Οι Μαρίες-Αντουανέττες της σοσιαλιστικής ανθρωπιάς για τους μισθωτούς

Άρθρο του George Reisman, δημοσιευμένο στις 4/1/2019 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 4'

Χωρίς κρατική παρέμβαση, ο καπιταλισμός λειτουργεί αυξάνοντας τους μισθούς, συντομεύοντας τις ώρες εργασίας, τερματίζοντας την παιδική εργασία και βελτιώνοντας τις συνθήκες εργασίας. Οι σοσιαλιστές «καλοθελητές» όμως, θέλουν να μας «σώσουν» από όλα αυτά

---

Παρουσιάζω δύο αντικρουόμενες θεωρίες για το πώς αυξάνεται το βιοτικό επίπεδο του μέσου μισθωτού: την κυρίαρχη, αντι-καπιταλιστική θεωρία και τη δική μου, φιλο-καπιταλιστική θεωρία.

Λάβετε υπ’ όψη ότι κάθε νόμος στηρίζεται τελικά στην απειλή να φονευθούν οι παραβάτες του. Αυτή είναι η απειλή εναντίον όσων αντιστέκονται βίαια σε μια μικρότερη τιμωρία, όπως να πληρώσουν πρόστιμο ή να πάνε στη φυλακή.

Έτσι, η επικρατούσα θεωρία για το πώς αυξάνονται οι μισθοί είναι ουσιαστικά ότι το κράτος λέει στους επιχειρηματίες και τους καπιταλιστές, «αυξήστε τους μισθούς, ή θα σας σκοτώσουμε».

Η επικρατούσα θεωρία για το πώς μειώνεται η εβδομάδα εργασίας είναι ότι η κυβέρνηση λέει στους επιχειρηματίες και τους καπιταλιστές, «συντομεύστε την εβδομάδα εργασίας, ή θα σας σκοτώσουμε».

Η επικρατούσα θεωρία για το πώς εξαλείφεται η παιδική εργασία είναι ότι η κυβέρνηση λέει στους επιχειρηματίες και τους καπιταλιστές, «σταματήστε να απασχολείτε παιδιά, διαφορετικά θα σας σκοτώσουμε».

Η επικρατούσα θεωρία για το πώς βελτιώνονται οι συνθήκες εργασίας είναι ότι η κυβέρνηση λέει στους επιχειρηματίες και τους καπιταλιστές, «βελτιώστε τις συνθήκες εργασίας, ή θα σας σκοτώσουμε».

Εδώ είναι τώρα η θεωρία μου:

Οι επιχειρηματίες και οι καπιταλιστές προσπαθούν συνεχώς να εισάγουν νέα και βελτιωμένα προϊόντα και πιο αποτελεσματικές μεθόδους παραγωγής. Αναγκάζονται να το κάνουν αυτό λόγω του κινήτρου του κέρδους.

Στο βαθμό που οι επιχειρηματίες και οι καπιταλιστές τα καταφέρνουν, η προσφορά προϊόντων αυξάνεται σε σχέση με την προσφορά εργασίας, γεγονός που προκαλεί πτώση των τιμών των προϊόντων σε σχέση με τους μισθούς. Αυτό σημαίνει αύξηση της αγοραστικής δύναμης των μισθών, δηλαδή αύξηση των «πραγματικών μισθών».

Καθώς οι πραγματικοί μισθοί αυξάνονται, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μια θέση στην οποία μπορούν να αντέξουν οικονομικά να εργαστούν σε θέσεις εργασίας που πληρώνουν λιγότερα αλλά προσφέρουν λιγότερες ώρες εργασίας. Στην πραγματικότητα, μπορούν να αντέξουν οικονομικά να δεχτούν μειώσεις στους μισθούς σε μεγαλύτερο ποσοστό από τη μείωση των ωρών. Οι περικοπές μισθών σε μεγαλύτερο ποσοστό από τη μείωση των ωρών καθιστούν ασφαλώς κερδοφόρο για τους εργοδότες να προσφέρουν λιγότερες ώρες εργασίας. Π.χ., αντί για δύο 12ωρες βάρδιες, είναι πιο κερδοφόρο να υπάρχουν τρεις 8ωρες βάρδιες με χαμηλότερο ωρομίσθιο.

Καθώς αυξάνονται οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων, όχι μόνο μειώνονται οι ώρες εργασίας τους, αλλά και η ανάγκη για την οικονομική συνεισφορά των παιδιών τους μειώνεται. Έτσι, όσο προχωρά ο καπιταλισμός, αυξάνεται η ηλικία στην οποία τα παιδιά πηγαίνουν να δουλέψουν. Από το 1780, έχει πάει από τα 4 έτη στα 24, σε πολλές περιπτώσεις.

Επιπλέον, καθώς οι πραγματικοί μισθοί τους αυξάνονται, οι εργαζόμενοι τίθενται όλο και περισσότερο σε μια θέση, στην οποία μπορούν να αντέξουν οικονομικά να αναλάβουν θέσεις εργασίας που πληρώνουν λιγότερο αλλά προσφέρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και, με την ίδια λογική, να αρνούνται να αναλάβουν θέσεις εργασίας που προσφέρουν κακές συνθήκες.

Εξαιτίας του ύψους των πραγματικών μισθών στις καπιταλιστικές χώρες, οι μισθωτοί είναι συνήθως σε θέση να αρνηθούν να αναλάβουν δουλειές με κακές συνθήκες, εκτός εάν τους δοθούν τόσο επαυξημένοι μισθοί, που είναι συνήθως πολύ φθηνότερο για τους εργοδότες να πληρώσουν το κόστος της βελτίωσης των συνθηκών.

Εν ολίγοις, χωρίς κρατική παρέμβαση, ο καπιταλισμός λειτουργεί για να αυξήσει τους μισθούς, να συντομεύσει τις ώρες εργασίας, να τερματίσει την παιδική εργασία και να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας.

Επιστρέφω τώρα σε μια σύντομη περιγραφή των επιπτώσεων της επιβολής της κυρίαρχης, αντικαπιταλιστικής, μαχαιροβγαλτικής, «θα σε σκοτώσουμε», θεωρίας για το πώς ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο του μέσου μισθωτού.

Η επιβολή μισθών πάνω από το επίπεδο της ελεύθερης αγοράς προκαλεί ανεργία. Στο βαθμό που όσοι εξαναγκάζονται σε ανεργία σε έναν τομέα προστίθενται στη συνέχεια στην προσφορά εργασίας σε άλλους τομείς, οι μισθοί σε αυτούς τους τομείς πέφτουν. Δημιουργείται μια αυθαίρετη ανισότητα στους μισθούς. Και οι δεξιότητες χάνονται.

Δείτε σχετικά: «Ο κατώτατος μισθός βλάπτει τους πιο αδύναμους, στην πραγματικότητα»

Η αναγκαστική αύξηση των μισθών για τους ευρισκόμενους στο κάτω μέρος της κλίμακας δεξιοτήτων, όπως και οι νόμοι για τον κατώτατο μισθό, ωθεί τους εκτοπισμένους εργαζόμενους στην ανεργία. Αυτοί οι εργαζόμενοι κέρδιζαν έναν μισθό ήδη κάτω από τον προβλεπόμενο πλέον κατώτατο, και η απασχόληση αλλού θα απαιτούσε έναν ακόμη χαμηλότερο, παράνομο μισθό.

Η αναγκαστική μείωση των ωρών εργασίας μειώνει την παραγωγή και προκαλεί υψηλότερες τιμές. Ακόμη και αν το μέσο ωρομίσθιο του εργαζομένου αυξηθεί σε σημείο να αφήσει αμετάβλητο τον εβδομαδιαίο μισθό του, η αύξηση των τιμών μειώνει τον πραγματικό του μισθό. Οι φτωχοί άνθρωποι εκβιάζονται δια των κρατικών όπλων να γίνουν φτωχότεροι από όσο θα’ πρεπε.

Η απαγόρευση της δυνατότητας των γονέων να λαμβάνουν οικονομική συνεισφορά από τα παιδιά τους, κάνει ακόμα φτωχότερες τις απελπιστικά φτωχές οικογένειες.

Η εξαναγκαστική βελτίωση των συνθηκών εργασίας εκτρέπει τις αμοιβές που παίρνει κανείς στο σπίτι του προς τις δαπάνες για τις βελτιώσεις, και έτσι μπορεί κυριολεκτικά να αφαιρέσει το φαγητό από το τραπέζι των οικογενειών των φτωχών εργαζομένων.

Εν ολίγοις, οι λεγόμενοι καλοθελητές δεν είναι καθόλου καλοί. Είναι ΚΑΚΟΙ. Έχουν μια αυτοκρατορική νοοτροπία τόσο απομακρυσμένη από την πραγματικότητα, όσο εκείνη της Μαρίας-Αντουανέτας, και περιφέρονται σαν μεθυσμένοι ανόητοι, προτρέποντας το κράτος να επισείει τα όπλα του, χωρίς να γνωρίζουν ποιος ή τι μπορεί να πυροβοληθεί.

[ Για να μάθετε για κάθε πτυχή της υπόθεσης του καπιταλισμού, διαβάστε δωρεάν το βιβλίο μου ​Capitalism : A Treatise on Economics. ]