Το ενεργειακό Holodomor που μας ετοιμάζουν οι πράσινοι σοσιαλιστές
Η εφαρμογή των «οικολογικών» πολιτικών που οραματίζεται η πολιτική ελίτ θα προκαλούσε τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων, κάνοντας τον Στάλιν να μοιάζει με Αρσακειάδα.
Ετικέτες: Ενέργεια, Περιβάλλον, Σοσιαλισμός
Άρθρο του Τζόσουα Μόγουορτερ, δημοσιευμένο στις 6/6/2025 από το Mises Institute. Μπορείτε να ακούσετε αυτό το άρθρο μέσω της εφαρμογής του Substack για κινητά.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ακούσει για το Ολοκαύτωμα, αλλά πολύ λιγότεροι έχουν ακούσει για το Χολοντόμορ — τον ανθρωπογενή, τρομοκρατικό λιμό που διαπράχθηκε από την σοβιετική κυβέρνηση εναντίον της σοβιετικής Ουκρανίας από το 1932 έως το 1933 και σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους. Η ίδια η λέξη υποδηλώνει «θάνατος από πείνα», «θανάτωση από πείνα» ή «δολοφονία από λιμό». Μέχρι το 1939-1940, ο ιστορικός Ραλφ Ράικο μας υπενθυμίζει ότι «ο Χίτλερ είχε σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, αλλά ο Στάλιν είχε ήδη σκοτώσει εκατομμύρια».
Οι New York Times ήταν συνένοχοι στην συγκάλυψη και την άρνηση του σκόπιμου λιμού του Χολοντόμορ στην Ουκρανία, και άλλων συναφών εγκλημάτων της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1932-33, ο σοβιετικός λιμός σκότωσε από περίπου 3,5 έως 5 εκατομμύρια, πιθανώς μάλιστα από 7 έως 10 εκατομμύρια ανθρώπους. Ενώ ήταν ομολογουμένως δύσκολο να αναφερθεί πλήρως τι συνέβαινε στη Σοβιετική Ένωση, λόγω της περιορισμένης πληροφόρησης, της στενής παρακολούθησης από την κυβέρνηση και της απαίτησης της κυβέρνησης να εγκρίνει όλες τις ειδήσεις, πολλοί γνώριζαν πολύ περισσότερα από όσα ανέφεραν. Σε μεγάλο βαθμό είχαν μια ιδεολογική συμπάθεια για τη Σοβιετική Ένωση και είχαν πρόσβαση στην εξουσία, η οποία ήταν εγγυημένη χάρη στην -ευνοϊκή για εκείνη- δημοσιογραφία.
Παρά ταύτα, ο Ουαλός δημοσιογράφος, Γκάρεθ Τζόουνς, μπόρεσε να καταγράψει τις πραγματικές συνθήκες εκείνης της περιόδου. Μετά τις ανακαλύψεις του, ο Γκάρεθ Τζόουνς μίλησε δημόσια για τα ευρήματά του σχετικά με την πείνα, τις μαζικές δολοφονίες και τον κανιβαλισμό. Όλα αυτά προκλήθηκαν από την αναγκαστική κολεκτιβοποίηση της σοβιετικής κυβέρνησης. Η New York Evening Post δημοσίευσε το άρθρο «Ο λιμός κυριεύει τη Ρωσία, όπου πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι, λέει ο Βρετανός» στις 29 Μαρτίου 1933. Λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Μαρτίου 1933, ο Γουόλτερ Ντουράντι - ξένος ανταποκριτής στη Σοβιετική Ένωση για τους New York Times, δηλαδή «Ο άνθρωπός μας στη Μόσχα» - δημοσίευσε την άρνησή του για τις δηλώσεις του Τζόουνς στο άρθρο του, «Οι Ρώσοι πεινάνε, αλλά δεν λιμοκτονούν». Παρόλο που ο Ντουράντι και πολλοί άλλοι γνώριζαν για την πείνα και τις μαζικές δολοφονίες, συνέχισαν τις προσπάθειες να απαξιώσουν οποιουσδήποτε τέτοιου είδους ισχυρισμούς. Στις 13 Απριλίου 1933, ο Γκάρεθ Τζόουνς δημοσίευσε για τους Financial Times το άρθρο «Ο Ισολογισμός του Πενταετούς Σχεδίου: Άρθρο III: Η Καταστροφή της Ρωσικής Γεωργίας», στο οποίο δήλωνε κατηγορηματικά και με ειλικρίνεια:
Ποιες είναι οι αιτίες του λιμού; Η κύρια αιτία για την καταστροφή στη ρωσική γεωργία είναι η σοβιετική πολιτική της κολεκτιβοποίησης. Η προφητεία του Paul Scheffer το 1920-30 ότι η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας θα ήταν ο εχθρός του κομμουνισμού έχει επαληθευτεί απόλυτα.
Ο Γκάρεθ Τζόουνς έλαβε άδεια να δημοσιευτεί η απάντησή του στους New York Times με τον τίτλο «Ο κ. Τζόουνς απαντά: Ο πρώην γραμματέας του Λόιντ Τζορτζ μιλάει για παρατηρήσεις του στη Ρωσία» (1933). Ο Τζόουνς δεν εκτιμήθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του, παρόλο που τελικά αποδείχθηκε σωστός. Ακόμα και σήμερα, πολλοί δεν έχουν ακούσει ποτέ για τα δολοφονικά γεγονότα του Χολοντόμορ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το Πούλιτζερ του Γουόλτερ Ντουράντι δεν ανακλήθηκε ποτέ, παρόλο που η αναφορά του ήταν «σοβαρότατα ελαττωματική». Ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ εξηγεί τη μοναδικότητα του Γκάρεθ Τζόουνς στο βιβλίο του Bloodlands: Europe Between Hitler and Stalin.
Τα βασικά γεγονότα της μαζικής πείνας και του θανάτου, αν και μερικές φορές αναφέρονταν στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό τύπο, δεν απέκτησαν ποτέ τη σαφήνεια ενός αδιαμφισβήτητου γεγονότος. Σχεδόν κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι ο Στάλιν σκόπευε να πεθάνουν οι Ουκρανοί από την πείνα. Ακόμα και ο Αδόλφος Χίτλερ προτίμησε να ρίξει το φταίξιμο στο μαρξιστικό σύστημα (κι όχι στον μέχρι τότε σύμμαχό του, Στάλιν). Ήταν αμφιλεγόμενο να σημειωθεί ότι υπήρχε λιμός. Ο Γκάρεθ Τζόουνς το έκανε αυτό σε μια χούφτα άρθρα εφημερίδων. Φαίνεται ότι ήταν ο μόνος που το έκανε στα αγγλικά με το όνομά του [...] Αν και οι δημοσιογράφοι γνώριζαν λιγότερα από τους διπλωμάτες, οι περισσότεροι από αυτούς κατάλαβαν ότι εκατομμύρια πέθαιναν από την πείνα [...] Εκτός από τον Τζόουνς, ο μόνος δημοσιογράφος που υπέβαλε σοβαρές αναφορές στα αγγλικά ήταν ο Μάλκολμ Μάγκεριτζ, γράφοντας ανώνυμα για την εφημερίδα Manchester Guardian. Έγραψε ότι ο λιμός ήταν «ένα από τα πιο τερατώδη εγκλήματα στην ιστορία, τόσο τρομερό που οι άνθρωποι στο μέλλον δύσκολα θα μπορούν να πιστέψουν ότι συνέβη».
Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους θανάτους εξαιτίας του κομμουνισμού.
Το ενεργειακό Χολοντόμορ
Ένας λιμός είναι μια σοβαρή έλλειψη τροφίμων σε σχέση με τον πληθυσμό, τόσο οξεία που οι άνθρωποι διατρέχουν τον κίνδυνο του υποσιτισμού και του θανάτου από την πείνα. Ο σκόπιμος λιμός, φυσικά, είναι μια δημοκρατική πράξη μιας κυβέρνησης με την οποία περιορίζεται η παροχή τροφίμων στους ανθρώπους με σκοπό να πεθάνουν από την πείνα. Δεν πρόκειται απλώς για αδυναμία παροχής τροφίμων - για κάτι δηλαδή που οι κυβερνήσεις δεν κάνουν - αλλά για παρεμπόδιση της παραγωγής και της ανταλλαγής, συμπεριλαμβανομένης της δήμευσης και της καταστροφής των τροφίμων ή των μέσων παραγωγής τροφίμων. Ιστορικά, το Χολοντόμορ - ενάντια στην ηθική και την οικονομία - έλαβε χώρα λόγω μιας ιδεολογικής αφοσίωσης στον κεντρικό σχεδιασμό. Ομοίως, σήμερα βρισκόμαστε δυστυχώς στα πρόθυρα ενός ενεργειακού ολοκαυτώματος.
Αυτή η σύγκριση και το πλαίσιο μπορεί να φαίνονται παράλογα — είναι άραγε δίκαιο να συγκρίνουμε τους ακτιβιστές κατά των ορυκτών καυσίμων/πράσινου κλίματος με τη δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων από τον Στάλιν μέσω ενός λιμού που επέβαλε η κυβέρνησή του; Στην πραγματικότητα, χωρίς υπερβολή, η σύγκριση θα ήταν άδικη για τον Στάλιν. Ο Στάλιν και η Σοβιετική Ένωση — μάλιστα, όλα τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων — σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους, έως και 100 εκατομμύρια. Η αναγκαστική μείωση ή εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων θα προκαλούσε τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων και την υποβάθμιση στην ακραία φτώχεια για όποιους επιβιώσουν.
Ο τρέχων παγκόσμιος πληθυσμός μέχρι σήμερα είναι 8,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι (και αυξάνεται). Σε αντίθεση με τον Μάλθους - ο οποίος έγραψε (το 1798) ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός θα ξεπεράσει την προσφορά τροφίμων - ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξήθηκε από περίπου 1 δισεκατομμύριο το 1803 σε πάνω από 8 δισεκατομμύρια σήμερα. Αντί για μαζική πείνα, το παγκόσμιο βιοτικό επίπεδο εκτινάχθηκε. Περισσότεροι άνθρωποι συντηρήθηκαν σε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Κατά ειρωνικό τρόπο, «ο Μάλθους ανακοίνωσε τα απαισιόδοξα συμπεράσματά του ακριβώς την εποχή που επρόκειτο να διαψευσθούν». Αναγνωρίζοντας τη σημασία των θεσμών που διευκόλυναν την αποταμίευση, την ανταλλαγή, την παραγωγή και τις κεφαλαιακές επενδύσεις, οι οποίες οδήγησαν στη Βιομηχανική Επανάσταση, πρέπει επίσης να εκτιμήσουμε ότι αυτή η πληθυσμιακή έκρηξη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην άφθονη ενέργεια, ιδίως στην ενέργεια από ορυκτά καύσιμα (δηλαδή, άνθρακα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο).
Η πρόσβαση σε άφθονες και φθηνές πηγές ενέργειας έχει επιτρέψει την εκβιομηχάνιση, τις μεταφορές, τα λιπάσματα, την άρδευση και την εξοικονόμηση χρόνου, για να αναφέρουμε μερικά μόνο οφέλη. Τα ορυκτά καύσιμα επέτρεψαν τη χρήση μηχανών κάνοντας τους ανθρώπους πιο παραγωγικούς και αποτελεσματικούς, επέτρεψαν την πραγματοποίηση των εμπορικών ανταλλαγών σε μεγαλύτερες αποστάσεις λόγω της προόδου στις μεταφορές, την προηγμένη γεωργία μέσω των λιπασμάτων και της καλύτερης άρδευσης (τροφοδοτώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους) και ενέτειναν τον καταμερισμό της εργασίας εξοικονομώντας αμέτρητες ώρες χρόνου, γεγονός που επιτρέπει στους ανθρώπους να παράγουν, να ανταλλάσσουν και να ερευνούν.
Από το 1800 έως σήμερα, έχει σημειωθεί μια τεράστια αύξηση στην ενδυνάμωση των ορυκτών καυσίμων. Υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ αυτής της ενδυνάμωσης και της αύξησης του πληθυσμού από 1 δισεκατομμύριο σε 8 δισεκατομμύρια. Ενώ ακούμε για τη βιωσιμότητα των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» (π.χ. αιολική, ηλιακή κ.λπ.), αυτές οι λεγόμενες εναλλακτικές λύσεις έχουν παραμείνει ελάχιστες όσον αφορά την παραγωγή ενέργειας, παρά τις τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μόλις που μπορούν να συμπληρώσουν, πόσο μάλλον να αντικαταστήσουν, την ενέργεια από ορυκτά καύσιμα που υποστηρίζει δισεκατομμύρια άτομα. Αυτό οφείλεται σε ζητήματα σταθερότητας, αποθήκευσης, διακοπτόμενης λειτουργίας κ.λπ.
Παγκόσμια κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας ανά πηγή :
Οι θάνατοι που σχετίζονται με το κλίμα έχουν μειωθεί κατά 98% παγκοσμίως τον τελευταίο αιώνα, παρά τις αυξημένες εκπομπές CO2. Λάβετε υπόψη ότι νωρίτερα στην ιστορία υπήρχαν λιγότεροι άνθρωποι και λιγότερες αναφορές φυσικών καταστροφών. Ο πληθυσμός έχει τετραπλασιαστεί από το 1900, προσθέτοντας περισσότερο άνθρακα και περισσότερες αφορμές ώστε περισσότεροι άνθρωποι να επηρεαστούν αρνητικά από ακραία κλιματικά φαινόμενα. Ένας ενδυναμωμένος κόσμος επιτρέπει στους ανθρώπους να χτίσουν έναν πιο ανθεκτικό και βιώσιμο κόσμο. Αυτό έχει τεκμηριωθεί στην επιστημονική εργασία «Καιρός και Ασφάλεια: Η εκπληκτική μείωση των θανάτων από ακραία καιρικά φαινόμενα σε μια εποχή θέρμανσης του πλανήτη, 1900–2010».
Γράφημα 1.9/5.1: Περισσότερα ορυκτά καύσιμα, λιγότεροι θάνατοι που σχετίζονται με το κλίμα
Παγκόσμια Θνησιμότητα και Ποσοστά Θνησιμότητας Λόγω Ακραίων Καιρικών Φαινομένων (1910-2010)
Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει επίσης μειωθεί, παρά τις αυξημένες εκπομπές CO2. Υπάρχει επίσης θετική τάση μεταξύ του δείκτη οικονομικής ελευθερίας και του δείκτη περιβαλλοντικών επιδόσεων.
Γράφημα 1.6: Η ατμοσφαιρική ρύπανση στις ΗΠΑ μειώνεται παρά την αυξημένη χρήση ορυκτών καυσίμων
Η γενική εικόνα είναι ότι υπάρχει μια ισχυρή θετική συσχέτιση μεταξύ της ενέργειας από ορυκτά καύσιμα και της αύξησης του παγκόσμιου βιοτικού επιπέδου. Η συχνότητα θανάτων εξαιτίας του κλίματος είναι πενήντα φορές χαμηλότερη από ό,τι ήταν πριν από ογδόντα χρόνια (σελ. 24). Αυτό θα έπρεπε να αποτελεί αιτία πανηγυρισμών, ωστόσο αυτή η πρόοδος αγνοείται εντελώς ή αποδίδεται σε λάθος αιτίες, και αυτήν ακριβώς την πρόοδο θέλουν να σταματήσουν οι μισάνθρωποι πράσινοι ακτιβιστές για το κλίμα, παρά το ανθρώπινο κόστος.
Γράφημα 3.1: Χρήση ορυκτών καυσίμων και ανθρώπινη πρόοδος: Η συνολική εικόνα :
Πηγές: Κέντρο Ανάλυσης Πληροφοριών Διοξειδίου του Άνθρακα, Παγκόσμιες Ετήσιες Χρονοσειρές Εκπομπών CO2 από Ορυκτά Καύσιμα (1751 – 2010), ενημέρωση για το 2011/12· Πρότζεκτ Angus Maddison , με ενημερώσεις για το ΑΕΠ κατά κεφαλήν· Παγκόσμια Τράπεζα, Δείκτες Παγκόσμιας Ανάπτυξης (WDI)
Πώς ξέρουμε ότι οι υποστηρικτές της πράσινης ενέργειας και πολέμιοι των ορυκτών καυσίμων είναι ανειλικρινείς στο πλαίσιο που παρουσιάζουν ή που παραβλέπουν το ζήτημα; Δίνοντας λίγο χώρο σε ανενημέρωτους, ένθερμους «αληθινούς πιστούς», γνωρίζουμε ότι το πλαίσιό τους είναι ανειλικρινές επειδή εστιάζουν μόνο στους κινδύνους και τα αρνητικά και ποτέ δεν εστιάζουν στα εμπειρικά θετικά οφέλη των ορυκτών καυσίμων, προσποιούμενοι μάλιστα ότι δεν υπάρχουν θετικά. Επιπλέον, ενώ ορισμένοι παραδέχονται ότι θα υπάρξουν σοβαροί συμβιβασμοί, πολλοί ενεργούν σαν να μην υπάρχει κυριολεκτικά κανένα μειονέκτημα στη μείωση της ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Ως εκ τούτου, ο Τζον Κέρι ισχυρίζεται ότι:
Αν το χειρότερο σενάριο για την κλιματική αλλαγή, όλες οι χειρότερες προβλέψεις, δεν υλοποιηθούν ποτέ, ποια θα είναι η ζημιά που θα προκληθεί από την απόφαση να αντιδράσουμε; Στην πραγματικότητα θα αποχωριζόμασταν το καθαριστικό του αέρα μας. Θα αποχωριζόμασταν το καθαριστικό του νερού μας. Στην πραγματικότητα θα κάναμε την τροφοδοσία μας με τρόφιμα πιο ασφαλή. Οι πληθυσμοί μας θα ήταν πιο υγιείς λόγω των λιγότερων σωματιδίων ρύπανσης στον αέρα - που σημαίνει λιγότερο κόστος για υγειονομική περίθαλψη. Αυτά είναι τα πράγματα που θα συνέβαιναν αν τύχει να κάνουμε λάθος και αντιδράσουμε.
Στην πραγματικότητα, τα ορυκτά καύσιμα τροφοδοτούν περίπου το 95% των μεταφορών, το 99% της παραγωγής συνθετικών λιπασμάτων και αποτελούν περίπου το 85% του συνολικού ενεργειακού εφοδιασμού. Οι «πράσινες» πολιτικές θα σήμαιναν τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων, κάνοντας τον Στάλιν να μοιάζει με ερασιτέχνη.
Ακόμα κι αν υπάρχουν ειλικρινείς «αληθινοί πιστοί» ανάμεσά τους, οι προθέσεις τους δεν ταιριάζουν με τις συνέπειές τους. Υπήρχαν «αληθινοί πιστοί» και μεταξύ των σοσιαλιστών και των κομμουνιστών. Για πολλούς από αυτούς, θα ήταν αποδεκτό να πεθάνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι για να στραφούν στην πράσινη ενέργεια. Στην πραγματικότητα, δεδομένου του πλανητο-κεντρικού μοντέλου τους, το να πεθάνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι ή να μην γεννηθούν ποτέ θα ήταν το καλύτερο σενάριο για την «ευαίσθητη τροφό» μας, την Μητέρα Γη. Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι ο καπιταλισμός και η ελευθερία μας παρέχουν μόνο την «ελευθερία να λιμοκτονήσουμε» στην πραγματικότητα υποστηρίζουν πολιτικές που θα επέβαλαν την αναγκαστική λιμοκτονία και στέρηση σε δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά να θυμάστε, αυτοί είναι οι συμπονετικοί και οι έχοντες ενσυναίσθηση!
Ο Στάλιν σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους στερώντας τους τα σιτηρά. Οι σύγχρονοι ιδεολόγοι του κλίματος θα μπορούσαν να σκοτώσουν δισεκατομμύρια ανθρώπους στερώντας τους την ενέργεια. Όπως μας υπενθύμισε με ανησυχητικό τρόπο ο Άλεξ Έπσταϊν στο βιβλίο του «Η ηθική ετυμηγορία υπέρ των ορυκτών καυσίμων»: «H ενέργεια τα από ορυκτά καύσιμα είναι η τροφή της τροφής».
