Οι θέσεις εργασίας δεν οδηγούν απαραιτήτως στην ανάπτυξη
Το σημαντικό δεν είναι το να απασχολούνται με κάτι οι άνθρωποι, αλλά το να απασχολούνται σε δραστηριότητες που παράγουν πλούτο.
Άρθρο του οικονομολόγου Frank Shostak. Χρόνος ανάγνωσης 4’.
Για τους περισσότερους οικονομολόγους το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη είναι η ενίσχυση της αγοράς εργασίας. Ο δυναμισμός της αγοράς εργασίας είναι το κλειδί πίσω από τη δύναμη της οικονομίας. Ή έτσι νομίζουν τουλάχιστον. Εάν ισχύει αυτό, τότε είναι έγκυρο να συμπεράνουμε ότι οι αλλαγές στην ανεργία είναι ένας σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας της πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης.
Αυτός ο τρόπος σκέψης βασίζεται στην άποψη ότι η μείωση του αριθμού των ανέργων σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αυξήσουν τις δαπάνες τους. Ως αποτέλεσμα, η οικονομική ανάπτυξη ακολουθεί τα βήματά της.
Χρειαζόμαστε περισσότερο πλούτο, όχι απαραίτητα περισσότερη απασχόληση
Ο κύριος μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης είναι η διευρυνόμενη δεξαμενή πραγματικού πλούτου, που αποκτάται μέσω της αναβολής της κατανάλωσης και της αύξησης της παραγωγικότητας των εργαζομένων. Η διόρθωση της ανεργίας χωρίς να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του πλούτου δεν πρόκειται να ανυψώσει την οικονομική ανάπτυξη αυτή καθαυτή.
Είναι η δεξαμενή του πραγματικού πλούτου που χρηματοδοτεί την ενίσχυση και την επέκταση της υποδομής, δηλαδή την επέκταση των κεφαλαιουχικών αγαθών ανά άτομο. Μια βελτιωμένη και διευρυμένη υποδομή επιτρέπει την επέκταση της παραγωγής των τελικών (σ.σ. καταναλωτικών) αγαθών και υπηρεσιών που απαιτούνται για τη διατήρηση και την προώθηση της ζωής και της ευημερίας των ατόμων.
Εάν η ανεργία ήταν η βασική κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης, τότε θα ήταν πολύ λογικό να εξαλειφθεί η ανεργία το συντομότερο δυνατό, δημιουργώντας κάθε είδους απασχόληση.
Το σημαντικό δεν είναι αυτό καθαυτό το να απασχολούνται άνθρωποι, αλλά το να απασχολούνται σε δραστηριότητες που παράγουν πλούτο. Για παράδειγμα, οι υπεύθυνοι για την χάραξη πολιτικής θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις συμβουλές του Keynes και των οπαδών του και να απασχολήσουν άτομα στο σκάψιμο τάφρων ή σε διάφορες άλλες δραστηριότητες που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση. Σημειώστε ότι ο στόχος εδώ είναι απλώς να απασχοληθούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα.
Ωστόσο, μια απλή ανάλυση κοινής λογικής αποδεικνύει γρήγορα ότι μια τέτοια πολιτική θα ισοδυναμούσε με εξάντληση της δεξαμενής του πραγματικού πλούτου. Να θυμάστε ότι κάθε δραστηριότητα, είτε παραγωγική είτε μη, πρέπει να χρηματοδοτείται. Όταν η Κεντρική Τράπεζα ή η κυβέρνηση επιχειρούν να αυξήσουν την απασχόληση μέσω διαφόρων τύπων «τόνωσης», αυτό μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των κεφαλαιουχικών αγαθών για έργα που δεν παράγουν πλούτο, κάτι που οδηγεί σε κατανάλωση κεφαλαίου αντί για ανάπτυξη.
Ως εκ τούτου, η απασχόληση ατόμων σε διάφορες άχρηστες δραστηριότητες που δεν παράγουν πλούτο απλώς οδηγεί σε μεταφορά πραγματικού πλούτου από δραστηριότητες παραγωγής πλούτου, και αυτό υπονομεύει την διαδικασία δημιουργίας πραγματικού πλούτου.
Η ανεργία αυτή καθαυτή θα μπορούσε να διορθωθεί σχετικά εύκολα, εάν η αγορά εργασίας απαλλασσόταν από τις κρατικές παραβιάσεις. Σε μια απρόσκοπτη αγορά εργασίας, κάθε άτομο που θέλει να εργαστεί θα μπορεί να βρει δουλειά με τον τρέχοντα μισθό για τις ιδιαίτερες δεξιότητές του.
Προφανώς, εάν ένα άτομο ζητήσει έναν μισθό που δεν έχει σχέση με την αγορά και δεν είναι έτοιμο να μετακομίσει σε άλλες τοποθεσίες, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα βρει δουλειά.
Για παράδειγμα, εάν ο μισθός της αγοράς για τον Τζον τον φούρναρη είναι 80.000 $ ετησίως, ωστόσο επιμένει σε έναν μισθό 500.000 $, προφανώς είναι πιθανό να παραμείνει άνεργος.
Με τον καιρό, η ελεύθερη αγορά εργασίας διασφαλίζει ότι κάθε άτομο κερδίζει ανάλογα με τη συνεισφορά του στη λεγόμενη συνολική «πραγματική πίτα». Οποιαδήποτε απόκλιση από την αξία της πραγματικής συνεισφοράς του θέτει σε κίνηση διορθωτικές ανταγωνιστικές δυνάμεις.
Η αγοραστική δύναμη είναι το κλειδί
Σε τελική ανάλυση, αυτό που έχει σημασία για την ευημερία των ατόμων δεν είναι αυτό καθαυτό το να εργάζονται, αλλά η αγοραστική τους δύναμη όσον αφορά τα αγαθά και τις υπηρεσίες που αποκτούν με την εργασία τους.
Δεν πρόκειται να βοηθήσει πολύ τα άτομα, εάν αυτά που κερδίζουν δεν τους επιτρέπουν να υποστηρίξουν την επιβίωση και την ευημερία τους.
Η αγοραστική δύναμη των ατόμων εξαρτάται από την οικονομική υποδομή εντός της οποίας λειτουργούν. Όσο καλύτερη είναι η υποδομή, τόσο περισσότερη παραγωγή μπορεί να παράγει ένα άτομο.
Μια υψηλότερη παραγωγή σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος μπορεί πλέον να έχει υψηλότερους μισθούς όσον αφορά την αγοραστική δύναμη.