Γιατί η οργή κατά των ελίτ χάνει τον στόχο της
Εξουσία είναι η δυνατότητα να χρησιμοποιείς εξαναγκασμό και βία ατιμώρητα. Καμία εταιρεία δεν έχει κάτι τέτοιο. Μόνο το κράτος έχει εξουσία, και μόνο όση θα του επιτρέψουν οι πολίτες.
Ετικέτες: Κράτος
Άρθρο του Tom Mullen, δημοσιευμένο στις 6/3/2022 από το Foundation for Economic Education (FEE).
Αρχικά, ας απομυθοποιήσουμε ένα φαντασιοκόπημα που ακούγεται μετ’ επιτάσεως: «Εταιρική εξουσία». Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Εξουσία είναι η δυνατότητα να χρησιμοποιείς εξαναγκασμό και βία ατιμώρητα. Καμία εταιρεία δεν έχει κάτι τέτοιο. Μόνο το κράτος έχει εξουσία, και μόνο όση θα του επιτρέψουν οι πολίτες.
Ναι, οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επιρροή στο κράτος από όλους τους άλλους. Θα έπρεπε να το ξέρετε εξαρχής, προτού φτιάξετε ένα κράτος με τόσο τεράστια εξουσία.
Και ήσασταν εσείς, που ταυτίζεστε με το απατηλά αβλαβές επίγραμμα, «Εμείς ο λαός», που κατασκευάσατε το τερατούργημα που τώρα απαιτεί από εσάς να κάνετε όποια ένεση σας διατάζει και να αποφεύγετε να πείτε οποιαδήποτε λέξη, ή ακόμα και να σκεφτείτε οποιαδήποτε σκέψη, που το απειλεί.
Δεν τα φτιάξατε όλα αυτά σε μια μέρα. Χρειάστηκαν δεκαετίες. Αλλά κάθε πλίνθος σε αυτό το οικοδόμημα του κακού ήταν φτιαγμένο από τον ίδιο πηλό: την καταπάτηση της ιδιοκτησίας των γειτόνων σας, για να αποκτήσετε αυτό που πιστεύατε ότι θα ήταν μια επιπρόσθετη ασφάλεια. Πριν τοποθετηθεί κάθε πλίνθος, οι φωνές της λογικής σας προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο. Όχι μόνο αρνηθήκατε να τις ακούσετε, αλλά χλευάσατε όλους όσους έκαναν έκκληση στην κοινή λογική σας.
Είναι ένα πράγμα να αγνοείς την ηθική του σεβασμού της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας των συνανθρώπων σου. Είναι άλλο πράγμα να αρνείσαι να αναγνωρίσεις τα προφανή αποτελέσματα.
Είπατε στους παρόχους της υγειονομικής περίθαλψης ότι μπορούσαν να χρεώνουν ό,τι ήθελαν, ανεξάρτητα από την ικανότητα πληρωμής των πελατών τους, και οι φορολογούμενοι θα πλήρωναν τη διαφορά. Στη συνέχεια, εξοργιστήκατε με το πόσο γρήγορα αυξήθηκαν οι τιμές της υγειονομικής περίθαλψης.
Είπατε στα κολέγια και στα πανεπιστήμια ότι, επίσης, θα μπορούσαν να χρεώσουν ό,τι ήθελαν, χρηματοδοτούμενα από δάνεια που εγγυώνται οι φορολογούμενοι. Εξοργιστήκατε και πάλι όχι μόνο για τις τεχνητά υψηλές τιμές, αλλά και για την αδυναμία των φοιτητών να αποπληρώσουν τα δάνεια. Τι περιμένατε;
Δεν χρειάζεται προχωρημένο πτυχίο στα οικονομικά για να αναγνωρίσει κανείς αυτές τις προφανείς σχέσεις αιτίου και αποτελέσματος. Όποιος έχει μόρφωση επιπέδου έκτης δημοτικού και ελέγχει τα συναισθήματά του θα μπορούσε να τις εντοπίσει από ένα μίλι μακριά. Δυστυχώς, τα άτομα που πληρούν και τα δύο κριτήρια είναι μειοψηφία.
Μπορεί κανείς να εντοπίσει την αρχή του προβλήματος όσο πιο πίσω επιθυμεί. Το ίδιο το Σύνταγμα ήταν μια τεράστια επέκταση της κρατικής εξουσίας, που ψηφίστηκε όπως περίπου και ο περιβόητος νόμος Patriot Act. Αλλά ακόμη και αυτές οι εξουσίες του δεν σας ικανοποίησαν.
Κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα συμμετείχατε με τις τράπεζές σας στην δόλια πρακτική της τραπεζικής των κλασματικών αποθεματικών, με αποτέλεσμα τους περιοδικούς «πανικούς». Δεν χρειαζόσασταν το κράτος για να σας προστατεύσει από αυτούς. Οι ρυθμίσεις σύμφωνα με τις οποίες κερδίζατε τόκους παραιτούμενοι από τη χρήση των χρημάτων σας, ενώ οι τράπεζες τα δάνειζαν, σας ήταν γνωστές. Αλλά θέλατε «και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο». Όταν προέκυψε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα, φωνάζατε για να σας προστατεύσει το κράτος.
Είχατε προειδοποιηθεί ήδη από το πρώτο Κογκρέσο να μην επιτρέψετε στο κράτος να ιδρύσει μια τράπεζα. Σας δηλώθηκε ότι ήταν αντισυνταγματικό και οικονομικά καταστροφικό από τον ίδιο τον Thomas Jefferson αυτοπροσώπως. Αγνοήσατε την προειδοποίηση και υποστηρίξατε την τράπεζα.
Σας δόθηκαν και πάλι ηχηρές και θορυβώδεις προειδοποιήσεις ενάντια στο Federal Reserve System, ένα σχέδιο που μεταφέρει πλούτο από όλους στην κοινωνία κατευθείαν σε αυτές τις «ελίτ» για τις οποίες διαρκώς παραπονιέστε. Αλλά το υποστηρίξατε συντριπτικά, γιατί σας υποσχέθηκε ασφάλεια από τους προαναφερθέντες πανικούς που προκαλούνταν από τη δική σας άρνηση να αποδεχτείτε την πραγματικότητα.
Όταν η τράπεζα προκάλεσε την ύφεση, που επίσης σας είχαν προειδοποίησει ότι θα προκαλούσε, ζητήσατε από το κράτος να σας σώσει και από αυτήν. Η λεγόμενη «σπουδαιότερη γενιά» σας εξέλεξε έναν φασίστα που μετέφερε τη νομοθετική εξουσία από το Κογκρέσο στην εκτελεστική εξουσία και έχτισε το σύγχρονο εκτελεστικό κράτος. Η ρυθμιστική δομή του New Deal αποτελεί ένα εμπόδιο στον νεοφυή ανταγωνισμό, υπέρ των των καθιερωμένων εταιρειών που συντάσσουν τους κανόνες του.
Αφού ζητήσατε να κατασκευαστεί αυτή η δομή, τώρα παραπονιέστε ότι οι εταιρείες είναι πολύ μεγάλες και ότι δεν έχουν αρκετό ανταγωνισμό.
Ο ίδιος δικτάτορας δέχθηκε επίσης το αίτημά σας να απαλλαγείτε από την ευθύνη για αποταμίευση για τη συνταξιοδότησή σας. Αυτός και οι συνεργοί του στο Κογκρέσο δημιούργησαν ένα πρόγραμμα που παίρνει το 15% του εισοδήματός σας –χρήματα που σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσατε να εξοικονομήσετε– και τα ξοδεύει αμέσως, υποσχόμενος να φορολογήσει άλλους στο μέλλον για μια μηνιαία σύνταξη που θα σας χορηγηθεί.
Για την εκτέλεση παρόμοιων σχεδίων, φυλακίσατε τον Charles Ponzi και τον Bernie Madoff. Αλλά ο αρχιτέκτονας αυτού του εγκληματικού σχήματος ανταμείφθηκε με τέσσερις θητείες ως πρόεδρος.
Η ιστορία της επιβράβευσης των τυράννων και της δυσφήμισης των ευεργετών είναι μακρά. Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ σχεδιάστηκε κρυφά από μια φουρνιά διεφθαρμένων κυβερνητικών αξιωματούχων και εκπροσώπων των οικονομικών αυτοκρατοριών του Ροκφέλερ και του Μόργκαν.
Ο Ροκφέλερ είχε χτίσει την περιουσία του με ειλικρίνεια, παραιτούμενος από την είσπραξη μεγαλύτερων μερισμάτων, για να επανεπενδύει τα κέρδη στην πετρελαϊκή εταιρεία του, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη της εταιρείας και την, επί δεκαετίες, πτώση των τιμών του πετρελαίου για τους καταναλωτές. Όταν οι ανταγωνιστές του έκαναν έκκληση στην κυβέρνηση για βοήθεια, υποστηρίξατε συντριπτικά την διάλυση της Standard Oil, με αποτέλεσμα τις υψηλότερες τιμές πετρελαίου για εσάς, τον άδικα αποκτημένο πλούτο για τους ανταγωνιστές της Standard Oil και τεράστιες νέες εξουσίες για το κράτος.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη τον τρόπο με τον οποίο «ανταμείφθηκε» η τίμια προσπάθειά του από εκείνους που επωφελήθηκαν, είναι δύσκολο να κατηγορήσουμε τον Ροκφέλερ για το ότι συνεργάστηκε με το κράτος σε ένα σχέδιο για να βγάλει ανέντιμα χρήματα σε βάρος των ίδιων ανθρώπων.
Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Μπιλ Γκέιτς δημιούργησε μια εταιρεία λογισμικού που αρνήθηκε να στείλει χρήματα στην Ουάσιγκτον. Τον ανταμείψατε με μια άτεγκτη υποστήριξη στην αντιμονοπωλιακή αγωγή της κυβέρνησης κατά της Microsoft, με βάση τη γελοία υπόθεση ότι η Microsoft είχε την υποχρέωση να σχεδιάσει το προϊόν της για τη διευκόλυνση των ανταγωνιστών της.
Ο Γκέιτς διδάχτηκε το ίδιο μάθημα που διδάχτηκε και ο Ροκφέλερ. Σ’ αυτόν τον όχλο που αυτοαποκαλείται «Εμείς ο λαός» δεν μπορεί κανείς να του εμπιστευτεί την ελευθερία. Καλύτερα να συνεννοείται με την κυβέρνηση και να προσπαθεί να τον ελέγξει. Ποιος ξέρει τι μπορεί να κάνει αυτός ο λαός στη συνέχεια;
Ναι, πολύ πλούσιοι άνθρωποι με ονόματα όπως ο Schwab, ο Gates, ο Bezos και ο Benioff συναντιούνται με κυβερνητικούς αξιωματούχους σε συναντήσεις, όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και ο Όμιλος Bilderberg, όπου κάνουν κάθε είδους κακόβουλα σχέδια για τη διαχείριση της ζωής σας. Ακούστε κάτι: Αυτά είναι σκέτα λόγια, κάτι που έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν. Μόνο η εξουσία που δώσατε στο κράτος τους δίνει πρακτική ισχύ.
Όπως ο δόκτωρ Φρανκενστάιν, μόνο εσείς μπορείτε να καταστρέψειτε το τέρας που δημιουργήσατε. Οι Καναδοί φορτηγατζήδες σας έδειξαν το πώς. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση συνεχίσει να απομακρύνει δια της βίας τους φορτηγατζήδες (κάτι που μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται), οι φορτηγατζήδες εξακολουθούν να έχουν τη δύναμη. Απλώς, αρνούμενοι να οδηγήσουν, μπορούν να γονατίσουν την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία των παγκόσμιων ελίτ. Αν παραμείνουν αποφασισμένοι και ο κόσμος τους στηρίξει, θα κερδίσουν.
Είναι περίπου το ίδιο με τη λογοκρισία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η μετοχή του Facebook έχασε πρόσφατα σχεδόν το 30 τοις εκατό της αξίας της μέσα σε μια μέρα, αφού η συνολική βάση χρηστών της μειώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της. Φανταστείτε δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς χρήστες του Facebook να κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια να διαγράψουν τους λογαριασμούς τους την ίδια μέρα και να συμμετάσχουν στα Gettr, Gab ή MeWe.
Αυτό θα σήμαινε το τέλος του Facebook. Και θα ήταν ηθικά ανώτερο και πολύ πιο αποτελεσματικό από την προσπάθεια ρύθμισης του Facebook μέσω της πολιτικής διαδικασίας. Θα μπορούσε να γίνει με ένα κλάσμα του χρόνου, της προσπάθειας και της οργάνωσης που χρειαζόταν για να εκλεγεί ο Τραμπ, ή οι «Εκπρόσωποι της Ελευθερίας», που δεν πέτυχαν τίποτα.
Ορίστε μια άβολη αλήθεια: Άνθρωποι όπως ο Γκέιτς, ο Μπέζος και ο Μπένιοφ θα ήταν πολύ πιο πλούσιοι από τους περισσότερους ανθρώπους σε οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, είτε καπιταλιστικό, σοσιαλιστικό, φασιστικό, είτε στον σημερινό συνδυασμό όλων των παραπάνω. Εάν χιλιάδες χρόνια ιστορίας δεν σας το έχουν διδάξει ακόμα, τότε θα πρέπει απλώς να με εμπιστευτείτε. Όμως έχουν εξουσία πάνω σας, απλά και μόνο επειδή μπορούν να συνεννοηθούν με ένα κράτος που κατέχει αυτή την εξουσία.
Αν θέλετε πίσω τη ζωή και την ελευθερία σας, θα πρέπει να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας. Σταματήστε να εκλέγετε δημαγωγούς που υπόσχονται να σας προστατεύσουν από τις ελίτ, κάνοντας το κράτος ακόμα πιο ισχυρό. Ξεκινήστε να εκλέγετε αντιπροσώπους που θα κάνουν το αντίθετο.
Σταματήστε να ζητάτε περισσότερους «φόρους στους πλούσιους» και αντίθετα απαιτήστε την κατάργηση των φόρων σε κεφαλαιακά κέρδη, ειδικά από χρυσό, ασήμι, κρυπτονομίσματα και τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά μέσα έναντι του νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας. Σταματήστε να ζητάτε περισσότερες ρυθμίσεις για τις εταιρείες και αρχίστε να χρησιμοποιείτε την οικονομική σας δύναμη ως καταναλωτές για να υποστηρίξετε τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Εκλέξτε ανθρώπους που θα θέσουν εκτός νόμου τις εκτελεστικές υπηρεσίες που σφετερίζονται τις νομοθετικές και δικαστικές εξουσίες.
Αυτές οι προτάσεις μοιράζονται δύο κοινά πράγματα: 1) είναι ρεαλιστικά εφικτές και 2) είναι λιγότερο ικανοποιητικές συναισθηματικά από την προσπάθεια «να την φέρετε στις ελίτ».
Τα παιδιά παίρνουν αποφάσεις με βάση τα συναισθήματά τους. Οι ενήλικες τις παίρνουν με βάση τη λογική. Για περισσότερα από εκατό χρόνια, ζητούσατε να διοικείται η κοινωνία με βάση την παιδαριώδη αντίληψη πως οτιδήποτε σας δυσαρεστεί στην πραγματικότητα γύρω σας, μπορεί να διορθωθεί δίνοντας στο κράτος την εξουσία να το απαγορεύσει, να το επιβάλει ή να το επιδοτήσει. Παίζοντας αυτό το παιχνίδι του κορόιδου είχε ως αποτέλεσμα άνθρωποι όπως ο Klaus Schwab και ο Bill Gates να είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν κυριολεκτικά τον κόσμο.
Ήρθε η ώρα να αφήσετε στην άκρη τον παλιμπαιδισμό.
Δείτε επίσης:
Ο Tom Mullen φιλοξενεί το podcast Tom Mullen Talks Freedom και είναι ο συγγραφέας των: Aπό πού προέρχονται οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι; Και τι συνέβη με τη ζωή, την ελευθερία και την αναζήτηση της ευτυχίας; και A Return to Common Sense: Reawakening Liberty in the Inhabitants of America.
Τα επεισόδια του podcast του και τα γραπτά του βρίσκονται στο www.tommullentalksfreedom.com.