Η άνοδος κι η παρακμή της δυτικής επιστήμης
Κατά τον 20ό αιώνα, η Επιστήμη απέκτησε τόσο κύρος που αντικατέστησε τη θρησκεία κι έγινε η κεντρική ιδεολογία του κόσμου. Σταδιακά, όμως, αντί να αναζητά την αλήθεια άρχισε να υπηρετεί τους ισχυρούς.
Ετικέτες: Πολιτισμός, Κορωνοϊός
Άρθρο του Thomas Furst, δημοσιευμένο στις 4/12/2024. Χρόνος ανάγνωσης 14’.
Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε, αφιερώστε λίγο χρόνο και κοιτάξτε γύρω σας. Είναι πολύ πιθανό ότι όλα όσα βλέπετε είναι ανθρώπινα δημιουργήματα — εξελιγμένα προϊόντα της ανθρώπινης ευρηματικότητας και ευφυΐας, που υποστηρίζονται από εκατοντάδες χρόνια συσσωρευμένης κατανόησης του πώς και γιατί λειτουργεί η φύση. Η ευημερία του πολιτισμού μας βασίζεται στον ακόλουθο ενάρετο κύκλο:
Μάθετε πώς και γιατί λειτουργεί η φύση,
με βάση αυτή την κατανόηση, αναπτύξτε τεχνολογίες και καινοτομίες,
κατασκευάστε τις…
…και πουλήστε τις.
Και αν πουλήσετε αυτές τις τεχνολογίες και καινοτομίες –για παράδειγμα, μικροσκόπια ή φασματόμετρα– σε ερευνητές, εκείνοι μπορούν να διερευνήσουν ακόμα καλύτερα πώς και γιατί λειτουργεί η φύση, και ο ενάρετος κύκλος ανέρχεται στα ιλιγγιώδη ύψη του τεράστιου πλούτου του πολιτισμού μας.
Ωστόσο, ο ενάρετος κύκλος χρειάζεται ορισμένους σημαντικούς θεσμούς για να λειτουργήσει σωστά: η επιστήμη δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς την ελευθερία του λόγου και της σκέψης, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η καινοτομία απαιτούν έναν ορισμένο βαθμό συσσώρευσης κεφαλαίου, η κατασκευή απαιτεί σταθερά και προβλέψιμα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και οι πωλήσεις οργανώνονται καλύτερα σε μια ελεύθερη αγορά. Ωστόσο, χωρίς την Επιστήμη, ο ενάρετος κύκλος σπάει. Έτσι, πρέπει να καταλάβουμε πού και γιατί ξεκίνησε και πού οδεύει αυτή η υπέροχη ανθρώπινη δραστηριότητα.
Το τεχνολογικό σπριντ του τέλους του 19ου αιώνα
Πριν από τη Μεταρρύθμιση, μια μονολιθική θρησκευτική Αλήθεια βασίλευε στην Ευρώπη και δεν υπήρχε χώρος για άλλες απόψεις. Ωστόσο, η Μεταρρύθμιση χώρισε αυτή την αλήθεια σε δύο αλήθειες – αμοιβαία αποκλειόμενες. Στο χάσμα μεταξύ των δύο θρησκευτικών αληθειών, άρχισε να φυτρώνει η επιστημονική αλήθεια. Σχεδόν αμέσως, ξεκίνησε ο ενάρετος κύκλος που περιγράφηκε παραπάνω και άρχισαν να εμφανίζονται οι θαυματουργές τεχνολογίες.
Για παράδειγμα, το 1742, ο Benjamin Robins παρατήρησε ότι συνδυάζοντας το νόμο της κίνησης του Νεύτωνα και την εξίσωση της κατάστασης των αερίων (που ανακαλύφθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα από τον Robert Boyle), μπορούσε να υπολογιστεί η ταχύτητα ενός βλήματος του πυροβολικού. Αυτή η ανακάλυψη έκανε το πυροβολικό πολύ πιο ακριβές. Ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας παρατήρησε την ανακάλυψη και ζήτησε από τον Leonhard Euler να μεταφράσει και να συμπληρώσει το έργο του Robins. Σε αυτή τη βάση, ο Φρειδερίκος ανοικοδόμησε πλήρως τον στρατό του – εισήγαγε ένα γρήγορο και ακριβές έφιππο πυροβολικό, που ήταν μια σχεδόν ασυναγώνιστη δύναμη στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Ο Ναπολέων αργότερα απλά αντέγραψε και τελειοποίησε αυτό το μοντέλο.
Οι Ευρωπαίοι ηγεμόνες παρατήρησαν ότι το κλειδί για αυτές τις στρατιωτικές επιτυχίες βρισκόταν στην Επιστήμη. Ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών επιτάχυνε τη διάδοση της καινοτομίας και δημιούργησε τεράστια πίεση για περαιτέρω έρευνα. Αυτό το σπριντ οδήγησε σε έναν τεχνολογικό ανεμοστρόβιλο στα τέλη του 19ου αιώνα, η κλίμακα και το εύρος του οποίου δεν συγκρίνονταν με οτιδήποτε συνέβη πριν (και μετά). Το 1859, ο Edmund Drake άνοιξε την πρώτη επιτυχημένη πετρελαιοπηγή στην Πενσυλβάνια, ξεκινώντας μια επανάσταση στον φωτισμό, καθώς η καύση ζωικού λίπους μπορούσε να αντικατασταθεί από τους λαμπτήρες κηροζίνης. Αυτό ήταν πολύ χρήσιμο, ειδικά στις φάμπρικες του Βορρά, όπου είχε πάντα σκοτεινιά.
Το 1876 ο Gottlieb Daimler και ο Carl Benz εφηύραν τον τετράχρονο κινητήρα, δημιουργώντας μια ζήτηση για πετρέλαιο που ξεπέρασε την ανάγκη για φωτισμό κατά ολόκληρες τάξεις μεγέθους. Πάνω στην ώρα, γιατί ο Thomas Edison κατοχύρωσε τον λαμπτήρα πυρακτώσεως δύο χρόνια αργότερα, τερματίζοντας ουσιαστικά την εποχή του φωτισμού κηροζίνης. Ένα χρόνο αργότερα, ο Benz δημιούργησε τον δίχρονο κινητήρα και ο Rudolf Diesel κατοχύρωσε τον κινητήρα ντίζελ το 1892, ο οποίος επέτρεψε στους κινητήρες εσωτερικής καύσης να επεκταθούν σε φορτηγά, πλοία και υποβρύχια. Την ίδια περίοδο, ο Werner von Siemens κατασκεύασε την πρώτη ηλεκτρική αμαξοστοιχία. Δέκα χρόνια αργότερα, οι αδερφοί Wright παρουσίασαν το πρώτο κατευθυνόμενο αεροσκάφος με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Αυτός ο τεχνολογικός ανεμοστρόβιλος τερματίστηκε το 1909 από τους Fritz Haber και Carl Bosch, οι οποίοι εξέλιξαν μια μέθοδο δέσμευσης του αζώτου, που επέτρεψε τη μαζική παραγωγή βιομηχανικών λιπασμάτων, χωρίς τα οποία ο πλανήτης μετά βίας θα μπορούσε να υποστηρίξει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους.
Κάθε μία από τις παραπάνω τεχνολογίες από μόνη της άλλαξε τον κόσμο περισσότερο από οτιδήποτε είχε προκύψει από την εποχή της γέννησης του Ιησού Χριστού έως τότε. Όλες μαζί, έφεραν μια επανάσταση στον κόσμο με τρόπους που λίγοι μπορούν να φανταστούν σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η συναρπαστική μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις δεν ανακατεύονταν πολύ με την Επιστήμη. Οι επιστήμονες ήταν συχνά εφευρέτες και επιχειρηματίες ταυτόχρονα. Ήταν κυρίως λευκοί άνδρες με γένια ή μουστάκι που πίστευαν στον Θεό, ήταν βέβαιοι ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός ήταν ανώτερος από όλους τους άλλους και συμφωνούσαν ότι ήταν ηθική υποχρέωση των λευκών να κυβερνούν και να διοικούν με σύνεση τον υπόλοιπο κόσμο.
