Ο βαθύτερος λόγος που οι Έλληνες δεν κάνουν παιδιά
Η υπογεννητικότητα έχει να κάνει με τη διαδεδομένη αντίληψη ότι τα παιδιά είναι βάσανο. Ποιοι ή ποιες έχουν αυτή την αντίληψη;
Ετικέτες: Πολιτισμός
Κείμενο του διδάκτορα Φιλοσοφίας και φιλελεύθερου, Παναγιώτη Α. Πέρρου, δημοσιευμένο στις 11/4/2025 στο Facebook.
Η υπογεννητικότητα σύμφωνα με τους σοσιαλιστές λύνεται με επιδόματα. Ικανοποιήθηκε το αίτημά τους από τον μετρ του είδους, τον γενικό γραμματέα Κυριάκο Μητσοτάκη. Για κάθε γέννα δίνονται από 2.500 έως 3.500€ και μάλιστα ήταν από τα πρώτα του μελήματα όταν ανέλαβε. Ωστόσο ο αριθμός των γεννήσεων μειώθηκε από 85.346 το 2021 σε 76.541 το 2022 και περαιτέρω σε 72.244 το 2023. Μέχρι τις 1 Ιουλίου 2024, είχαν καταγραφεί 33.746 γεννήσεις, υποδεικνύοντας περαιτέρω μείωση για το έτος. Δεν δουλεύουν λοιπόν τα επιδόματα. Πού οφείλεται το γεγονός ότι οι «Έλληνες δεν κάνουν παιδιά»;
Το αν θα κάνεις παιδί ή όχι είναι βαθύτερο υπαρξιακό θέμα. Δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το αν έχεις χρήματα ή όχι. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι χώρες με τον μεγαλύτερο δείκτη γεννήσεων (Νίγηρας, Αγκόλα, Σομαλία, Κονγκό, Μάλι, Τσαντ) δεν είναι και οι πιο προηγμένες οικονομικά. Ακόμη και στη χώρα μας, το 1930 καταγράφηκαν 199.565 γεννήσεις. Το 1930, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας από τις αθρόες εισροές προσφύγων, στο μεσοδιάστημα μεταξύ των παγκοσμίων πολέμων, η Ελλάδα γνώρισε τεράστια εκτόξευση των γεννήσεων. Σήμερα όμως δεν παρατηρούμε το ίδιο. ΓΙΑΤΙ; Ορίστε τι λένε οι επιστημονικές έρευνες:
«Πολλές γυναίκες δηλώνουν ότι δεν ήθελαν παιδιά όχι επειδή δεν μπορούσαν, αλλά γιατί δεν ήθελαν να χάσουν τον εαυτό τους.»
Donath O. (2015). Regretting motherhood: A sociopolitical analysis.
«Στη Δύση, η γονεϊκότητα γίνεται αντιληπτή συχνά ως πηγή χρόνιου στρες και περιορισμού της προσωπικής ζωής, κάτι που αποθαρρύνει κυρίως μορφωμένες γυναίκες από το να κάνουν παιδιά.»
Nomaguchi & Milkie (2020). Parenthood and well-being: A decade in review.
«Άτομα με υψηλή αντίληψη του γονεϊκού κόστους σε χρόνο, ελευθερία, καριέρα και συναισθηματική επιβάρυνση τείνουν να καθυστερούν ή να αποφεύγουν εντελώς την τεκνοποίηση.»
Berrington, Stone & Beaujouan (2015). Educational differences in timing and quantum of childbearing in Britain.
Η υπογεννητικότητα έχει να κάνει με τη διαδεδομένη αντίληψη ότι τα παιδιά είναι ΒΑΣΑΝΟ. Ποιοι ή ποιες έχουν αυτή την αντίληψη; Όσοι και όσες δεν θέλουν να χάσουν την «ευμάρεια» και την «άνεσή» τους. Όταν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς να κουραστείς, όταν είσαι βέβαιος ότι στην τελική κάποιος άλλος θα βρεθεί να πληρώσει για σένα (πχ. σοσιαλισμός) τότε ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙΣΑΙ. Εδώ δεν έχεις μπει καν στον κόπο να βγάλεις τα απαραίτητα για τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ επιβίωση, για το τομάρι σου, πώς θα διανοηθείς να συντηρήσεις τα παιδιά σου; Όταν όμως παλεύεις καθημερινά για την οικονομική σου ευημερία, για την επιβίωση, το να κάνεις παιδιά δεν σου ακούγεται ως μπελάς αλλά ως κάτι το ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ και στην τελική ως κάτι ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ, αφού η οικογένειά σου θα μεγαλώσει και έτσι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβεί κάτι καλό.
Όσοι και όσες λένε στις στατιστικές ότι δεν κάνουν παιδιά επειδή δεν έχουν λεφτά, προσπαθούν απλούστατα να κρύψουν το προφανές: ότι δεν κάνουν παιδιά επειδή δεν θέλουν να μπουν στη βάσανο αυτή. Ότι αποτελεί συνειδητή επιλογή τους επειδή αισθάνονται ότι η ζωή τους θα γίνει χειρότερη.
Η μοναδική λύση για αύξηση γεννήσεων, αν υποθέσουμε ότι κάποιος δεν θέλει να εξαφανιστεί ως ράτσα, ως έθνος, είναι να επιδιωχθεί η άρση της αδράνειας σε πληθυσμιακό επίπεδο: να αρχίσει ο κόσμος να θέλει να εργαστεί, να παράγει και να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι κάτι καλό και για τον ίδιο και για τους συνανθρώπους του. Μετά θα έρθει και η θέληση να πολλαπλασιαστεί. Αν θεωρήσουμε ότι το ανθρώπινο είδος πρέπει να διατηρηθεί και ότι δεν αποτελεί αρρώστια και εκτροπή της βιολογικής ιστορίας (αυτό το συζητάμε άνετα) τότε αυτή είναι η μοναδική λύση. Όσους ακούτε να υπόσχονται επιδόματα και «κρατική στήριξη» για αύξηση γεννήσεων, κρατάτε τους μακριά. Αυτοί που ζητούν χρήματα και «κρατική στήριξη» για να κάνουν παιδιά, είναι οι τελευταίοι που θα έκαναν παιδιά υπό οποιαδήποτε συνθήκη.
