Ο κλιματικός σοσιαλισμός (net zero) μας φτωχοποιεί όλους
Ο σοσιαλισμός -κεϋνσιανός ή μαρξιστικός- δεν λειτουργεί ποτέ. Ο κλιματικός σοσιαλισμός είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει παταγωδώς, με αποτέλεσμα την αύξηση της φτώχειας.
Άρθρο του Daniel Lacalle, δημοσιευμένο στις 20/7/2024 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5’.
Αν διαβάζατε την τελευταία δημοσίευση του ΟΟΣΑ, «Employment Outlook 2024: Net Zero Transition and the Labour Market», θα νομίζατε πως η υφήλιος δεν βίωσε την μεγαλύτερη νομισματική και δημοσιονομική «τόνωση» των τελευταίων δεκαετιών.
Τα αποτελέσματα ήταν τόσο φτωχά, που είναι ντροπιαστικά. Επιπλέον, η έκθεση απεικονίζει την εξαθλίωση των πολιτών και υποδηλώνει διακριτικά ότι η επίτευξη του στόχου του net zero (σ.σ. μηδενικό ισοζύγιο CO2) θα αποτελέσει μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση. Μετάφραση: «Θα γίνετε ακόμη πιο φτωχοί».
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, το 20% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού απασχολείται σε θέσεις εργασίας που θα επεκταθούν λόγω της μετάβασης στο μηδενικό ισοζύγιο CO2. Η έκθεση ουσιαστικά μας λέει ότι το υπόλοιπο 80% θα αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις.
Επιπλέον, υπογραμμίζει ότι «τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα και τα νοικοκυριά αγροτών ξοδεύουν συνήθως περισσότερα για αγαθά και υπηρεσίες με μεγαλύτερο αποτύπωμα άνθρακα, όπως η ενέργεια και τα τρόφιμα, επειδή είναι τα συνήθη αναγκαία αγαθά.»
Ως εκ τούτου, οι πολιτικές για τον μετριασμό της θέρμανσης του κλίματος, αυξάνοντας τη σχετική τιμή των αγαθών «έντασης άνθρακα», τείνουν να επηρεάζουν δυσανάλογα αυτά τα νοικοκυριά ως καταναλωτές, με ισχυρό αντίκτυπο στην πραγματική αξία του εισοδήματος και των μισθών τους. Οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στην τιμολόγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε πολλές χώρες έχουν πράγματι αποδειχθεί οπισθοδρομικές. Ωστόσο, η ανακύκλωση των εσόδων από τους φόρους άνθρακα με τη μορφή μεταβιβάσεων προς τα νοικοκυριά μπορεί να καταστήσει αυτού του είδους τις μεταρρυθμίσεις προοδευτικές. Όμως, το κλειδί για την αποδοτικότητα του κόστους είναι η στόχευση αυτών των μεταβιβάσεων προς τις ανάγκες των νοικοκυριών. Συνεπώς, είμαστε καταδικασμένοι. Αρκεί να δείτε το καταστροφικό αποτέλεσμα του φόρου άνθρακα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τι προκάλεσε στον πληθωρισμό των μη αναλώσιμων αγαθών και των υπηρεσιών, και την εκτεταμένη αύξηση της δυσαρέσκειας των πολιτών.
Γιατί γνωρίζουμε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν θα αντιμετωπίσουν τις οπισθοδρομικές επιπτώσεις των κεϋνσιανών πολιτικών; Επειδή δεν τις έχουν αντιμετωπίσει ποτέ. Είναι ανεύθυνο το να υποστηρίζουμε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, όταν η ίδια έκθεση του ΟΟΣΑ δείχνει τα καταστροφικά αποτελέσματα των αναδιανεμητικών και «χωρίς αποκλεισμούς» πολιτικών από το 2019 και μετά.
Η έκθεση χαιρετίζει τα καλά νέα των χαμηλών ποσοστών ανεργίας. Ωστόσο, η δημοσίευση αυτή παραλείπει να αναγνωρίσει την ευκολία χειραγώγησης των ποσοστών ανεργίας. Πράγματι, η έκθεση δεν κάνει αυτή τη σύνδεση, αλλά υπογραμμίζει πώς η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό έχει μείνει στάσιμη ή έχει μειωθεί και πώς οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί, ενώ οι μέσες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο έχουν καταρρεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εάν το ποσοστό ανεργίας έχει μειωθεί, αλλά ο μέσος όρος των ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο είναι στο ναδίρ, το ποσοστό συμμετοχής στην αγορά εργασίας έχει πέσει και οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί, τότε δεν υπάρχει πραγματική βελτίωση της απασχόλησης.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, ο μέσος όρος των ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο έχει μειωθεί σε όλες τις χώρες -εκτός από τρεις- από το σύνολο του ΟΟΣΑ και η αύξηση των πραγματικών μισθών είναι αρνητική στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και σε πολλές άλλες οικονομίες.
Τώρα θυμηθείτε ότι αυτά τα τρομερά στατιστικά στοιχεία έρχονται μετά το μεγαλύτερο λεγόμενο «πακέτο τόνωσης» των τελευταίων δεκαετιών. Το μεγαλύτερο νομισματικό πείραμα, σε συνδυασμό με ένα πρωτοφανές επίπεδο αύξησης του δημόσιου χρέους, έκανε τους εργαζόμενους φτωχότερους. Και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι η μετάβαση στο net zero θα αυξήσει τον πληθωρισμό σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, και θα προκαλέσει επίσης μια σημαντική μετατόπιση του χαμηλής εξειδίκευσης εργατικού δυναμικού. Προειδοποιεί μάλιστα ότι οι θέσεις εργασίας χαμηλής εξειδίκευσης σε τομείς με υψηλές εκπομπές CO2 πληρώνουν καλύτερα, και αυτό θα δημιουργήσει προκλήσεις για τους πολίτες.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να υπερασπιστεί κανείς αυτή την κοινωνική μηχανική. Ο κεϋνσιανισμός οδηγεί πάντα σε άστοχες επενδύσεις, κακή κατανομή του κεφαλαίου, υψηλότερο χρέος και χειρότερα αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη για έναν πολύ απλό λόγο: οι κυβερνήσεις δεν έχουν καλύτερη ή περισσότερη πληροφόρηση για τις απαιτήσεις της κοινωνίας, και ξοδεύουν χρήματα που προέρχονται από κάποιον άλλο.
Μαρξισμός και κεϋνσιανισμός: τα δύο θεμελιώδη εμπόδια στην οικονομική ανάκαμψη (+δωρεάν pdf βιβλίο)
Οι άστοχες επενδύσεις συμβαίνουν και σε μια ανοικτή οικονομία. Ωστόσο, η δημιουργική καταστροφή φροντίζει γι' αυτό. Όταν η κυβέρνηση ελέγχει την οικονομία, οι κακές επενδύσεις είναι ο κανόνας. Και αντί για δημιουργική καταστροφή, έχουμε επιδοτούμενη κακή κατανομή του κεφαλαίου.
Η εποχή των αλλεπάλληλων κεϋνσιανών σχεδίων τόνωσης έχει διαβρώσει τη μεσαία τάξη και έχει δημιουργήσει επίπεδα ρεκόρ δημόσιου χρέους. Το σχέδιο net zero, το οποίο είναι το απόλυτο κεϋνσιανό σύστημα που επιβάλλεται άνωθεν, από τα κράτη, θα προσθέσει σπανιότητα των πόρων, επίμονο πληθωρισμό και εξαθλίωση.
Ο μόνος τρόπος για την επίτευξη του net zero είναι να αφήσουμε την τεχνολογία να ανθίσει, να επιτρέψουμε στον ελεύθερο ανταγωνισμό και τις ανοικτές αγορές να λειτουργήσουν και να δημιουργήσουμε μια μετάβαση που θα ωφελήσει την πλειονότητα των ανθρώπων, με φθηνότερα και καθαρότερα αγαθά και υπηρεσίες. Όταν οι κυβερνήσεις λαμβάνουν αποφάσεις με δημόσια κονδύλια, εξασφαλίζουν ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Θα υπερβάλουν σε δαπάνες, θα διαιωνίσουν τον πληθωρισμό και θα φτωχοποιήσουν εκείνους ακριβώς που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται. Ο σοσιαλισμός δεν λειτουργεί ποτέ. Ο κλιματικός σοσιαλισμός είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει παταγωδώς, με αποτέλεσμα την αύξηση της φτώχειας.
Δείτε επίσης:
