Ο αληθινός στόχος των μηδενικών εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου»
Πρόκειται για μια ζοφερή εικασία. Ωστόσο υπάρχει ένα ιστορικό πλαίσιο που πρέπει να αναλυθεί, λόγω των επιθετικών κινήσεων που γίνονται συντονισμένα κατά των αγροτών και της ανθρωπότητας εν γένει.
Ετικέτες: Περιβάλλον
Άρθρο του Jefferey Jaxen, δημοσιευμένο στις 6/2/2025.
Ο πρόσφατος τίτλος της εφημερίδας Telegraph ήχησε πρόσφατα από την Αγγλία με ανησυχητικούς τόνους: Το ένα δέκατο της γεωργικής γης θα τσεκουρωθεί για το net zero
Περισσότερο από το 10 τοις εκατό της γεωργικής γης στην Αγγλία πρόκειται να αλλάξει χρήση, ώστε να βοηθήσει στην επίτευξη των μηδενικών εκπομπών αερίων και στην προστασία της άγριας ζωής μέχρι το 2050, θα αποκαλύψει την Παρασκευή ο υπουργός Περιβάλλοντος.
Τμήματα της υπαίθρου πρόκειται να μεταστραφούν στην παραγωγή ηλιακής ενέργειας, στην δενδροφύτευση και στην βελτίωση των ενδιαιτημάτων για τα πτηνά, τα έντομα και τα ψάρια.
Η κίνηση έρχεται μετά από έναν επιθετικό και εξαιρετικά αντιδημοφιλή φόρο κληρονομιάς που επιβλήθηκε στους κατά οικογενειακή παράδοση αγρότες, από τη Βρετανίδα πολιτικό Rachel Reeves, ο οποίος προκάλεσε συνεχόμενες διαμαρτυρίες στη χώρα. Ο εμπορικός υπεύθυνος της μεγαλύτερης αλυσίδας σούπερ μάρκετ της Βρετανίας, της Tesco, προειδοποίησε ότι η φορολογική επιδρομή της Reeves στους αγρότες θέτει «την μελλοντική επισιτιστική ασφάλεια του Ηνωμένου Βασιλείου σε κίνδυνο.»
Κι αν αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός; Ο Tucker Carlson έθεσε πρόσφατα στον Piers Morgan αυτή την άβολη ερώτηση.
Ο Morgan αρνήθηκε να αφήσει τη σκέψη του να πάει εκεί. Και δικαίως. Πρόκειται για μια ζοφερή εικασία. Ωστόσο, είναι μια εικασία μ’ ένα ιστορικό πλαίσιο που πρέπει να αναλυθεί, λόγω των επιθετικών κινήσεων που διαδραματίζονται τώρα εναντίον των αγροτών σε όλο τον κόσμο και εναντίον της ανθρωπότητας γενικότερα.
Μια ιστορική αναδρομή με σημασία
Η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών ήταν το πρώιμο πρότυπο για το σύγχρονο μεγαλο-εταιρικό μονοπώλιο, την παγκοσμιοποίηση και το όχημα για την επέκταση της αποικιακής ισχύος. Τελικά κυριάρχησε στο εμπόριο μεταξύ Ινδίας και Βρετανίας και πολύ πιο πέρα. Το να πει κανείς ότι οι πρακτικές της εταιρείας ήταν αδίστακτες θα ήταν ήπιος χαρακτηρισμός.
Ο Thomas Malthus ήταν ο πρώτος οικονομολόγος της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών που εκπαίδευσε άτομα για να υπηρετήσουν ως διαχειριστές του οργανισμού. Ο Malthus ήταν επίσης ένας ευγονιστής στην οικονομική τιμονιέρα του μεγαλύτερου εταιρικού μονοπωλίου στον κόσμο, με δικό του ιδιωτικό στρατό.
Έγραψε τα ακόλουθα στο Δοκίμιο του 1798 για την Αρχή του Πληθυσμού:
Η δύναμη του πληθυσμού είναι τόσο ανώτερη από τη δύναμη της γης να παράγει τα απαραίτητα για την επιβίωση του ανθρώπου, που ο πρόωρος θάνατος πρέπει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο να επισκεφτεί το ανθρώπινο γένος. Οι φαυλότητες της ανθρωπότητας είναι ενεργοί και ικανοί φορείς της ερήμωσης του πληθυσμού (de-population). Είναι οι πρόδρομοι στον μεγάλο στρατό της καταστροφής και συχνά τελειώνουν οι ίδιες το φοβερό έργο. Αλλά σε περίπτωση που αποτύχουν σε αυτόν τον πόλεμο εξόντωσης, οι εποχές ασθενειών, οι επιδημίες, ο λοιμός και η πανούκλα, θα προχωρήσουν σε μια τρομερή αλληλουχία και θα σαρώσουν [τους ανθρώπους] κατά χιλιάδες και κατά δεκάδες χιλιάδες. Αν η επιτυχία παραμείνει ακόμα ημιτελής, ο γιγαντιαίος αναπόφευκτος λιμός θα σέρνεται στο παρασκήνιο και με ένα δυνατό πλήγμα θα ισοπεδώσει τον πληθυσμό.
