Γιατί τα κράτη κάνουν διαρκώς τα ίδια λάθη στην οικονομία;
Οι άνθρωποι στους οποίους έχει δοθεί η εξουσία να εφαρμόζουν κεϋνσιανές πολιτικές πρέπει να απομακρυνθούν από τις θέσεις τους. Οι ίδιοι δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ετικέτες: Αυστριακή Σχολή
Απόσπασμα από άρθρο του Patrick Baron, δημοσιευμένο στις 13/12/2024 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3’.
Γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι;
Υπάρχει ένα ευρύτερο ερώτημα: Γιατί να συνεχίζει κανείς να κάνει το ίδιο πράγμα που προκάλεσε όλα τα προβλήματα εξαρχής; Δεν μαθαίνουν οι άνθρωποι; Δεν κοιτάζουν προσεκτικά τους ατέρμονους κύκλους οικονομικής άνθησης και ύφεσης και δεν αναρωτιούνται γιατί αυτοί συνεχίζουν να συμβαίνουν; Η απάντηση είναι δύσκολη, αλλά πιστεύω ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση. Κανείς δεν θέλει ποτέ να παραδεχτεί ότι ίσως να κάνει λάθος.
Όλες οι δυτικές κυβερνήσεις είναι αφοσιωμένες στην κεϋνσιανή οικονομική θεωρία, η οποία, με την σειρά της, έχει τις ρίζες της στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Ενάντια σε όλα τα στοιχεία και αγνοώντας εντελώς τον νόμο των αγορών του Say, ο John Maynard Keynes στο γνωστότερο έργο του, The General Theory of Employment, Interest, and Money, υποστήριξε ότι η υπερπαραγωγή είχε προκαλέσει μια ασταμάτητη αποπληθωριστική σπείρα τιμών και ότι η λύση ήταν να αυξηθεί η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών δαπανών. Αυτό ήταν ένα θεόσταλτο δώρο για τους πολιτικούς που δαπανούν κρατικό χρήμα αχαλίνωτα, οι οποίοι μέχρι τότε ενθαρρύνονταν - ορθώς, παρεμπιπτόντως - να περικόπτουν τις κρατικές δαπάνες ενόψει μιας ύφεσης, προκειμένου να απελευθερώσουν κεφάλαια, ώστε να αναζωογονήσουν τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος παράγει τον πλούτο.
Η απόδειξη της ορθότητας αυτής της πολιτικής -πέρα από την λογική της ορθότητα- ήταν η μεταπολεμική ύφεση των Wilson-Harding που τερματίστηκε περίπου μέσα σε ενάμιση μόλις έτος. Η κυβέρνηση ουσιαστικά μείωσε τις δαπάνες για να αποτινάξει τα παράσιτα που καταναλώνουν κεφαλαίο και τα οποία εμφανίζονται πάντα στις οικονομίες εν καιρώ πολέμου. Ο Mark Thornton κάνει την εξής δήλωση στο βιβλίο του 2018, The Skyscraper Curse: And How Austrian Economists Predicted Every Major Economic Crises of the Last Century (Η κατάρα του ουρανοξύστη: Πώς οι οικονομολόγοι της Αυστριακής Σχολής προέβλεψαν κάθε μείζονα οικονομική κρίση του τελευταίου αιώνα) :
Η εναλλακτική προσέγγιση στις υφέσεις του επιχειρηματικού κύκλου υποστηρίζεται από τους κλασικούς οικονομολόγους, τους οικονομολόγους της Αυστριακής Σχολής και τους θεωρητικούς του πραγματικού επιχειρηματικού κύκλου. Αυτή η προσέγγιση, το «να μην κάνεις τίποτα», περιλαμβάνει την συρρίκνωση του κράτους και την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού, την αύξηση των πόρων στον ιδιωτικό τομέα και μια μη επεκτατική νομισματική πολιτική. Αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε από τους Προέδρους Woodrow Wilson και Warren G. Harding κατά τη διάρκεια της δεκαπεντάμηνης ύφεσης του 1920–21. Ήταν μια από τις πιο σοβαρές αποπληθωριστικές περιόδους στην ιστορία των ΗΠΑ, και ωστόσο δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου στα ιστορικά συγγράμματα.
Κανείς όμως, ειδικά τα άτομα στην κυβέρνηση και οι πολιτικά συνδεδεμένοι φίλοι τους, δεν θα υιοθετήσουν την ιδέα του υγιούς χρήματος και των μειωμένων κρατικών δαπανών σήμερα. Α, όχι! Ζούμε στην εποχή των «αντικυκλικών δαπανών» σύμφωνα με την οποία το κάρο πηγαίνει μπροστά από το άλογο. Στην πραγματικότητα, το οικονομικό μας σύστημα είναι γεμάτο από «υποχρεωτικές» δαπάνες ενόψει μιας ύφεσης. Εγκρίνονται κάθε είδους «προγράμματα πρόνοιας για την προστασία των εργαζομένων και των επιχειρήσεων», αντί να υποχρεωθούν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα της αγοράς. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί επαινούνται για την επέκταση των επιδομάτων ανεργίας πέρα από τα προηγουμένως καθορισμένα ανώτατα όρια. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα - η οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει, εάν οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις δεν είναι πρόθυμοι να αλλάξουν. Η εργασία σε κλάδους που επιθυμεί η αγορά και σε τιμές που η αγορά είναι διατεθειμένη να πληρώσει είναι ο μόνος δρόμος για την οικονομική ανάκαμψη. Το να μην εργάζονται οι άνθρωποι καθόλου και η άρνηση να αλλάξουν επιχειρηματικά πρότυπα διαιωνίζει και βαθαίνει την ύφεση.
Σύνοψη
Λοιπόν, ποια είναι η απάντηση; Η απάντηση είναι προφανής: Οι άνθρωποι στους οποίους έχει δοθεί η εξουσία να εφαρμόζουν κεϋνσιανές πολιτικές πρέπει να απομακρυνθούν από τις θέσεις εξουσίας. Οι ίδιοι δεν πρόκειται να αλλάξουν. Αυτοί και οι κεϋνσιανές πολιτικές τους πρέπει να πεταχτούν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Δεν θα είναι εύκολο. Όμως, είτε προσαρμόζεται κανείς στις νέες πραγματικότητες της αγοράς είτε υφίσταται μια οικονομική κατάρρευση πρωτοφανή στην ιστορία.
Δείτε επίσης:
