Τα στοιχεία της Κίνας για την καραντίνα στη Wuhan ήταν καταφανώς πλαστά
Επί δύο χρόνια, οι επίλεκτοι δημοσιογράφοι, επιστήμονες, πολιτικοί κι αξιωματούχοι της υγείας, υπολήπτονταν σθεναρά την ακεραιότητα των δεδομένων για την υποτιθέμενη επιτυχία του lockdown του ΚΚ Κίνας
Άρθρο του Michael P. Senger, που δημοσιεύτηκε στις 13 Απριλίου 2022 από το Brownstone Institute.
Η εφημερίδα Wall Street Journal (WSJ) δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η Σαγκάη έχει καταγράψει περισσότερα από 130.000 κρούσματα Covid—και κανένα θάνατο». Βλέποντας τον γεμάτο μαύρο χιούμορ τίτλο, ενθουσιάστηκα. Τελικά, ύστερα από δύο χρόνια, η WSJ φαινόταν να καταγγέλλει την απάτη δεδομένων, η οποία ήταν το θεμέλιο για όλο αυτό το άθλιο πείραμα με τον - ολοκληρωτικού τύπου - περιορισμό του ιού, έστω και καθυστερημένα.
Φευ, ο ενθουσιασμός μου ήταν πρόωρος. Όπως αποδεικνύεται, οι συντάκτες του άρθρου κάνουν τα αδύνατα δυνατά, για να εξηγήσουν τα δεδομένα της Κίνας. Ξεπερνούν ακόμη και τον Ryan Tibshirani, συν-αρχηγό της ομάδας μοντελοποίησης για τον COVID-19 του Carnegie Mellon, για να μας πουν ότι το ποσοστό θνησιμότητας της Κίνας «μπορεί επίσης να επηρεάζεται από παράγοντες όπως η ηλικιακή κατανομή και η φυλετική σύνθεση του πληθυσμού της, το εμβολιαστικό στάτους, τον τύπο εμβολίου, και τη μέση απόσταση από μια μονάδα υγειονομικής περίθαλψης», όπου υπονοείται ότι ο καθηγητής Tibshirani δεν βλέπει τίποτα παράξενο στα δεδομένα της Κίνας, και μπράβο του.
Όπως φαίνεται, το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού της Κίνας στον ηλικιωμένο πληθυσμό σημαίνει ότι μπορεί να έχουν 130.000 κρούσματα και μηδενικούς θανάτους. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα. Αυτό θα πει «Επιστήμη!»
Υποθέτω ότι ο κ. Tibshirani βλέπει αυτό το ενδεχόμενο ως πιο πιθανή εξήγηση, από το ότι το πιο ανέντιμο καθεστώς του κόσμου απλώς ψεύδεται. Δυστυχώς, κάθε άλλο παρά μόνος του είναι στην υστερόβουλη υπεράσπιση της ακεραιότητας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Επί δύο χρόνια, οι επίλεκτοι δημοσιογράφοι, επιστήμονες, πολιτικοί και αξιωματούχοι υγείας, που εκφράζουν τους πιο έγκυρους θεσμούς μας, έχουν εμφανώς και σθεναρά σεβαστεί την ακεραιότητα των δεδομένων της Κίνας για τον κορωνοϊό. Ιδού τι έγραψε ο David Leonhardt των New York Times μόλις πριν από δύο μήνες:
Λοιπόν, τώρα, στη Σαγκάη, (ενν. το 2022) έχουμε ένα «μεγάλο ξέσπασμα» το οποίο το ΚΚ Κίνας δεν έχει αποκρύψει - αλλά τα στοιχεία για τους θανάτους που βγαίνουν στη δημοσιότητα εξακολουθούν να είναι προφανώς πλαστά. Μήπως θα είχαν την καλοσύνη οι New York Times να επανεξετάσουν το συμπέρασμά τους ότι «οι επίσημοι αριθμοί της χώρας για τον κορωνοϊό ήταν σχεδόν ακριβείς…επειδή οι μεγάλες εστίες μόλυνσης είναι δύσκολο να αποκρυφθούν» ;
Ίσως δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτές οι ελίτ θέλουν, τόσο απεγνωσμένα, τα δεδομένα της Κίνας για τον Covid να είναι αληθινά, επειδή επί δύο χρόνια εκλιπαρούσαν τους συμπολίτες τους να μιμηθούν την Κίνα, χλευάζοντας παράλληλα την παιδαριώδη μας προσκόλληση στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.
Εδώ είναι η Rochelle Walensky , λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντά της ως Διευθύντρια του CDC των ΗΠΑ:
Και εδώ είναι ο πρώην γενικός χειρουργός Jerome Adams μόλις πριν από δύο μήνες:
Κάτι μου λέει ότι αυτοί οι ηγέτες μπορεί να είχαν διαφορετική άποψη για την ποιότητα των δεδομένων της Κίνας, αν από αυτήν εξαρτιόταν η δική τους ζωή —ή η ζωή των παιδιών τους. Αλλά δεν έδειξαν κανένα ενδοιασμό στο να στοιχηματίσουν τις ζωές εκατομμυρίων συμπολιτών τους βασιζόμενοι στην ποιότητα αυτού του γραφήματος:
Απαιτώντας από τις δυτικές ελίτ να συμμορφωθούν με μια πλαστή πραγματικότητα, στην οποία έπρεπε να προσποιούνται ότι τα δεδομένα της Κίνας ήταν αληθινά, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας τις ώθησε σε ένα «δημοψήφισμα» σχετικά με το σε ποιον ήταν πραγματικά πιστοί —στην Κίνα ή στον δικό τους λαό. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, επέλεξαν την Κίνα. Και δύο χρόνια μετά, ακόμη και εν μέσω του φρικτού θεάματος του lockdown της Σαγκάης από την Κίνα, παραμένουν πολύ δειλοί και ηθικά κενοί για να επανεξετάσουν την επιλογή τους.
Ακόμη και μεταξύ των σκεπτικιστών του lockdown, πολλοί δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι οι αρμόδιοι της δημόσιας υγείας θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι τόσο ανίκανοι. Όλα φαίνονται πολύ χαζά, πολύ μπανάλ. Ωστόσο, από τον Μάρτιο του 2020, όλες οι πολιτικές για την πανδημία (sic) - από τα αυστηρά lockdown και τις μάσκες μέχρι τα τεστ, την καταχώρηση των θανάτων και τα διαβατήρια εμβολίων - έχουν εισαχθεί από την Κίνα με βάση την ιδέα ότι αυτά τα «ακραία μέτρα κοινωνικού ελέγχου» είχαν επιτρέψει στην Κίνα να «ελέγξει τον ιό».
Σε έναν οργουελικό «πόλεμο κατά της παραπληροφόρησης για τον COVID», όσοι επεσήμαναν ότι τα δεδομένα της Κίνας ήταν προδήλως πλαστά, καθυβρίστηκαν από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις ως ακροδεξιοί, ρατσιστές, νεοναζί και αντιεμβολιαστές —ακόμα και αν ήταν πλήρως εμβολιασμένοι. Λογοκρίθηκαν, εξοστρακίστηκαν επαγγελματικά και, όπως έμαθα από πρώτο χέρι, εκκαθαρίστηκαν οι λογαριασμοί τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι πετάχτηκαν στη φτώχεια, εκατομμύρια μικρές επιχειρήσεις πτώχευσαν, μια ολόκληρη γενιά παιδιών αναγκάστηκαν να απομονωθούν και να καλύψουν τα πρόσωπά τους με μάσκες, και δισεκατομμύρια χρόνια ζωής χάθηκαν, όλα στην υπηρεσία του μαζικού φαντασιοκοπήματος που εμπεριέχεται σε αυτό το γράφημα:
Ο Michael P Senger είναι δικηγόρος και συγγραφέας του Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World. Ερευνά την επιρροή του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην αντίδραση του κόσμου στον COVID-19 από τον Μάρτιο του 2020.