Kamala-nomics: το τέλειο σχέδιο φτωχοποίησης της Αμερικής
Το οικονομικό σχέδιο της Χάρις δεν αποσκοπεί στη μείωση του πληθωρισμού, αλλά στην διαιώνισή του.
Άρθρο του Daniel Lacalle, δημοσιευμένο στις 5/9/2024.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο CNN, η Kamala Harris είπε ότι τα ‘‘Bidenomics’’ (η oικονομική πολιτική της κυβέρνησης Biden-Harris) λειτουργούν, και ότι είναι «περήφανη που μειώνει τον πληθωρισμό».
Ωστόσο, το Γραφείο Στατιστικών της Εργασίας δημοσίευσε τον τελευταίο ΔΤΚ (Δείκτη Τιμών Καταναλωτή) στο 2,9%, παρά το γεγονός ότι ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν 1,4% όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της. Ο πληθωρισμός είναι ένας συγκαλυμμένος φόρος και ο συσσωρευμένος πληθωρισμός έχει αυξηθεί περισσότερο από 20% από τον Ιανουάριο του 2021, όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις.
Φυσικά, οι Δημοκρατικοί ρίχνουν το φταίξιμο για τον πληθωρισμό στον πόλεμο, στην πανδημία και στην, βγαλμένη από την επιστημονική φαντασία, έννοια των «διαταραχών της εφοδιαστικής αλυσίδας». Κανείς δεν το πίστευε, επειδή τα περισσότερα εμπορεύματα μειώθηκαν και οι εντάσεις προσφοράς εξαφανίστηκαν οδηγώντας και πάλι στην κανονικότητα, αλλά οι τιμές συνέχισαν να αυξάνονται.
Ως αποτέλεσμα, η Χάρις επινόησε την έννοια των άπληστων σουπερμάρκετ και των κακών εταιρειών, ώστε να ρίξει το φταίξιμο για τον πληθωρισμό και να δικαιολογήσει τους κρατικούς ελέγχους των τιμών. Δεν είναι τραγική ειρωνεία; Κατηγορεί τα σουπερμάρκετ και τις εταιρείες για τον πληθωρισμό, αλλά όταν ο πληθωρισμός των τιμών πέφτει, παίρνει υπερηφάνως τα εύσημα.
Η πραγματικότητα είναι ότι το Σχέδιο Κάμαλα Χάρις δημιουργεί πληθωρισμό, όπως κάνουν όλες οι παρεμβατικές κυβερνήσεις, και αγωνίζεται υπέρ του πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός είναι ένας κρυφός φόρος. Οι κυβερνήσεις τον λατρεύουν και τον διαιωνίζουν, τυπώνοντας χρήματα μέσω ελλειμματικών δαπανών και επιβάλλοντας κανονισμούς που βλάπτουν το εμπόριο, τον ανταγωνισμό και την τεχνολογική «δημιουργική καταστροφή». Μεγάλο κράτος σημαίνει μεγάλος πληθωρισμός.
Ο πληθωρισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο το κράτος εξαπατά τους πολίτες ώστε να πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να παρέχουν τα πάντα. Συγκαλύπτει το συσσωρευμένο χρέος, μεταφέρει αθόρυβα πλούτο από τον ιδιωτικό τομέα στον δημόσιο, και καταδικάζει τους πολίτες να είναι εξαρτημένοι όμηροι των κρατικών επιδοτήσεων. Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί μπορούν να συνεχίσουν να δαπανούν κονδύλια με ένα διαρκώς υποτιμημένο νόμισμα και να παρουσιάζονται ως η λύση των προβλημάτων. Επιπλέον, είναι η τέλεια δικαιολογία για να κατηγορούμε τις επιχειρήσεις και οποιονδήποτε άλλον που πουλά αγαθά στο νόμισμα που δημιουργεί το κράτος.
Η Κάμαλα Χάρις δεν θα κάνει τίποτα για να μειώσει τον πληθωρισμό, γιατί θέλει ο πληθωρισμός να συγκαλύψει το τέρας του ελλείμματος και της συσσώρευσης χρέους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το έλλειμμα των ΗΠΑ έχει εκτοξευθεί στο 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια τους πρώτους δέκα μήνες του οικονομικού έτους. Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια, και σύμφωνα με τις προβλέψεις της ίδιας της κυβέρνησης, θα προσθέσουν ένα έλλειμμα 16,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από το 2025 έως το 2034. Έχει και χειρότερο. Το ποσό που αναφέρθηκε προηγουμένως δεν περιλαμβάνει τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετο χρέος που προέρχεται από το οικονομικό της σχέδιο.
Η Χάρις γνωρίζει ότι οι προτάσεις της να επιβληθούν φόροι σε μη πραγματοποιηθέντα κέρδη - ένα οικονομικό ανοσιούργημα- και οι υπόλοιπες αυξήσεις φόρων, δεν θα δημιουργήσουν τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετους φόρους που επιδιώκει. Έτσι, η Χάρις χρειάζεται η Κεντρική Τράπεζα (Fed) να νομισματοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο δημόσιο χρέος, διαβρώνοντας την αγοραστική δύναμη του δολαρίου ΗΠΑ και κάνοντας παράλληλα όλους τους πολίτες φτωχότερους, για να κατηγορήσει αργότερα τις εταιρείες και τα καταστήματα τροφίμων. Επιπλέον, είναι ένας τρόπος να παρουσιαστεί η κυβέρνηση ως η λύση στο πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε, υποσχόμενη την παλαβωμάρα των ελέγχων των τιμών και τις τεράστιες επιδοτήσεις, σε ένα διαρκώς υποτιμώμενο νόμισμα.
Είναι ένα τέλειο σχέδιο κρατικοποίησης της οικονομίας, στο στυλ του σοσιαλισμού του Περόν στην Αργεντινή.
Αυξάνουν τις δαπάνες, τα ελλείμματα και το χρέος, αυξάνοντας καθ' οδόν το μέγεθος του κράτους. Νομισματοποιούν όσο το δυνατόν περισσότερο χρέος και μειώνουν τα επιτόκια, για να διευκολύνουν τον δανεισμό του χρεοκοπημένου κράτους. Όταν τα ελλείμματα εκτιναχθούν στα ύψη και ο πληθωρισμός εκτοξευθεί, αυξάνουν τους φόρους στον ιδιωτικό τομέα και αυξάνουν τα επιτόκια, γεγονός που αυξάνει περαιτέρω το μέγεθος του κράτους στην οικονομία. Και κατηγορείτε τις εταιρείες;
Οι κυβερνήσεις δεν μειώνουν τις τιμές. Οι κυβερνήσεις δημιουργούν και διαιωνίζουν τον πληθωρισμό, τυπώνοντας νόμισμα που χάνει την αξία του κάθε χρόνο.
Οι εταιρείες, οι ιδιοκτήτες ακινήτων και οι επιχειρήσεις τροφίμων δεν δημιουργούν ούτε αυξάνουν τον πληθωρισμό. Τον μειώνουν, μέσω του ανταγωνισμού και της αποτελεσματικότητας. Ακόμα κι αν όλες οι εταιρείες, τα σουπερμάρκετ και οι ιδιοκτήτες ακινήτων ήταν φαύλοι και ηλίθιοι ταυτόχρονα, δεν θα προκαλούσαν τις συνολικές τιμές να αυξηθούν και δεν θα παγίωναν μια διαρκή αυξητική τάση. Με την ποσότητα του χρήματος σταθερή, ακόμη και ένα μονοπώλιο δεν θα μπορούσε να αυξήσει τις συνολικές τιμές. Το μόνο που μπορεί να κάνει τις συνολικές τιμές να αυξηθούν, να παγιωθούν και να συνεχίσουν να αυξάνονται, αν και με βραδύτερο ρυθμό, είναι το να εκδίδει και να τυπώνει η κυβέρνηση περισσότερο νόμισμα από ό,τι απαιτεί ο ιδιωτικός τομέας.
Με την παραδοχή ότι το έλλειμμα των ΗΠΑ θα εκτιναχθεί κατά 16,3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε δέκα χρόνια, σε έναν προϋπολογισμό που προσδοκά έσοδα ρεκόρ, καθόλου ύφεση και συνεχή ανάπτυξη της απασχόλησης, η ομάδα της Χάρις παραδέχεται ότι θα πασχίσει ώστε ο πληθωρισμός να μειώσει την αξία του νομίσματος στο οποίο εκδίδεται αυτό το χρέος … και σας κάνουν φτωχότερους.
Οι παρεμβατιστές υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει δημοσιονομικό περιορισμό, μόνο τον περιορισμό του πληθωρισμού, και μπορεί πάντα να φορολογεί τα πλεονάζοντα χρήματα στο σύστημα. Μάλιστα. Αυτό συνεπάγεται αύξηση του μεγέθους του κράτους σε περιόδους οικονομικής επέκτασης και περαιτέρω κρατική επέκταση σε περιόδους ομαλότητας. Το κράτος καρπώνεται μια τεράστια μεταφορά πλούτου από τον παραγωγικό τομέα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας εξαρτημένης τάξης πολιτών.
Οι υψηλοί φόροι δεν είναι εργαλείο μείωσης του κρατικού («δημόσιου») χρέους. Το υψηλό χρέος και οι υψηλοί φόροι είναι εργαλεία για την δήμευση του πλούτου του παραγωγικού τομέα και τη δημιουργία μιας υποκατηγορίας εξαρτημένων πολιτών.
Ο σοσιαλισμός αναδιανέμει τον πλούτο της μεσαίας τάξης στους γραφειοκράτες, όχι από τους πλούσιους στους φτωχούς.
Δείτε σχετικά:
Τεράστιες κρατικές δαπάνες, συνεχώς αυξανόμενοι φόροι και εκτύπωση χρημάτων. Ένα σχέδιο υποβάθμισης της οικονομίας σε δουλοπαροικία.
Το οικονομικό σχέδιο της Χάρις δεν αποσκοπεί στη μείωση του πληθωρισμού, αλλά στη διαιώνισή του. Στην πραγματικότητα, αυτή η οικονομική πολιτική αντικατοπτρίζει τον σοσιαλισμό της Αργεντινής του 21ου αιώνα και απειλεί τη θέση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Το κράτος δεν καθορίζει το επίπεδο εμπιστοσύνης σε ένα νόμισμα. Όταν η εμπιστοσύνη σε ένα νόμισμα μειώνεται, αυτό συμβαίνει γρήγορα. Το να πει κανείς ότι δεν θα συμβεί στις ΗΠΑ επειδή δεν έχει συμβεί ακόμα, ισοδυναμεί το να οδηγεί με 300 χιλιόμετρα/ώρα λέγοντας: «Δεν έχουμε σκοτωθεί ακόμα, ας επιταχύνω.»
Δείτε επίσης:
