H «ημέρα της γυναίκας» είναι στην πραγματικότητα μια κομμουνιστική γιορτή
Εάν είστε σοκαρισμένοι με αυτό που μαθαίνετε για την αγαπημένη σας γιορτή, έχετε τη συμπάθειά μου. Είστε θύμα των φρικτών κρατικών σχολείων και της μαρξιστικής κατήχησης των πανεπιστημίων
Ετικέτες: Σοσιαλισμός, Πολιτισμός
Άρθρο του Paul G. Kengor, δημοσιευμένο στις 8/3/2024 από το American Spectator.
Τον Απρίλιο του 1845, η πεθερά του Καρλ Μαρξ έστειλε στην οικογένεια Μαρξ μια νταντά με το όνομα Helene Demuth, γνωστή ως «Λένχεν». Η πολύπαθη σύζυγος του Μαρξ, η Τζέννυ, ενθουσιάστηκε. Εξάλλου, είχε εκφράσει από καιρό την επιθυμία ο Καρλ «να αποκτήσει κάποιο κεφάλαιο, αντί να γράφει απλώς για το κεφάλαιο».
Όμως ο Καρλ αρνιόταν να βγάλει χρήματα. Ακριβώς όπως αρνιόταν το σαπούνι και το μπάνιο, κάτι που προκαλούσε κύστεις με πύον σε όλο του το σώμα. Όπως σημείωσε ο αείμνηστος ιστορικός (και στενός φίλος του The American Spectator) Πολ Τζόνσον, οι κύστεις του Μαρξ «εμφανίζονταν σε όλα τα μέρη του σώματός του, συμπεριλαμβανομένου του πέους του [...] προκαλώντας του νευρική κατάρρευση που χαρακτηριζόταν από τρόμο και τεράστιες εκρήξεις οργής».
Ακόμα ένας λόγος για τον Καρλ να αρνηθεί να εργαστεί. Έτσι, όταν η μαμά της Τζέννυ έστειλε την Λένχεν, η σύζυγος του Μαρξ έβγαλε έναν τεράστιο αναστεναγμό ανακούφισης.
Και πάλι, δεν είναι ακριβές το να λέμε ότι η Λένχεν (φωτο) εργαζόταν για την οικογένεια του Καρλ, δεδομένου ότι μoχθούσε χωρίς αμοιβή. Ένας βιογράφος του Μαρξ περιέγραψε την Λένχεν ως την «ιδιοκτησία του Μαρξ προς εκμετάλλευση». Ο Καρλ, συνήγορος του προλεταριάτου, δεν την πλήρωσε ποτέ ούτε μια δεκάρα. Το κοντόχοντρο, τραχύ, φτωχό κορίτσι έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε στο νοικοκυριό του Μαρξ, συμπεριλαμβανομένου του σώματός της — στον Καρλ.
Ο Καρλ έβαζε στο κρεβάτι την Λένχεν πίσω από την πλάτη της Τζέννυ. Οι ιστορικοί δεν έχουν ιδέα πόσο συχνά. «Έκανε την ανάγκη του όπου μπορούσε», έγραψε ένας βιογράφος του Μαρξ που αναζητούσε ένα σκεύος σεξουαλικής εκτόνωσης στην Λένχεν. «Το ότι ήταν ουσιαστικά η σκλάβα του ήταν θέμα απολύτως αδιάφορο για εκείνον [...] Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ αν βίασε ή αν αποπλάνησε την υπηρέτρια». Εν καιρώ, γεννήθηκε ένα παιδί.
Τον Ιούνιο του 1851, η Λένχεν γέννησε ένα αγοράκι. Ο Καρλ, ο οποίος είχε πολλά παιδιά με την Τζέννυ (αριστερά στην φωτο), αρνήθηκε να παραδεχτεί ότι το αγοράκι ήταν δικό του και φυσικά αρνήθηκε έστω και μια δεκάρα για τη διατροφή του παιδιού. Ο νόθος γιος ονομάστηκε «Φρέντι» — πήρε το όνομά του από τον διαβόητο συν-συγγραφέα του Μαρξ, Φρίντριχ Ένγκελς (δεξιά).
Ο Μαρξ και η οικογένειά του ζούσαν σε μεγάλο βαθμό από τον Ένγκελς, ή, πιο συγκεκριμένα, την κληρονομιά του Ένγκελς από τον καπιταλιστή πατέρα του. Ο Ένγκελς ήταν ο sugar-daddy του Καρλ Μαρξ. Και τώρα, ο Ένγκελς τον διέσωζε για άλλη μια φορά.
«Ο Ένγκελς είχε αποδεχθεί την πατρότητα για τον Φρέντερικ», έγραψε ο βιογράφος του Μαρξ, Ντέιβιντ Μακ Λέλαν. Δέχτηκε να πει ότι ήταν ο πατέρας. Όπως το έθεσε ένας άλλος βιογράφος του Μαρξ, «Ο Ένγκελς δεν νοιαζόταν καθόλου για τη φήμη του, ειδικά όσον αφορά τις γυναίκες». Μολονότι ο Ένγκελς, όπως και ο Μαρξ, αρνήθηκε να δώσει στον Φρέντι μια στέγη πάνω από το κεφάλι του. Ο Φρέντι στάλθηκε σε ανάδοχους γονείς.
Η αφοσιωμένη αλλά απελπισμένη σύζυγος του Μαρξ σίγουρα δεν ξαφνιάστηκε. Τι άλλο να περίμενε από τον άνθρωπο που αποκαλούσε «αγριογούρουνο» και «ασυνείδητο»;
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε το άρθρο του Richard Ebeling
«Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Μαρξ;»
Επανεξετάζω αυτήν την άθλια ιστορία σ’ αυτό το άρθρο (αναλυτικά λεπτομερώς στη βιογραφία μου για τον Μαρξ) λόγω του άθλιου γεγονότος που μνημονεύει σήμερα η στρεβλή μας κουλτούρα: της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Αυτό που έκανε ο Καρλ Μαρξ στην Λένχεν είναι μια μεταφορά για το τι έκανε ο κομμουνισμός σε δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα και για το πώς έβλεπε ο Μαρξ τις γυναίκες. Είναι επίσης ένας κατάλληλος οιωνός για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η οποία είναι εδώ και πολύ καιρό μια κομμουνιστική γιορτή.
Ναι, σωστά. Εάν είστε σοκαρισμένοι και εξοργισμένοι με αυτό που μόλις είπα για την νέα σας γιορτή, έχετε τη συμπάθειά μου. Είστε θύμα των φρικτών κρατικών σχολείων και των πανεπιστημιακών κατηχητικών αυτής της χώρας. Αφήστε τους σύγχρονους νέους Αμερικανούς που γιορτάζουν αυτή την επέτειο να μην γνωρίζουν καν την μαρξιστική προέλευσή της.
Για μένα προσωπικά, έχει γίνει πλέον η ατυχής μου συνήθεια να γράφω για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο American Spectator, κάθε Μάρτιο, που αυτή η αθλιότητα σηκώνει το άσχημο κεφάλι της (κάν’τε κλικ εδώ, εδώ, εδώ και εδώ). Και το σηκώνει με βία. Μόλις το ρολόι χτυπήσει 12:01 π.μ. η κυρίαρχη μηχανή αναζήτησης στον κόσμο σημαίνει την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Θα κατονόμαζα αυτήν τη μηχανή αναζήτησης, αλλά αν το κάνω, οι απρόσωποι λογοκριτές της θα επισημάνουν αυτό το άρθρο και την ιστοσελίδα που το φιλοξενεί. Είμαστε στο έλεός τους.
Όπως είμαστε στο έλεος των χρήσιμων ηλιθίων, που γιορτάζουν τώρα την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας κάθε 8 Μαρτίου, αγνοώντας εντελώς τη σοσιαλιστική της προέλευση. Όταν προσπαθώ να τους ενημερώσω ότι γιορτάζουν μια μέρα που υπερασπίστηκαν οι Μπολσεβίκοι, μου ρίχνουν ένα κενό ή ένα ενοχλημένο βλέμμα. Στις πιο φιλικές περιπτώσεις, θα αντιταχθούν με δυσπιστία: «Ε, και λοιπόν; Δεν είναι μαρξιστική ή σοσιαλιστική γιορτή για μένα!».
Πράγματι, για τους περισσότερους ανθρώπους που γιορτάζουν την ημέρα σήμερα, δεν είναι (αν και για πολλούς είναι). Εμείς στην Αμερική έχουμε εδώ και καιρό ένα μεγάλο πρόβλημα με την ευρύτερη «προοδευτική» Αριστερά, και την κουλτούρα μας γενικότερα, να συνυπογράφει με πλήρη άγνοια, σκοπούς και εκστρατείες που λάνσαραν έξυπνα οι μαρξιστές. Στην πραγματικότητα, είναι ενδεικτικό ότι ένα από τα πιο μακροσκελή βιβλία που δημοσίευσα ποτέ είχε τον τίτλο Dupes (Κορόιδα). Η άκρα Αριστερά είναι τόσο επιτυχημένη, ακριβώς λόγω των μη αριστερών, τους οποίους παραπλανά εδώ και πάνω από έναν αιώνα.
Δείτε σχετικά τα άρθρα:
« H κομμουνιστική προέλευση της πολιτικής «ορθότητας» » και
« «Ρατσιστής»: Η λέξη-όπλο που επινόησε ο Τρότσκι, για την επιβολή της σοσιαλιστικής, διεθνιστικής ατζέντας »
Όσο για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, είναι άλλο ένα παράδειγμα αυτής της παραπλάνησης. Ακριβώς όπως οι κομμουνιστές μπόρεσαν να προσελκύσουν ευρύτερα τμήματα του αμερικανικού πληθυσμού στους διάφορους συλλόγους-βιτρίνες τους, απλά δίνοντάς τους ελκυστικά ονόματα όπως «Αμερικανική Κινητοποίηση για την Ειρήνη» ή «Αμερικανική Ένωση Ενάντια στον Πόλεμο και τον Φασισμό», έτσι έκαναν και με εκδηλώσεις όπως η «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας».
Αν θέλετε στοιχεία, απλώς μεταβείτε στις ιστοσελίδες του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, του People’s World, ή του τροτσκιστικής κουρελούς The Militant. Ναι, πηγαίνετε εκεί. Δείτε πώς σηματοδοτούν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Διαβάστε και μάθετε. Στην πραγματικότητα, θα σας διευκολύνω: κάντε κλικ εδώ και εδώ. Ή κάντε κλικ σε αυτό για ένα μεγάλο, χορταστικό αρχείο σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Ή κάντε κλικ εδώ και γιορτάστε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μαζί με την χήρα του Βλαντιμίρ Λένιν!
Αυτοί οι σύνδεσμοι θα πρέπει να κάνουν το πρόσωπό σας να κοκκινίσει (λογοπαίγνιο). Και αν είστε ακόμα πρόθυμοι να γιορτάσετε τη γιορτή των Μπολσεβίκων μετά από αυτό, τότε είστε αυτό που οι κομμουνιστές αποκαλούσαν κορόιδο. «Αφυπνισμένες» (woke) γυναίκες, ξυπνήστε! Πρέπει να καταλάβετε ότι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, (όπως και ο Βλαντιμίρ Πούτιν) προωθήθηκε από την KGB (σ.σ. μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης). Άραγε θα γιορτάζατε μακαρίως μια ημέρα που εορταζόταν από φασίστες ή ναζί;
Δεν βρίσκω μεγάλη χαρά γράφοντας αυτό το άρθρο (καλά, ίσως λίγη). Πιστέψτε με, συχνά με πονάει να ξέρω το τι γνωρίζω εγώ και τι δεν γνωρίζουν οι άλλοι. Οι αφελείς πρέπει να μάθουν ότι η αγαπημένη, καινούργια εορτή τους για τις γυναίκες είναι ένας παλιός, σάπιος καρπός από ένα δηλητηριασμένο δέντρο. Το δέντρο του Καρλ Μαρξ.
Μιας και τον αναφέραμε, ο γερο-Καρλ αναμφίβολα θα γελάει από τον τάφο του. Ο Καρλ Μαρξ θα ήθελε πολύ να δει εκατομμύρια μη μαρξιστές να σπεύδουν να «πέσουν στο κρεβάτι» με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Όπως ακριβώς έπεφτε κι εκείνος στο κρεβάτι με την Λένχεν.
Αν εκτιμάς την δουλειά που κάνω και θέλεις να μου δώσεις ώθηση να συνεχίσω, τώρα μπορείς να κάνεις μια δωρεά στην πλατφόρμα «Ko-fi» H πλατφόρμα είναι ασφαλής, δεν απαιτεί κανένα ελάχιστο ποσό και (σε αντίθεση με την πλατφόρμα του Substack) καμία απολύτως συνδρομή.
Ο Paul Kengor είναι συντάκτης του The American Spectator. Ο Δρ. Kengor είναι επίσης καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Grove City College, ανώτερος ακαδημαϊκός συνεργάτης στο Centre for Vision & Values και συγγραφέας πάνω από δώδεκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των A Pope and a President: John Paul II , Ronald Reagan, and The Extraordinary Untold Story of the 20th Century , The Politically Incorrect Guide to Communism , and Dupes: How America's Adversaries Have Manipulate Progressives for a Century .