Οι ευγονιστές δεν είναι επιλεκτικοί. Οτιδήποτε απομακρύνει τους ανθρώπους μαζικά από τον πλανήτη τους βρίσκει σύμφωνους. Προσέξτε την τελευταία του φράση, όταν η Γη είναι ακόμα γεμάτη ανθρώπους και «η επιτυχία είναι ακόμα ημιτελής», ο λιμός (σ.σ. η πείνα μέχρι θανάτου) είναι ο προτιμώμενος τρόπος – το όπλο της επιλογής τους.
Στη δεκαετία του 1860, το πλήρες εκτόπισμα του μονοπωλίου της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών συντέλεσε στο να εξοντωθεί η ινδική οικονομία των κλωστοϋφαντουργικών βιομηχανιών, αφήνοντας αμέτρητους άνεργους και εξωθώντας τους στην ενασχόληση με την γεωργία. Αυτό, με τη σειρά του, έκανε την ινδική οικονομία πολύ πιο εξαρτημένη από τις ιδιοτροπίες των εποχιακών μουσώνων καθώς οι ξηρές εποχές έπλητταν τη χώρα.
Ο ινδικός και ο βρετανικός Τύπος δημοσίευαν αναφορές για την αύξηση των τιμών, την μείωση των αποθεμάτων σιτηρών και την απελπισία των αγροτών, που δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν οικονομικά το να αγοράσουν ρύζι.
Όλα αυτά, ελάχιστα κατάφεραν ώστε να ταρακουνήσουν την αποικιακή διοίκηση να αναλάβει δράση. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ήταν κοινή οικονομική πεποίθηση ότι η κυβερνητική παρέμβαση σε λιμούς ήταν περιττή και μάλιστα επιβλαβής. Η αγορά θα αποκαθιστούσε μια σωστή ισορροπία. Τυχόν πλεονάζοντες θάνατοι, σύμφωνα με τις Μαλθουσιανές αρχές, ήταν ο τρόπος της φύσης να ανταποκριθεί στον υπερπληθυσμό.
Μια συντονισμένη επίθεση
Το τρέχον επιχείρημα που χρησιμοποιούν για την συγκάλυψη τα κράτη, οι ΜΚΟ και οι παγκόσμιοι φορείς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, για να διαταράξουν την γεωργία στη σημερινή εποχή οφείλεται στους στόχους των «μηδενικών εκπομπών».
[Δείτε παρακάτω το βίντεο σχετικά με την προέλευση του αφηγήματος της «κλιματικής κρίσης» που τονίζει την ανάμειξη της Λέσχης της Ρώμης στην δημιουργία της σύγχρονου εγχειρήματος.]
https://thehighwire.com/ark-videos/the-unexpected-origin-of-the-climate-crisis/
Οι αγελάδες που δημιουργούν αέρια του θερμοκηπίου, οι εκπομπές άνθρακα από τα λιπάσματα, η καταστροφή της άγριας ζωής και οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι, όπως θέλουν να πιστεύουμε, ΜΕΓΑΛΟΙ αρνητικοί παράγοντες για τη γη. Επομένως πρέπει να μειωθούν.
Όχι με τακτοποιημένο τρόπο, αλλά όσο το δυνατόν γρηγορότερα, επειδή μας λένε ότι η αλλαγή του κλίματος είναι η μεγαλύτερη απειλή που θα φέρει το τέλος του κόσμου – ή κάτι τέτοιο.
Τα Ηνωμένα Έθνη [αναλογιστείτε την Ατζέντα 2030, την Συμφωνία του Παρισιού] ήταν ο βασικός κινητήριος μοχλός, ο εκτελεστικός βραχίονας για τη διαμόρφωση της πολιτικής με στόχο την επίτευξη αυτής της ουτοπίας των «μηδενικών ρύπων». Και κάπου εδώ εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Τζούλιαν Χάξλεϋ. (σ.σ. αδελφός του Άλντους Χάξλεϋ, συγγραφέα του διάσημου βιβλίου «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος».)
Ο Χάξλεϋ αναδύεται μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως μια κρίσιμη φιγούρα γεφύρωσης, από αυτό που αναφέρεται ως «παλιά ευγονική» [Μάλθους] προς μια νέα ευγονική, που βασίζεται στη μοριακή βιολογία και την ανθρώπινη εξέλιξη.
Το 1945 καθώς τελείωνε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ιδρύθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη. Την ίδια χρονιά, έγινε επίσης στο Λονδίνο η «Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Ίδρυση Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Οργανισμού» (UNESCO) με τον Τζούλιαν Χάξλεϊ να γίνεται ο πρώτος Γενικός Διευθυντής.
Ένα χρόνο αργότερα ο Χάξλεϋ έγραψε το «UNESCO: Ο ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ» δηλώνοντας :
Αυτή τη στιγμή, είναι πιθανό ότι η έμμεση επίδραση του πολιτισμού είναι δυσγονική αντί για ευγονική. Και σε κάθε περίπτωση φαίνεται πιθανό ότι το περιττό βάρος της γενετικής βλακείας, της σωματικής αδυναμίας, της ψυχικής αστάθειας και της επιρρέπειας σε ασθένειες, που υπάρχουν ήδη στο ανθρώπινο είδος, θα αποδειχθεί πολύ μεγάλο βάρος για να επιτευχθεί πραγματική πρόοδος. Έτσι, παρ’ όλο που είναι αλήθεια ότι οποιαδήποτε ριζοσπαστική ευγονική πολιτική θα είναι για πολλά χρόνια πολιτικά και ψυχολογικά αδύνατη, θα είναι σημαντικό για την Unesco να δει ότι το πρόβλημα της ευγονικής εξετάζεται με τη μεγαλύτερη προσοχή και ότι ο κοινός νους ενημερώνεται για τα διακυβευόμενα ζητήματα, ώστε πολλά από αυτά που είναι αδιανόητα να γίνουν τουλάχιστον διανοητά.
Καθώς φαίνεται ότι βρισκόμαστε τώρα στην τελική ευθεία της περιβαλλοντικής συγκάλυψης της σύγχρονης ευγονικής, η οικοδόμηση συναίνεσης και τα αδιόρατα μηνύματα πάνε στην άκρη.
Ένα ερευνητικό άρθρο του 2022 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Social Studies of Science με τίτλο Environmental Malthusianism and Demography (Περιβαλλοντικός Μαλθουσιανισμός και Δημογραφία) γράφει:
Ορισμένοι ειδικοί της βιοηθικής υποστηρίζουν ότι, επειδή «απειλούμεθα με περισσότερο πληθυσμό από όσο μπορεί να αντέξει ο πλανήτης», οι άνθρωποι απλώς «δεν έχουν δικαίωμα σε περισσότερα από ένα βιολογικά παιδιά» (Conly, 2016: 2). Ορισμένοι συνιστούν στις κυβερνήσεις να ενεργήσουν για να διατηρήσουν αυτό το όριο (Hickey et al., 2016). Ακόμη και φεμινίστριες ιστορικοί και κοινωνιολόγοι της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων οξύτατων επικριτών των σχεδίων ελέγχου του πληθυσμού στα τέλη του 20ου αιώνα, ζητούν τώρα μέτρα για τη μείωση της τεκνοποίησης ως μέσο καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής. Ο περιβαλλοντικός μαλθουσιανισμός, η ιδέα ότι η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού είναι το κύριο αίτιο των περιβαλλοντικών βλαβών, κι ότι ο έλεγχος του πληθυσμού είναι μια προϋπόθεση για την προστασία του περιβάλλοντος, βιώνει μια αναζωπύρωση.
Η σημερινή ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου και των κρατών μελών της ΕΕ διαφέρει από εκείνη των ΗΠΑ, όσον αφορά το κλίμα. Εκεί που ο Keir Starmer αγωνίζεται για την εκπλήρωση των στόχων για «μηδενικές εκπομπές», οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν την περασμένη εβδομάδα από τη Συμφωνία του Παρισιού, βάσει της Σύμβασης Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, μέσω εκτελεστικού διατάγματος.
Χωρίς τρόφιμα, παραγωγή τροφίμων και γεωργία, επέρχεται λιμοκτονία. Είναι τόσο απλό. Η αποτυχημένη (*) αντίδραση στην πανδημία (sic) ήταν μια υπενθύμιση αυτής της αλήθειας.
Έχει υποτεθεί ότι οι ηγέτες και οι υπεύθυνοι για την χάραξη πολιτικής, ειδικά τα Ηνωμένα Έθνη, γνωρίζουν αυτά τα βασικά ιστορικά και τρέχοντα γεγονότα. Οι αγρότες κινδυνεύουν λόγω της κυβερνητικής πολιτικής για την επίτευξη των «κλιματικών στόχων» και αυτό αφήνεται συνειδητά να συμβαίνει.
—————————————————
(* Ενδεχομένως καθόλου αποτυχημένη, στην πραγματικότητα. Βλέπε το πρώτο και το τελευταίο άρθρο πιο κάτω)
Δείτε επίσης:
Ο Jefferey Jaxen είναι δημοσιογράφος υγείας και εμφανίζεται στο εβδομαδιαίο τμήμα του «The Jaxen Report», στο The HighWire. Ως ερευνητής δημοσιογράφος, ερευνητής και συγγραφέας, ο Jefferey υπηρετεί ως κύριος συντάκτης του The HighWire News and Opinion Team. Υπηρετώντας στην πρώτη γραμμή της στροφής της κοινωνίας προς την ανώτερη συνείδηση από το 2014, ο Jefferey εργάζεται διαρκώς στα παρασκήνια για να αναδείξει τις ανείπωτες, λογοκριμένες και υπο-αναφερθείσες ιστορίες λογοκρισίας των κοινωνικών λογοκριτών της εποχής μας και τα υποαναφερθέντα ζητήματα ασφάλειας φαρμάκων και εμβολίων από το 2014.