Αυτό που συνέβη στο Νταβός ήταν αδιανόητο πριν από λίγο καιρό: ένας αναρχοκαπιταλιστής πρόεδρος κοιτάζει τους διεθνιστές στα μάτια, τους επιπλήττει για τις σοσιαλιστικές τους ιδέες και εκφράζει μια ωδή στην ελευθερία, τον καπιταλισμό και την ελεύθερη επιχειρηματικότητα. Επικρίνει την Ατζέντα 2030, τον νεομαρξισμό, τον φεμινισμό, τους φόρους, τον σοσιαλισμό, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και προειδοποιεί για την καταστροφή των δυτικών αξιών. Καθαρός πολιτισμικός πόλεμος.
«Κότσια, πρέπει να έχουμε τα κότσια» είναι ίσως η πιο διάσημη φράση του θρυλικού Γερμανού τερματοφύλακα Όλιβερ Καν. Κότσια χρειάζεται, επίσης, να διαθέτει κάποιος που, ενώ τον προλογίζει πατερναλιστικά ο Klaus "The Great Reset" Schwab στο Νταβός, εκείνος λέει ευθαρσώς στις παριστάμενες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ότι προδίδουν τις φιλελεύθερες-ελευθεριακές αρχές που έκαναν τη Δύση σπουδαία. Και ο Javier Milei, πρόεδρος της Αργεντινής, και τερματοφύλακας στα νιάτα του, έχει τα κότσια.
Η ομιλία του, και αυτό δεν είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς, θα μείνει στην ιστορία. Είναι η ομιλία με την μακράν μεγαλύτερη τηλεθέαση του φετινού WEF. Ο Έλον Μασκ έχει συστήσει την ομιλία αρκετές φορές στο X (πρώην Twitter).
Εδώ είναι συνοπτικά:
«Η Δύση κινδυνεύει γιατί έχει ανοιχτεί στις σοσιαλιστικές ιδέες. Ο καπιταλισμός είναι αυτός που ανέσυρε τάχιστα την ανθρωπότητα από τη μαζική φτώχεια και δημιούργησε μια αφάνταστη ευημερία. Ο καπιταλισμός όχι μόνο δημιουργεί τεράστιο πλούτο, ενώ ο σοσιαλισμός οδηγεί στη φτώχεια, είναι επίσης ένα δίκαιο σύστημα, σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ηθικά ανώτερος από τον σοσιαλισμό. Οι σοσιαλιστές χρησιμοποιούν το τροπάριο της «κοινωνικής δικαιοσύνης», η οποία όμως δεν είναι ούτε κοινωνική ούτε δικαιοσύνη. Η «κοινωνική δικαιοσύνη» είναι στην πραγματικότητα άδικη, γιατί χρηματοδοτείται από φόρους και επομένως βασίζεται στον εξαναγκασμό και την απειλή της βίας. Είναι αντικοινωνική γιατί κάνει τους ανθρώπους φτωχότερους. Αυτό συμβαίνει γιατί η αναδιανομή μειώνει το κίνητρο για παραγωγικότητα. Η «πίτα» της οικονομίας γίνεται μικρότερη από ό,τι θα ήταν διαφορετικά, γιατί η αναδιανομή καταστρέφει τη διαδικασία επιχειρηματικής ανακάλυψης. Ο σοσιαλισμός απέτυχε πάντα και παντού, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά. Και έχει κοστίσει πάνω από 100 εκατομμύρια ζωές.
Οι νεοκλασικές θεωρίες προετοιμάζουν το έδαφος για το σοσιαλισμό. Οι νεοκλασικιστές συγκρίνουν το μοντέλο τους με την πραγματικότητα και αποκαλούν τυχόν αποκλίσεις της πραγματικότητας από το μοντέλο «αποτυχία της αγοράς». Δεν συνειδητοποιούν ότι στην πραγματικότητα το μοντέλο τους είναι αποτυχημένο. Θα πρέπει να απορρίψουν τα μοντέλα τους. Δεν υπάρχει «αποτυχία της αγοράς». Η αγορά είναι ένας μηχανισμός κοινωνικής συνεργασίας μέσω εθελοντικής ανταλλαγής. Η αγορά δεν μπορεί να αποτύχει.
Όταν οι σοσιαλιστές συνειδητοποίησαν ότι οι εργαζόμενοι στον καπιταλισμό δεν εξαθλιώθηκαν, αλλά έγιναν πλουσιότεροι, άλλαξαν τη στρατηγική τους. Σήμερα, η ταξική πάλη μεταξύ καπιταλιστών και εργατών έχει αντικατασταθεί από υποτιθέμενες συγκρούσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, ή μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Προκειμένου να σωθεί το περιβάλλον, η αύξηση του πληθυσμού πρέπει να περιοριστεί. Οι αμβλώσεις ενθαρρύνονται.
Οι νεομαρξιστές έχουν μεταμορφώσει την κοινή γνώμη σε μια μακρά διαδικασία απόκτησης του ελέγχου των μέσων ενημέρωσης, των πανεπιστημίων, ακόμη και των διεθνών οργανισμών. Όπως όλοι στο κοινό γνωρίζουν, το WEF ανήκει στους διεθνείς οργανισμούς. Οι σοσιαλιστικές ιδέες πρέπει να καταπολεμηθούν κατά μέτωπο και δυναμικά. Υπάρχουν πολλές εκδοχές του σοσιαλισμού με την ευρύτερη έννοια. Σοσιαλιστές δεν είναι μόνο αυτοί που αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές, αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες, οι χριστιανοδημοκράτες, οι κομμουνιστές, οι κεϋνσιανοί, οι ναζί (εθνικο-σοσιαλιστές), οι εθνικιστές και οι διεθνιστές. Τους ενώνει όλους η πίστη τους στους κρατικούς κανονισμούς και στο κράτος. Οι πραγματικοί ήρωες της κοινωνίας είναι οι επιχειρηματίες. Είναι δημιουργοί ευημερίας που μπορούν να υπερηφανεύονται για το κέρδος ικανοποιώντας τις ανάγκες των άλλων. Δεν πρέπει να συμμαχήσουν με το κράτος, ούτε καν μέσω του WEF. Το κράτος δεν είναι η λύση. Το κράτος είναι το πρόβλημα. Το κράτος αποτελεί κίνδυνο για την ελευθερία.»
Αυτό το σύντομο περίγραμμα δείχνει το εύρος των θεμάτων που καλύπτει ο Milei στην 23λεπτη ομιλία του. Βήμα-βήμα διαλύει την κρατικιστική κοσμοθεωρία. Είναι ο χαρισματικός, εύγλωττος στοχαστής και ηγέτης που οι ελευθεριακοί περίμεναν από καιρό. Ένα «λαχείο» για την ελευθερία. Αναγνώρισε τη σημασία του πολιτισμικού πολέμου (Kulturkampf) από νωρίς. Αυτός ο πολιτισμικός πόλεμος αφορά την ιδεολογική ηγεμονία (Antonio Gramsci, 1891 – 1937). Σε αυτόν τον πόλεμο, οι απαιτήσεις της αριστεράς, όπως η ισότητα, οι έμφυλες ταυτότητες, ο φεμινισμός, ο σχετικισμός, ο μηδενισμός, ο συγκεντρωτισμός και ο αθεϊσμός, συγκρούονται με την αξία της ελευθερίας, αλλά και με τους θεσμούς που κάνουν μια καπιταλιστική κοινωνία να ανθίσει μακροπρόθεσμα, όπως η ιδιωτική ιδιοκτησία, οι φυσικές ιεραρχίες, οι παραδόσεις, η οικογένεια και ο Χριστιανισμός.
Αυτός ο πολιτισμικός πόλεμος πρέπει να αναληφθεί, δυναμικά, με αυτοπεποίθηση, ασυμβίβαστα, πάντα και παντού, και σε αυτό το Milei αποτελεί ένα μοναδικό πρότυπο. Όχι μόνο έχει υιοθετήσει με επιτυχία τον πολιτιστικό πόλεμο στην Αργεντινή, αλλά έχει καρπωθεί και τους καρπούς της πολιτιστικής αλλαγής με τη μορφή της προεδρίας της χώρας του. Όπως όλοι οι ελευθεριακοί, στην πραγματικότητα είναι αηδιασμένος από την πολιτική. Το πήρε όμως πάνω του. Δεν σνόμπαρε την μάχη για τις ιδέες της ελευθερίας στο περιβάλλον της πολιτικής ίντριγκας.
Ο πολιτιστικός πόλεμος πρέπει να διεξαχθεί σε όλα τα δυνατά επίπεδα, όχι μόνο στις πανεπιστημιακές αίθουσες, τα βιβλία, τις ομιλίες σε συνέδρια και τις παρουσίες στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην πολιτική. Χωρίς την πολιτική σκηνή, στερείται κανείς ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο για να επηρεάσει την κοινή γνώμη και τον πολιτισμό. Οι κρατιστές χαίρονται όταν βρίσκονται μεταξύ τους στο κοινοβούλιο και μπορούν ανενόχλητοι να σχεδιάζουν τις παρεμβάσεις τους στην κοινωνία των πολιτών. Γι' αυτό ο Μιλέι αποφάσισε τελικά να μπει στην πολιτική αρένα και, με την εκλογή του, προσέλκυσε απίστευτη προσοχή στις ελευθεριακές ιδέες. Όροι όπως ο ελευθερισμός (libertarianism/γνήσιος φιλελευθερισμός) ή ο αναρχοκαπιταλισμός είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτοί. Η αλυσίδα της σιωπής έχει σπάσει, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται ως υποστηρικτές του Milei και υποστηρικτές των ιδεών της ελευθερίας. Ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα στραφούν στις ιδέες της ελευθερίας μόλις καρποφορήσουν οι ελευθεριακές μεταρρυθμίσεις στην Αργεντινή. Ο δημόσιος διάλογος κινείται προς την κατεύθυνση της ελευθερίας. Πολιτισμικά, πολλά έχουν δρομολογηθεί. Το αλληγορικό «αλυσοπρίονο» του Milei έχει γίνει δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Το ελευθεριακό κύμα έφτασε τώρα ακόμη και στο Νταβός και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
Αυτό που συνέβη στο Νταβός ήταν αδιανόητο πριν από λίγο καιρό: ένας αναρχοκαπιταλιστής πρόεδρος κοιτάζει τους διεθνιστές στα μάτια, τους επιπλήττει για τις σοσιαλιστικές τους ιδέες και εκφράζει μια ωδή στην ελευθερία, τον καπιταλισμό και την ελεύθερη επιχειρηματικότητα. Και αναφέρει τα λόγια του Israel Kirzner και του Alberto Benegas Lynch Jr., δύο οικονομολόγων της Αυστριακής Σχολής. Επικρίνει την Ατζέντα 2030, τον νεομαρξισμό, τον φεμινισμό, τις αμβλώσεις, τους φόρους, τον σοσιαλισμό, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, προειδοποιεί για την καταστροφή των δυτικών αξιών και μιλά για τον Θεό ως Δημιουργό. Καθαρός πολιτισμικός πόλεμος.
¡Viva la libertad, carajo!
[ Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε την ετικέτα «Αναρχοκαπιταλισμός» στο πάνω μέρος της αρχικής σελίδας του X-press ]
Thank you for reading Το X-press του διαδικτύου. This post is public so feel free to share it.
