Θέλετε λιγότερους λαθρομετανάστες; Υιοθετήστε το ελεύθερο εμπόριο
Ο προστατευτισμός λειτουργεί ως κίνητρο για περισσότερη μετανάστευση. Όταν το κεφάλαιο δεν μπορεί εύκολα να μεταφερθεί προς το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, τότε αυτό θα μεταναστεύσει προς το κεφάλαιο
Ετικέτες: Μετανάστευση, Οικονομική ελευθερία
Άρθρο του Ράιαν ΜακΜέηκεν, δημοσιευμένο στις 29/2/2024 από το Mises Institute.
Μπορείτε να ακούσετε αυτό το κείμενο μέσω της εφαρμογής του Substack για κινητά.
Το γενναιόδωρο και διογκωμένο κράτος πρόνοιας έχει γίνει ένας τεράστιος πόλος έλξης τόσο για νόμιμους όσο και για παράνομους μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες (σ.σ. το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην Ε.Ε.) . Αυτός ο πόλος έλξης των 290 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως επιδοτεί την μετανάστευση και διασφαλίζει ότι ο συνολικός αριθμός μεταναστών στις ΗΠΑ είναι μεγαλύτερος από ό,τι θα συνέβαινε χωρίς την επιδότησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα με τις επιδοτήσεις: Καταλήγουμε να έχουμε πλεόνασμα σε οτιδήποτε επιδοτούμε. Ισχύει για τα φοιτητικά δάνεια και την αιθανόλη, και ισχύει για τους μετανάστες.
Κάποιοι αντίπαλοι της μετανάστευσης βεβαίως θα απαντήσουν: «Σίγουρα, αυτό θα μειώσει τη μετανάστευση, αλλά κάποιοι άνθρωποι θα εξακολουθούν να θέλουν να μεταναστεύσουν στη χώρα». Αυτό είναι αλήθεια, φυσικά, και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η μηδενική μετανάστευση είναι κάτι καλό. Η Βόρεια Κορέα, άλλωστε, έχει σχεδόν μηδενική εισερχόμενη μετανάστευση.
Αντίθετα, θα πρέπει να αντιταχθούμε στις επιδοτήσεις κοινωνικών παροχών για τους μετανάστες, επειδή απλά αυτό είναι το σωστό. Οι επιδοτήσεις ξαφρίζουν τους φορολογούμενους, ενώ παράλληλα εισάγουν άσκοπα μετανάστες που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν μεταναστεύσει.
Όμως για όσους πιστεύουν ότι ο τερματισμός των επιδοτήσεων δεν θα μειώσει αρκετά τη μετανάστευση, υπάρχει μια άλλη στρατηγική. Σε αυτήν την περίπτωση, οι αντίπαλοι της μετανάστευσης θα πρέπει να υποστηρίξουν την στρατηγική αυτή, και επειδή είναι το σωστό και επειδή μειώνει περαιτέρω τη μετανάστευση. Μιλάω για τo ελεύθερο εμπόριο.
Πώς ο προστατευτισμός ενθαρρύνει τη μετανάστευση
Σε έναν κόσμο χωρίς προστατευτισμό, οι επιχειρήσεις δεν θα αντιμετώπιζαν επιπρόσθετους φόρους ή εμπόδια εξαιτίας της μετεγκατάστασης της ιδιοκτησίας τους σε επικράτειες που είναι οι πιο κερδοφόρες. Δηλαδή, το κεφάλαιο -όπως τα εργοστάσια και οι εργαλειομηχανές- θα εγκαθίστατο και θα μετεγκαθίστατο όπου θα υπήρχε το περισσότερο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό και όπου οι τοπικοί πόροι και το πολιτικό περιβάλλον θα ήταν τα πιο κατάλληλα για την εκάστοτε επιχείρηση και τον κάθε κλάδο. Οι καταναλωτές και υπόλοιποι παραγωγοί σε όλα τα μέρη του κόσμου θα ήταν τότε ελεύθεροι να αγοράζουν αυτά τα αγαθά σε ανταγωνιστικές τιμές.
Ως αποτέλεσμα, το κεφάλαιο θα μπορούσε να μετακινηθεί πιο ελεύθερα και επικερδώς όπου υπήρχε «πλεόνασμα» εργατικού δυναμικού — δηλαδή, όπου οι εργαζόμενοι είναι άφθονοι, σε μισθούς που οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου μπορούν να πληρώσουν.
Συνολικά, αυτό θα μείωνε σημαντικά την ανάγκη για μετανάστευση μεγάλης κλίμακας, επειδή τα σχετικά οφέλη της μετανάστευσης προς το κεφάλαιο θα μειώνονταν σημαντικά.
Αυτό το σύστημα έχει περισσότερο νόημα όχι μόνο από οικονομικής άποψης, αλλά και από κοινωνιολογικής άποψης. Τα χαμηλότερα ποσοστά μετανάστευσης συμβάλλουν σε μεγαλύτερη κοινωνική σταθερότητα, μεγαλύτερη αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων και υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής εμπιστοσύνης. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα υψηλά επίπεδα μετανάστευσης μπορούν να συσχετιστούν με υψηλότερα επίπεδα άγχους, εγκληματικότητας, κακής υγείας και με αυτό που οι κοινωνιολόγοι αποκαλούν «κοινωνική αποδιοργάνωση». Επιπλέον, σε έναν κόσμο χωρίς προστατευτισμό, οι κοινότητες με πλεόνασμα εργατικού δυναμικού δεν θα χρειαζόταν πλέον να υπομένουν την απώλεια των πιο φιλόδοξων νέων εργαζομένων τους στον ίδιο βαθμό. Οι νέοι εργαζόμενοι θα έβρισκαν πιο εύκολα νέες πηγές απασχόλησης και κεφάλαιο πιο κοντά τους.
Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο με αχαλίνωτο προστατευτισμό, κι αυτό σημαίνει ότι οι κεντρικοί σχεδιαστές εντός κάθε κράτους αποφασίζουν αυθαίρετα να επιβάλλουν εμπορικούς φραγμούς στα ξένα αγαθά. Ο λόγος για αυτό δεν βασίζεται σε έγκυρα οικονομικά στοιχεία, αλλά στις πολιτικές υπέρ των ειδικών συμφερόντων. Πολλοί παραγωγοί δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό από ξένους, οι οποίοι συχνά μπορούν να παράγουν αγαθά πιο αποτελεσματικά με χαμηλότερο κόστος. Οι πολιτικοί στη συνέχεια επιβάλλουν πρόσθετους κανονισμούς και φόρους στα ξένα αγαθά ώστε να μειώσουν τις εισαγωγές.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία τεχνητών φραγμών μεταξύ της εγχώριας αγοράς και των ξένων αγορών. Οι ξένοι παραγωγοί θα παράγουν λιγότερο -και έτσι θα απασχολούν λιγότερους εργαζόμενους- επειδή δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετούν ελεύθερα την εγχώρια αγορά. Εν τω μεταξύ, το κεφάλαιο δεν θα μετακινείται τόσο ελεύθερα σε ξένες χώρες με πλεονάσματα εργατικού δυναμικού, επειδή τα αγαθά που παράγονται από αυτό το κεφάλαιο θα αντιμετωπίζουν τώρα πρόσθετες κυρώσεις (σ.σ. λόγω δασμών).
Όταν το κεφάλαιο δεν μπορεί να κατευθυνθεί προς το εργατικό δυναμικό, τότε το εργατικό δυναμικό θα κατευθυνθεί προς το κεφάλαιο, και έτσι ο προστατευτισμός λειτουργεί ως κίνητρο για περισσότερη μετανάστευση. Ο έλεγχος των συνόρων έχει περιορισμένες δυνατότητες να το αποτρέψει αυτό, φυσικά, καθώς η ιδέα ότι τα σύνορα μπορούν να κλείσουν πλήρως είναι τόσο άτοπη όσο και η ιδέα ότι μπορεί να εξαλειφθεί η διεθνής ροή παράνομων ναρκωτικών.
Το ελεύθερο εμπόριο είναι πάντα η σωστή επιλογή
Το γεγονός ότι το ελεύθερο εμπόριο μειώνει την ανάγκη για μετανάστευση είναι φυσικά μόνο ένας από τους λόγους για να υποστηρίζει κανείς το ελεύθερο εμπόριο. Το ελεύθερο εμπόριο αυξάνει επίσης το βιοτικό επίπεδο για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτό ισχύει για κάθε εμπορική συναλλαγή. Το ελεύθερο εμπόριο μειώνει το κόστος των αγαθών όχι μόνο για τους καταναλωτές, αλλά και για τους επιχειρηματίες και τους παραγωγούς. Οι μικρές επιχειρήσεις (και οι μεγάλες επιχειρήσεις επίσης) μπορούν να προσλάβουν περισσότερους ανθρώπους, επειδή οι παραγωγοί μπορούν τότε να αγοράσουν πιο παραγωγικά αγαθά, που κάνουν τους εργαζόμενους πιο παραγωγικούς και πιο επικερδείς.
Ο πιο σημαντικός λόγος για να υποστηρίζει κανείς το ελεύθερο εμπόριο, ωστόσο, είναι ότι αποτελεί κάτι το ηθικό. Ο προστατευτισμός απαιτεί την καθημερινή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ελεύθερο εμπόριο σέβεται αυτά τα δικαιώματα. Ακόμα κι αν δεν είχε καμία επίδραση στη μετανάστευση, το ελεύθερο εμπόριο θα ήταν και πάλι η σωστή επιλογή.
Αν και πολλοί οπαδοί του προστατευτισμού φαντάζονται τους εαυτούς τους ως υπερασπιστές της ελευθερίας και του περιορισμένου κράτους, στην πράξη ο προστατευτισμός είναι ένα κατ' εξοχήν πρόγραμμα μεγάλου κράτους. Ο προστατευτισμός ισοδυναμεί με την κρατική ρύθμιση της ιδιωτικής περιουσίας και τον κεντρικό σχεδιασμό, και τίποτα περισσότερο. Η κυβέρνηση - όχι η αγορά - αποφασίζει ποια αγαθά εισάγονται και σε ποιες τιμές. Ακόμα χειρότερα, όλος αυτός ο κυβερνητικός σχεδιασμός πρέπει να επιβάλλεται από έναν μικρό στρατό κρατικών φορέων, που επιβάλλουν αυτούς τους κανονισμούς φυλακίζοντας και επιβάλλοντας πρόστιμα - ή απειλώντας να φυλακίσουν και να επιβάλουν πρόστιμα - σε φορείς του ιδιωτικού τομέα, που τολμούν να ασχοληθούν με το ειρηνικό εμπόριο με τρόπο που δεν εγκρίνεται από τις κρατικές προσταγές.
Πράγματι, αυτή η πτυχή του προστατευτισμού —ότι πρόκειται ουσιαστικά για μια βαθιά ανήθικη παραβίαση των φυσικών ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων— είναι που ώθησε τους μεγαλύτερους φιλελεύθερους της ελεύθερης αγοράς στην ιστορία —σε μια αδιάσπαστη παράδοση 300 ετών από τους Levellers έως τον Rothbard— να αντιταχθούν σθεναρά στον προστατευτισμό για ηθικούς λόγους.
Δυστυχώς, παρά τα πολλά προφανή οικονομικά και κοινωνικά οφέλη, οι συνήγοροι του προστατευτισμού είναι προσκολλημένοι στην ανάγκη τους να χρησιμοποιούν την κρατική εξουσία για να ελέγχουν τη ροή των αγαθών που διασχίζουν τα κρατικά σύνορα.
