Το σχέδιο της Κάμαλα Χάρις να διαλύσει την οικονομία της Αμερικής
Έλεγχοι τιμών, υψηλότεροι φόροι, κρατική παρέμβαση κι επιδοτήσεις που πληρώνονται με το τύπωμα ενός συνεχώς υποτιμώμενου νομίσματος. Αυτοί είναι οι βασικοί πυλώνες του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα»
Άρθρο του Daniel Lacalle, δημοσιευμένο στις 24/08/2024
Έλεγχοι τιμών, υψηλότεροι φόροι, κρατική παρέμβαση και επιδοτήσεις που πληρώνονται με το τύπωμα ενός διαρκώς υποτιμώμενου νομίσματος.
Αυτοί είναι οι βασικοί πυλώνες του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» και του ριζοσπαστικού αριστερού περονισμού που ισοπέδωσε την Αργεντινή. Αυτά είναι και τα βασικά στοιχεία του οικονομικού σχεδίου που παρουσίασαν η Καμάλα Χάρις και το Δημοκρατικό Κόμμα. Αναμφίβολα, πρόκειται για το πιο ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό οικονομικό σχέδιο που ανακοινώθηκε ποτέ από τους Δημοκρατικούς.
Σύμφωνα με την «Επιτροπή για έναν Υπεύθυνο Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό» (CRFB), οι προτάσεις της Χάρις θα κοστίσουν 1,95 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 10 χρόνια. Ωστόσο, τονίζει ότι εάν ορισμένα μέτρα γίνουν μόνιμα, ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί στα 2,25 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Η εκστρατεία της Χάρις διακηρύττει ότι αυτά τα κόστη θα αντισταθμιστούν από την κλασική δικαιολογία του σοσιαλισμού σε οποιεσδήποτε εκλογές: «υψηλότεροι φόροι για τις εταιρείες και τους μεγαλο-εισοδηματίες». Αυτό είναι, προφανώς, γελοίο, επειδή δεν υπάρχει κανένα μέτρο εσόδων που θα καλύψει το ήδη διογκωμένο ετήσιο έλλειμμα των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και τα επιπρόσθετα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το σύνθημα «υψηλότεροι φόροι για τους πλούσιους» σημαίνει πάντα υψηλότερους φόρους και περισσότερο πληθωρισμό (ένας κρυφός φόρος), για εσάς.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) έχει ήδη προειδοποιήσει για τη δημοσιονομική καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών, με ετήσιο έλλειμμα 6% του ΑΕΠ. Παρά το γεγονός ότι δεν συνυπολογίζει την ύφεση και προβλέπει φορολογικά έσοδα ρεκόρ από το 2024 έως το 2034, το CBO προβλέπει έκρηξη του δημοσιονομικού ελλείμματος από 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2034, ακόμη και πριν από τη συνεκτίμηση του νέου σχεδίου δαπανών του Χάρις. Αυτό σημαίνει ότι το προσαρμοσμένο έλλειμμα θα αυξηθεί πάνω από το 6,9% του ΑΕΠ έως το 2034, σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο του 3,7% τα προηγούμενα 50 χρόνια.
Μετά το σχέδιο Χάρις, το δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών πιθανότατα θα αυξηθεί κατά 24 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μια δεκαετία. Όπως έχω εξηγήσει, δεν υπάρχει σύνολο μέτρων για τα έσοδα, που να μπορούν να αποφέρουν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε πρόσθετα φορολογικά έσοδα, και οι αυξήσεις των φόρων θα βλάψουν τόσο τις επενδύσεις όσο και την ανάπτυξη.
Μια οικονομία που δημιουργεί ετήσιο έλλειμμα 6 τοις εκατό του ΑΕΠ για να επιτύχει ετήσια ανάπτυξη μόλις 2 τοις εκατό βρίσκεται ήδη σε επικίνδυνο μονοπάτι και το σχέδιο της Χάρις θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Η Κάμαλα Χάρις υπόσχεται να μειώσει τον πληθωρισμό ξοδεύοντας και τυπώνοντας περισσότερα χρήματα, μειώνοντας τον ανταγωνισμό και επιτιθέμενη στις επιχειρήσεις. Αυτό ποτέ δεν λειτούργησε, και ποτέ δεν θα λειτουργήσει, γιατί είναι αντεστραμμένα οικονομικά. Καλωσορίσατε στον «Περονισμό» των ΗΠΑ.
Φανταστείτε όλους εκείνους τους, Αμερικανούς πλέον, πολίτες που διέφυγαν από τις οικονομίες της Λατινικής Αμερικής ή της Ευρώπης έχοντας φτωχοποιηθεί από τον παρεμβατισμό, ώστε να βρουν μια καλύτερη ευκαιρία στις Ηνωμένες Πολιτείες, να διαπιστώνουν ότι οι ίδιες πολιτικές θα εφαρμοστούν από την Χάρις.
Το αφήγημα περί αισχροκέρδειας και πληθωρισμού λόγω απληστίας είναι απλώς ψευδές. Το 2023, τα περιθώρια κέρδους στον κλάδο των σουπερμάρκετ έφθασαν στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2019, στο 1,6%, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Οι εταιρείες, ακόμα κι αν ήταν ανόητες και απερίσκεπτες, δεν μπορούν να κάνουν όλες τις τιμές να αυξάνονται συνεχώς. Ο ανταγωνισμός θα καταλάμβανε το μερίδιο αγοράς τους, οι νεοεισερχόμενες εταιρείες θα τις εκτόπιζαν, και οι συνολικές τιμές θα έπεφταν. Επιπλέον, τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να κάνουν τις συνολικές τιμές να εκτιναχθούν στα ύψη, να διατηρήσουν αυτή την αύξηση και να την εδραιώσουν, κάτι που αποτελεί το μέτρο του «πληθωρισμού» (του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, στην πραγματικότητα) που διαβάζουμε κάθε μήνα. Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει όλες τις τιμές να ανεβούν και να συνεχίσουν να αυξάνονται με πιο αργό ρυθμό είναι η εκτύπωση χρημάτων και η διάβρωση της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος.
Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τις συνολικές τιμές να αυξάνονται συνεχώς είναι η καταστροφή της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος, η οποία προέρχεται από τις τεράστιες κρατικές δαπάνες και την εκτύπωση νομίσματος για να συγκαλύψει τις δημοσιονομικές ανισορροπίες.
Η Κάμαλα Χάρις και η ομάδα της γνωρίζουν ότι το σχέδιο δαπανών τους θα αυξήσει το δημόσιο χρέος στα ύψη και ότι οι έλεγχοι των τιμών δεν μειώνουν τις τιμές. Στην πραγματικότητα, αυτοί δεν πρέπει να ονομάζονται «έλεγχοι τιμών» αλλά «όρια στον ανταγωνισμό». Εάν οι εταιρείες ήταν η αιτία του πληθωρισμού και οι έλεγχοι των τιμών ήταν η λύση, η Αργεντινή του Περονισμού θα απολάμβανε τον χαμηλότερο πληθωρισμό στον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι προτάσεις της Χάρις να διαγράψει το (ιδιωτικό) χρέος είναι βαθιά αντικοινωνικές. Δεν διαγράφουν κανένα χρέος, απλά το προσθέτουν στο εθνικό χρέος και σε κάνουν να το πληρώσεις. Αυτή η τεράστια αύξηση του δημόσιου χρέους θα είναι βάρος για κάθε Αμερικανό, ιδιαίτερα για τους φτωχότερους, με επίμονο πληθωρισμό και χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς. Οι πολίτες των ΗΠΑ έχουν ήδη υποστεί μείωση των πραγματικών τους μισθών από τον Ιανουάριο του 2021, όταν ο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του, σύμφωνα με το Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σεντ Λούις. Να περιμένετε χειρότερα.
Γιατί η Χάρις προωθεί τις ίδιες πολιτικές που έχουν αποτύχει παντού; Το να υπόσχεσαι δωρεάν πράγματα και να κατηγορείς τους άλλους για τις αρνητικές συνέπειες είναι η καθοριστική στρατηγική των σοσιαλιστών πολιτικών.
Νιώθετε έκπληξη βλέποντας το πώς η Γερμανία, η Γαλλία και άλλα ιστορικά πλούσια έθνη να βαλτώνουν στην στασιμότητα, το υψηλό χρέος, τον επίμονο πληθωρισμό, τους τεράστιους φόρους και την καταστροφή της μεσαίας τάξης; Αυτές τις πολιτικές υπόσχεται η Χάρις. Ποιος ωφελείται; Τα οφέλη τα καρπώνονται το τεράστιο κράτος κι οι εταιρείες στον περίγυρό του.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ένα έθνος δεν μπορεί να θεωρηθεί σοσιαλιστικό εάν περιλαμβάνει ιδιωτικές εταιρείες. Αυτός ο ορισμός δεν έχει νόημα. Ο κρατικός έλεγχος δεν περιορίζεται στην ιδιοκτησία του κεφαλαίου, αλλά και στην επιβολή ολοένα και πιο περιοριστικών νόμων, κανονισμών και δημευτικών φόρων. Στην πραγματικότητα, το κράτος αρέσκεται να απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που δημιουργεί ο ιδιωτικός τομέας, χωρίς την ταλαιπωρία της διαχείρισης των επιχειρήσεων. Ο Huerta de Soto (φωτο) ορίζει τον σοσιαλισμό ως «κάθε σύστημα θεσμικής, μεθοδικής επιθετικότητας ενάντια στην ελεύθερη άσκηση της επιχειρηματικότητας» και αυτό ακριβώς υπόσχεται η Χάρις.
Υψηλότερους φόρους και μεγαλύτερο χρέος.
Η κυβέρνηση θα τυπώσει χρήματα για να παρέχει επιδοτήσεις, σε ένα νόμισμα που χάνει συνεχώς αξία. Θα κατηγορήσει τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις για τον πληθωρισμό. Οι παρεμβατικές πολιτικές θα συνεχίσουν να διαβρώνουν τον ιδιωτικό τομέα. Και θα επαναλαμβάνουν τον ίδιο φαύλο κύκλο.
Οι διαμορφωτές αυτών των πολιτικών γνωρίζουν ότι θα επηρεάσουν αρνητικά την οικονομία, ωστόσο θα δημιουργήσουν επίσης έναν σημαντικό αριθμό υπόδουλων πολιτών, που θα εξαρτώνται από το κράτος και θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του. Οι ψηφοφόροι βλέπουν ένα υποτιθέμενο τσουνάμι δωρεάν χρημάτων, αλλά αγνοούν το γεγονός ότι θα το πληρώσουν μέσω του υψηλότερου πληθωρισμού, των χαμηλότερων πραγματικών μισθών και των μειωμένων ευκαιριών για τις μικρές επιχειρήσεις και τις οικογένειες.
Η ομάδα της Κάμαλα Χάρις πιστεύει ότι τα ελλείμματα δεν έχουν σημασία και ότι η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ μπορεί πάντα να συγκαλύπτει οποιαδήποτε ανισορροπία του προϋπολογισμού. Ωστόσο, οι ρωγμές έχουν ήδη εμφανιστεί. Ο επίμονος πληθωρισμός είναι συνέπεια των επί πολλά έτη υπερβολικών δαπανών, και της νομισματοποίησης του δημόσιου χρέους. Το επόμενο βήμα είναι ο κίνδυνος εκθρόνισης του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, όταν ο κόσμος σταματήσει να αποδέχεται το διαρκώς αυξανόμενο αμερικανικό δημόσιο χρέος.
Δείτε επίσης:
