Great Reset #5: H ιδεολογία του «αφυπνισμού» (woke)
Άρθρο του καθηγητή και συγγραφέα Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 27/2/2021 από το Mises Institute. Βλ. βιογραφικό στο τέλος του κειμένου.
Πώς θα συνέβαινε μια επανεκκίνηση (reset) του συλλογικού νου, που θα επέτρεπε να τεθούν σε εφαρμογή τα διάφορα ζητούμενα της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», χωρίς μια μαζική εξέγερση; Αυτή είναι η δουλειά της ιδεολογίας του «αφυπνισμού»
Σε προηγούμενα άρθρα, ανέλυσα τη Μεγάλη Επανεκκίνηση και παρουσίασα διάφορους τρόπους κατανόησης του οικονομικών της πτυχών. Η Μεγάλη Επανεκκίνηση μπορεί να θεωρηθεί ως νεοφεουδαλισμός, ως «εταιρικός σοσιαλισμός», ως «καπιταλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» και με όρους «καπιταλισμού των κοινωνικών εταίρων έναντι του «νεοφιλελευθερισμού». Σε μελλοντικά άρθρα, σκοπεύω να αντιμετωπίσω τις τεχνολογικές (μετα-ανθρωπιστικές) και νομισματικές πτυχές (κεντρικές τράπεζες και ψηφιακό νόμισμα) που ο Klaus Schwab και άλλοι προβλέπουν και συστήνουν.
Αλλά σε αυτό το δοκίμιο, θέλω να εξετάσω την ιδεολογική πτυχή της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Πώς ακριβώς σκοπεύουν οι κεντρικοί σχεδιαστές να καθιερώσουν ιδεολογικά την επανεκκίνηση; Δηλαδή, πώς θα συνέβαινε μια επανεκκίνηση της συλλογικής συνείδησης, που θα επέτρεπε να τεθούν σε εφαρμογή τα πολυάριθμα σημεία της Μεγάλης Επανεκκίνησης — δηλαδή χωρίς μια μαζική εξέγερση; Σε τελική ανάλυση, εάν πρόκειται να επικρατήσει η Μεγάλη Επανεκκίνηση, θα χρειαστεί κάποιος βαθμός συμμόρφωσης εκ μέρους του πληθυσμού - παρά τον ενισχυμένο, εκτεταμένο και ακριβέστερο έλεγχο του πληθυσμού που θα επέτρεπε η μετα-ανθρωπιστική τεχνολογία και ένα κεντρικά ελεγχόμενο ψηφιακό νόμισμα.
Αυτή είναι η λειτουργία της ιδεολογίας. Η ιδεολογία, όπως υποστήριξε ο μαρξιστής ιστορικός της επιστήμης Richard Lewontin, λειτουργεί «πείθοντας τους ανθρώπους ότι η κοινωνία στην οποία ζουν είναι δίκαιη και αξιοκρατική, ή, αν όχι δίκαιη και αξιοκρατική, τότε αναπόφευκτη, και ότι είναι εντελώς μάταιο να καταφεύγουμε στη βία.» [1] Η ιδεολογία καθιερώνει την «κοινωνική νομιμοποίηση» που ο Lewontin θεωρεί απαραίτητη για την απόκτηση της συγκατάθεσης των κυβερνωμένων. «Το πεδίο μάχης βρίσκεται μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων, και αν η μάχη κερδηθεί σε αυτό το πεδίο, τότε η ειρήνη και η ηρεμία της κοινωνίας είναι εγγυημένες». [2] Η ιδεολογία κατ’ αυτή την άποψη δεν έχει την ίδια έννοια με την κοσμοθεωρία. Είναι, αντίθετα, ο νοητικός προγραμματισμός που είναι απαραίτητος για την κυριαρχία και τον έλεγχο δίχως τη χρήση βίας. Η ιδεολογική κατήχηση είναι ευκολότερη, λιγότερο μπελαλίδικη, και λιγότερο δαπανηρή από τη βία που υποστηρίζει και ασκεί το κράτος.
Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι η ιδεολογία της Μεγάλης Επανεκκίνησης είναι απλώς η σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία. Εξάλλου, από πολλές απόψεις, η σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία υποστηρίζει αυτό που υπόσχεται να πραγματοποιήσει η Μεγάλη Επανεκκίνηση. Και αυτό μπορεί να λειτουργήσει για κάποιους. Υπάρχουν εκείνοι που θα καλωσόριζαν, για σοσιαλιστικούς λόγους, τη «δικαιοσύνη», την «ισότητα» ή την «αξιοκρατία» που υπόσχεται η Μεγάλη Επανεκκίνηση. Οι σοσιαλιστές μπορεί να παραβλέψουν ή να δικαιολογήσουν τον ολιγαρχικό έλεγχο της κοινωνίας, αν βασίζεται σε μια υποτιθέμενη δικαιοσύνη, ισότητα ή αξιοκρατία για τη μάζα του πληθυσμού, και με την υπόθεση ότι η ολιγαρχία θα ανατραπεί στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Ο σοσιαλισμός ενσωματώνει μια ισοπεδωτική προδιάθεση που δίνει προτεραιότητα στην «ισότητα» ανάμεσα στα μέλη της ορατής πλειοψηφίας, ακόμη και όταν αυτή η ισότητα αποτελεί μεγάλη απώλεια για πολλά κατά τα άλλα μέλη της «μεσαίας τάξης». Στην πραγματικότητα, στο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ , συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού του, Μπομπ Αβακιάν, μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ο παγκόσμιος σοσιαλισμός θα σήμαινε ένα μειωμένο βιοτικό επίπεδο για μεγάλο μέρος του κόσμου, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα με αυτό. Στην πραγματικότητα, φάνηκε να απολαμβάνουν αυτήν την προοπτική. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όπως παρατήρησε ο Friedrich Nietzsche, ότι ο σοσιαλισμός τροφοδοτείται, τουλάχιστον εν μέρει, από την μνησικακία - από την αγανάκτηση και τον φθόνο για τον κάτοχο ιδιοκτησίας. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τη φαινομενική έγκριση από τους σοσιαλιστές, ή τουλάχιστον για την υπό όρους και την προσωρινή αποδοχή εκ μέρους τους, των μεγάλων μονοπωλιακών ολιγαρχών - κορπορατιστών και την προτίμησή τους για τις μεγάλες επιχειρήσεις έναντι των μικρών. [3 ] Οι σοσιαλιστές βλέπουν τη μονοπώληση στον καπιταλισμό ως αναπόφευκτη, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενός πιο ενοποιημένου στόχου προς ανατροπή, και ως ένδειξη της επικείμενης κατάρρευσης του καπιταλισμού και της επερχόμενης σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής αποκάλυψης.
Ομοίως, πολλοί σοσιαλιστές θα είναι επιρρεπείς στη Μεγάλη Επανεκκίνηση επί της αρχής —ειδικά εκείνοι που αποδέχονται τη ρητορική της χωρίς να αμφιβάλλουν για την ειλικρίνειά της. Όμως, παρ' όλη τη νεοαποκτηθείσα δημοτικότητά του, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός εξακολουθεί να μην αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία. Ενώ είναι δημοφιλής μεταξύ των millennials (σ.σ. οι μεγαλωμένοι μετά το 2000) και άλλων millennialists, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός παραμένει δυσάρεστος για πολλούς. Θεωρείται ως αλλότριος, σκοτεινός και υποδηλώνει συνειρμικά κάτι αρνητικό. Αλλά το πιο σημαντικό, για λόγους που θα αναφέρω παρακάτω, είναι πως η σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία δεν είναι η ιδεολογία που ταιριάζει καλύτερα στους στόχους της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Εδώ είναι που εμφανίζεται στο προσκήνιο η ορθοπολιτική ιδεολογία του «αφυπνισμού» (woke ideology).
