Η στρατηγική των ελίτ στον πόλεμο κατά της διατροφικής ελευθερίας
Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που σχεδιάζουν κάτι τόσο διαβολικό, ωστόσο, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Άρθρο της Tracy Thurman, δημοσιευμένο στις 14/6/2024 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 4’.
Στα προηγούμενα δύο άρθρα μου, καλύψαμε τον παγκόσμιο πόλεμο κατά των αγροτών και τους ένοχους πίσω από αυτήν την ατζέντα. Σήμερα, θα καταδυθούμε στις τακτικές που χρησιμοποιούν αυτές οι οργανώσεις για να επιβάλλουν το δυστοπικό όραμά τους σ’ εμάς τους υπόλοιπους.
Ίσως θυμάστε το Event 201, την προσομοίωση πανδημίας στα τέλη του 2019 που χρησίμευσε ως πρόβα τζενεράλε για την απόκριση στον Covid του 2020. Τέτοιες προσομοιώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί και στον Πόλεμο κατά της Διατροφικής Ελευθερίας. Πάρτε, για παράδειγμα, το Food Chain Reaction Game, ένα παιχνίδι πολέμου του 2015 που προσομοίωνε τη χρονική περίοδο από το 2020 έως το 2030. Η εταιρεία Cargill και οι άλλοι συμμετέχοντες έχουν αφαιρέσει τα δεδομένα του Food Chain Reaction Game από τους ιστότοπούς τους, αλλά η εκδοχή της Cargill αρχειοθετήθηκε από ανεξάρτητους ερευνητές. Έτσι μπορείτε ακόμα να την δείτε εδώ.
Στην προσομοίωση αυτή, η δεκαετία έφερε «δύο μεγάλες διατροφικές κρίσεις, με τις τιμές να πλησιάζουν το 400% του μακροπρόθεσμου μέσου όρου. Μια σειρά από ακραία καιρικά φαινόμενα που σχετίζονται με το κλίμα. Την ανατροπή των κυβερνήσεων στο Πακιστάν και την Ουκρανία. Και τον λιμό και τις προσφυγικές κρίσεις στο Μπαγκλαντές, τη Μιανμάρ, το Τσαντ και το Σουδάν». Όταν τελείωσε το παιχνίδι, οι διοργανωτές του είχαν επιβάλει φόρους στο κρέας στην Ευρώπη, είχαν περιορίσει τις εκπομπές CO2 και είχαν θεσπίσει παγκόσμιο φόρο άνθρακα. Η χρονική περίοδος του Food Chain Reaction Game (του Παιχνιδιού της Διατροφικής Αλυσιδωτής Αντίδρασης) συμπίπτει πολύ βολικά με την κρίση του Covid του 2020 και τελειώνει με την κορύφωση της Ατζέντας 2030. Αν δεν πιστεύετε ότι αυτές οι ημερομηνίες είναι σημαντικές, δεν δίνετε προσοχή.
Οι οργανώσεις πίσω από αυτήν την προσομοίωση περιλαμβάνουν το World Wildlife Fund, το Center for American Progress, το Center for Naval Analyses και την Cargill. Σημειώστε τη συμμετοχή των αμερικανικών οργανώσεων που συνδέονται με τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες σε αυτήν την προσομοίωση, όπως εμφανίστηκαν και καθ’ όλη τη διάρκεια της υφαρπαγής της εξουσίας επί εποχής Covid. Η Cargill, όπως ανέφερα προηγουμένως, είναι ένα από τα πιο ισχυρά μέλη του παγκόσμιου καρτέλ των μεγάλων αγροτο-διατροφικών εταιρειών και έχει διαπρέψει στο να συνθλίβει ανεξάρτητους αγρότες παγκοσμίως για να θέτει υπό τον πλήρη έλεγχό της την προσφορά τροφίμων. Το Centre For American Progress είναι μια δεξαμενή σκέψης που συνδέεται με τον Soros και την Podesta.
Το World Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για την Άγρια Ζωή) έχει μια σκοτεινή, Μαλθουσιανή ιστορία που χρονολογείται από τους ευγονιστές ιδρυτές του, όπως ο Πρίγκιπας Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας, συνιδρυτής του Ομίλου Bilderberg, ο υπερανθρωπιστής Julian Huxley (αδελφός του συγγραφέα του Brave New World Aldous Huxley) και ο πρίγκιπας Φίλιππος της Βρετανίας, ο οποίος δήλωσε ότι ήθελε να μετενσαρκωθεί «ως θανατηφόρος ιός, για να συμβάλει στην επίλυση του υπερπληθυσμού».
Σημειώστε ότι τα μέτρα που επινόησαν αυτοί οι συνωμότες – φόροι στην κατανάλωση κρέατος και παγκόσμιος φόρος εκπομπών άνθρακα – δεν έχουν καμία σχέση με την αύξηση της προσφοράς τροφίμων για τον τερματισμό της πείνας – κατά τον ίδιο τρόπο που οι συμμετέχοντες στο Event 201 είχαν πάθει εμμονή με τα εμβόλια και τον έλεγχο της παραπληροφόρησης, αντί να παρέχουν αποτελεσματική, έγκαιρη θεραπεία για τις ασθένειες. Για να δηλώσουμε το προφανές, καμία από τις δύο προσομοιώσεις δεν αφορά πραγματικά την επίλυση της πείνας ή της ιογενούς μετάδοσης. Έχουν σχεδιαστεί για να δοκιμάσουν τα σενάρια με τα οποία θα επιβάλλουν μια ατζέντα σ΄ έναν απρόθυμο πληθυσμό.
Και οι δύο ασκήσεις είναι κλασικά παραδείγματα της Εγελιανής Διαλεκτικής, της στρατηγικής «πρόβλημα-αντίδραση-λύση», μέσω της οποίας ένα πρόβλημα δημιουργείται ή χρησιμοποιείται για να τονώσει τη δημόσια ζήτηση για την λύση του. Η λύση περιλαμβάνει πάντα προσχεδιασμένες ενέργειες ή νομους που ποτέ δεν θα είχαν εγκριθεί από το κοινό πριν δημιουργηθεί το πρόβλημα. Για να παραθέσω τον Rahm Emanuel, Επικεφαλής του Επιτελείου του Προέδρου Ομπάμα, «Μην αφήνετε ποτέ μια σοβαρή κρίση να πάει χαμένη. Με αυτό εννοώ, είναι μια ευκαιρία να κάνεις πράγματα που πιστεύεις ότι δεν μπορούσες να κάνεις πριν».
Ο στόχος της προσομοίωσης του Food Chain Reaction Game και των παγκόσμιων ελίτ που μοιράζονται αυτό το όραμα είναι απλός αλλά καταστροφικός: η ελεγχόμενη κατεδάφιση του τρέχοντος δικτύου της προσφοράς, και της εφοδιαστικής αλυσίδας, των τροφίμων – όχι για να τερματιστεί η εργοστασιακή γεωργία και να αντικατασταθεί από την αναγεννητική γεωργία που θεραπεύει τη γη – αλλά για να το αντικαταστήσει με ένα παγκόσμιο, κεντρικό, πλήρως επιτηρούμενο και αυστηρά ελεγχόμενο σύστημα τροφίμων, που θα βασίζεται σε εργαστηριακά και βιομηχανικά επεξεργασμένα υποτιθέμενα τρόφιμα, με ελάχιστες διατροφικές επιλογές και τραγικά αποτελέσματα για την υγεία για όλους εκτός από τις ελίτ, χρησιμοποιώντας την κλιματική αλλαγή ως δικαιολογία για όλα αυτά.
Όπως προέβλεψε ο Bertrand Russell, η διατροφή δεν θα αφεθεί στα άτομα, αλλά θα είναι εκείνη που θα προτείνουν οι καλύτεροι βιοχημικοί.
Εάν είστε αμύητοι σε αυτό το θέμα, μπορεί να αισθάνεστε ότι η δήλωση είναι υπερβολική. Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που σχεδιάζουν κάτι τόσο εκτεταμένο και διαβολικό – είναι τόσο τραβηγμένο όσο ένα δίκτυο παγκόσμιων ελίτ που χρησιμοποιεί έναν ιό που έχει διαφύγει από εργαστήριο ως δικαιολογία για να καταστρέψει τις οικονομίες του κόσμου και να κάνει ενέσεις με πειραματικά δηλητήρια σε δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ωστόσο, αυτή είναι η πραγματικότητα, και όπως υπαινίσσονται τα αποσπάσματα από τον Bertrand Russell και τον CEO της Monsanto, αυτή η ατζέντα βρίσκεται στα σκαριά εδώ και δεκαετίες.
Στο επόμενο άρθρο μου, θα δούμε μερικά από τα δημοσίως ομολογημένα σχέδια, που είναι έτοιμα για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Η Tracy Thurman είναι υπέρμαχος της αναγεννητικής γεωργίας, της διατροφικής αυτονομίας, των αποκεντρωμένων συστημάτων προσφοράς τροφίμων και της ιατρικής ελευθερίας. Συνεργάζεται με το τμήμα δημοσίου συμφέροντος του Barnes Law Firm, για να διαφυλάξει το δικαίωμα αγοράς τροφίμων απευθείας από αγρότες χωρίς κρατική παρέμβαση.