Οι πολεμοκάπηλοι των ΗΠΑ εκθέτουν (ξανά) σε θανάσιμο κίνδυνο τους χριστιανούς στην Μέση Ανατολή
Μέχρι σήμερα —αλλά ίσως όχι για πολύ ακόμη— αρχαϊκες ομάδες Χριστιανών στην Συρία έψαλλαν τη Θεία Λειτουργία στα αραμαϊκά, την γλώσσα που μιλούσε ο Χριστός.
Ετικέτες: Κράτος, Πολιτισμός
Άρθρο του αρχισυντάκτη του Mises Institute, Ryan McMaken, δημοσιευμένο στις 9/12/2024. Χρόνος ανάγνωσης 3’.
Στα τέλη Νοεμβρίου, ο φαινομενικά αδρανής εμφύλιος πόλεμος στη Συρία αναζωπυρώθηκε και οι συριακές ανταρτικές ομάδες ξεκίνησαν ένα νέο κίνημα σε όλη τη δυτική Συρία. Στην αρχή, οι αντάρτες κατέλαβαν το Χαλέπι και τη Χάμα και στη συνέχεια προχώρησαν στην πρωτεύουσα Δαμασκό, ανατρέποντας τελικά το καθεστώς Άσαντ.
Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ -του τελευταίου κοσμικού αραβικού καθεστώτος- αντιπροσωπεύει μια νίκη για τους ισλαμιστές, τρομοκράτες αντάρτες και τους συμμάχους τους. Οι σύμμαχοι αυτών των τρομοκρατών είναι κυρίως οι ΗΠΑ και το κράτος του Ισραήλ.
Η Ουάσιγκτον άρχισε να το επιδιώκει δημόσια και ενεργά το 2013, όταν ο τότε Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι ο Άσαντ «πρέπει να φύγει» κατά τη διάρκεια μιας κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Τότε, όπως και τώρα, οι ΗΠΑ έλκονταν επανειλημμένα σε περιφερειακές συγκρούσεις στην υπηρεσία του ισραηλινού κράτους. Το Τελ Αβίβ ήθελε να εγκατασταθεί ένα καθεστώς αχυρανθρώπων στη Συρία, που θα διευκόλυνε την αρπαγή εδαφών της νότιας Συρίας από το Ισραήλ.
Αυτή η αντίθεση στο καθεστώς Άσαντ παρουσιάστηκε σαν μια αντίθεση στις υποτιθέμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Άσαντ, αν και τα υποτιθέμενα εγκλήματα πολέμου του Άσαντ φαίνονται πλέον σχεδόν να ωχριούν, σε σύγκριση με τη συνεχιζόμενη σφαγή γυναικών και παιδιών από το ισραηλινό κράτος στη Γάζα.
Όπως το Τελ Αβίβ δεν σέβεται κανένα διεθνές δίκαιο ή όρια στον πόλεμο, τα οποία επιβάλλονται από τη θεωρία του δίκαιου πολέμου, έτσι και το ισραηλινό κράτος δεν έχει πρόβλημα να υποστηρίζει τρομοκράτες, όταν βοηθούν στην ανατροπή των ισχυρότερων εχθρών του Ισραήλ.
Για χρόνια, οι ΗΠΑ διατηρούν χιλιάδες στρατεύματα στη Συρία -με περίπου 9.000 στρατιώτες εκεί τώρα- και, όπως το θέτει ο Έρικ Μαργκόλις , οι ΗΠΑ «μαζί με το Ισραήλ, βοηθούν τους τζιχαντιστές ενώ τους καταγγέλλουν δημόσια».
Έτσι, η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν υποστηρίξει από καιρό αυτά που είναι ουσιαστικά βοηθήματα του ISIS και της Αλ Κάιντα στη Συρία, συμπεριλαμβανομένου του παρακλαδιού της Αλ Κάιντα, Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), με επικεφαλής τον Αμπού Μοχάμαντ αλ Τζουλάνι. Τώρα, με τους ισλαμιστές να θριαμβεύουν επί του κοσμικού κράτους της Συρίας, ο Τζουλάνι εκφώνησε μια νικητήρια ομιλία στο τέμενος των Ομαγιάντ στη Δαμασκό, δηλώνοντας την επιτυχία των «μουτζαχεντίν».
Ο Τζουλάνι ήταν στο παρελθόν ηγέτης του Μετώπου αλ-Νούσρα, το οποίο ήταν παράρτημα της Αλ Κάιντα στη Συρία. Το 2016, ο Τζουλάνι άλλαξε ίματζ, ισχυριζόμενος ότι διέκοψε τις σχέσεις του με την Αλ Κάιντα και μετέτρεψε το όνομα της ομάδας του σε Τζαμπχάτ Φατάχ αλ-Σαμ, η οποία συγχωνεύθηκε με άλλες ισλαμιστικές ομάδες για να σχηματίσει το HTS το 2017.
Με το τέλος του κοσμικού καθεστώτος της Συρίας έρχεται ένα ακόμη καταστροφικό πλήγμα για τις φθίνουσες κοινότητες των Χριστιανών στο Λεβάντε και τη Μέση Ανατολή συνολικά.
Για τουλάχιστον είκοσι χρόνια, η Ουάσιγκτον εμπλέκεται συστηματικά σε πολιτικές που έχουν καταστρέψει αρχαίες χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή. Η εισβολή και η κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 κατέστρεψε το κοσμικό καθεστώς εκεί, το οποίο παρείχε νομική προστασία στους χριστιανούς. Στον απόηχο του πολέμου του Μπους, η βία και τα αντίποινα κατά των Χριστιανών πολλαπλασιάστηκαν. Ο πόλεμος του Μπους εκεί ουσιαστικά δημιούργησε ένα κενό εξουσίας που επέτρεψε την άνοδο ισλαμιστικών συμμοριών σε όλο το Ιράκ, με αποκορύφωμα την άνοδο του ISIS, το οποίο κατέστρεψε συστηματικά χριστιανικούς ιερούς τόπους και τους ίδιους τους Χριστιανούς σε όλο το βόρειο Ιράκ.
Ενώ ισχυρίζεται ότι είναι ενάντια στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, η κυβέρνηση Μπους, και έκτοτε κάθε πρόεδρος, επέλεξε να συμμαχήσει με μερικά από τα πιο βάναυσα ισλαμιστικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής -ιδιαίτερα της Σαουδικής Αραβίας- η οποία έχει θέσει εντελώς εκτός νόμου τον Χριστιανισμό, εδώ και αρκετές γενεές. Αντίθετα, οι ΗΠΑ έχουν τεθεί εναντίον των καθεστώτων της περιοχής που στην πραγματικότητα ανέχονται και παρέχουν κάποια νομική προστασία για τους Χριστιανούς, δηλαδή τη Συρία (υπό τον Άσαντ) και το Ιράν.
Με την αποχώρηση του Άσαντ, είναι πιθανό οι χριστιανικές κοινότητες στη Συρία να υποφέρουν όπως και στο Ιράκ. Είναι πιθανό να δούμε ισλαμιστικά κύματα βίας εναντίον χριστιανικών εκκλησιών και κοινοτήτων, με νέες εντολές υπέρ της χρήσης του χιτζάμπ και άλλα στοιχείων της ισλαμιστικής ενδυμασίας να επιβάλλονται σε ολόκληρη τη χώρα. Δεδομένου ότι η κατακτητική ομάδα είναι ουσιαστικά η Αλ Κάιντα, θα μπορούσαμε να περιμένουμε ακόμη και τη κατεδάφιση αρχαίων χριστιανικών ιερών και εκκλησιών.
Η Συρία, άλλωστε, είναι η πατρίδα της Δαμασκού όπου ο Άγιος Απόστολος Παύλος έγινε για πρώτη φορά Χριστιανός και βαφτίστηκε από τον Άγιο Ανανία τον Δαμασκηνό. Η Συρία ήταν ένα σημαντικό κέντρο της χριστιανικής θεολογίας στους πρώτους αιώνες υπό τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Εφραίμ ο Σύρος. Μέχρι σήμερα —αλλά ίσως όχι για πολύ ακόμη— αρχαϊκες ομάδες Χριστιανών έψαλλαν τη Θεία Λειτουργία στα αραμαϊκά, την καθομιλουμένη γλώσσα του Χριστού.
Αυτό μπορεί σύντομα να εξαφανιστεί, καθώς ο Χριστιανισμός εξαναγκάζεται να περάσει στην αφάνεια, στα χέρια των συγκεκριμένων συμμάχων της Ουάσιγκτον και του Ισραήλ.
Δείτε επίσης:
