Πόσους ακριβώς σκότωσαν τα εμβόλια και πόσες γεννήσεις απέτρεψαν;
Τα 18 εκατομμύρια των ανθρώπων που εξοντώθηκαν ως τώρα είναι δυστυχώς η κορυφή του παγόβουνου. Τα εμβόλια κατά της Covid είναι -μακράν- η χειρότερη ανθρωπογενής καταστροφή στην Ιστορία.
Ετικέτες: Κορωνοϊός, Εμβόλια
Άρθρο των Paul Frichters, Gigi Foster, Michael Baker δημοσιευμένο στις 31 Ιουλίου 2025 από το Brownstone Institute. Μπορείτε να ακούσετε αυτό το κείμενο μέσω της εφαρμογής του Substack για κινητά.
Όλοι οι αναγνώστες του Ινστιτούτου Brownstone γνωρίζουν ότι τα εμβόλια κατά της Covid δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι υποχρεωτικά και δεν θα έπρεπε ποτέ να συνταγογραφηθούν σε παιδιά ή εγκύους, ομάδες για τις οποίες δεν είχαν δοκιμαστεί. Όλοι μας έχουμε θορυβηθεί, βλέποντας ιστορίες για απρόσμενα πολλές ξαφνικές καρδιακές ανακοπές, turbo καρκίνους και αποτυχημένες εγκυμοσύνες τις ημέρες και τους μήνες που ακολούθησαν την κυκλοφορία αυτών των ενέσεων.
Πόσο άσχημα μπορεί να είναι τα πράγματα; Ποια είναι η χειρότερη εκτίμηση για τον αντίκτυπο των εμβολίων κατά της Covid στον αριθμό των ζώντων ανθρώπων, για την οποία να υπάρχει κάποιος βαθμός εμπειρικών στοιχείων, όσο και βιολογικής αξιοπιστίας; Ας κοιτάξουμε στην καρδιά του σκότους και ας εξετάσουμε το χειρότερο ενδεχόμενο.
Τομέας 1: Υπερβάλλοντες θάνατοι παγκοσμίως
Η κύρια πηγή για τα παγκόσμια δεδομένα θνησιμότητας είναι οι «Προοπτικές του Παγκόσμιου Πληθυσμού» των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες κατά τη στιγμή της σύνταξης αυτού του κειμένου δεν είχαν ενημερωθεί με έναν οριστικό αριθμό για το 2024. Επομένως, χρησιμοποιούμε δεδομένα μόνο έως το 2023. Παρακάτω απεικονίζουμε τον συνολικό αριθμό θανάτων στον κόσμο από το 1950 και προσθέτουμε σε αυτόν μια προβολή της 10ετούς τάσης πριν από το 2020 - 2023 (φαίνεται στο παρακάτω γράφημα ως κόκκινη γραμμή). Οι αριθμοί αποκαλύπτουν ότι ο ετήσιος αριθμός θανάτων αλλάζει αρκετά ομαλά με την πάροδο του χρόνου, εκτός από περιόδους που οι άνθρωποι κάνουν κάτι ηλίθιο, όπως το Μεγάλο Άλμα Προς τα Εμπρός του ΚΚ Κίνας, το 1958-1962, το οποίο αντιστοιχεί στην προηγούμενη μείζονα αύξηση των θανάτων παγκοσμίως, που είναι εμφανής στο γράφημα, και το οποίο έχει υπολογιστεί ότι κόστισε τη ζωή σε περίπου 45 εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι (πάντα με θετικό πρόσημο) διαφορές μεταξύ των πραγματικών θανάτων και των αναμενόμενων θανάτων για καθένα από τα τέσσερα έτη από το 2020 έως το 2023 απεικονίζονται στο ακόλουθο γράφημα.
Το στρογγυλοποιημένο σύνολο των πλεοναζόντων θανάτων - σε σχέση με αυτό που θα αναμενόταν με βάση την προηγούμενη 10ετή τάση - για αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι 19,4 εκατομμύρια άνθρωποι.
Φυσικά, η υπέρβαση του 2020 δεν γίνεται να οφείλεται στα εμβόλια κατά της Covid (σ.σ. αφού αυτά κυκλοφόρησαν μαζικά το 2021), επομένως οι 4,8 εκατομμύρια επιπλέον θάνατοι το 2020 θα πρέπει να αποδοθούν σε έναν συνδυασμό του ίδιου του ιού και των lockdown και των σχετικών πολιτικών αντιδράσεων. Η σωρευτική υπερβάλλουσα θνησιμότητα μετά το 2020 των 14,6 εκατομμυρίων θανάτων θα μπορούσε ενδεχομένως, στο χειρότερο σενάριο (από την οπτική γωνία όσων κατασκεύασαν και προώθησαν τα εμβόλια), να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στα εμβόλια.
Ωστόσο, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι, αν ο ιός και τα lockdown ήταν αυτά που σκότωσαν συνολικά 4,8 εκατομμύρια επιπλέον ανθρώπους το 2020, τότε τουλάχιστον το 75% αυτών ήταν αδύναμα και ηλικιωμένα άτομα που θα είχαν πεθάνει ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Covid, τα αμέσως επόμενα χρόνια (στις ΗΠΑ, το 75% των θανάτων από Covid σημειώθηκαν σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, και το 93% ήταν ηλικίας 50 ετών και άνω).
Αν αυτοί οι θάνατοι απλώς επισπεύστηκαν από τον ιό και τα lockdown, τότε περίπου 3,6 εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα υπήρχαν, ώστε να πεθάνουν τα επόμενα χρόνια. Με άλλα λόγια, θα αναμέναμε συνολικά 3,6 εκατομμύρια λιγότερους θανάτους σε σχέση με την δεκαετή τάση που χρησιμοποιήσαμε ως βασικό αντιπαράδειγμα για τον αριθμό θανάτων για τα λίγα χρόνια μετά το 2020.
Εφαρμόζοντας αυτό το προσαρμοσμένο αντιπαράδειγμα με την προσθήκη αυτών των 3,6 εκατομμυρίων «ελλείποντων αρνητικών πλεοναζόντων θανάτων» προκύπτει ένα σύνολο πλεοναζόντων θανάτων, που θα μπορούσε εύλογα να οφείλεται στα εμβόλια, ύψους 18,2 εκατομμυρίων θανάτων. Κατά τη γνώμη μας, αυτός είναι ο μέγιστος δυνατός αριθμός πλεοναζόντων θανάτων που μπορούν να δικαιολογηθούν με βάση αυτά τα δεδομένα ως οφειλόμενοι στα εμβόλια, δεδομένου ότι δεν υπήρχε σαφής λόγος, εκτός από αυτόν που εξηγήθηκε παραπάνω, για να αναμένει κανείς ότι η 10ετής τάση καταμέτρησης θανάτων που προβλεπόταν από το 2019 θα υπερεκτιμούσε τους θανάτους τα επόμενα χρόνια.
Αυτή η εκτίμηση των 18,2 εκατομμυρίων ευθυγραμμίζεται αρκετά καλά με τον έντονα αμφισβητούμενο αριθμό των 17 εκατομμυρίων θανάτων από το εμβόλιο της Covid, που ισχυρίστηκε ο Denis Rancourt και οι συν-συγγραφείς του σε μια μελέτη του 2023. Έχουν υπάρξει ισχυρισμοί για έως και 31 εκατομμύρια θανάτους, αλλά δεν είναι πιθανοί, αν κάποιος πιστέψει τους παγκόσμιους αριθμούς θανάτων που δημοσιεύει ο ΟΗΕ.
Θα μπορούσαν άραγε τα πράγματα να είναι ακόμη χειρότερα από ό,τι υποδηλώνουν αυτά τα στατιστικά στοιχεία, λόγω της παραποίησης δεδομένων; Οι αρχές μπορεί κάλλιστα να έχουν σκόπιμα αποκρύψει θανάτους σε ορισμένες περιοχές, αλλά αυτό είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς σε πλούσιες χώρες με λειτουργικά πρωτόκολλα αναφοράς θανάτων και όπου πολλά συστήματα (όπως οι κληρονομιές) τροφοδοτούνται από τα μητρώα θανάτων και αναγκάζουν αυτά τα μητρώα να είναι λίγο-πολύ αξιόπιστα. Είναι πιο εύκολο να φανταστεί κανείς την ύπαρξη χειραγώγησης των στοιχείων σε μέρη όπως η Ινδία, όπου δεν υπάρχει ούτως ή άλλως ένα καλό μητρώο για το ποιος ζει στη χώρα και όπου οι αρχές θα ήθελαν να αποφύγουν την παραδοχή ή την αμηχανία για οποιαδήποτε έκρηξη των θανάτων λόγω των δικών τους πολιτικών.
Οι πολιτικές της Ινδίας περιελάμβαναν τα ανελέητα lockdown, που στέρησαν τα προς το ζην από εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους, και την με ζήλο χορήγηση εμβολίων που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2021, συμπεριλαμβανομένου του τοπικά παραγόμενου Covaxin, το οποίο εγκρίθηκε για χρήση μόλις έξι εβδομάδες μετά την έναρξη της κλινικής δοκιμής Φάσης 3. (Η επίτευξη αποτελεσμάτων της δοκιμής Φάσης 3, μετά την αρχική δημιουργία ενός νέου υποψήφιου εμβολίου, κανονικά θα διαρκούσε αρκετά χρόνια.)
Είναι πιθανό οι ανησυχίες για την ακεραιότητα των δεδομένων να σημαίνουν ότι οι υπερβάλλοντες θάνατοι έως το 2023 λόγω των εμβολίων Covid είναι στην πραγματικότητα πολύ πάνω από τα 20 εκατομμύρια, και εξίσου πιθανό άλλοι παράγοντες, όπως η μακροπρόθεσμη βλάβη στην υγεία από τα lockdown ή τα κακά πρωτόκολλα νοσοκομειακής περίθαλψης, να ευθύνονται για ορισμένους από τους υπερβάλλοντες θανάτους από τα μέσα του 2021.
Στόχος μας είναι να εκτιμήσουμε έναν εύλογο μέγιστο αριθμό θανάτων εξαιτίας των εμβολίων, και για αυτόν τον λόγο, η καλύτερη εκτίμησή μας είναι τα 18,2 εκατομμύρια. Αυτός ο αριθμός συμφωνεί με άλλες εκτιμήσεις για τις ΗΠΑ (με την υποστήριξη του Peter McCullough) ότι τα εμβόλια κατά της Covid έχουν κοστίσει 400.000 έως 700.000 θανάτους: η υφήλιος έχει περίπου 25 φορές περισσότερους ανθρώπους από ο,τι οι ΗΠΑ, και 25 φορές επί 700.000 είναι 17,5 εκατομμύρια.
Τομέας 2: Αγέννητα βρέφη
Πόσα μωρά θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν χαθεί ως άμεση συνέπεια των εμβολίων κατά της Covid, λόγω μειωμένης βιολογικής γονιμότητας, λόγω πραγματικής απώλειας αγέννητων ζωών μέσω αποβολών, ή λόγω της αδυναμίας ανδρών και γυναικών να συναντηθούν ή να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα για λόγους που σχετίζονται με το εμβόλιο (λόγω, για παράδειγμα, αδιαθεσίας με συμπτώματα μετά τον εμβολιασμό);
Και πάλι, τα παγκόσμια δεδομένα για τις γεννήσεις είναι το σημείο που πρέπει να αναζητήσουμε, με την προ-2020 γραμμή τάσης να προβάλλεται για την εποχή της Covid και να απεικονίζεται με κόκκινο χρώμα στο παρακάτω γράφημα. Σε αντίθεση με τους θανάτους παγκοσμίως, οι γεννήσεις παγκοσμίως αλλάζουν πιο ασταθώς με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που καθιστά τις ακριβείς προβλέψεις μετά το 2019 πιο δύσκολες, αλλά όπως και με τους συνολικούς θανάτους, κάνουμε προβλέψεις με βάση την τάση κατά τα 10 χρόνια πριν από την Covid.
Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ένα στρογγυλοποιημένο έλλειμμα 27,9 εκατομμυρίων βρεφών, εκ των οποίων συνολικά τα πρώτα 6,1 εκατομμύρια (από το 2020) σαφώς δεν αποδίδονται στα εμβόλια κατά της Covid, αλλά θα μπορούσαν τουλάχιστον εν μέρει να οφείλονται στα lockdown που ξεκίνησαν βίαια στην Κίνα στις αρχές του 2020. Τα 21,7 εκατομμύρια λιγότερα βρέφη που γεννήθηκαν από το 2021 έως το 2023 θα μπορούσαν πιθανώς να οφείλονται στα εμβόλια με τη μορφή αποβολών, αποτυχημένων συλλήψεων και λιγότερων ευκαιριών για σύλληψη. Ωστόσο, θα περίμενε κανείς συμβατικά μια ανάκαμψη στις γεννήσεις μετά το 2020, με τα μωρά που δεν γεννήθηκαν στα τέλη του 2020 λόγω των lockdown να συλλαμβάνονται τα επόμενα χρόνια, καθώς οι άνθρωποι θα έσπευδαν να αναπληρώσουν τις χαμένες ευκαιρίες.
Ακολουθώντας μια παρόμοια λογική με αυτήν που εφαρμόσαμε παραπάνω στο μοτίβο των πλεοναζόντων θανάτων, η έλλειψη ανάκαμψης στον αριθμό των βρεφών μετά το 2020 υποδηλώνει εύλογα περισσότερα χαμένα βρέφη από ο,τι απλώς το σύνολο των διαφορών μεταξύ του πραγματικού συνόλου κάθε επόμενου έτους από την πρόβλεψη που βασίζεται στην τάση. Και πάλι, κάποιος θανατηφόρος παράγοντας (ή ακριβέστερα, σε αυτήν την περίπτωση, κάποιος παράγοντας που αποτρέπει την ζωή) προφανώς ανέτρεψε την αναμενόμενη ανάκαμψη. Μολονότι οι άλλοι λόγοι για τη μειωμένη γονιμότητα είναι εύλογοι, το σύνολο των 27,9 εκατομμυρίων λιγότερων βρεφών από το αναμενόμενο που γεννήθηκαν μετά το 2019 είναι μια δικαιολογημένη μέγιστη εικασία για τις βλάβες που προκάλεσαν τα εμβόλια στον τομέα της διακοπής της νέας ζωής.
Πώς συμφωνεί αυτή η εκτίμηση με εκτιμήσεις από συγκεκριμένες χώρες και άλλες μελέτες; Η παγκόσμια μείωση της γονιμότητας από το 2019 έως το 2021-2023 ήταν περίπου 5,7% για τις γυναίκες σε άριστη αναπαραγωγική ηλικία (20-34), αν και η παρατηρούμενη πτώση εννέα μήνες μετά την κυκλοφορία του εμβολίου στη Γερμανία και τη Σουηδία ήταν πάνω από 10%. Μια πρόσφατη μελέτη στην Τσεχική Δημοκρατία υπέδειξε μείωση της γονιμότητας έως και κατά 30% μεταξύ των εμβολιασμένων, έναντι των μη εμβολιασμένων. Εάν αυτές οι υψηλότερες εκτιμήσεις για την πραγματική μείωση της γονιμότητας είναι ακριβείς και δεν εξηγούνται από άλλους παράγοντες (π.χ. διαφορές στην επιθυμία σύλληψης μεταξύ εμβολιασμένων έναντι μη εμβολιασμένων γυναικών) για σημαντικό αριθμό χωρών, τότε η εκτίμηση των 27,9 εκατομμυρίων λιγότερων μωρών μπορεί να είναι πολύ χαμηλή.
Οποιοδήποτε επιχείρημα ότι ο πραγματικός αριθμός των χαμένων βρεφών είναι πολύ υψηλότερος από 27,9 εκατομμύρια πρέπει να βασίζεται στην προσδοκία ότι η παγκόσμια γονιμότητα θα είχε αυξηθεί μετά το 2019 σε έναν κόσμο χωρίς Covid, με αποτέλεσμα η δεκαετής πρόβλεψη γραμμής τάσης συν την αναμενόμενη ανάκαμψη μετά το 2020 να αποτελεί ένα ακατάλληλο αντιπαράδειγμα ως βάση. Δεν γνωρίζουμε κανένα τέτοιο συγκεκριμένο επιχείρημα, αν και το παραπάνω γράφημα δείχνει ότι μικρές υφέσεις (όπως στη δεκαετία του 1970) ακολουθήθηκαν από ανοδικές διακυμάνσεις, επομένως κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει.
Τομέας 3: Μελλοντικές απώλειες γονιμότητας και μελλοντικοί υπερβάλλοντες θάνατοι
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν μια απώλεια ωαρίων στις γυναίκες και μόνιμες επιγενετικές αλλαγές (που συχνά παρουσιάζονται ως θετικές αντί για αρνητικές) από ορισμένα από τα εμβόλια κατά της Covid, οδηγώντας στην πρόγνωση μιας συνεχιζόμενης βιολογικής βλάβης από τα εμβόλια. Οι λογικά αναμενόμενοι τύποι βλάβης μπορεί να περιλαμβάνουν τα εμπόδια στη σύλληψη και στην έγκαιρη κύηση, την πρόωρη εμμηνόπαυση και τα συνεχιζόμενα υψηλότερα ποσοστά καρδιαγγειακών προβλημάτων, καρκίνων και δυσλειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος.
Είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί με βεβαιότητα πόσο σοβαροί μπορεί να είναι οι πλεονάζοντες θάνατοι και τα προβλήματα που θα αποτρέψουν τις γεννήσεις στο μέλλον, αλλά μπορούν να διερευνηθούν ορισμένα επιχειρήματα.
Μια εκτίμηση των μελλοντικών πλεοναζόντων θανάτων θα μπορούσε να βασιστεί στην υπόθεση ότι η παρουσία της πρωτεΐνικής ακίδας αυτή καθαυτή είναι το θεμελιώδες παθολογικό στοιχείο που προκαλεί τους θανάτους, μέσω των ποικίλων διαφορετικών οδών που έχουν υποτεθεί και είναι συμβατές με τις παρατηρούμενες ασθένειες (καρδιαγγειακές, ανοσολογικές, επιγενετικές κ.λπ.). Ενώ για τους περισσότερους ανθρώπους η έκφραση της πρωτεΐνικής ακίδας μειώνεται σχεδόν στο μηδέν ένα χρόνο μετά τον εμβολιασμό, υπάρχει μια υποομάδα μεταξύ εκείνων με «Σύνδρομο Μετά τον Εμβολιασμό» (PVS) που εμφανίζουν μια διαρκή έκφραση της πρωτεϊνικής ακίδας.
Το μέγεθος ολόκληρης της ομάδας με PVS δεν είναι σαφές, αλλά η μελέτη «LISTEN» του πανεπιστημίου Yale διαπιστώνει ότι σε μια υποομάδα αυτών, τα επίπεδα της πρωτεϊνικής ακίδας είναι στην πραγματικότητα υψηλότερα μετά από 2 χρόνια από ο,τι αρχικά, πράγμα που σημαίνει ότι ο συνεχιζόμενος κίνδυνος για αυτά τα άτομα είναι τουλάχιστον τόσο μεγάλος όσο ο αρχικός κίνδυνος βλάβης. Αυτή η υποομάδα αποτελούσε περίπου το ένα τρίτο της ομάδας με PVS (περίπου 15 από τους 42 στο Γράφημα 5 της μελέτης, αν μετρήσει κανείς τις κουκκίδες). Μια λογική εικασία θα ήταν λοιπόν, ότι το ένα τρίτο των ατόμων με PVS θα διατρέχουν έναν διαρκή πρόσθετο κίνδυνο θανάτου ίσο με τον κίνδυνο θανάτου κατά το πρώτο έτος μετά τον εμβολιασμό.
Το ερώτημα παραμένει: Πόσοι άνθρωποι συνολικά πάσχουν από PVS;
Μια δημοσιευμένη μελέτη με βάση δεδομένα από την Ινδία υποδηλώνει ότι η PVS υπάρχει στο περίπου 60% των ανθρώπων 12 μήνες μετά τον εμβολιασμό. Μια άλλη εκτίμηση μπορεί να εξαχθεί από τα δεδομένα τραυματισμών από εμβόλια στο Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων Εμβολιασμού (VAERS) των ΗΠΑ, για το οποίο μια πρόσφατη προδημοσίευση του Janos Szebeni έχει συνοψίσει με χρήσιμο τρόπο τους βασικούς αριθμούς. Ένα παλαιότερο δημοσιευμένο άρθρο με πολλά από τα ίδια δεδομένα και συμπεράσματα είναι των Saxon, Thorp και Viglione.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 2024, είχε εκτιμηθεί ότι η πιθανότητα αναφοράς σοβαρού «ανεπιθύμητου συμβάντος» (ΑΕ) για έναν δεδομένο εμβολιασμένο (ο οποίος έκανε δύο ενέσεις) ήταν περίπου 0,5%. Αυτό συγκρίνεται με ένα ανάλογο ποσοστό, 0,17% τον Μάιο του 2023, το οποίο θα μπορούσε να οφείλεται απλώς στην αύξηση των ποσοστών αναφοράς των σοβαρών παρενεργειών, αλλά αν ληφθεί υπόψη ως έχει, υποδηλώνει υψηλή συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών όψιμης έναρξης. Δεδομένου ότι το βασικό ποσοστό υπο-αναφοράς για σοβαρά ανεπιθύμητα συμβάντα που σχετίζονται με το εμβόλιο Covid εκτιμάται από τον Steve Kirsch σε 41%, αυτό θα σήμαινε ότι το 20% όλων των εμβολιασμένων είχαν μια σοβαρή παρενέργεια, με τις περισσότερες από αυτές να αναφέρονται πολύ μετά τον εμβολιασμό. Όπως σημειώνει ο Szebeni, «τα εμβόλια COVID-19, λόγω του τεράστιου αριθμού ενέσεων, μπορούν να συσχετιστούν με πολύ μεγάλο αριθμό παρενεργειών σε μη μολυσμένα με COVID-19, κυρίως υγιή άτομα».
Αυτό καθιστά δυνατό να υποστηριχθεί, με βάση τα δεδομένα του VAERS, ότι το 20% των (σ.σ. εμβολιασμένων) ανθρώπων πάσχουν σήμερα σε κάποιον βαθμό από το σύνδρομο μακροχρόνιου εμβολιασμού, αρκετά λιγότεροι από ο,τι αναφέρει η μελέτη που χρησιμοποιεί δεδομένα από την Ινδία μετά από 12 μήνες. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν θα έχουν εξαιρετικά αρνητικά συνεχιζόμενα προβλήματα, αλλά αν λάβουμε υπόψη την παραπάνω εκτίμηση, ότι το 1/3 από αυτούς πάσχει από την φαινομενικά μόνιμη έκφραση της πρωτεϊνικής ακίδας και ως εκ τούτου θα βιώνει συνεχή προβλήματα, θα μπορούσε κανείς να αναμένει ότι περίπου το 6,7% του πληθυσμού θα είναι μόνιμοι πάσχοντες από το «σύνδρομο μακροχρόνιου εμβολιασμού», οι οποίοι θα αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο τους ίδιους κινδύνους για την υγεία τους που θα αντιμετώπιζε ένα τυχαίο άτομο τον πρώτο χρόνο μετά τον εμβολιασμό του.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει πολύ χαμηλότερα ποσοστά, χρησιμοποιώντας μια χαμηλότερη εκτίμηση για την υποαναφορά των τραυματισμών (μετά τον εμβολιασμό) ή λαμβάνοντας άλλες εκτιμήσεις για την εμφάνιση των PVS, αλλά επειδή προσπαθούμε να εξετάσουμε το χειρότερο σενάριο που είναι εύλογο, επιμένουμε στην πιθανότητα ότι το 6,7% του παγκόσμιου εμβολιασμένου πληθυσμού θα συνεχίσει να υποφέρει μόνιμα από τα εμβόλια Covid, κάτι που ισοδυναμεί με περίπου 400 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Σε πολλές μελέτες, αυτά τα θύματα θα ονομάζονται «πάσχοντες από μακροχρόνια Covid» και όχι από μακροχρόνιο σύνδρομο εμβολιασμού. Πράγματι, ίσως όχι τυχαία, περίπου το 7% όλων των ενηλίκων λέγεται ότι έχουν long Covid (περίπου 400 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως).
Τώρα, το 6,7% του αριθμού των υπερβαλλόντων θανάτων από το εμβόλιο το 2021 αντιστοιχεί σε περίπου 680.000 άτομα, επομένως μια πρώτης τάξεως προσέγγιση των αναμενόμενων μελλοντικών θανάτων θα ήταν αυτός ο αριθμός σε καθένα από τα επόμενα 20 χρόνια λόγω του «συνδρόμου μακροχρόνιου εμβολιασμού» - συνολικά 13 εκατομμύρια επιπλέον θάνατοι. Πολλές υποθέσεις υποστηρίζουν αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη εικασία σχετικά με τους μελλοντικούς υπερβάλλοντες θανάτους που προκαλούνται από τα εμβόλια, γεγονός που είναι ένας λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι αναλυτές δεν έχουν τολμήσει να δημοσιοποιήσουν μια εκτίμηση.
Μπορεί κανείς να λάβει ακόμη υψηλότερες εκτιμήσεις αν υποθέσει ότι όλοι όσοι έχουν εμφανίσει κάποια σοβαρή παρενέργεια (αναφερθείσα ή όχι) θα έχουν μια μόνιμη βλάβη που οδηγεί στον ίδιο ετήσιο κίνδυνο με αυτόν που αντιμετώπισαν κατά το πρώτο έτος μετά τον εμβολιασμό, αλλά αυτό δεν είναι βιολογικά εύλογο, καθώς ο εστιακός παράγοντας της βλάβης (η έκφραση της πρωτεϊνικής ακίδας) «εξαφανίζεται» στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, ακόμη και σε εκείνους με βλάβη από το εμβόλιο. Το εάν είναι σωστή η εκτίμησή μας για 1 στους 3 μεταξύ της ομάδας των ανθρώπων με σοβαρές παρενέργειες στους οποίους αυτό δεν συμβαίνει, είναι κάτι που οι περαιτέρω μελέτες θα μπορέσουν λογικά να διαφωτίσουν.
Οι εκτιμήσεις για το διαρκές πρόβλημα γονιμότητας είναι εξίσου δύσκολο να γίνουν, αλλά η χειρότερη περίπτωση θα ήταν η παρατηρούμενη μείωση της γονιμότητας να οφείλεται σε μόνιμη βλάβη, δηλαδή στο ότι το 7% των γυναικών έχουν καταστεί στείρες. Εάν η συνεχιζόμενη απώλεια γονιμότητας κατά 7% που παρατηρήθηκε την περίοδο 2021-2023 οφείλεται σε δια βίου υπογονιμότητα προκληθείσα από τα εμβόλια, τότε μπορεί κανείς να αναμένει μια συνεχιζόμενη απώλεια 7% μέχρι ολόκληρη η τρέχουσα γενιά εμβολιασμένων γυναικών να ξεπεράσει την αναπαραγωγική ηλικία. Δεδομένου ότι το ποσοστό 7% θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μελλοντικές ενήλικες γυναίκες που βρίσκονται ακόμη στην παιδική τους ηλικία, θα μπορούσαμε να αναμένουμε μια απώλεια γονιμότητας 7% για 20 χρόνια. Τότε θα μιλούσαμε για απώλεια 180 εκατομμυρίων βρεφών.
Και πάλι, η πραγματική απώλεια γονιμότητας θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το 2021-2023 θα έπρεπε να είχε συμβεί μια αντισταθμιστική ανάκαμψη στην γέννηση βρεφών, και ότι το γεγονός ότι αυτή δεν συνέβη υποδηλώνει μια μόνιμη μείωση της γονιμότητας κατά 9% (το 7% που παρατηρήθηκε, συν το 7% της αναμενόμενης -αλλά μη συντελεσθείσας- ανάκαμψης, διαιρεμένο σε 3 χρόνια). Εάν αυτή η μείωση είναι μόνιμη, τότε εφαρμόζοντας το παραπάνω σκεπτικό μας, ο κόσμος θα έχει πάνω από 200 εκατομμύρια λιγότερα μωρά προτού ολοκληρωθεί η ζημία. Θα μπορούσε επίσης να υποθέσει κανείς ότι κάποιο ποσοστό των βρεφών που γεννιούνται από εμβολιασμένες γυναίκες, ή που θηλάζουν από αυτές, θα έχουν κάποιο είδος βιολογικής δυσλειτουργίας, όπως (για τα θηλυκά μωρά) δυσλειτουργική ανάπτυξη του αναπαραγωγικού συστήματος, οπότε οι συνεχιζόμενες απώλειες θα μπορούσαν να είναι πολύ υψηλότερες - ενδεχομένως τόσο όσον αφορά τα λιγότερα βρέφη, όσο και όσον αφορά τους υπερβάλλοντες θανάτους.
Αντιμετωπίζοντας τα χειρότερα
Έχουμε σκιαγραφήσει αυτά που κατά τη γνώμη μας είναι τα χειρότερα σενάρια της ζημίας που έχει προκληθεί από τα «εμβόλια» κατά της Covid, για τα οποία, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, μπορεί κανείς να διατυπώσει ένα λογικό εμπειρικό επιχείρημα. Οι υπερβάλλοντες θάνατοι εξαιτίας των εμβολίων (μέχρι στιγμής και στο μέλλον) ενδέχεται να φτάσουν τα 30 εκατομμύρια, μπορεί να υπάρχουν επιπλέον 28 εκατομμύρια βρέφη που δεν θα μπορέσουν να γεννηθούν λόγω των εμβολίων και ένα μεγάλο πολλαπλάσιο αυτών των απωλειών είναι πιθανό στο μέλλον, εάν τα εμβόλια κατά της Covid έχουν βλάψει μόνιμα τη γυναικεία γονιμότητα. Από όσο γνωρίζουμε, όλοι οι ισχυρισμοί για «ζωές που σώθηκαν» λόγω του εμβολίου βασίζονται σε μαθηματική μοντελοποίηση με μεροληπτικές υποθέσεις υπέρ των εμβολίων (δείτε εδώ και εδώ). Αντίθετα, η ανάλυσή μας εδώ χρησιμοποιεί πραγματικά δεδομένα σε συνδυασμό με υποθέσεις - οι οποίες είναι αναπόφευκτες για την διατύπωση εκτιμήσεων - τις οποίες καθιστούμε όσο το δυνατόν πιο διαφανείς και σαφείς, όσο επιτρέπουν οι περιορισμοί του διαθέσιμου χώρου. Καλούμε και τους άλλους να είναι σαφείς σχετικά με τις εναλλακτικές τους υποθέσεις και τις προκύπτουσες εκτιμήσεις τους.
Δεν έχουμε υπολογίσει τις μη θανατηφόρες επιπτώσεις των εμβολίων κατά της Covid σε αυτό το άρθρο, αν και για την πλήρη εκτίμηση της βλάβης στην υγεία που προκλήθηκε από τα εμβόλια, θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη τυχόν επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής. Η πρόγνωσή μας είναι ότι αυτές οι επιπτώσεις είναι σημαντικές.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα τα εμβόλια κατά της Covid να είναι η χειρότερη ανθρωπογενής καταστροφή στην ιστορία, με μεγάλη διαφορά.
[ Πηγή άρθρου: Brownstone Institute ]
Να εξετάσεις και το ενδεχόμενο, ακόμα κι αυτά τα στοιχεία να είναι πειραγμένα υπέρ τους... Έχουν το μαχαίρι, έχουν και το πεπόνι, αλλά η αλήθεια θα βγει στο φως αργά ή γρήγορα... Σίγουρα αργά για εκατομμύρια ανθρώπους...