Τι ακριβώς είναι ο «αφυπνισμός»; Όπως γράφω στο Beyond Woke ,
«Σύμφωνα με το δόγμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, το να είσαι ‘‘αφυπνισμένος/woke’’ σημαίνει την πολιτική αφύπνιση που πηγάζει από την ανάδυση της συνειδητοποίησης και της ευσυνειδησίας σχετικά με την κοινωνική και πολιτική αδικία. Η αφύπνιση είναι η ανεξίτηλη επιγραφή της επίγνωσης της κοινωνικής αδικίας στον συνειδητό νου, που προκαλεί το τσίμπημα της συνείδησης, το οποίο αναγκάζει τους νέο-αφυπνισμένους να αλλάξουν τις πεποιθήσεις και τις συμπεριφορές τους.» [4]
Αυτός είναι ο πλησιέστερος ορισμός της woke ιδεολογίας που μπορώ να καταφέρω, αντλώντας τον από τους ισχυρισμούς όσων την ασπάζονται. Φυσικά, η ετυμολογία της λέξης «woke» και το πώς έγινε επίθετο το οποίο περιγράφει αυτούς που αφυπνίζονται έτσι με την συνειδητοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής αδικίας, είναι άλλο θέμα. Αναλύω την ετυμολογία της λέξης στο Google Archipelago :
«Το «Woke» ξεκίνησε στα αγγλικά ως ο αόριστος και παρατατικός χρόνος του ρήματος «wake». Σήμαινε το «να έχω ξυπνήσει». Όμως, από τη δεκαετία του 1960, το woke άρχισε να λειτουργεί και ως επίθετο, αποκτώντας στην αφροαμερικανική κοινότητα το μεταφορικό νόημα του «καλά πληροφορημένου» ή του «ενημερωμένου». Από το 1972, ο άλλοτε ουδέτερος λεκτικός παρελθοντικός χρόνος άρχισε να περιγράφει μια εξυψωμένη πολιτική συνείδηση. Το 2017, το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης ( OED ) αναγνώρισε την κοινωνική συνείδηση της woke ιδεολογίας και πρόσθεσε τον ορισμό: «σε ενγρήγορση για φυλετικές ή κοινωνικές διακρίσεις και αδικίες». » [5]
Ωστόσο, υπάρχουν τόσοι ορισμοί της woke ιδεολογίας όσοι είναι και οι άνθρωποι που έχουν ακούσει γι' αυτήν, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα που είναι κάπως αμφιλεγόμενα. Είμαι βέβαιος ότι άλλοι μπορούν να προσθέσουν κάτι στον ορισμό, ή να προτείνουν ότι το woke πρέπει να οριστεί εντελώς διαφορετικά. Όμως ο ορισμός και οι ιστορικο-σημασιολογικές ερμηνείες που προηγήθηκαν αρκούν για τους σκοπούς μας. Σύμφωνα με τους οπαδούς της, λοιπόν, η woke ιδεολογία είναι η ενισχυμένη επίγνωση της κοινωνικής και πολιτικής αδικίας και η αποφασιστικότητα για την εξάλειψή της.
Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει η woke ιδεολογία με τη Μεγάλη Επανεκκίνηση; Ως κίνημα διόρθωσης της κοινωνίας, το woke δεν στοχεύει στους πάσχοντες των οποίων τα παράπονα, ή τα επινοημένα παράπονα, προτίθεται να επανορθώσει. Ο «αφυπνισμός» λειτουργεί στην πλειοψηφία, τους υποτιθέμενους προνομιούχους της αδικίας. Λειτουργεί κάνοντας την πλειοψηφία να πιστέψει ότι έχει επωφεληθεί από το «προνόμιο» και την εύνοια - με βάση το χρώμα του δέρματος (λευκότητα), το φύλο (πατριαρχία), τη σεξουαλική ροπή (ετεροκανονικότητα), τη γενέτειρα (αποικιοκρατία, ιμπεριαλισμός και ιδεολογία περί 1ου και 3ου κόσμου), την ταυτότητα φύλου (προνόμιο φύλου cis) και την κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης (σπισισμός)—για να αναφέρουμε μερικούς μόνο από τους κύριους ενόχους. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται και να τροποποιείται, κατά τα φαινόμενα μέρα με τη μέρα. Αυτή η πλειονότητα πρέπει να αναμορφωθεί, στην πρωθύστερή της κατάσταση. Οι μάζες πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν κερδίσει τα πλεονεκτήματα που απολάμβαναν μέχρι τώρα στη βάση της άδικης μεταχείρισης των άλλων, είτε άμεσα είτε έμμεσα, και αυτή η άδικη μεταχείριση βασίζεται στις συνθήκες γέννησης. Το «προνόμιο» της πλειονότητας δημιουργήθηκε εις βάρος εκείνων των μειονοτήτων που έχουν χαρακτηριστεί ως δικαιούχοι της woke ιδεολογίας, και ο αφυπνισμός/wokeness είναι το μέσο για την επανόρθωση των πολλών αυτών αδικιών.
Και ποιες είναι οι συνέπειες της επανειλημμένης επίπληξης κάποιου, ότι έχει αποκομίσει άδικα «προνόμια», ότι ο σχετικός πλούτος και η ευημερία του έχουν κερδηθεί εις βάρος των καταπιεσμένων, των περιθωριοποιημένων και των κακοποιημένων άλλων; Ντροπή, ενοχές, τύψεις, αίσθημα αναξιότητας. Και ποιες είναι οι αναμενόμενες προσαρμογές στάσεων και συμπεριφορών που πρέπει να κάνει η πλειονότητα; Πρέπει να προσδοκούν λιγότερα. Υπό το καθεστώς της αφυπνισμένης/woke ιδεολογίας, θα αναμένεται κανείς να χάσει τα δικαιώματά του, γιατί ακόμη και αυτά τα δικαιώματα - όχι, ειδικά αυτά τα δικαιώματα - έχουν κατακτηθεί εις βάρος άλλων.
Έτσι, η αφυπνισμένη συνείδηση/wokeness λειτουργεί εθίζοντας την πλειονότητα στις μειωμένες προσδοκίες που παρουσίασα στην πρώτη μου δημοσίευση για το Great Reset. Αυτό το κάνει ενσταλάζοντας την πίστη για την αναξιότητα της πλειονότητας να εξελιχθεί, να ευημερήσει και να απολαύσει τη ζωή της. Η wokeness καθοδηγεί την πλειονότητα σε ένα μέλλον χωρίς ιδιοκτησία (για την πλειονότητα, τουλάχιστον) της Μεγάλης Επανεκκίνησης, ενώ ικανοποιεί την Αριστερά, τους κύριους ιδεολογικούς της προπαγανδιστές, με μια αίσθηση ηθικής υπεροχής, παρόλο που και αυτοί είναι προγραμματισμένο να στερηθούν τις προοπτικές τους.
Ένα ερώτημα παραμένει. Γιατί η woke ιδεολογία ταιριάζει περισσότερο στους στόχους της Μεγάλης Επανεκκίνησης από ό,τι η σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να θυμηθούμε τα δυνατά σημεία του μάρκετινγκ του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Παρά την ισοπέδωση που προανέφερα, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι υποσχετικός. Υπόσχεται οφέλη, όχι ελλείμματα. Δεν λειτουργεί υποσχόμενος στην πλειοψηφία ότι θα χάσουν κάτι με την καθιέρωσή του. Αντίθετα, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός υπόσχεται πολύ βελτιωμένες συνθήκες - ναι, δικαιοσύνη, ισότητα ή αξιοκρατία, αλλά και ευημερία για τη μάζα της ανθρωπότητας, ευημερία που της την αρνήθηκαν στον καπιταλισμό. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου καλούνται να ενωθούν, όχι με την προοπτική μειωμένων προσδοκιών, αλλά με βάση μεγάλες προσδοκίες - όχι, σύμφωνα με τον Μαρξ, για να εγκαθιδρύσουν μια ουτοπία, αλλά τουλάχιστον για να καταστρέψουν και να αντικαταστήσουν τη σημερινή δυστοπία με μια κοινωνία αφθονίας για όλους. Γνωρίζουμε, φυσικά, πώς εκπληρώνεται στην πράξη αυτή η υπόσχεση. Αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να υποστηρίζεται και να γίνεται πιστευτή από πάρα πολλούς ανθρώπους ανάμεσά μας.
Είδαμε, από την άλλη, τον απομειωτικό χαρακτήρα της αφυπνισμένης/woke ιδεολογίας. Ο «αφυπνισμός» απαιτεί την απώλεια των πλεονεκτημάτων για ηθικούς λόγους. Σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, δεν προσφέρει ενδυνάμωση, ούτε υποστηρίζει την κατάληψη των μέσων παραγωγής και του κράτους με πολιτικά μέσα. Ο «αφυπνισμός» είναι μια μορφή αντεγκλήσεων που υποχρεώνει στην παραίτηση από την κατοχή αγαθών, και όχι την απόκτησή τους.
Η woke ιδεολογία , όπως ισχυρίζομαι, όργωσε το έδαφος και φύτεψε τους σπόρους για τη συγκομιδή που αντιπροσωπεύει η Μεγάλη Επανεκκίνηση για την άρχουσα ελίτ. Δημιουργήθηκε άραγε σκόπιμα η ιδεολογία αυτή για τον συγκεκριμένο σκοπό; Δεν νομίζω, αλλά παρ’ όλα αυτά μπορεί να υιοθετηθεί, και όντως υιοθετείται, για αυτούς τους σκοπούς, όπως έχουν χρησιμοποιηθεί και άλλα ιδεολογικά σχήματα για άλλους σκοπούς. Η κυρίαρχη ελίτ ιδιοποιείται τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της, συμπεριλαμβανομένων των διαθέσιμων ιδεολογιών. Η ιδεολογία του «αφυπνισμού» ήταν διαθέσιμη και έτοιμη για ιδιοποίηση και εφαρμογή.
Ο «αφυπνισμός» εξυπηρετεί καλύτερα τη Μεγάλη Επανεκκίνηση, και έτσι βλέπουμε την ορολογία της στα βιβλία και στην υπόλοιπη βιβλιογραφία που είναι ταγμένη στην καθιέρωσή της: «δικαιοσύνη, συμπεριληπτικότητα», κ.λπ.
Φυσικά, η woke ιδεολογία δεν θα λειτουργήσει σε όλους. Αλλά η απαίτηση έχει γίνει τόσο καθολική, που οι μη απολογούμενοι, μη συμμορφούμενοι διαφωνούντες απεικονίζονται σαν οπισθοδρομικοί, αντιδραστικοί, ρατσιστές, υποστηρικτές της ανωτερότητας των λευκών, και πολλά άλλα, και απορρίπτονται, αν δεν τιμωρούνται κιόλας, για αυτούς τους λόγους. Η woke ιδεολογία έχει επιτύχει έτσι την κυριαρχία της. Η αντιμετώπισή της θα είναι ένα σημαντικό προαπαιτούμενο για την αμφισβήτηση της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
----------------------------------------------------
1.RC Lewontin, Biology as Ideology: The Doctrine of DNA (New York: HarperPerennial, nd), σελ. 6.
2.Lewontin, Η βιολογία ως ιδεολογία , σελ. 7.
3.Matt Bruenig, «Οι μικρές επιχειρήσεις είναι υπερεκτιμημένες», Jacobin , 16 Ιανουαρίου 2018, https://jacobinmag.com/2018/01/small-businesses-workers-wages.
4.Michael Rectenwald, Beyond Woke (Nashville, TN: New English Review Press, 2020), σελ. 7–8.
5.Michael Rectenwald, Google Archipelago: The Digital Gulag and the Simulation of Freedom (Nashville, TN: New English Review Press, 2019), σελ. 42.
Ο Michael Rectenwald είναι συγγραφέας δώδεκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των The Great Reset and the Struggle for Liberty (2022), Thought Criminal (2020), Beyond Woke (2020), Google Archipelago (2019), Springtime for Snowflakes (2018) και Nineteenth- Century British Secularism (2016). Ήταν καθηγητής στο NYU από το 2008 έως το 2019. Είναι ειδικός και υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου ενάντια σε όλες τις μορφές αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της «κοινωνικής δικαιοσύνης», του φασισμού και της πολιτικής ορθότητας.
Διαβόητος ως @TheAntiPCProf στο Twitter, ο καθηγητής Rectenwald έχει εμφανιστεί σε πολυάριθμα μεγάλα δίκτυα, σε πολιτικά και άλλα talk show (Τucker Carlson Tonight, Fox & Friends, Fox & Friends First, Varney & Company, The Glenn Beck Show), σε ραδιοφωνικές εκπομπές (Glenn Beck και πολλοί άλλοι), και εκπομπές και podcast στο YouTube (βλ. Μedia).
Τα ακαδημαϊκά και επιστημονικά του δοκίμια έχουν εμφανιστεί στο Quarterly Journal of Austrian Economics, Academic Questions, Endeavor, the British Journal for the History of Science, College Composition and Communication, International Philosophical Quarterly, στις ανθολογίες De Gruyter ( Organized Secularism in the United States ), και αλλού.