θα αντικατασταθεί με αληθινή ευημερία, χωρίς κράτος, ειδικά για τους ανθρώπους που το έχουν περισσότερο ανάγκη και είναι περισσότερο ευάλωτοι. Έναν κόσμο στον οποίο η βίαιη και διεφθαρμένη «κοινωνική δικαιοσύνη» θα έχει αντικατασταθεί από την, χωρίς όρια, ευημερία της ελεύθερης αγοράς και της εθελοντικής ανθρώπινης αλληλεγγύης, βασιζόμενη στην αγάπη, η οποία είναι αληθινή μόνο όταν υπάρχει ελευθερία, αλλά όχι όταν επιβάλλεται με εξαναγκασμό ή βία. Ονειρεύομαι, επομένως, έναν κόσμο εθελοντικό, αυτορρυθμιζόμενο, και, βεβαίως, αναρχοκαπιταλιστικό, έναν κόσμο στον οποίο όλες οι δημόσιες υπηρεσίες που παρέχονται τώρα σε χαμηλή ποιότητα και ανήθικα από το κράτος, συμπεριλαμβανομένης της Δικαιοσύνης (με κεφαλαίο Δ και χωρίς προσδιορισμό), του νόμου και της τάξης, και της πρόληψης, της καταστολής και της τιμωρίας του εγκλήματος, θα παρέχονται με έναν πλήρως ηθικό, αποτελεσματικό και ιδιωτικό τρόπο, όπως προτείνει η Αυστριακή Σχολή. Εν συντομία, ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα επί τέλους θα είναι ελεύθερη από τα δεσμά του κρατισμού και θα μπορεί να επιλέξει Θεό, αν αυτό επιθυμεί, με απόλυτη ελευθερία.
Με τον Javier Milei, και χάρις στις δυνάμεις του ουρανού που πάντα μας συνοδεύουν, σήμερα η ιστορία του μέλλοντος έχει ξεκινήσει, και το όνειρο μου έχει αρχίσει να πραγματοποιείται.
Και τελειώνω με τέσσερεις επευφημίες:
Ζήτω η Αυστριακή Σχολή Οικονομολογίας!
Ζήτω το σπουδαίο έθνος της Αργεντινής!
Ζήτω ο πρόεδρός της, Javier Milei!
Και, βέβαια: Ζήτω η ελευθερία, διάβολε!»
Δείτε επίσης:
Από τον Huerta de Soto:
