Holodomor: η κομμουνιστική εξόντωση 10 εκατομμυρίων «ταξικών εχθρών» μέσω λιμοκτονίας
Για περισσότερα από πενήντα χρόνια, το Holodomor διαγράφηκε από την ιστορία, μέσω συγκαλύψεων και αρνήσεων, και δεν μνημονευόταν ποτέ.
Ετικέτες: Σοσιαλισμός, Ιστορία
Άρθρο της Marianna Davidovich, δημοσιευμένο στις 23/11/2019 από το FEE.
Καθώς πλησιάζουν οι γιορτές, μας υπενθυμίζεται να εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας για τα πράγματα στη ζωή μας για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Για μένα, το τέταρτο Σάββατο του Νοεμβρίου είναι αφιερωμένο στη μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν κατά την διάρκεια της μαζικής γενοκτονίας από την πείνα: Το Holodomor, που μεταφράζεται ως «θανάτωση από την πείνα».
Μεταξύ 1932-1933 περίπου 7 εκατομμύρια αγροτικές οικογένειες εξοντώθηκαν από έναν εσκεμμένο, κεντρικά σχεδιασμένο, εξαναγκαστικό λιμό στην Ουκρανία και άλλα 3 εκατομμύρια λίγο έξω από την Ουκρανία. Συνολικά 10 εκατομμύρια θάνατοι αθώων, σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων. Δεν υπήρξε ούτε ξηρασία, ούτε πόλεμος, ούτε κανένας λόγος για να συμβούν αυτοί οι θάνατοι, ειδικά σε μια από τις πλουσιότερες και εύφορες γεωργικές εκτάσεις του κόσμου στην περιοχή της Μαύρης Γης.
Το μουσείο του Χολοντόμορ
Πέρυσι, όταν έκανα ένα προσκύνημα για να επισκεφτώ τις ρίζες και τη γενέτειρά μου στη Βίνιτσια της Ουκρανίας, το ένα μέρος που επισκέφτηκα και με επηρέασε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ήταν το Μουσείο Holodomor στο Κίεβο της Ουκρανίας, το οποίο άνοιξε το 2008. Είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς ότι μόλις πριν από 87 χρόνια, ο τυραννικός αυταρχικός Σοβιετικός ηγέτης, Στάλιν, έκλεψε από τους Ουκρανούς όλα τα σιτηρά τους και κατέσχεσε όλα τα τιμαλφή τους, ως μέρος της συνωμοσίας και του σοσιαλιστικού του σχεδίου για κολεκτιβοποίηση. Όλα αυτά ήταν μέρος του 5ετούς σχεδίου του Στάλιν και του κομμουνιστικού καθεστώτος για την εκβιομηχάνιση και τη κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, καταστρέφοντας την τάξη των κουλάκων («κουλάκοι» θεωρούνταν όσοι κατείχαν γη με έκταση άνω των 30 περίπου στρεμμάτων). Η κρατική αστυνομία και οι ταξιαρχίες του κόμματος στάλθηκαν στην ουκρανική ύπαιθρο για να κατασχέσουν ό,τι τρόφιμο μπορούσαν να βρουν, στοχεύοντας τα αγροκτήματα που παρήγαγαν σιτηρά.
Παρ’ όλο που οι σοβιετικές αρχές διέκοψαν όλες τις προμήθειες τροφίμων, οι αγρότες και οι αγρότες κατάφεραν να επιβιώσουν με κάποιο τρόπο κρύβοντας μόλις τόση τροφή όση για να μην πεθάνουν. Έτσι ο Στάλιν εφάρμοσε περισσότερους νόμους που απαγόρευαν στους ανθρώπους να επιβιβάζονται στα τρένα ή να φεύγουν από τις πόλεις, ενώ ταυτόχρονα δεν επέτρεπε καμία βοήθεια από το εξωτερικό.
Οι Ουκρανοί αγρότες αντιστάθηκαν στην προοπτική να εγκαταλείψουν τις ιδιόκτητες φάρμες τους για χάρη της κρατικής κολεκτιβοποίησης της γεωργίας για όσο καιρό μπορούσαν, αλλά τελικά, περίπου δέκα εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν με έναν οδυνηρά αργό θάνατο σε διάστημα μόλις ενός έτους, από το 1932 έως το 1933. Για να επιβιώσεις, έπρεπε να κλέψεις, να εκπορνευτείς, να φας νεκρά ζώα και ανθρώπινα πτώματα, ακόμα και να σκοτώσεις. Επιτρεπόταν στις αρχές να δώσουν σε κάποιον 200 γραμμάρια ψωμί για κάθε πτώμα που τους παρέδιδε. Εάν είστε γονιός, μπορείτε να φανταστείτε μέχρι πού θα μπορούσαν να φτάσουν οι γονείς για να εξασφαλίσουν φαγητό για το παιδί τους.
Η λιμοκτονία και η βαναυσότητα
Δυστυχώς, το 31% όσων πέθαναν από την πείνα ήταν παιδιά κάτω των δέκα ετών. Όποιος πιανόταν να προσπαθεί να δραπετεύσει πυροβολείτο. Τα παιδιά ήταν τόσο πεινασμένα, που είχαν χάσει κάθε φόβο και πυροβολούνταν επιτόπου, όταν ζητιάνευαν για ένα μόνο κόκκο σιταριού. Οι γονείς αντάλλαζαν τα παιδιά τους μεταξύ τους, καθώς έπρεπε να καταφύγουν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι κάτοικοι των πόλεων δεν είχαν ιδέα ότι συνέβαινε αυτό, και όσοι το γνώριζαν έπρεπε να μείνουν σιωπηλοί από τον φόβο μήπως εκτελεστούν.
Η σιωπή έσπασε τελικά το 1933 από έναν γενναίο νεαρό άνδρα με το όνομα Gareth Jones από το Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος αποκάλυψε την τυραννία και την πείνα και ήταν απελπισμένος να αποκαλύψει την αλήθεια. Ήταν ήρωας με την πραγματική έννοια της λέξης και πίστευε ότι η δουλειά του ως δημοσιογράφος ήταν να μην διστάζει ποτέ να αποκαλύπτει την αλήθεια, ό,τι κι αν γίνει. Δέχτηκε μια υπερβολική κριτική από τον Walter Duranty, έναν δημοσιογράφο των NY Times (και υποστηρικτή της σοβιετίας) που παραπλάνησε σκόπιμα τον κόσμο και αρνήθηκε τον λιμό, για να συνεργαστεί με το κομμουνιστικό καθεστώς. Δήλωσε ότι ο λιμός οφειλόταν σε φυσικές συνθήκες υποσιτισμού και ασθενειών και όχι σε κάποια ανθρώπινη ενέργεια.
Ο Lawrence Read γράφει, «Ο Duranty έγραψε ένα άρθρο για τους Times στο οποίο ισχυρίστηκε ότι η αναφορά του Jones ήταν κατασκευασμένη». Ακόμη και σήμερα, ο κίνδυνος των ψευδών ειδήσεων και η δύναμη των μέσων ενημέρωσης να συγκαλύπτουν ιστορίες για προσωπικό ή πολιτικό όφελος είναι υπαρκτός. Δυστυχώς, ο Jones χαρακτηρίστηκε ψεύτης και απαξιώθηκε από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Στη συνέχεια, κατά τραγικό τρόπο, πυροβολήθηκε δύο φορές στην πλάτη και μία στο κεφάλι το 1935 στην Κίνα (υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι αυτό ενορχηστρώθηκε από τη Ρωσική Μυστική Αστυνομία). Ήταν μόλις 29 ετών.
Για περισσότερα από 50 χρόνια, το Holodomor διαγράφηκε από την ιστορία μέσω συγκαλύψεων και αρνήσεων και δεν μνημονεύτηκε ποτέ. Τέλος, το 2006, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν επίσημα αυτό το αποτρόπαιο ιστορικό γεγονός ως γενοκτονία, ενώ ακολούθησε ο Καναδάς το 2008. Επίσης το 2008, ο Gareth Jones τιμήθηκε και του απονεμήθηκε το Ουκρανικό Τάγμα Αξίας. Αυτό το Σάββατο, 23 Νοεμβρίου, ο κόσμος θυμάται τις φρικαλεότητες που επιβλήθηκαν από τις φρικτές κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές πολιτικές του Στάλιν και της ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συνέχιση του αγώνα για την ελευθερία κάθε ανθρώπου.
——————————————-
Για περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα, παρακολουθήστε την ταινία με τίτλο Mr. Jones (2019) ή διαβάστε το νέο μου βιβλίο The Buried Stories of Communism and Socialism: A Historical Primer and Contemporary Analysis (2024).
Για πρόσθετους πόρους, επισκεφθείτε τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Holodomor ή παρακολουθήστε την ταινία Big Lies. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε το Victims of Communism καθώς και να αποκτήσετε πρόσβαση σε εκπαιδευτικό υλικό στη διεύθυνση https://education.holodomor.ca/ .
Δείτε επίσης:
Η Marianna Davidovich είναι Υπεύθυνη Εξωτερικών Σχέσεων στο Ίδρυμα Οικονομικής Εκπαίδευσης, με στόχο τη διδασκαλία της ανθρώπινης αξίας και των ηθικών αρχών των ελεύθερων αγορών και της επιχειρηματικότητας στο φοιτητικό κοινό του FEE.