Πώς έπεισαν τον Trump να κλειδώσει την Αμερική
Άρθρο του Jeffrey Tucker, που δημοσιεύτηκε στις 23/3/2023 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 8'
Εύλογα, το παρακάτω σενάριο δεν μπορεί να αποδειχτεί γιατί το όλο γεγονός – σίγουρα η πιο δραματική πολιτική απόφαση εδώ και τουλάχιστον μια γενιά και με ανείπωτο κόστος για τις ΗΠΑ– παραμένει περιβεβλημένο από άκρα μυστικότητα. Ούτε ο γερουσιαστής Rand Paul δεν μπορεί να πάρει τις πληροφορίες που χρειάζεται επειδή παραμένουν απόρρητες. Αν κάποιος πιστεύει ότι η έγκριση του Biden για τη δημοσιοποίηση εγγράφων θα αποκαλύψει όσα χρειαζόμαστε, είναι αφελής. Ωστόσο, το κάτωθι σενάριο ταιριάζει με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και επιβεβαιώνεται από δευτερογενείς αναφορές από το εσωτερικό του Λευκού Οίκου.
Ένα μυστήριο εδώ και τρία χρόνια είναι το πώς ο Donald Trump έγινε ο πρόεδρος που κλείδωσε την αμερικανική κοινωνία για χάρη ενός διαχειρίσιμου αναπνευστικού ιού, πυροδοτώντας μια ανείπωτη κρίση με καταστροφικές επιπτώσεις, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Ας επιθεωρήσουμε το χρονοδιάγραμμα και ας προτείνουμε μερικές βάσιμες εικασίες για το τι συνέβη.
Στις 9 Μαρτίου 2020, ο Trump εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ο ιός μπορούσε να αντιμετωπιστεί με κανονικά μέσα.
Δύο μέρες αργότερα, άλλαξε τροπάρι. Ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει την πλήρη εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε έναν πόλεμο κατά του ιού.
Τι άλλαξε; Η Deborah Birx αναφέρει στο βιβλίο της ότι ο Trump είχε έναν φίλο που πέθανε σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης και αυτό άλλαξε τη γνώμη του. Ο Jared Kushner αναφέρει ότι απλώς άκουσε την φωνή της λογικής. Ο Mike Pence λέει ότι πείστηκε πως οι υφιστάμενοί του θα τον σέβονταν περισσότερο. Δεν υπάρχει αμφιβολία (και με βάση όλες τις υπάρχουσες αναφορές) ότι βρέθηκε περιτριγυρισμένος από «έμπιστους» συμβούλους, που απαρτίζονταν από περίπου 5 άτομα (συμπεριλαμβανομένου του Mike Pence και του μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Pfizer, Scott Gottlieb)
Ήταν μόλις μια εβδομάδα αργότερα, όταν ο Trump εξέδωσε το διάταγμα να κλείσουν όλους τους «εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους όπου συγκεντρώνονται οι άνθρωποι», εκκινώντας τη μεγαλύτερη αλλαγή καθεστώτος στην ιστορία των ΗΠΑ, η οποία τασσόταν εναντίον των δικαιωμάτων και ελευθεριών που οι Αμερικανοί θεωρούσαν μέχρι τότε δεδομένα. Ήταν το απόλυτο του πολιτικού τριγωνισμού: όπως ο John F. Cennedy μείωσε τους φόρους, ο Nixon άνοιξε την Κίνα, και ο Clinton μεταρρύθμισε την πρόνοια, ο Trump έκλεισε την οικονομία που είχε υποσχεθεί να αναζωογονήσει. Αυτή η ενέργεια μπέρδεψε τους επικριτές του από όλες τις πλευρές.
Ένα μήνα αργότερα, ο Trump είπε ότι η απόφασή του να «απενεργοποιήσει» την οικονομία έσωσε εκατομμύρια ζωές, ενώ αργότερα ισχυρίστηκε ότι είχε σώσει δισεκατομμύρια. Δεν έχει ακόμη παραδεχτεί το λάθος του.
Ακόμη και στις 23 Ιουνίου εκείνου του έτους, ο Trump απαιτούσε τα εύσημα επειδή ακολούθησε όλες τις συστάσεις του Fauci. Γιατί εκείνον τον αγαπούν και εμένα με μισούν; ήθελε να καταλάβει.
Κάτι σχετικά με αυτήν την ιστορία δεν έβγαλε ποτέ πραγματικά νόημα. Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να έχει μεταπειστεί από μια χούφτα ατόμων όπως ο Fauci, η Birx, ο Pence και ο Kushner, και οι φίλοι τους; Σίγουρα είχε άλλες πηγές πληροφοριών –κάποιο άλλο σενάριο ή πληροφόρηση από τις μυστικές υπηρεσίες– που τροφοδότησαν την καταστροφική του απόφαση.
Σε μια εκδοχή των γεγονότων, οι σύμβουλοί του απλώς επεσήμαναν την υποτιθέμενη επιτυχία του Σι Τζινπίνγκ στην επιβολή lockdown στη Γουχάν, το οποίο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ισχυρίστηκε ότι είχε σταματήσει τις λοιμώξεις και είχε θέσει τον ιό υπό έλεγχο. Ίσως οι σύμβουλοί του κολάκευαν τον Trump επισημαίνοντας ότι ήταν -τουλάχιστον- τόσο σπουδαίος όσο ο πρόεδρος της Κίνας, επομένως θα έπρεπε να είναι τολμηρός και να εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές και στις ΗΠΑ.
Ένα πρόβλημα με αυτό το σενάριο είναι ο συγχρονισμός. Οι συναντήσεις του Οβάλ Γραφείου, που προηγήθηκαν του διατάγματός του στις 16 Μαρτίου 2020, πραγματοποιήθηκαν την 14η και 15η Μαρτίου, Παρασκευή και Σάββατο. Ήταν ήδη σαφές στις 11 του μήνα ότι ο Trump ήταν έτοιμος για lockdown. Αυτή ήταν η ίδια μέρα με την εσκεμμένα παραπλανητική μαρτυρία του Fauci στην Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής, στην οποία συντάραξε την αίθουσα με προβλέψεις για μια σφαγή επιπέδου Χολιγουντιανής ταινίας.
Στις 12 Μαρτίου, ο Trump απέκλεισε όλα τα ταξίδια από την Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, προκαλώντας τεράστια συσσώρευση ανθρώπων στα διεθνή αεροδρόμια. Στις 13 Μαρτίου, το Υπουργείο Υγείας εξέδωσε ένα διαβαθμισμένο έγγραφο που μετέφερε τον έλεγχο της πανδημικής πολιτικής από το CDC στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και τελικά στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Μέχρι τη στιγμή που ο Trump συναντήθηκε με τον Fauci και την Birx εκείνο το θρυλικό Σαββατοκύριακο, η χώρα ήταν ήδη υπό οιονεί στρατιωτικό νόμο.
Απομονώνοντας εδώ την ημερομηνία στην πορεία των πραγμάτων , είναι προφανές πως ό,τι συνέβη για να αλλάξει γνώμη ο Trump συνέβη στις 10 Μαρτίου 2020, την επομένη του Tweet που έλεγε ότι δεν πρέπει να υπάρξουν lockdown, και μία ημέρα πριν από την κατάθεση του Fauci.
Αυτό το κάτι είναι πολύ πιθανό να περιστρέφεται γύρω από την πιο ουσιαστική ανακάλυψη που έχουμε κάνει σε τρία χρόνια ερευνών. Ήταν η Debbie Lerman που έσπασε πρώτη τον κώδικα : Η πολιτική κατά της Covid δεν σφυρηλατήθηκε από τις γραφειοκρατίες της δημόσιας υγείας αλλά από τον τομέα της εθνικής ασφάλειας του εκτελεστικού κράτους. Η Lerman εξήγησε περαιτέρω ότι αυτό συνέβη λόγω δύο κρίσιμων χαρακτηριστικών της απόκρισης στον κορωνοϊό: 1) της πεποίθησης ότι αυτός ο ιός προήλθε από μια διαρροή εργαστηρίου και 2) το εμβόλιο ήταν το αντίμετρο βιοασφάλειας που προωθήθηκε από τα ίδια άτομα που προώθησαν και την αντίδραση των lockdown.
[ Δείτε σχετικά το μεταφρασμένο άρθρο της Debbie Lerman «Τα lockdown ήταν μέτρα αντιτρομοκρατίας, όχι δημόσιας υγείας» ]
Γνωρίζοντας αυτό, αποκτούμε μια ευρύτερη εικόνα του 1) γιατί ο Trump άλλαξε γνώμη, 2) γιατί δεν εξήγησε ποτέ αυτή τη σημαντική απόφαση και κατά τα λοιπά αποφεύγει εντελώς το θέμα και 3) γιατί ήταν τόσο αφόρητα δύσκολο να μάθουμε πληροφορίες σχετικά με αυτές τις μυστηριώδεις λίγες μέρες, εκτός από τις κοινοτοπίες που σερβίρονται σε βιβλία τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να κερδίζουν συγγραφικά δικαιώματα άτομα όπως η Birx, ο Pence και ο Kushner.
Με βάση μια σειρά από δευτερογενείς αναφορές, όλες τις διαθέσιμες ενδείξεις που έχουμε συγκεντρώσει, και το πλαίσιο εκείνων των ημερών, το παρακάτω σενάριο φαίνεται ως το πιο πιθανό: Στις 10 Μαρτίου, και ως απάντηση στο απορριπτικό tweet του Trump την προηγούμενη μέρα, ορισμένες έμπιστες πηγές εντός και γύρω από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας ( Matthew Pottinger και Michael Callahan, για παράδειγμα), και πιθανώς περιλαμβάνοντας ορισμένους από τη στρατιωτική διοίκηση και διάφορους άλλους, προσέγγισαν τον Trump για να του αποκαλύψουν ένα άκρως απόρρητο μυστικό.
Φανταστείτε μια σκηνή από το Get Smart με την συσκευή Cone of Silence, για παράδειγμα. Αυτά είναι τα γεγονότα στην πολιτική που εμφυσούν στους ισχυρούς άνδρες την αίσθηση της προσωπικής τους μεγαλοπρέπειας. Η μοίρα όλης της κοινωνίας στηρίζεται στους ώμους τους και στις αποφάσεις που παίρνουν σε αυτό το σημείο. Φυσικά ορκίζονται σε αυστηρή εχεμύθεια μετά τη μεγάλη αποκάλυψη.
Η αποκάλυψη ήταν ότι ο ιός δεν ήταν συνηθισμένος, αλλά κάτι πολύ πιο απειλητικό και τρομερό. Προερχόταν από ένα ερευνητικό εργαστήριο στη Γουχάν. Μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν ένα βιολογικό όπλο. Αυτός είναι ο λόγος που ο Σι Τζινπίνγκ έπρεπε να κάνει ακραία πράγματα για να προστατεύσει τον λαό του. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να κάνουν το ίδιο, είπαν, και υπάρχει επίσης διαθέσιμο αντίδοτο το οποίο φυλάσσεται προσεκτικά από τον στρατό.
Φαίνεται ότι ο ιός είχε ήδη χαρτογραφηθεί προκειμένου να παρασκευαστεί ένα εμβόλιο για την προστασία του πληθυσμού. Χάρη σε 20 χρόνια έρευνας σε πλατφόρμες mRNA, του είπαν, αυτό το εμβόλιο θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε μήνες, όχι σε χρόνια. Αυτό σήμαινε ότι ο Trump θα μπορούσε να κλειδώσει την χώρα και να διανείμει εμβόλια για να σώσει τους πάντες από τον ιό της Κίνας, κι όλα αυτά εγκαίρως πριν τις εκλογές. Κάνοντας τα αυτά, όχι μόνο θα εξασφάλιζε την επανεκλογή του, αλλά θα είχε την εγγύηση πως θα έμενε στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους προέδρους των ΗΠΑ όλων των εποχών.
Αυτή η συνάντηση μπορεί να διήρκεσε μόνο μία ή δύο ώρες -και μπορεί να περιλάμβανε μια παρέλαση ανθρώπων από τα υψηλότερα επίπεδα ασφαλείας- αλλά ήταν αρκετή για να πείσει τον Trump. Εξάλλου, είχε πολεμήσει την Κίνα κατά τα δύο προηγούμενα χρόνια, επιβάλλοντας δασμούς και διατυπώνοντας κάθε είδους απειλές. Ήταν εύκολο να πιστέψει κανείς σε εκείνο το σημείο ότι η Κίνα μπορεί να είχε ξεκινήσει βιολογικό πόλεμο ως αντίποινα. Γι' αυτό πήρε την απόφαση να χρησιμοποιήσει όλη την εξουσία της προεδρίας για να πιέσει υπέρ ενός lockdown υπό το καθεστώς της έκτακτης ανάγκης.
Σίγουρα, το Σύνταγμα δεν του επέτρεπε να παρακάμψει τη διακριτική ευχέρεια των επιμέρους Πολιτειών, αλλά με το βάρος ενός αξιώματος γεμάτου με αρκετή χρηματοδότηση και πειθώ, θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει. Και έτσι πήρε τη μοιραία απόφαση, που όχι μόνο κατέστρεψε την προεδρία του αλλά και την Αμερική, επιβάλλοντας δεινά που θα διαρκέσουν για μια γενιά.
Χρειάστηκαν μόνο μερικές εβδομάδες για να γίνει καχύποπτος ο Trump σχετικά με αυτό που συνέβη. Για εβδομάδες και μήνες, εναλλασσόταν μεταξύ του να πιστεύει ότι τον ξεγέλασαν και του ότι έκανε το σωστό. Είχε ήδη εγκρίνει άλλες 30 ημέρες lockdown και μάλιστα είχε επιπλήξει τις Πολιτείες της Τζόρτζια και αργότερα της Φλόριντα επειδή άνοιξαν. Έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι καμία Πολιτεία δεν θα μπορούσε να ανοίξει χωρίς την έγκρισή του.
Δεν άλλαξε τελείως γνώμη μέχρι τον Αύγουστο, όταν ο dr. Scott Atlas του αποκάλυψε όλη την απάτη.
Υπάρχει ένα ακόμα συναρπαστικό χαρακτηριστικό σε αυτό το απολύτως εύλογο σενάριο. Παρόλο που οι σύμβουλοι του Trump του έλεγαν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα βιολογικό όπλο που διέρρευσε από το εργαστήριο στην Κίνα, είχαμε τον Antony Fauci και τους φίλους του να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να αρνηθούν ότι επρόκειτο για διαρροή εργαστηρίου (ακόμα κι αν πίστευαν ότι ήταν). Αυτό δημιούργησε μια ενδιαφέρουσα κατάσταση. Το NIH και όσοι περιέβαλλαν τον Fauci επέμεναν δημοσίως ότι ο ιός ήταν ζωονοσογόνου προέλευσης, ακόμη και όταν ο κύκλος του Trump έλεγε στον πρόεδρο ότι θα έπρεπε να θεωρείται ως βιολογικό όπλο.
Ο Fauci ανήκε και στα δύο στρατόπεδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο Trump πολύ πιθανόν γνώριζε την εξαπάτηση του Fauci από τότε: το «κατά συνθήκη ψεύδος» για να προστατεύσει το κοινό από το να μάθει την αλήθεια. Ο Trump μάλλον ήταν σύμφωνος με αυτό.
Σταδιακά μετά τα διατάγματα επιβολής lockdown και την ανάληψη της ευθύνης από το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, σε συνεργασία με ένα πολύ εχθρικό CDC, ο Trump έχασε την εξουσία και την επιρροή του στην ίδια του την κυβέρνησή, γι' αυτό και τα μεταγενέστερα Tweets του που προέτρεπαν για εκ νέου άνοιγμα της κοινωνίας έπεσαν στο κενό. Συμπληρωματικά, το εμβόλιο απέτυχε να φτάσει εγκαίρως για τις εκλογές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Fauci καθυστέρησε την κυκλοφορία του μέχρι μετά τις εκλογές, ισχυριζόμενος ότι οι δοκιμές δεν ήταν αρκετά διαφοροποιημένες από φυλετική άποψη. Έτσι, το εγχείρημα του Trump απέτυχε εντελώς, παρά τις υποσχέσεις των γύρω του ότι ήταν ένας εγγυημένος τρόπος για να κερδίσει την επανεκλογή του.
Βεβαίως, αυτό το σενάριο δεν μπορεί να αποδειχτεί γιατί το όλο γεγονός – σίγουρα η πιο δραματική πολιτική απόφαση εδώ και τουλάχιστον μια γενιά και με ανείπωτο κόστος για τη χώρα – παραμένει περιβεβλημένο από μυστικότητα. Ούτε ο γερουσιαστής Rand Paul δεν μπορεί να πάρει τις πληροφορίες που χρειάζεται, επειδή παραμένουν απόρρητες. Αν κάποιος πιστεύει ότι η έγκριση του Biden για τη δημοσιοποίηση εγγράφων θα φέρει στο φως όσα χρειαζόμαστε, είναι αφελής. Ωστόσο, το παραπάνω σενάριο ταιριάζει με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και επιβεβαιώνεται από δευτερογενείς αναφορές από το εσωτερικό του Λευκού Οίκου.
Αρκεί για μια υπέροχη ταινία ή για μια θεατρική τραγωδία σαιξπηρικού επιπέδου. Και μέχρι σήμερα, κανένας από τους βασικούς παίκτες δεν μιλά ανοιχτά γι' αυτό.
Ο Jeffrey A. Tucker είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Brownstone. Είναι επίσης Senior Economics Columnist για την Epoch Times, συγγραφέας 10 βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του Liberty or Lockdown, και χιλιάδων άρθρων στον επιστημονικό και δημοφιλή τύπο. Μιλάει ευρέως για θέματα οικονομίας, τεχνολογίας, κοινωνικής φιλοσοφίας και πολιτισμού.