Πώς αντιμετωπίζουμε την επίθεση των woke;
Η μάσκα σιγά σιγά βγαίνει και κάποιοι αρχίζουν να αναγνωρίζουν την αυταρχική, στην πραγματικότητα, ατζέντα που ήταν τόσο προσεκτικά κρυμμένη.
Άρθρο του Paul F. Cwik, δημοσιευμένο στις 24/10/2023 από το Mises Institute.
Μήπως κάποιος γύρισε τον διακόπτη τελευταία; Φαίνεται ότι η woke κουλτούρα, η Μεγάλη Επανεκκίνηση, η ESG (η «Περιβαλλοντική, Κοινωνική και Διακυβερνητική» βαθμολόγηση επιχειρήσεων), η DEI («Διαφορετικότητα, Ισότητα, Συμπερίληψη») και μια σειρά από άλλες ριζοσπαστικές αριστερές θέσεις, μόλις κατέκτησαν την εξουσία. Βρίσκονται στον κινηματογράφο, στα μέσα ενημέρωσης, στον αθλητισμό, στα οικονομικά, στις επιχειρήσεις λιανικής πώλησης, ακόμη και στη βιομηχανία μπύρας. Ωστόσο, δεν πρόκειται για ένα αποκλειστικά Αμερικανικό φαινόμενο. Η woke κουλτούρα είναι μέρος του διεθνούς Zeitgeist (σ.σ. «πνεύματος της εποχής»). Για παράδειγμα, τον περασμένο Ιούνιο, έζησα κατά λάθος μια τεράστια παρέλαση «Υπερηφάνειας» -που αναφέρθηκε ότι είχε δεκάδες χιλιάδες συμμετέχοντες- στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Ωστόσο, παρ’ όλο που η ατζέντα του Woke φαίνεται να κυριαρχεί στα πάντα, η μάσκα σιγά σιγά βγαίνει και κάποιοι αρχίζουν να αναγνωρίζουν την αυταρχική, στην πραγματικότητα, ατζέντα που ήταν τόσο προσεκτικά κρυμμένη.
Η woke κουλτούρα εισέβαλε στη ζωή μας επειδή εκμεταλλεύτηκε δύο χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης που εκδηλώνονται εύκολα στον καπιταλισμό. Αυτά τα ελαττώματα είναι η τάση μας να αποφεύγουμε την εργασία και η βασική μας τάση να εμπιστευόμαστε και να βασιζόμαστε στους άλλους. Αν κάποιος μπορεί να αποφύγει τη δουλειά, θα το κάνει. Οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα τεμπέληδες, αλλά όταν το κόστος μπορεί να αποφευχθεί, είναι. Οι άνθρωποι ενεργούν με βάση αυτούς τους υπολογισμούς κόστους-οφέλους. Επιπλέον, οι άνθρωποι είναι γενικά εύπιστοι. Τείνουμε να εμπιστευόμαστε την ετικέτα αυτού που αγοράζουμε. Όταν πηγαίνουμε στο βενζινάδικο, πώς ξέρουμε ότι η αντλία έβαλε είκοσι λίτρα στο αυτοκίνητό μας; Όταν αγοράζουμε ένα μπουκάλι των 500 μιλιγκράμ, τα μετράμε ή εμπιστευόμαστε ότι είναι τόσα; Ο καπιταλισμός εξαρτάται από μια τεράστια ποσότητα εμπιστοσύνης. Κάθε συναλλαγή έχει ενσωματωμένο ένα ορισμένο επίπεδο εμπιστοσύνης.
Η woke κουλτούρα εκμεταλλεύεται αυτά τα δύο χαρακτηριστικά σε βάρος μας. Για παράδειγμα, εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη φύση όταν πρόκειται να αποφασίσει ποιος θα πρέπει να συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο μιας μεγάλης, κερδοσκοπικής εταιρείας. Ας υποθέσουμε ότι για την εταιρεία αυτή, το διοικητικό συμβούλιο καθορίζεται με απλή πλειοψηφία των μετόχων. Για κάθε μετοχή που κατέχω, έχω μία ψήφο. Η πιθανότητα ότι οι δύο ψήφοι μου θα γείρουν την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση είναι μικρή, και έτσι έχω ισχυρό αντικίνητρο να συμμετάσχω ενεργά σε αυτή την εκλογή. Με οικονομικούς όρους, το κόστος της εργασίας για την έρευνα των υποψηφίων και την πλήρη ενημέρωσή μου τείνει να αντισταθμίζει το όφελος της ψήφου. Αντ' αυτού, απλώς εμπιστεύομαι ότι οι άνθρωποι που διοικούν την εταιρεία θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη της εταιρείας. Με άλλα λόγια, πιστεύω ότι υπάρχουν μεγαλύτεροι επενδυτές και διαχειριστές κεφαλαίων που θέλουν να έχουν την ίδια απόδοση από τις επενδύσεις τους με εμένα. Έτσι, εμπιστεύομαι ότι η «απληστία» αυτών των μεγαλύτερων επενδυτών ευθυγραμμίζεται με τα δικά μου συμφέροντα. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν είμαι πλήρως ενημερωμένος για το ποιοι είναι οι υποψήφιοι και δεν ψηφίζω με τις σχετικά λίγες μετοχές μου. Όταν δεν ψηφίζω, ανοίγω την πόρτα στους διαχειριστές των Woke κεφαλαίων να βάλουν στο διοικητικό συμβούλιο ανθρώπους που επικεντρώνονται σε κοινωνικές ατζέντες -περιβαλλοντική βιωσιμότητα ή στόχους κοινωνικής δικαιοσύνης- και δεν επικεντρώνονται στη μεγιστοποίηση των κερδών.
Σήμερα, το woke φαινόμενο εκφοβίζει τον επιχειρηματία που εστιάζει στο κέρδος. Μέσω της απεικόνισής του σε ταινίες, ειδησεογραφικά μέσα, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και βασικά σε όλα τα άλλα μέτωπα, ο επιχειρηματίας στιγματίζεται ως σκληρός, εγωκεντρικός και απλά «άπληστος». Αντίθετα, αυτός που επαινείται και εξυμνείται ως ήρωας είναι ο «πιο πεφωτισμένος» λήπτης αποφάσεων. Το κίνητρο των νέων woke διευθυντικών στελεχών (είτε είναι αληθινά πιστοί της woke κουλτούρας, είτε απλώς αποφεύγουν μια ταλαιπωρία) δεν είναι πραγματικά το ζητούμενο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι προωθούν την κοσμοθεωρία ότι η στενή συνεργασία μεταξύ των δημόσιων φορέων (κράτος) και των ιδιωτικών εταιρειών είναι η καλύτερη δυνατή. Οι κρατικοί υπάλληλοι, οι ακτιβιστές και οι διασημότητες του αθλητισμού και των μέσων μαζικής ενημέρωσης ενθαρρύνουν και ενισχύουν την προσπάθεια για την ενσωμάτωση και την εδραίωση των συμπράξεων δημόσιου/ιδιωτικού τομέα. Η ενοποίηση των επιχειρήσεων και του κράτους έχει πολλά ονόματα. Κάποιοι την αποκαλούν Κρατικό Σοσιαλισμό ή Προοδευτισμό. Άλλοι το αποκαλούν Εθνικοσοσιαλισμό ή «Σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Μια φορά κι έναν καιρό, το αποκαλούσαν Φασισμό.
Ανεξάρτητα από το όνομα, πρόκειται για μια άνωθεν, αυταρχική προσέγγιση στη «διαχείριση της οικονομίας». Επιτρέπει στην ελίτ να χειραγωγεί την αγορά μακριά από τις επιλογές των καταναλωτών και προς την κατεύθυνση που επιθυμεί (διαλέγοντας νικητές και ηττημένους), ενώ το κάνει στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας ή της σωτηρίας του πλανήτη. Το γεγονός ότι η Tesla, Inc. (η εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων) έχει χαμηλότερη «Περιβαλλοντική, Κοινωνική και Διακυβερνητική» (ESG) βαθμολογία από τις εταιρείες καπνού και πετρελαίου δείχνει πόσο απάτη είναι στην πραγματικότητα οι woke επενδύσεις.
Όταν οι επιχειρήσεις επιδιώκουν κέρδη, ακολουθούν τις υποκειμενικές εκτιμήσεις των καταναλωτών και της κοινωνίας. Η δημιουργία «εναλλακτικών, αντι-woke επιχειρήσεων» επαναλαμβάνει το πρόβλημα της μη ακολουθίας των κερδών, αν και προς την αντίθετη κατεύθυνση. Απλώς δεν αποτελεί λύση. Ωστόσο, στη διάλεξή μου στη μνήμη του Rothbard το 2022, παρουσίασα αρκετές προτάσεις για το πώς να αντισταθούμε.
Τρόποι αντίστασης στην woke κουλτούρα
Μια πιθανότητα, η οποία δεν μου είχε περάσει από το μυαλό εκείνη τη στιγμή, είναι οι ομάδες συναντήσεων Mises, οι οποίες έχουν σημειώσει επιτυχία. Την άνοιξη του 2022, δημιουργήθηκε η χαλαρή μας ένωση, που ονομάζεται Carolina Mises Meetup. Οι διοργανωτές ένιωθαν αποκομμένοι, απομονωμένοι και μόνοι και σημείωσαν την έντονη ανάγκη να συνδεθούν με άλλους που θα μπορούσαν να δώσουν υποστήριξη και ενθάρρυνση. Ελπίζαμε να συνδεθούμε με περίπου 25 ομοϊδεάτες μας. Κάναμε λάθος - πολύ λάθος - καθώς τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μας! Καθώς πλησιάζουμε στην 6η συνάντησή μας, είχαμε κατά μέσο όρο 70-80 άτομα και μια λίστα μελών που ξεπερνά τα 240.
Αυτές οι ομάδες Meetup είναι άτυπες συγκεντρώσεις ομοϊδεατών. Πρόκειται για επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για τα Αυστριακά Οικονομικά και για την παροχή βοήθειας σε άλλους επιχειρηματίες. Ίσως η πιο σημαντική λειτουργία αυτών των ομάδων είναι να δείξουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας και ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Οι ομάδες μας επιτρέπουν να αξιοποιήσουμε τον καταμερισμό εργασίας και να πετύχουμε περισσότερα. Οι κοινότητες μπορούν να πετύχουν πολλά πράγματα όταν τα άτομα χρησιμοποιούν τα ταλέντα και τις ενέργειές τους για έναν κοινό στόχο.
Μια σύσταση που νομίζω ότι έχει μεγάλη δυναμική είναι η καθιέρωση πιστοποιητικών, διαγωνισμών και βραβείων. Έχω παρακολουθήσει πολλά δημοτικά συμβούλια και άλλες τοπικές συνεδριάσεις. Παρατήρησα ότι κάθε τοπικός δήμος διψάει για αναγνώριση. Νομίζω ότι υπάρχει μια ευκαιρία εδώ. Γιατί να μην δημιουργήσουμε ένα βραβείο και να εφαρμόσουμε τους στόχους που θα θέλαμε να δούμε, όπως το άνοιγμα των αγορών, η μείωση της γραφειοκρατίας και ούτω καθεξής; Η ομάδα Mises Meetup Group θα μπορούσε να είναι το τέλειο δίκτυο για να βρούμε ανθρώπους που είναι ειδικευμένοι στη δημιουργία διαγωνιστικών κανόνων και να συνδεθούμε με άλλους που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια κριτική επιτροπή. Τα βραβεία και τα πιστοποιητικά δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνα -είναι φανταχτερά κομμάτια χαρτιού σε ωραίες κορνίζες. Ωστόσο, οι δήμοι επιθυμούν την προσοχή που φέρνουν τα βραβεία. Φανταστείτε την επιρροή που θα μπορούσαν να επιτύχουν τέτοια βραβεία και αναγνωρίσεις. Επιπλέον, αυτές οι δραστηριότητες μας επιτρέπουν να βγούμε έξω από το δικό μας οικοσύστημα. Μπορούμε να φέρουμε κοντά μας άλλες ομάδες και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που μπορεί να μοιράζονται πολλές από τις ίδιες αξίες με εμάς, αλλά δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουμε. Ο οικονομολόγος μέσα μου πιστεύει ότι αυτά τα βραβεία έχουν σχετικά χαμηλό κόστος και μπορούν να αποδώσουν μεγάλα μερίσματα. Τα οφέλη αντισταθμίζουν το κόστος.
Μια άλλη πιθανή λύση ξεκινά με την αναγνώριση ότι πολύ συχνά αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Ακούω: «Τι μπορώ να κάνω; Είμαι πολύ μικρός για να κάνω τη διαφορά.» Οι κοινοτοπίες όπως, «Ακόμα και το μακρύτερο ταξίδι αρχίζει με ένα μόνο βήμα», ακούγονται κλισέ, αλλά υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας σε αυτές. Αν θέλουμε μια ελεύθερη και ευημερούσα κοινωνία, πρέπει να δράσουμε. Πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα. Δεν υπάρχει κεντρικό σχέδιο για την ελευθερία. Ωστόσο, αν μοιραζόμαστε έναν κοινό στόχο, μπορούμε να τραβήξουμε όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, με το δικό του ξεχωριστό σύνολο ταλέντων και ικανοτήτων. Θα ήθελα να δω κάθε άτομο να γίνεται ένα Φως της Ελευθερίας. Ένα Φως της Ελευθερίας είναι κάποιος που μπορεί να συζητήσει με επάρκεια τα ζητήματα της ελευθερίας, πράγμα που σημαίνει ότι ο καθένας μας πρέπει να διαβάζει, να μελετά και να μαθαίνει. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε, τόσο πιο φωτεινό γίνεται το φως μας. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι τείνουν να αναγνωρίζουν και να αναζητούν ανθρώπους με σοφία και γνώση. Καθώς γινόμαστε καλύτεροι γνώστες της Αυστριακής οικονομικής θεωρίας, δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτή τη γνώση για τον εαυτό μας. Πρέπει να συζητάμε αυτές τις ιδέες με άλλους. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να παρουσιάσουμε τις ιδέες της ελευθερίας. Όταν παρουσιάζω αυτές τις ιδέες, επικοινωνώ μόνο με ένα μέρος του ακροατηρίου. Στη συνέχεια, αν η σύζυγός μου, ένας συνάδελφος ή ένας φοιτητής μιλήσει στην ίδια ομάδα, τότε αυτές οι ιδέες παρουσιάζονται με διαφορετικό τρόπο, ο οποίος φτάνει σε εκείνους που εγώ δεν θα μπορούσα να προσεγγίσω.
Δείτε επίσης το άρθρο: Πώς επιμορφώνουμε τον σημερινό σοσιαλιστή;
Ίσως η πιο σημαντική πτυχή του αγώνα κατά της woke κουλτούρας είναι το θάρρος. Κάθε άτομο πρέπει να συγκεντρώσει το θάρρος να σταθεί σταθερό και να αντισταθεί στην εισβολή της στη ζωή μας και στους χώρους εργασίας μας. Ένα ακόμα πράγμα είναι να μην αγοράζετε ένα προϊόν που υποστηρίζει woke σκοπούς, ωστόσο, χωρίς να ενημερώνετε τον πωλητή γιατί δεν αγοράζετε από αυτόν τίποτα δεν θα αλλάξει. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να πούμε στον πωλητή γιατί κάναμε την επιλογή μας. Το να γνωρίζουμε ότι οι woke πολιτικές είναι λάθος, το να έχουμε τη σύνεση να διαλέγουμε τις μάχες μας, και το να έχουμε μια ισχυρή βάση υποστήριξης από ομοϊδεάτες μας βοηθά να βρούμε το κουράγιο να αντισταθούμε στις πολιτικές της «Διαφορετικότητας, της Ισότητας και της Συμπερίληψης» (DEI) και της ESG.
Λίγο μετά τη φυγή του από τους Ναζί, ο Ludwig von Mises έγραψε:
«Κατά καιρούς, έτρεφα την ελπίδα ότι τα γραπτά μου θα απέδιδαν πρακτικούς καρπούς και θα έδειχναν το δρόμο στην πολιτική. Συνεχώς έψαχνα για αποδείξεις μιας αλλαγής στην κυρίαρχη ιδεολογία. Ωστόσο [...] συνειδητοποίησα ότι οι θεωρίες μου απλά εξηγούν τον εκφυλισμό ενός μεγάλου πολιτισμού -δεν τον αποτρέπουν. Ξεκίνησα να γίνω μεταρρυθμιστής, αλλά έγινα απλά ο ιστορικός της παρακμής.»
Αν ο Mises τα παρατούσε μετά τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του το 1940, δεν θα είχαμε δει ποτέ το Human Action, το Bureaucracy, το Planning for Freedom ή πολλά άλλα σημαντικά γραπτά του. Δεν θα ήταν εκεί για να διδάξει τον Murray Rothbard, τον Israel Kirzner, και πολλούς άλλους, ώστε να κρατήσουν τα Αυστριακά Οικονομικά ζωντανά κατά τη διάρκεια της Κεϋνσιανής δεκαετίας του '60. Απλώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο που θα έχουν οι σημερινές μας ενέργειες στους ανθρώπους σε δεκαετίες από τώρα. Ωστόσο, αν δεν κάνουμε τίποτα, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουμε τίποτα να επιδείξουμε. Η δημοτικότητα των πολιτικών του «αφυπνισμού», της DEI και της ESG θα μειωθεί, και πρέπει να γεμίσουμε το Zeitgeist με το όραμα του πώς μια ελεύθερη και ευημερούσα κοινωνία μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει. Με περισσότερους ανθρώπους να γίνονται Φώτα της Ελευθερίας, μπορούμε να επηρεάσουμε την κατεύθυνση της κοινωνίας προς το καλύτερο. Πρόσφατα, με κατηγόρησαν ότι είμαι αισιόδοξος. Είμαι. Θεωρώ ότι υπάρχει χρόνος για να αλλάξει η κατεύθυνση της κοινωνίας προς τις ελεύθερες αγορές. Σκοπεύω να ρίξω το φως μου και τα Φώτα της Ελευθερίας στους φοιτητές μου και στους γύρω μου. Θα με ακολουθήσετε;
Δείτε επίσης:
