Το σχέδιο της Kamala για ανώτατες τιμές θα προκαλούσε ελλείψεις σε τρόφιμα
Η Harris ισχυρίζεται ότι θέλει απλά να πέσουν οι τιμές των τροφίμων. Ωστόσο, η πρότασή της θα δημιουργούσε ελλείψεις και θα αύξανε τις τιμές, οδηγώντας την, πολύ βολικά, να κατηγορήσει τον καπιταλισμό
Ετικέτες: Σοσιαλισμός, Κράτος
Άρθρο του Michael Rectenwald, δημοσιευμένο στις 18/10/2024.
Η Καμάλα Χάρις έχει υποστηρίξει ότι, εάν εκλεγεί, η κυβέρνησή της θα «περάσει την πρώτη ομοσπονδιακή απαγόρευση στην αύξηση των τιμών στα τρόφιμα». Έχει επίσης δηλώσει ότι θα αναλάμβανε αρκετές παρεμβάσεις στον κλάδο της υγειονομικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσης να «περιορίσει το κόστος της ινσουλίνης στα 35 $ για όλους τους Αμερικανούς».
Αυτές οι προτάσεις δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα άλλο από την υπόσχεση να καθιερωθεί ο καθορισμός των τιμών στα είδη παντοπωλείου και σε πτυχές της υγειονομικής περίθαλψης. Για να τερματιστεί η λεγόμενη «αισχροκέρδεια», η κυβέρνηση θα έπρεπε να καθορίσει το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο τιμών για ορισμένα αγαθά. Όλες οι συζητήσεις περί επίθεσης κατά της «αισχροκέρδειας» από τους πολιτικούς συνεπάγονται τον καθορισμό των τιμών.
Το πρόβλημα με τον καθορισμό των τιμών είναι ότι δημιουργεί ελλείψεις και ανεβάζει τις τιμές άλλων αγαθών. Αντί να μειώνει τον πληθωρισμό, ο καθορισμός των τιμών οδηγεί σε ελλείψεις των αγαθών των οποίων οι τιμές είναι σταθερές, ενώ μετατοπίζει τον πληθωρισμό σε άλλα αγαθά, των οποίων οι τιμές αυξάνονται ακόμη πιο απότομα από ό,τι στο παρελθόν.
Όπως απέδειξε ο Ludwig von Mises, οι τιμές αντιπροσωπεύουν τα, απίστευτα πυκνά και ζωτικής σημασίας, σύνολα δεδομένων που απαιτούνται για την κατανομή των πόρων για την παραγωγή εμπορευμάτων και τη βαθμονόμησή τους στη ζήτηση. Οι τιμές μεταφέρουν πληροφορίες. Χρησιμεύουν ως δείκτες της σχετικής σπανιότητας ενός εμπορεύματος και αυτομάτως μοιράζουν αυτό το σπάνιο εμπόρευμα στους πιο απαιτητικούς. Όταν η τιμή ενός προϊόντος επιτρέπεται να κυμανθεί και να ταιριάζει με την προσφορά με τη ζήτηση, δεν θα προκύψουν ούτε πλεονάσματα ούτε ελλείψεις. Η αγορά αγαθών θα εκκαθαριστεί σε κάποια τιμή ισορροπίας.
Ο κρατικός καθορισμός των τιμών καταστρέφει αυτή τη λειτουργία εκκαθάρισης και κατανομής των τιμών. Καθορίζοντας μόνιμα τις τιμές πάνω ή κάτω από τις τιμές ισορροπίας τους, η ρύθμιση για τον καθορισμό των τιμών εμποδίζει την αντιστοίχιση της διαθέσιμης προσφοράς με τη ζήτηση. Έτσι, τα βραχυπρόθεσμα πλεονάσματα και οι ελλείψεις γίνονται αναπόφευκτα.
Όταν οι τιμές καθορίζονται στην αγοραία αξία ή κάτω από αυτήν, οι παραγωγοί φυσικά περιορίζουν ή και σταματούν την παραγωγή αγαθών με καθορισμένη τιμή—εκτός, δηλαδή, εάν καταφέρουν να βρουν φθηνότερους τρόπους για να τα παράγουν. Στην περίπτωση των τροφίμων, τέτοια φθηνότερα μέσα μπορεί να περιλαμβάνουν τις συντομεύσεις στην παραγωγική διαδικασία, την περικοπή των μισθών των εργαζομένων ή/και εξαναγκασμό των αγροτών να παραδίδουν πρώτες ύλες —καλαμπόκι, δημητριακά, γάλα, κρέατα κ.λπ.— σε χαμηλότερες τιμές, περαιτέρω στρεβλώνοντας την οικονομία και φτωχοποιώντας τους ανθρώπους.
Σε αυτό που έγινε γνωστό ως «το πρόβλημα του οικονομικού υπολογισμού», ο Mises επεσήμανε την ανάγκη για πραγματικές τιμές στους συντελεστές της παραγωγής. Χωρίς αυτές τις τιμές, έδειξε, επέρχεται ο παραλογισμός και το συστημικό χάος. Η εξάλειψη των τιμών στους συντελεστές παραγωγής οδηγεί σε καρκινικές, υπερμεγέθεις παραγωγικές δυνατότητες σε έναν τομέα, παράλληλες με σχετικά αναιμικές παραγωγικές δυνατότητες σε έναν άλλο, κ.ο.κ. Ο καθορισμός των τιμών οδηγεί σε παρόμοιες στρεβλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελλείψεων και των υψηλότερων τιμών σε άλλα αγαθά.
Το χειρότερο είναι ότι ο καθορισμός των τιμών τείνει να αυξάνει τη ζήτηση για αγαθά με καθορισμένη τιμή, καθώς οι δυνητικοί χρήστες απομακρύνονται από εναλλακτικές με σχετικά υψηλότερες τιμές. Παράλληλα, αποθαρρύνεται η παραγωγή προϊόντων με καθορισμένες τιμές. Έτσι, οι μελλοντικές ελλείψεις σε αγαθά με καθορισμένες τιμές επαυξάνονται. Ακόμη χειρότερα, η πλεονάζουσα ζήτηση που δημιουργείται από την τεχνητά καθορισμένη τιμή των εν λόγω αγαθών διαχέεται σε άλλες αγορές εμπορευμάτων όπου τείνει να ανεβάσει τις τιμές άλλων εμπορευμάτων ή, εάν αυτές οι τιμές είναι επίσης καθορισμένες, να προκαλέσει πρόσθετες ελλείψεις σε αυτά τα αγαθά.
Η εκστρατεία των Harris-Walz διατείνεται ότι το καθεστώς της του καθορισμού των τιμών θα ωφελήσει τους Αμερικανούς καταναλωτές, μειώνοντας το κόστος των αγαθών, ειδικά των ειδών παντοπωλείου. Η αποφυγή της «αισχροκέρδειας» θα σήμαινε τον καθορισμό των τιμών των βασικών τροφίμων.
Αυτό το σύστημα καθορισμού των τιμών μπορεί να θεωρηθεί μέρος αυτού που η Χάρις αποκαλεί «οικονομία των ευκαιριών», η οποία -κατά τα λοιπά- παραμένει αδιευκρίνιστη. Η υπόσχεση για καθορισμό των τιμών δεν είναι παρά μια «ευκαιρία» για την εκστρατεία των Harris-Walz να προσποιηθούν ότι τέτοιου είδους μέτρα θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του λαού, ενώ θα εξαφανίσουν τα τρόφιμα από τα ράφια.
Το σχέδιο για την αποφυγή της «αισχροκέρδειας» είναι μια απατηλή υπόσχεση προς τους ψηφοφόρους. Ο καθορισμός των τιμών δεν θα βοηθούσε τους καταναλωτές, αλλά, αντίθετα, θα επιδείνωνε το πρόβλημα που προκαλείται όταν ένα πλεόνασμα νομισμάτων πλημμυρίζει την αγορά, που είναι και η βασική αιτία του γενικού πληθωρισμού των τιμών.
Η ιστορία έχει δείξει ότι ο καθορισμός των τιμών απέτυχε δραματικά. Συνέβαλε στην επισιτιστική ανασφάλεια και τον υποσιτισμό στη Βενεζουέλα και στις ελλείψεις αγαθών με καθορισμένες τιμές κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Νίξον. Η Χάρις είτε το γνωρίζει αυτό και ψεύδεται γι' αυτό, είτε προδίδει τον οικονομικό αναλφαβητισμό των πολιτικών της συμβούλων.
Δείτε επίσης:
