Μπορούν τα κράτη των BRICS να μας οδηγήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο;
Ένα σύστημα διεθνών εμπορικών διακανονισμών με βάση τον χρυσό θα προσελκύει ολοένα και περισσότερα έθνη, καθώς θα χάνουν την προθυμία τους να διακρατούν τα διαρκώς υποτιμούμενα δολάρια.
Ετικέτες: Προστατευτισμός, Κανόνας του χρυσού, Πόλεμος και εξωτερική πολιτική
Άρθρο του Πάτρικ Μπάρον, δημοσιευμένο στις 7/8/2025 από το Mises Institute. Μπορείτε να ακούσετε το κείμενο μέσω της εφαρμογής του Substack για κινητά.
(Σημείωση: Οι BRICS σχηματίστηκαν αρχικά από την Βραζιλία, την Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και την Νότιο Αφρική)
Υπάρχει πολύς τριγμός οδόντων και ολοφυρμός από σχεδόν κάθε ηγέτη της Δύσης, ειδικά από τον -βρισκόμενο σχεδόν σε αποπληξία- Πρόεδρο Τραμπ, σχετικά με μια λεγόμενη «δυσοίωνη απειλή» από τα κράτη των BRICS να σχηματίσουν έναν νέο μηχανισμό διευθέτησης του παγκόσμιου εμπορίου, που παρακάμπτει το παντοδύναμο δολάριο. Ο Πρόεδρος Τραμπ ενδέχεται να προσφύγει σε κυρώσεις και κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων παρόμοιες με αυτές που επιβάλλονται κατά της Ρωσίας, το γράμμα «R» στο «BRICS», εκτός από το τρέχον αγαπημένο του όπλο, τους δασμούς. Προφανώς, ο Πρόεδρος Τραμπ εξισώνει την πιθανότητα να σχηματίσουν τα κράτη BRICS ένα ανταγωνιστικό σύστημα διευθέτησης που παρακάμπτει το δολάριο, με μια κήρυξη πολέμου. Ωστόσο η πιθανότητα αυτή δεν είναι δυσοίωνη, δεν είναι απειλή και σίγουρα δεν είναι πόλεμος. Στην πραγματικότητα, μπορεί να οδηγήσει σε έναν πιο σταθερό, ευημερούντα και ειρηνικό κόσμο.
Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τον κανόνα του χρυσού για τις ψευδαισθήσεις του fiat/τεχνητού χρήματος
Προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι συναντήθηκαν στο Μπρέτον Γουντς του Νιου Χάμσαϊρ για να δημιουργήσουν ένα νέο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Εκείνη την εποχή, οι ΗΠΑ ήταν το κορυφαίο κράτος πιστωτής στον κόσμο, με την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία σε αποθέματα χρυσού στην κεντρική τους τράπεζα. Οι Σύμμαχοι κατέληξαν σε ένα σύστημα διακανονισμών κατά το ήμισυ βασισμένο στον χρυσό, στο οποίο οι κεντρικές τράπεζες μπορούσαν να ανταλλάξουν δολάρια με χρυσό στα 35 δολάρια την ουγγιά. Έτσι, αντί να στέλνεται κατά περιόδους χρυσός από χώρα σε χώρα για την εξόφληση των διεθνών εμπορικών λογαριασμών, οι χώρες μπορούσαν να μεταφέρουν δολάρια, κυρίως μέσω τραπεζικών μεταφορών. Δεδομένου ότι τα δολάρια ήταν «καλά σαν χρυσός», αυτό ήταν ασφαλέστερο και πιο αποτελεσματικό. Ωστόσο η αδυναμία - που εντοπίστηκε από τον Χένρι Χάζλιτ, σε ρεπορτάζ του στους New York Times για το συνέδριο του Μπρέτον Γουντς - ήταν η πλήρης εξάρτηση του συστήματος από το να μην επεκτείνουν οι ΗΠΑ τη νομισματική τους βάση πέρα από το σημείο που κάθε δολάριο θα μπορούσε να εξαργυρωθεί σε χρυσό με την υπόσχεση των 35 δολαρίων ανά ουγγιά. Σχεδόν πριν στεγνώσει το μελάνι, οι ΗΠΑ άρχισαν να τυπώνουν δολάρια. Περίπου δύο δεκαετίες αργότερα, ο πόλεμος «Guns and Butter» του Λίντον Τζόνσον και οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια οδήγησαν σε υπερβολική συσσώρευση δολαρίων στις ξένες κεντρικές τράπεζες, η οποία πυροδότησε μια μαζική εκροή των αποθεμάτων χρυσού του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών. Το 1971, ο Ρίτσαρντ Νίξον έκλεισε «προσωρινά» το παράθυρο του χρυσού. Αυτό σταμάτησε την άντληση χρυσού από τις ΗΠΑ, φυσικά, αλλά αφαίρεσε το τελευταίο πραγματικό φρένο στην επέκταση της εκτύπωσης fiat/πλασματικού χρήματος και στην αυξανόμενη απώλεια της αγοραστικής δύναμης του δολαρίου.
Η ηγεμονία του fiat δολαρίου τελειώνει
(Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σεντ Λούις, η νομισματική βάση των ΗΠΑ έχει επεκταθεί από 84 δισεκατομμύρια δολάρια το 1971 σε 5,648 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2025. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, το εθνικό χρέος των ΗΠΑ έχει επεκταθεί από 424 δισεκατομμύρια δολάρια σε πάνω από 36 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η αγοραστική δύναμη του δολαρίου δεν υπολογίζεται εύκολα, αλλά η τιμή του χρυσού -του πραγματικού χρήματος- έχει αυξηθεί από τα 35 δολάρια ανά ουγγιά το 1971 στα 3.371 δολάρια, μια αύξηση σχεδόν επί εκατό.)
Είναι βέβαιο ότι η επέκταση του δολαρίου θα συνεχιστεί, πιθανώς με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, με την ταυτόχρονη μείωση της αγοραστικής του δύναμης να προσεγγίζει το μηδέν. Συνδυάστε αυτό με τη ισχύ που διαθέτουν οι ΗΠΑ να «πειθαρχούν» οποιοδήποτε έθνος που αντιτίθεται στην ηγεμονία των ΗΠΑ, αποκόπτοντάς το από το σύστημα τραπεζικής επικοινωνίας SWIFT για την εξόφληση εμπορικών λογαριασμών με δολάρια, ή παγώνοντας ή κατάσχοντας περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια που διατηρούνται σε δυτικές τράπεζες, και έχετε τη βάση για μια διεθνή οικονομική εξέγερση. Τα κράτη BRICS θέλουν σαφώς έναν πολυπολικό κόσμο που παρακάμπτει το δολάριο, όπως αναφέρει σαφώς αυτό το δελτίο τύπου: «...πρωτοβουλίες όπως το σύστημα πληρωμών BRICS - ένας πρωτοποριακός, αποκεντρωμένος μηχανισμός πληρωμών, που έχει σχεδιαστεί για να μειώσει την εξάρτηση από τα χρηματοπιστωτικά δίκτυα που επικεντρώνονται στο δολάριο...»
Ο χρυσός στην καρδιά ενός νέου συστήματος εμπορικών διακανονισμών
Όπως αναφέρει ο διακεκριμένος νομισματικός αναλυτής Alasdair Macleod, ο οποίος πρόσφατα εντάχθηκε στην Von Greyerz AG ως Στρατηγικός Σύμβουλος, η Κίνα σχεδιάζει να δημιουργήσει θησαυροφυλάκια/τράπεζες χρυσού εκτός των συνόρων της, στα οποία τα κράτη των BRICS θα μπορούν να καταθέτουν χρυσό. Η ειδική διοικητική περιφέρεια του Χονγκ Κονγκ θα έχει το πρώτο κατάστημα, αλλά η Σαουδική Αραβία μπορεί να είναι ο κόμβος. Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη και μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο στόχος της θα είναι να υποστηρίξει ένα νέο διεθνές σύστημα διακανονισμού συναλλαγών σε χρυσό, το οποίο είναι πραγματικό χρήμα χωρίς τον κίνδυνο του αντισυμβαλλόμενου. Ο κίνδυνος της άδικης κατανομής χρυσού ή της πλήρους δήμευσής του μειώνεται, καθώς θα υπάρχουν πολλαπλά θησαυροφυλάκια/τράπεζες σε πολλές χώρες. Με απλά λόγια, ανεξάρτητα από τον τεχνικό λογιστικό μηχανισμό, κάθε χώρα θα είναι υπεύθυνη για την αποστολή επαρκούς χρυσού σε ένα ή περισσότερα θησαυροφυλάκια/τράπεζες χρυσού για την πληρωμή των αναμενόμενων εκκαθαρισμένων διακανονισμών, όπως ακριβώς οι τράπεζες διακανονίζουν τις μεταφορές εσωτερικά μέσω των κεντρικών τραπεζών τους χρησιμοποιώντας τα εθνικά τους νομίσματα. Οι χώρες που πραγματοποιούν συστηματικά αρνητικούς διακανονισμούς, που σημαίνει ότι οφείλουν περισσότερο χρυσό από ό,τι ειπράττουν, θα είναι υποχρεωμένες να στείλουν περισσότερο χρυσό σε ένα από τα θησαυροφυλάκια/τράπεζες χρυσού. Αυτό το σύστημα διαθέτει μια ενσωματωμένη πειθαρχία που δεν απαιτεί εξαναγκασμό από κανέναν. Επιπλέον, είναι τίμιο. Κανένα κράτος πιστωτής δεν χρειάζεται να ανησυχεί ότι τα αποθεματικά του, που διατηρούνται σε ένα ή περισσότερα ξένα νομίσματα, ενδέχεται να υποστούν απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, όπως συμβαίνει με το δολάριο.
Μια επιστροφή στον κανόνα του χρυσού
Ένα σύστημα διεθνών εμπορικών διακανονισμών με βάση τον χρυσό θα προσελκύει όλο και περισσότερα έθνη, καθώς χάνουν την επιθυμία τους να διακρατούν τα διαρκώς υποτιμούμενα δολάρια. Η ένταξη στο σύστημα θα ήταν ωφέλιμη και για τον αμερικανικό λαό, επειδή ο χρυσός παρέχει την υποκείμενη νομισματική πειθαρχία η οποία θα τερματίσει τα τεράστια ελλείμματα, που επί του παρόντος καλύπτονται με fiat (πληθωριστικά) δολάρια. Το τέλος του νομισματικού πληθωρισμού θα σταθεροποιήσει την αγοραστική δύναμη του δολαρίου. Ο κόσμος θα επιστρέψει στον κανόνα του χρυσού με καλύτερες πιθανότητες ειρήνης και ευημερίας μέσω του εμπορίου. Για να παραλλάξουμε κάπως τη ρήση του Bastiat, τα αγαθά θα διασχίζουν τα σύνορα και όχι οι στρατοί κι οι βόμβες.