Κολεκτιβιστικές ιδεολογίες του 20ού αιώνα
Tότε όμως, εντελώς απροσδόκητα, ο κόσμος έφτασε στο τέλος του. Πριν προλάβουν τα ευρωπαϊκά έθνη να δρέψουν τους καρπούς όλων αυτών των συναρπαστικών τεχνολογιών, ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα ευρωπαϊκά κράτη χρησιμοποίησαν όλες τις θαυματουργές νέες τεχνολογίες και όλες τις επιστημονικές τους δυνατότητες για να σκοτώσουν τους συνανθρώπους τους όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά. Οι στρατηγοί σχεδίασαν τον πόλεμο όντες έφιπποι με ξιφολόγχες. Στο τέλος, ο πόλεμος γινόταν με αεροπλάνα, τανκς, θωρηκτά, υποβρύχια, φορτηγά και πολυβόλα. Είναι απίστευτο ότι σχεδόν κανείς σήμερα δεν μπορεί πια να εξηγήσει γιατί συνέβη αυτός ο πόλεμος.
Ο πόλεμος έφερε μια ριζική αλλαγή στη θέση της Επιστήμης. Το κύριο θύμα του πολέμου ήταν η πίστη στον παλιό καλό χριστιανικό Θεό και στο Χρέος του Λευκού Ανθρώπου (σ.σ. προς την ανθρωπότητα). Αυτή η απώλεια της πίστης στον Θεό - και στον εαυτό τους – άφησε μια τρύπα στις ψυχές των Ευρωπαίων, την οποία διάφοροι ψευδοπροφήτες άρχισαν αμέσως να γεμίζουν με τον εθνικισμό, τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό ή τον φασισμό. Αυτές οι σύγχρονες κοσμικές θρησκείες κατάλαβαν γρήγορα ότι η Επιστήμη ήταν πολύ σημαντική για να μείνει ανεξέλεγκτη. Επιπλέον, καθεμία από αυτές τις ιδεολογίες χρειαζόταν ένα πρόσχημα νομιμοποίησης.
Μετά τον πόλεμο, η πηγή της νομιμοποίησης δεν ήταν πλέον η θρησκεία, αλλά η Επιστήμη. Και έτσι άρχισε σταδιακά η «εθνικοποίηση» της επιστήμης, με διάφορα ολοκληρωτικά καθεστώτα να υποστηρίζουν την Επιστήμη με αντάλλαγμα κάποια αποτελέσματα τα οποία εξυπηρετούσαν τις ιδεολογικές ανάγκες των καθεστώτων. Αυτή η ασθένεια του 20ου αιώνα έφερε τους πρώτους δηλητηριώδεις καρπούς της με τη μορφή της ναζιστικής βιολογίας, της ευγονικής ή του σοβιετικού λυσενκοϊσμού. Στο κομμουνιστικό μπλοκ, συνεχίστηκε πολύ και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλα σχεδόν τα επιστημονικά πεδία, όπως ίσως θυμούνται ακόμα ορισμένοι αναγνώστες. Η τρέχουσα «επιστημονική συναίνεση» για την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή που προκαλείται από το CO2 είναι απλώς ένα άλλο παρακλάδι της «εθνικοποιημένης» Επιστήμης που χρηματοδοτείται από το κράτος, σκοπός της οποίας δεν είναι να κατανοήσει τον κόσμο αλλά να νομιμοποιήσει διάφορες κολεκτιβιστικές ιδεολογίες και τους διεστραμμένους στόχους τους.
Οι κολεκτιβιστικές ιδεολογίες του μεσοπολέμου οδήγησαν γρήγορα τον κόσμο σε έναν άλλο πόλεμο, ο οποίος επανέλαβε την Αποκάλυψη του προηγούμενου – για άλλη μια φορά και για τα καλά. Όλες οι δολοφονικές τεχνολογίες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκαν ξανά, αλλά τελειοποιήθηκαν, παρήχθησαν μαζικά και χρησιμοποιήθηκαν σε μια κλίμακα που ξεπέρασε κάθε φαντασία. Προστέθηκαν η κρυπτογραφία, τα ραντάρ και η πυρηνική βόμβα, επιβεβαιώνοντας συμβολικά την απόλυτη κυριαρχία της Επιστήμης: Η δύναμη να καταστρέψει τον κόσμο δεν ανήκε πλέον στον Θεό, αλλά στον Επιστήμονα. Η Ευρώπη, το λίκνο της Επιστήμης, είχε μετατραπεί σε ερείπιο και το κέντρο βάρους του κόσμου μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση.
Μεγάλο κράτος και μεγάλες εταιρείες
Από την αρχή του Ψυχρού Πολέμου, οι δύο υπερδυνάμεις διαφωνούσαν σε όλα, εκτός από ένα πράγμα: Όλα πρέπει να βασίζονται στην Επιστήμη. Η Ανατολή συνέχισε με την «εθνικοποιημένη» Επιστήμη. Υπό αυτό το σύστημα, οι τομείς της έρευνας που ευδοκίμησαν στο σοβιετικό μπλοκ ήταν κυρίως εκείνοι στους οποίους δεν ζητήθηκε να υποστηρίξουν «επιστημονικά» την κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά μάλλον να «καλύψουν τη διαφορά και να ξεπεράσουν» το καπιταλιστικό μπλοκ. Οι τεχνικές επιστήμες και τα μαθηματικά συμβάδιζαν λίγο πολύ με τη Δύση, ενώ οι κοινωνικές και οι ανθρωπιστικές επιστήμες ξεθώριασαν και χάθηκαν στην ασφυκτική αγκαλιά των κομμουνιστών ιδεολόγων.
Στη Δύση, το αρχικό «Naturwissenschaft» (φυσικές επιστήμες) αντικαταστάθηκε σταδιακά από τη νικήτρια Αγγλοσαξονική Επιστήμη. Στην αρχή πήγε καλά. Η μεταπολεμική αμερικανική συγκυρία συμπληρώθηκε από την ανοιχτή ατμόσφαιρα των αμερικανικών (κυρίως ιδιωτικών) πανεπιστημίων, όπου άνθισε μια γενιά (συχνά Εβραίων) μεταναστών με την αυστηρή γερμανική εκπαίδευση του Μεσοπολέμου. Μετά από ένα όργιο φόνων και καταστροφών επί μισό αιώνα, ο κόσμος φαινόταν να επιστρέφει στον τεχνολογικό ανεμοστρόβιλο του τέλους του 19ου αιώνα. Εμφανίστηκαν οι ημιαγωγοί, οι υπολογιστές, η πυρηνική ενέργεια και οι δορυφόροι, και ο άνθρωπος περπάτησε στο φεγγάρι.
Στη συνέχεια, όμως, τα πράγματα άρχισαν να φθίνουν και στη Δύση. Η επιστήμη έπεσε όλο και περισσότερο θύμα των δύο καρκίνων του 20ου αιώνα: του μεγάλου κράτους (Big State) και των μεγάλων εταιρειών (Big Business). Στη δεκαετία του 1960, ο Λίντον Τζόνσον ανακοίνωσε το πρόγραμμα «Μεγάλη Κοινωνία» (“Great Society”) και η αμερικανική κοινωνία ξεκίνησε μια πορεία που είχε από καιρό καταστρέψει τις κοινωνικές επιστήμες στην Ανατολή. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στη φτώχεια, τον πόλεμο στον ρατσισμό και τον πόλεμο στον αναλφαβητισμό, και σε όλες αυτές τις εκστρατείες χρειαζόταν την κοινωνική επιστήμη για να νομιμοποιήσει τους πολιτικούς της στόχους.
Το ύψος της δημόσιας χρηματοδότησης αυξήθηκε απότομα και άρχισαν να εμφανίζονται όλο και περισσότεροι ερευνητικοί τομείς, όπου ήταν σαφές ποια αποτελέσματα ήταν πολιτικά επιθυμητά και ποια όχι. Αφορούσε ως επί το πλείστον τις κοινωνικές επιστήμες, οι οποίες, με την κρατική χρηματοδότηση, έκαναν σκόπιμες μεταστάσεις σε διάφορους κλάδους των Σπουδών για το Φύλο, των Τεχνών Κουκλοθεάτρου και της Οικογαστρονομίας, αλλά τελικά δεν γλίτωσαν ούτε οι Φυσικές Επιστήμες. Ιστορικά, το πρώτο μεταπολεμικό θύμα της «εθνικοποιημένης επιστήμης» ήταν η κλιματολογία, η οποία σήμερα χρησιμεύει αποκλειστικά για τη νομιμοποίηση των πολιτικών στόχων της αποβιομηχάνισης της Δύσης.
Επιπλέον, άρχισε να εμφιλοχωρεί η δεύτερη θανατηφόρα απειλή για την επιστήμη - η διαφθορά της από τις μεγάλες εταιρείες. Η ιστορία αυτής της τραγωδίας μπορεί να αναχθεί στο 1912, όταν ένας Γερμανός γιατρός ονόματι Isaac Adler υπέθεσε για πρώτη φορά ότι το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του πνεύμονα. Χρειάστηκαν περισσότερα από 50 χρόνια – και 20 εκατομμύρια θάνατοι – για να επιβεβαιωθεί αυτή η υπόθεση. Αυτό το παράλογα μεγάλο χρονικό διάστημα εξηγείται, μεταξύ άλλων, από το γεγονός ότι η μεγαλύτερη προσωπικότητα στην στατιστική επιστήμη του 20ου αιώνα, ο παθιασμένος καπνιστής Ronald Fischer, αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος του μυαλού του και της επιρροής του στο να αρνείται κατηγορηματικά και πολύ εφευρετικά οποιαδήποτε αιτιώδη σχέση ανάμεσα στο κάπνισμα και τον καρκίνο του πνεύμονα.
Δεν το έκανε δωρεάν – αργότερα ανακαλύφθηκε ότι πληρωνόταν αδρά από την καπνοβιομηχανία. Ωστόσο, μετά από μισό αιώνα, οι εταιρείες καπνού τελικά έχασαν τη μάχη και το 1964 οι αρχές εξέδωσαν μια έγκυρη έκθεση που επιβεβαίωνε την αιτιώδη σχέση μεταξύ του καπνίσματος και του καρκίνου του πνεύμονα. Οι μεγάλες επιχειρήσεις πήραν ένα μάθημα: Την επόμενη φορά, έπρεπε να δωροδοκήσουν όχι μόνο τους επιστήμονες αλλά και τις ρυθμιστικές αρχές.
Παίρνοντας την κατιούσα
Ακολούθησαν όλο και περισσότερες καταστροφές, στις οποίες η νοθευμένη έρευνα υπό την επίβλεψη διεφθαρμένων ρυθμιστικών αρχών οδήγησε σε βλάβες δυσθεώρητης κλίμακας.
Για παράδειγμα, οι φαρμακευτικές εταιρείες κατάφεραν να πείσουν τους Αμερικανούς γιατρούς ότι ο «χρόνιος πόνος» είναι ένα πρόβλημα από το οποίο υποφέρουν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Μέσω ενός συνδυασμού επιθετικού μάρκετινγκ και χειραγωγημένων επιστημονικών μελετών, δημιούργησαν σε εκατομμύρια ανθρώπους έναν εθισμό στα οπιοειδή (που πωλούνται με τα ονόματα OxyContin ή Fentanyl), τα οποία ψευδώς ισχυρίστηκαν ότι ήταν «ασφαλή και αποτελεσματικά» και – πάνω απ’ όλα – μη εθιστικά. Αυτή η τραγωδία συνεχίζει να εκτυλίσσεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και μέχρι σήμερα, πάνω από μισό εκατομμύριο Αμερικανοί έχουν πεθάνει από υπερβολική δόση οπιοειδών και εκατομμύρια άλλοι έχουν πέσει στον εθισμό σε σκληρότερα ναρκωτικά. Η οικονομική και κοινωνική ζημιά είναι σχεδόν ανυπολόγιστη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, καταναλώνεται περίπου ένα παυσίπονο ανά άτομο την ημέρα.
Αυτή η τραγωδία βασίζεται στην επιστήμη που έχει αλλοιωθεί από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις και τη δυσλειτουργική ρύθμιση της αγοράς φαρμάκων. Στην Ευρώπη, η φαρμακευτική νομοθεσία δεν είναι τόσο παραβιασμένη όσο στις ΗΠΑ, αλλά η σκόπιμα παραποιημένη ή χειραγωγημένη έρευνα δηλητηριάζει το ιστορικό των δημοσιεύσεων παγκοσμίως. Η επιστήμη επομένως επηρεάζεται εξίσου σε όλο τον κόσμο, γιατί στον τομέα της βιοϊατρικής έρευνας σήμερα κανείς δεν γνωρίζει ποια δημοσιευμένα ευρήματα είναι αληθινά και ποια όχι. Όταν ο Τζον Ιωαννίδης δημοσίευσε το άρθρο με τίτλο «Γιατί τα περισσότερα δημοσιευμένα ευρήματα της έρευνας είναι ψευδή» το 2005, έγινε αμέσως επιστημονικό μπεστ σέλερ.
Η ιστορία των οπιοειδών είναι ίσως η πιο ορατή αλλά σε καμία περίπτωση η μοναδική. Οι καπνοβιομηχανίες – έχοντας χάσει τη μάχη για τον καρκίνο του πνεύμονα – χρησιμοποίησαν το συσσωρευμένο κεφάλαιο για να αγοράσουν αρκετούς γίγαντες τροφίμων (για παράδειγμα, την Kraft ή την General Foods). Οι στρατιές των επιστημόνων τους ακολούθησαν αμέσως τον ίδιο στόχο με πριν, απλά σε διαφορετικό τομέα: Τα επόμενα χρόνια, ανέπτυξαν εκατοντάδες εθιστικές ουσίες, τις οποίες οι εταιρείες άρχισαν να προσθέτουν μαζικά σε βιομηχανικά επεξεργασμένα τρόφιμα. Αντί για εθισμό στον καπνό, βύθισαν την Αμερική σε έναν εθισμό στο «junk food».
Μεγάλο μέρος της «επιστήμης των τροφίμων» έχει χειραγωγηθεί από τις εταιρείες τροφίμων, ώστε να φαίνεται ότι το κύριο πρόβλημα είναι τα φυσικά λίπη, όχι τα βιομηχανικά επεξεργασμένα σάκχαρα και άλλες αηδίες. Η διαφθορά της επιστήμης έφτασε σταδιακά σε τέτοιες εξωφρενικές διαστάσεις που, για παράδειγμα, η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Coca-Cola. Ποια πιστεύετε ότι ήταν η «γνωμοδότηση των ειδικών» της Εταιρείας για τα ζαχαρούχα αναψυκτικά;
Συνοδευόμενα από την σχεδόν πλήρη αδιαφορία του κοινού, όλο και περισσότερα επιστημονικά πεδία έγιναν σταδιακά θύματα του μεγάλου κράτους ή των μεγάλων εταιρειών. Τα αποτελέσματα φάνηκαν σύντομα – όλο και περισσότερα χρήματα διοχετεύονταν στην Επιστήμη, όμως οι πολυπόθητες θαυματουργές τεχνολογίες και καινοτομίες δεν εμφανίζονταν. Σας προκαλώ να αναφέρετε τουλάχιστον τρεις τεχνολογίες που εμφανίστηκαν μετά το 2000 και άλλαξαν τον κόσμο όπως η εφεύρεση του κινητήρα εσωτερικής καύσης. Προσωπικά είδα δισεκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία να διοχετεύονται σε επαρχιακά πανεπιστήμια της Ανατολικής Ευρώπης. Κατασκευάστηκαν δεκάδες εργαστήρια, αγοράστηκε ακριβός εξοπλισμός, έγιναν ομιλίες των προέδρων των πανεπιστημίων, γράφτηκαν άρθρα σε εφημερίδες…και τίποτα χρήσιμο δεν βγήκε ποτέ από όλα αυτά.
Η Δύση χάνει τα μυαλά της
Ωστόσο, η πραγματική καταστροφή για τη Δυτική Επιστήμη ήρθε με την επιδημία της Covid, όταν η Δύση έχασε παντελώς τα μυαλά της. Εκείνη τη στιγμή, οι δύο επιστημονικές κατάρες του 20ου αιώνα συναντήθηκαν σε μια τρομερή συνέργεια. Οι μεγάλες εταιρείες κατάλαβαν γρήγορα ότι η επιδημία αντιπροσώπευε μια ευκαιρία που μπορεί να μην επαναλαμβανόταν. Αν τα οπιοειδή άξιζαν ώστε να πουν λίγα ψέματα, η πιθανότητα να πουληθούν δισεκατομμύρια «εμβόλια» σε πανικόβλητες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο άξιζε πολλά ψέματα. Επιπλέον, η αμερικανική αριστερά είχε μόλις βιώσει το τεράστιο σοκ της εκλογικής νίκης του Τραμπ και εκμεταλλευόταν πρόθυμα κάθε ευκαιρία για να εκτροχιάσει την προεδρία του.
Έτσι, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ αρχικά (πολύ ορθολογικά) αρνήθηκε να πανικοβληθεί, αρνήθηκε να εισαγάγει δραστικά μέτρα μαζικής κλίμακας και ενθάρρυνε τον πειραματισμό με διαθέσιμα φάρμακα (ιδίως την Ιβερμεκτίνη και την Υδροξυχλωροκίνη), η αμερικανική αριστερά ξεκίνησε μια υστερική εκστρατεία για να πανικοβληθεί ο πληθυσμός όσο το δυνατόν περισσότερο, να εφαρμοστούν όσο το δυνατόν πιο δραστικά οριζόντια μέτρα και για να επιτεθεί σε οποιεσδήποτε απόπειρες χρήσης καθιερωμένων φαρμάκων για τη θεραπεία της Covid. Οι ακαδημαϊκοί και επιστημονικοί κύκλοι, που ήταν πάντα στο πλευρό της αριστεράς και μισούσαν έντονα τον Τραμπ, άρχισαν να εκτοξεύουν μια πλημμύρα παραποιημένων, χειραγωγημένων και εντελώς ανούσιων «μελετών», που μοναδικός στόχος τους ήταν να προωθήσουν την τρέλα του Covid. Επιπλέον, έχει γίνει απολύτως προφανές ότι οι ρυθμιστικοί φορείς (CDC και FDA) ελέγχονται πλήρως από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες (Big Pharma) και, αντί να προστατεύσουν το κοινό από την εταιρική απληστία, ενήργησαν σαν να ήταν τα τμήματα πωλήσεών των εταιρειών αυτών.
Η εκλογή του Τζο Μπάιντεν αποτελείωσε την καταστροφή. Τα συμφέροντα της Big Pharma ξαφνικά ευθυγραμμίστηκαν με τα συμφέροντα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ολόκληρος ο τερατώδης μηχανισμός της κρατικής εξουσίας ρίχτηκε σε έναν πόλεμο εναντίον των πολιτών του. Ο στρατός (η διανομή των εμβολίων), οι μυστικές υπηρεσίες (λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα), η αστυνομία (επίβλεψη των lockdown) και πολλοί άλλοι κατασταλτικοί κλάδοι του κράτους ενεπλάκησαν σε αυτό το απαίσιο έργο. Οι επόμενες γενιές θα την θυμούνται ως την εποχή του κορωνο-φασισμού.
Σε λίγους μήνες, ολόκληρο το οικοδόμημα της Δυτικής Επιστήμης, που συναρμολογείτο προσεκτικά για αρκετές εκατοντάδες χρόνια, κατέρρευσε. Κάθε πτυχή της καταστροφής της Covid έχει συνδεθεί με κάποια επιστημονική αποτυχία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ίδιος ο ιός SARS-CoV-2 προήλθε από το εργαστήριο της Γουχάν, όπου – σε βάρος των δυτικών φορολογουμένων – διεξήχθη μια εξαιρετικά προβληματική έρευνα «κέρδους λειτουργίας» (gain-of-function). Καθ' όλη τη διάρκεια της επιδημίας, γιατροί και επιστήμονες έλεγαν ψέματα για την αναποτελεσματικότητα της έγκαιρης θεραπείας, επειδή ήξεραν ότι αυτό ακριβώς ήθελε να ακούσει το κατεστημένο από αυτούς.
Μόλις στα τέλη του 2021, ωστόσο, ήταν σαφές ότι η Ιβερμεκτίνη, η Υδροξυχλωροκίνη, η βιταμίνη D (και πολλά άλλα φάρμακα) αντιπροσώπευαν μια φθηνή, ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία και πρόληψη, που θα μπορούσε να είχε σώσει εκατομμύρια ζωές. Παρόλα αυτά, ολόκληρο το επιστημονικό κατεστημένο αρνήθηκε πλήρως τις αρχές της Ιατρικής Βασισμένης σε Τεκμήρια και επανέλαβε την πολιτική προπαγάνδα του CDC «δεν είστε άλογα». (σ.σ. η Ιβερμεκτίνη χρησιμοποιείτο και σαν παρασιτοκτόνο για άλογα).
Η πειραματική γονιδιακή τεχνολογία που μεταμφιέστηκε σαν «εμβόλιο» ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Δυτικής Επιστήμης. Η υστερική πίεση για υποχρεωτικά «εμβόλια», σύμφωνα με το σύνθημα «Ασφαλή και Αποτελεσματικά», παραβίασε σχεδόν όλες τις επαγγελματικές, νομικές και ηθικές αρχές της Επιστήμης. Τα επόμενα χρόνια θα αποκαλύψουν την πλήρη έκταση της καταστροφής, αλλά ήδη σήμερα μπορεί να ειπωθεί ότι τα «εμβόλια» mRNA απέτρεψαν ελάχιστα κρούσματα Covid (εάν το έκαναν κι αυτό) αλλά έβλαψαν εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή την περίοδο, τα τρομακτικά στατιστικά ευρήματα εισρέουν σταδιακά στον δημόσιο χώρο. Μόλις οι πολίτες συνειδητοποιήσουν την έκταση αυτής της καταστροφής, είναι ασφαλές να υποθέσει κανείς ότι ο θυμός τους θα στραφεί όχι μόνο εναντίον του πολιτικού κατεστημένου αλλά και εναντίον της κατεστημένης Δυτικής Επιστήμης που προκάλεσε κάθε πτυχή της καταστροφής της Covid.
Το τέλος της επιστήμης
Η Ευρωπαϊκή Επιστήμη δεν τα πήγε καλύτερα από την Αμερικανική Επιστήμη, καθώς αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία εδώ και δεκαετίες. Και οι δύο ασθένειες της Αμερικανικής Επιστήμης ήταν παρούσες και στην Ευρώπη. Επιπλέον, οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι που αποφασίζουν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει μέρος του «δημοσιευμένου ιστορικού» είναι εδώ και καιρό πολυεθνικές και δεν νοιάζονται για τα εθνικά σύνορα. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεπερνά σε οτιδήποτε την Αμερική, είναι η επιθετικότητα της προώθησης της ατζέντας της «κλιματικής αλλαγής». Επί του παρόντος, η ιδεολογία της κλιματικής αλλαγής φαίνεται να είναι το μόνο πράγμα που κρατά ενωμένη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά από 300 χρόνια, το εγχείρημα του Διαφωτισμού της Δυτικής Επιστήμης έφτασε σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Επιστήμη έφερε μια συναρπαστική πρόοδο στην ανθρωπότητα. Κατά τον 20ό αιώνα, η Επιστήμη απέκτησε τόσο μεγάλο κύρος, που αντικατέστησε τη θρησκεία και έγινε η κεντρική ιδεολογία του κόσμου. Σταδιακά, όμως, όπως ο Χριστιανισμός πριν από τη Μεταρρύθμιση, έγινε θύμα της επιτυχίας της: Αντί να αναζητά την Αλήθεια για το πώς και γιατί λειτουργεί ο κόσμος, άρχισε να καταχράται το κύρος της και να υπηρετεί τους ισχυρούς και τους πλούσιους.
Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, η Επιστήμη είχε ήδη υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά είτε από τα μεγάλα κράτη, για να νομιμοποιήσουν τους ιδεολογικούς τους στόχους, είτε από τις μεγάλες επιχειρήσεις, για να νομιμοποιήσουν τη κυκλοφορία των (συχνά τοξικών) προϊόντων τους. Το σάπιο οικοδόμημα της Δυτικής Επιστήμης κατέρρευσε τελικά το 2020 κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid.
Πρέπει να περιμένουμε τώρα μέχρι αρκετοί άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι η Επιστήμη –η κεντρική ιδεολογία του πολιτισμού μας– είναι ένα ερείπιο. Τότε μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε. Ο Χριστιανισμός σώθηκε χάρη στον αυστηρό διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Για να σωθεί η Επιστήμη, θα χρειαστεί ένα εξίσου τολμηρό βήμα. Όμως αυτό είναι ένα θέμα για επόμενα δοκίμια.
Δείτε επίσης:
Ο Tomas Fürst διδάσκει εφαρμοσμένα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Palacky της Τσεχίας. Το υπόβαθρό του είναι στη μαθηματική μοντελοποίηση και στην Επιστήμη των Δεδομένων. Είναι συνιδρυτής της Ένωσης Μικροβιολόγων, Ανοσολόγων και Στατιστικολόγων (SMIS), η οποία παρέχει στον τσεχικό πληθυσμό ειλικρινείς και βασισμένες σε δεδομένα πληροφορίες σχετικά με την επιδημία του κορωνοϊού. Είναι επίσης συνιδρυτής ενός περιοδικού «samizdat» dZurnal που επικεντρώνεται στην αποκάλυψη επιστημονικών παραπτωμάτων στην Τσεχική Επιστήμη.