Γιατί νόθευσαν τα εμβόλια με τμήματα του καρκινογόνου Ιού των Πιθήκων (SV40) ;
Άρθρο του Dr. Robert Malone, που δημοσιεύτηκε στις 25/10/2023 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 12'
Γιατί λοιπόν, για όνομα του θεού, οποιαδήποτε εταιρεία που αναπτύσσει και εφαρμόζει μια διαδικασία παραγωγής βασισμένη σε πλασμίδια για την σύνθεση RNA από ένα πρότυπο DNA σε μεγάλη κλίμακα, να περιλάβει αλληλουχίες στα πλασμίδια που δεν είναι απαραίτητες για τον επιδιωκόμενο σκοπό; Γιατί να προσθέσει αλληλουχίες που έχουν αφαιρεθεί από έναν γνωστό καρκινογόνο, ιό DNA όπως ο Ιός των Πιθήκων (SV40);
(Ο συγγραφέας του παρακάτω άρθρου, Robert Malone είναι ο άνθρωπος που ουσιαστικά επινόησε την τεχνολογία mRNA)
Τελευταία υπάρχει πολλή συζήτηση μεταξύ εκείνων που έχουν εσωτερική πληροφόρηση και εκείνων που παρακολουθούν στενά την ιστορία του «εμβόλιου mRNA» για τον COVID, σχετικά με τη μόλυνση των εμβολίων mRNA από θραύσματα DNA που περιλαμβάνουν αλληλουχίες DNA που προέρχονται από τον ιό των Πιθήκων 40 (SV40).
Είναι άραγε απλώς μια ακόμα τρικυμία εν κρανίω, παρόμοια με την περιθωριακή συνωμοσία που προωθείται από τους διάφορους «ειδικούς/θεωρητικούς των κοινωνικών μέσων», με διαμάχες που ενισχύονται από την τρομολαγνεία σχετικά με το οξείδιο του γραφενίου, τις ζωντανές λερναίες ύδρες ή το δηλητήριο φιδιών στα εμβόλια ή ότι τα τα λιπιδικά νανοσωματίδια ψευδοRNA είναι στην πραγματικότητα νανορομπότ επιστημονικής φαντασίας τύπου Star-Trek του 24ου αιώνα που θα επαναπρογραμματίσουν τελείως τους εγκεφάλους μας;
Είναι αυτό το ζήτημα μόλυνσης/νοθείας DNA κάτι το πραγματικό, που θα έπρεπε να απασχολεί εσάς – και τα δικαστήρια;
Οι Δρ. David Speicher, ο Kevin McKernan και οι συνεργάτες τους είναι πραγματικοί, με σάρκα και οστά, σοβαροί επιστημονικοί και τεχνικοί εμπειρογνώμονες στην πραγματική εφαρμογή της μεθοδολογίας της αλληλουχίας και της μοριακής βιολογικής ανάλυσης. Είναι αυτό που κάνουν, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, για να ζήσουν. Το οποίο συμβαίνει να είναι ο συγκεκριμένος τεχνικός τομέας για τον οποίο κάνουν την αναφορά.
Δεν μιλάμε για «συνωμοσιολόγους» στο περιθώριο του « Fever Swamp » (όρος του Steve Bannon).
Δρ. David J. Speicher, Τμήμα Παθοβιολογίας του Πανεπιστημίου του Guelph, 50 Stone Rd E, Guelph, ON, N1G 2W1, speicher@uoguelph.ca , ORCID 0000-0002-1745-3263
Αυτά που παρατηρούν και αναφέρουν ο Speicher και οι συνεργάτες του σε αυτό το επιστημονικό έγγραφο που επισυνάπτεται παρακάτω καταδεικνύει ξεκάθαρα μια βαθιά αποτυχία του FDA (οργανισμού ελέγχου φαρμάκων και τροφίμων των ΗΠΑ) και των παγκόσμιων ρυθμιστικών αρχών να επιτελέσουν το σημαντικότερο καθήκον τους - να διασφαλίσουν την καθαρότητα και την απουσία νόθευσης των φαρμακευτικών προϊόντων που εγκρίνουν για κυκλοφορία και χρήση από γιατρούς και συνεργαζόμενους επαγγελματίες υγείας.
Τουλάχιστον, καταδεικνύει για άλλη μια φορά την διάχυτη εσκεμμένη τύφλωση που φαίνεται να έχει διαποτίσει τον κλάδο εμβολίων του FDA/CBER υπό την καθοδήγηση του «αληθινού πιστού» του Δρ. Peter Marks, ο οποίος δεν είναι ούτε ειδικός εμβολίων, ούτε ανοσολόγος, ούτε μοριακός βιολόγος, ούτε κάποιος που γνωρίζει την δημιουργία πολυ-νουκλεοτιδίων που βασίζεται σε μη ιϊκά νανοσωματίδια λιπιδίων, αλλά αντίθετα είναι ένας κλινικός αιματολόγος/ογκολόγος , ο οποίος υπήρξε ο αρχικός εμπνευστής και ο συνεχής υποστηρικτής της προσέγγισης «operation warp speed» για το εμβόλιο (και τώρα για το φάρμακο για τον καρκίνο). Κάτι που θα πει: παρακάμπτοντας σχεδόν όλες τις συνήθεις διαδικασίες και τα διδάγματα που αντλήθηκαν από δεκαετίες ανάπτυξης, παραγωγής, έγκρισης για την εμπορία -και την παρακολούθηση μετά την κυκλοφορία- βιολογικών και φαρμακευτικών προϊόντων.
Στο χειρότερο σενάριο, με αυτές τις νέες πληροφορίες εμφανίζεται μια «κάνη που καπνίζει ακόμα», η οποία καταδεικνύει την διεφθαρμένη συμπαιγνία μεταξύ των φαρμακευτικών ρυθμιστικών αρχών των ΗΠΑ -κι άλλων δυτικών κρατών- και της φαρμακευτικής βιομηχανίας.
Βάσει της προσωπικής μου αξιολόγησης αυτών των δεδομένων, αυτή η μόλυνση φαίνεται να πληροί τα επίσημα κριτήρια για τη φαρμακευτική «νόθευση», η οποία απαγορεύεται αυστηρά από την ομοσπονδιακή νομοθεσία των ΗΠΑ. Η πρόληψη της «νοθεύσεως» φαρμάκων, συσκευών και τροφίμων είναι μια από τις κεντρικές αποστολές του FDA – βασικά, ένας κεντρικός λόγος που δημιουργήθηκε εξαρχής ο FDA.
Ένα βασικό ερώτημα που παραμένει άλυτο είναι πώς συνέβη αυτό;
Ήταν αυτή η νόθευση γνωστή από τον FDA, τον EMA, το Ινστιτούτο Paul Ehrlich, το Health Canada κ.λπ. και αποκρύφτηκε από το κοινό; Αν δεν ήταν γνωστή, πώς αυτή η νόθευση διέφυγε ουσιαστικά από όλους τους εξουσιοδοτημένους εμπειρογνώμονες των κρατών της Δύσης;
Παρακάτω είναι ένα στιγμιότυπο οθόνης του tweet με έναν σύνδεσμο προς το σχετικό προδημοσιευμένο έγγραφο που ξεκίνησε αυτή την τελευταία καταιγίδα.
(Ακολουθούν τρεις παράγραφοι με αρκετά εξιδεικευμένη, αμετάφραστη ορολογία. Ο αναγνώστης μπορεί να συνεχίσει από την επικεφαλίδα ‘‘Συμπέρασμα’’, πιο κάτω)
Background: In vitro transcription (IVT) reactions used to generate nucleoside modified RNA (modRNA) for SARS-CoV-2 vaccines currently rely on an RNA polymerase transcribing from a DNA template. Production of modRNA used in the original Pfizer randomized clinical trial (RCT) utilized a PCR-generated DNA template (Process 1). To generate billions of vaccine doses, this DNA was cloned into a bacterial plasmid vector for amplification in Escherichia coli before linearization (Process 2), expanding the size and complexity of potential residual DNA and introducing sequences not present in the Process 1 template. It appears that Moderna used a similar plasmid-based process for both clinical trial and post-trial use vaccines. Recently, DNA sequencing studies have revealed this plasmid DNA at significant levels in both Pfizer-BioNTech and Moderna modRNA vaccines. These studies surveyed a limited number of lots and questions remain regarding the variance in residual DNA observed internationally.
Methods: Using previously published primer and probe sequences, quantitative polymerase chain reaction (qPCR) and Qubit® fluorometry was performed on an additional 27 mRNA vials obtained in Canada and drawn from 12 unique lots (5 lots of Moderna child/adult monovalent, 1 lot of Moderna adult bivalent BA.4/5, 1 lot of Moderna child/adult bivalent BA.1, 1 lot of Moderna XBB.1.5 monovalent, 3 lots of Pfizer adult monovalent, and 1 lot of Pfizer adult bivalent BA.4/5). The Vaccine Adverse Events Reporting System (VAERS) database was queried for the number and categorization of adverse events (AEs) reported for each of the lots tested. The content of one previously studied vial of Pfizer COVID-19 vaccine was examined by Oxford Nanopore sequencing to determine the size distribution of DNA fragments. This sample was also used to determine if the residual DNA is packaged in the lipid nanoparticles (LNPs) and thus resistant to DNaseI or if the DNA resides outside of the LNP and is DNaseI labile.
Results: Quantification cycle (Cq) values (1:10 dilution) for the plasmid origin of replication (ori) and spike sequences ranged from 18.44 – 24.87 and 18.03 – 23.83 and for Pfizer, and 22.52 – 24.53 and 25.24 – 30.10 for Moderna, respectively. These values correspond to 0.28 – 4.27 ng/dose and 0.22 – 2.43 ng/dose (Pfizer), and 0.01 -0.34 ng/dose and 0.25 – 0.78 ng/dose (Moderna), for ori and spike respectively measured by qPCR, and 1,896 – 3,720 ng/dose and 3,270 – 5,100 ng/dose measured by Qubit® fluorometry for Pfizer and Moderna, respectfully. The SV40 promoter-enhancer-ori was only detected in Pfizer vials with Cq scores ranging from 16.64 – 22.59. In an exploratory analysis, we found preliminary evidence of a dose response relationship of the amount of DNA per dose and the frequency of serious adverse events (SAEs). This relationship was different for the Pfizer and Moderna products. Size distribution analysis found mean and maximum DNA fragment lengths of 214 base pairs (bp) and 3.5 kb, respectively. The plasmid DNA is likely inside the LNPs and is protected from nucleases.
Συμπέρασμα: Αυτά τα δεδομένα καταδεικνύουν την παρουσία δισεκατομμυρίων έως εκατοντάδων δισεκατομμυρίων μορίων DNA ανά δόση σε αυτά τα εμβόλια. Χρησιμοποιώντας τη φθοριομέτρηση, όλα τα εμβόλια υπερβαίνουν τις οδηγίες για το υπολειμματικό DNA που ορίζονται από τον FDA και τον ΠΟΥ για 10 ng/δόση κατά 188 έως 509 φορές. Ωστόσο, η περιεκτικότητα σε υπολειμματικό DNA qPCR σε όλα τα εμβόλια ήταν κάτω από αυτές τις οδηγίες, υπογραμμίζοντας τη σημασία της μεθοδολογικής σαφήνειας και συνέπειας κατά την ερμηνεία των ποσοτικών κατευθυντήριων γραμμών. Τα προκαταρκτικά στοιχεία για την επίδραση δόσης-απόκρισης του υπολειπόμενου DNA που μετρήθηκε με qPCR και SAE απαιτούν επιβεβαίωση και περαιτέρω διερεύνηση. Τα ευρήματά μας επεκτείνουν τις υπάρχουσες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων και θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συνάφεια των κατευθυντήριων γραμμών που είχαν σχεδιαστεί πριν από την εισαγωγή αποτελεσματικής επιμόλυνσης με χρήση LNP. Με αρκετούς προφανείς περιορισμούς, προτρέπουμε η εργασία μας να επαναληφθεί υπό ιατροδικαστικές συνθήκες και να αναθεωρηθούν οι κατευθυντήριες γραμμές για να ληφθούν υπόψη η εξαιρετικά αποτελεσματική επιμόλυνση με DNA και η αθροιστική δοσολογία.
Μπορείτε να διαβάσετε μόνοι σας το πλήρες χειρόγραφο ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο .
Κατανοώντας τα επιστημονικά δεδομένα πίσω από αυτό το εύρημα
Για να παρακολουθήσετε τις τεχνικές πτυχές και το νόημα αυτού που έχει ανακαλυφθεί και αποδειχθεί, πρέπει να κατανοήσετε ορισμένα βασικά στοιχεία της μοριακής βιολογίας. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να εξηγήσω και να παρέχω το απαραίτητο πλαίσιο σε όσους δεν είχαν πανεπιστημιακή εκπαίδευση μοριακής βιολογίας ανωτέρου επιπέδου. Παραδέχομαι ότι διαθέτω μεγάλη εξοικείωση με το θέμα και μερικές φορές προϋποθέτω πάρα πολλές γνώσεις από τον αναγνώστη. Αν το κάνω, δικό μου το λάθος. Όπως ο καθηγητής Ρίτσαρντ Φάινμαν φέρεται να είπε : «Αν δεν μπορείς να εξηγήσεις κάτι με απλά λόγια, δεν το καταλαβαίνεις». Θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στο κριτήριό του.
Πρέπει να ξεκινήσουμε με το «κεντρικό δόγμα» της βιολογίας. Το DNA παράγει RNA, το RNA παράγει πρωτεΐνη. (Ναι, φυσικά και γνωρίζω για την αντίστροφη μεταγραφή, αρχικά ήμουν ρετροϊολόγος, αλλά να το αφήσουμε στην άκρη προς το παρόν; )
Εάν θέλετε να παρασκευάσετε μεγάλες ποσότητες καθαρού RNA, βασικά πρέπει να ξεκινήσετε με μεγάλες ποσότητες DNA και να χρησιμοποιήσετε ένα πρωτεϊνικό ένζυμο (βακτηριοφάγος Τ7 RNA πολυμεράση στην αρχική μου μέθοδο, η οποία χρησιμοποιείται ακόμα) συν χημικές υπομονάδες RNA και μια πηγή ενέργειας (ATP) για την παραγωγή του RNA από το DNA. Στη συνέχεια, πρέπει να διασπάσετε το DNA σε μικρά θραύσματα, αφήνοντας το μεγαλύτερο RNA ανέπαφο. Στη συνέχεια, πρέπει να καθαρίσετε τα μικρά θραύσματα DNA από το μεγαλύτερο RNA. Στην αρχική μου διαδικασία, αυτό έγινε χρησιμοποιώντας έναν τύπο φίλτρου (χρωματογραφία γέλης) που αφήνει τα μικρά αποικοδομημένα θραύσματα του DNA και τις μικρές αχρησιμοποίητες χημικές υπομονάδες να περάσουν πιο γρήγορα από τα μεγάλα μόρια RNA. Και μετά πετάτε ό,τι βγαίνει πρώτο – τα μικρά πράγματα (θραύσματα DNA και αχρησιμοποίητα χημικά) και κρατάτε τα μεγάλα πράγματα που θα βγουν αργότερα – που είναι βασικά καθαρό RNA διαλυμένο στο νερό.
Βγάζει νόημα αυτό;
Στη συνέχεια, μόλις έχετε αυτό το αρνητικά φορτισμένο καθαρό RNA στο νερό, μπορείτε να το κάνετε περισσότερο ή λιγότερο συμπυκνωμένο, να το αναμίξετε με ευφάνταστους τρόπους με άλλα πράγματα όπως αυτοσυναρμολογούμενα θετικά φορτισμένα λιπίδια για την παραγωγή νανοσωματιδίων λιπιδίων, να το αποθηκεύσετε σε ένα γυάλινο φιαλίδιο και το χορηγήστε σε ανθρώπους. Και αυτή είναι η διαδικασία κατασκευής για τα εμβόλια ψευδο-mRNA, με λίγα λόγια.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά, ρωτάτε;
Σε αυτή την περίπτωση, τουλάχιστον δύο πράγματα φαίνεται να έχουν πάει στραβά. Το πρώτο περιλαμβάνει το DNA που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του RNA (θυμάστε το κεντρικό δόγμα της βιολογίας που αναφέραμε; ). Και το δεύτερο περιλαμβάνει τη διαδικασία αποικοδόμησης και καθαρισμού του DNA που χρησιμοποιείται (επίσης όπως αναλύθηκε παραπάνω).
Υπάρχουν προφανώς δύο διαφορετικοί τρόποι που χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή του DNA. Η αρχική διαδικασία παρασκευής που χρησιμοποιήθηκε για τις αρχικές κλινικές δοκιμές χρησιμοποιούσε την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μεγαλύτερων γραμμικών θραυσμάτων DNA (η ακρίβεια είναι κάπως προβληματική), τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή του RNA. Αυτό αποδείχθηκε πολύ δύσκολο, δαπανηρό, χρονοβόρο κ.λπ. για να υποστηριχθεί η μαζική παραγωγή στο επίπεδο που απαιτείται για να καλύψει την παγκόσμια ζήτηση δόσεων. Έτσι, προφανώς η Pfizer/BioNTech και η Moderna επέστρεψαν και οι δύο στην αρχική μέθοδο που χρησιμοποίησα, η οποία βασιζόταν στο κυκλικό «πλασμιδιακό» DNA που παρήχθη χρησιμοποιώντας βακτήρια (ειδικά εργαστηριακά στελέχη του βακτηρίου E. coli, το οποίο βρίσκεται συνήθως στο έντερό σας).
Μπορείτε να σκεφτείτε τα πλασμίδια σαν τις πιο καθαρές μορφές ενός βακτηριακού ιού. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μοιάζουν με ιούς, τα οποία μολύνουν τα βακτήρια (που ονομάζονται βακτηριοφάγοι), αλλά τα πλασμίδια είναι κυκλικό DNA που μπορεί κυριολεκτικά να μολύνει βακτήρια ως καθαρό DNA και μπορεί να κατευθύνει αυτά τα βακτήρια να μεταφέρουν τον εαυτό τους και άλλα πλασμίδια από το ένα βακτήριο στο άλλο.
Αυτά τα πλασμίδια είναι σαν μικροί κύκλοι παρασιτικών DNA που συχνά μπορούν να βοηθήσουν τον βακτηριακό ξενιστή να επιβιώσει καλύτερα κάτω από ορισμένες συνθήκες, όπως η έκθεση σε αντιβιοτικά, και κάτω από αυτές τις πιέσεις φυσικής επιλογής τα πλασμίδια διατηρούνται από τα βακτήρια επειδή παρέχουν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης ή αναπαραγωγής. Εάν το πλασμίδιο δεν παρέχει πλεονέκτημα, άλλα παρόμοια βακτήρια θα υπερτερούν εκείνων με το πλασμίδιο, επειδή υπάρχει κόστος για τον βακτηριακό ξενιστή να διατηρήσει το παρασιτικό πλασμίδιο. (Κάντε υπομονή, αυτό οδηγεί κάπου, που είναι σχετικό με το κύριο θέμα μας…).
Εάν θέλετε να καλλιεργήσετε και να ανακτήσετε (δηλαδή να παρασκευάσετε) την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα πλασμιδιακού DNA που μπορείτε σε μια καλλιέργεια βακτηρίων E. coli , πρέπει να χρησιμοποιήσετε το μικρότερο, πιο απογυμνωμένο πλασμίδιο που μπορεί να παρασκευαστεί. Επειδή τυχόν επιπλέον αλληλουχίες DNA στο πλασμίδιο θα έχουν ως τίμημα την μικρότερη παραγωγή πλασμιδίου ανά λίτρο στην προκύπτουσα βακτηριακή καλλιέργεια. Επομένως, δεν θέλετε να προσθέσετε αλληλουχίες DNA σε αυτό το πλασμίδιο τις οποίες δεν χρειάζεστε για την αντιγραφή των πλασμιδίων, την επιλογή αντιβιοτικού (Καναμυκίνη ή Νεομυκίνη σε αυτήν την περίπτωση) και την τελική παρασκευή RNA. Βγάζει νόημα αυτό το σημείο;
Γιατί λοιπόν, για όνομα του θεού, οποιαδήποτε εταιρεία που αναπτύσσει και εφαρμόζει μια διαδικασία παραγωγής βασισμένη σε πλασμίδια για μεγάλης κλίμακας σύνθεση RNA από ένα πρότυπο DNA, να περιλάβει αλληλουχίες στο πλασμίδιο που δεν είναι απαραίτητες για τον επιδιωκόμενο σκοπό; Γιατί να προσθέσει αλληλουχίες που έχουν αφαιρεθεί από έναν γνωστό ογκογονικό, που θα πει καρκινογόνο, ιό DNA όπως ο ιός των Πιθήκων 40 (SV40);
Αποδεικνύεται ότι αυτές οι ειδικές αλληλουχίες SV40 που έχουν ταυτοποιηθεί στην επιμόλυνση του πλασμιδιακού DNA, που τεκμηριώνεται (παραπάνω) από τους Speicher et al, χρησιμοποιούνται συνήθως σε έναν συγκεκριμένο τύπο παρασκευασμένου βακτηριακού πλασμιδίου, που αναπτύχθηκε πριν από δεκαετίες για χρήση από μοριακούς βιολόγους. Αυτή είναι μια καθιερωμένη τεχνολογία ανασυνδυασμένου DNA «κοινού πυρήνα».
Τα βακτηριακά πλασμίδια μπορούν και έχουν κατασκευαστεί από καιρό για να αναπαράγονται και να παράγουν RNA (και πρωτεΐνες) τόσο στα βακτήρια όσο και στα ζωικά κύτταρα. Τέτοια πλασμίδια ονομάζονται στη βιομηχανία «shuttle vectors». Μπορούν να κατασκευαστούν και να καθαριστούν σε μεγάλη ποσότητα χρησιμοποιώντας εργαστηριακά στελέχη E. coli και στη συνέχεια να μεταφερθούν («μεταμολυνθούν») σε ζωικά κύτταρα, όπου μπορούν να αντιγραφούν για μια χρονική περίοδο (υπό ορισμένες συνθήκες) και να παράγουν το RNA και την πρωτεΐνη που μας ενδιαφέρει στα ζωικά κύτταρα – υπό τον έλεγχο των ακολουθιών που προέρχονται από τον SV-40 σε αυτή την περίπτωση.
Επομένως, τι στο διάολο κάνουν οι αλληλουχίες του Ιού των Πιθήκων, SV-40, σε πλασμίδια των οποίων ο μοναδικός σκοπός είναι να καθαριστούν και να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων RNA «στον δοκιμαστικό σωλήνα» χρησιμοποιώντας μια διαδικασία παραγωγής εμπορικής κλίμακας βασισμένη σε ένζυμα ; Καλή ερώτηση.
Μπορώ να υποθέσω ή να προτείνω κάποια θεωρία, αλλά πιστεύω ότι είναι δουλειά του κ. ελεγκτή των φαρμακευτικών και του κ. ελεγκτή της κυβέρνησης να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση. Και για να ασχοληθούν με το γιατί το γεγονός αυτό δεν αποκαλύφθηκε ποτέ στον πληθυσμό, πόσο μάλλον να υποβληθεί σε οποιαδήποτε επίσημη αξιολόγηση πιθανών κινδύνων, όταν μικρά θραύσματα αυτών των SV-40 και άλλων πλασμιδικών αλληλουχιών DNA (συμπεριλαμβανομένων θραυσμάτων γονιδίου ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά) χορηγούνται σε σώματα ασθενών χρησιμοποιώντας την πιο αποτελεσματική συστημική τεχνολογία in-vivo, μη-ιϊκής παροχής που αναπτύχθηκε ποτέ στην ιστορία του κόσμου.
Μπορώ να φανταστώ τους πιθανούς κινδύνους;
Εν ολίγοις, ναι. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τουλάχιστον τέτοια θραύσματα είναι πιθανό να επηρεάσουν την έκφραση γονιδίων στα ανθρώπινα κύτταρα που καταλαμβάνουν το DNA. Ένας πιθανός αντίκτυπος θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ανάπτυξη καρκίνων – αυτό που οι μοριακοί βιολόγοι και οι ερευνητές του καρκίνου θα αποκαλούσαν μετασχηματισμό (προσέξτε την έμφαση). Θα έπρεπε αυτοί οι κίνδυνοι να είχαν διερευνηθεί προτού επιτραπεί σε κάποιο από αυτά να προχωρήσει και να χορηγηθεί με ένεση σε ανθρώπους (εν αγνοία τους); Φυσικά και θα έπρεπε. Και επίσης είναι αυτονόητο ότι όλα αυτά θα έπρεπε να είχαν αποκαλυφθεί σε όλους τους ενδιαφερόμενους. Εάν ο FDA (σ.σ. ο αμερικανικός οργανισμός έγκρισης φαρμάκων), ο EMA, το Ινστιτούτο Paul Ehrlich, το Health Canada κ.λπ. δεν ενημερώθηκαν, τότε αυτό θα αποτελούσε απάτη. Αν ενημερώθηκαν και δεν έκαναν τίποτα, αυτό θα αποτελούσε εγκληματική αμέλεια (κατά τη γνώμη μου, αλλά είμαι ιατρός, όχι νομικός).
Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική προειδοποίηση σχετικά με τις αλληλουχίες SV40 στα πλασμίδια της Pfizer/BioNTech και της Moderna που σπάνια αναφέρεται ποτέ στις τρέχουσες συζητήσεις, η οποία είναι ότι ο πρωταρχικός μηχανισμός με τον οποίο ο ιός SV40 οδηγεί την ανάπτυξη συμπαγών όγκων (σαρκώματα) είναι η πρωτεΐνη «μεγάλου αντιγόνου-Τ» που παράγει ο ιός. Οι αλληλουχίες DNA για αυτήν την πρωτεΐνη ΔΕΝ υπάρχουν σε κανένα από αυτά τα πλασμίδια.
Προβλέπω να ξεσηκώνεται για όλα αυτά μια καταιγίδα στρεψοδικίας, συσκότισης και προπαγάνδας από τους ‘‘fact checkers’’, όμως τα βασικά γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα.
(Αναδημοσίευση από το Substack του Robert Malone)
Ο Robert W. Malone είναι γιατρός και βιοχημικός. Το έργο του επικεντρώνεται στην τεχνολογία mRNA, τα φαρμακευτικά προϊόντα και την έρευνα επαναχρησιμοποίησης φαρμάκων. Μπορείτε να τον βρείτε στο Substack καi στο Gettr