Δέχεται στ' αλήθεια επίθεση η δημοκρατία; Όχι, αλλά θα έπρεπε
Η δημοκρατία ζει και βασιλεύει: λειτουργεί ακριβώς όπως σχεδιάστηκε, δηλαδή για να ωφελεί την κάστα των πολιτικών, σε βάρος του μέσου πολίτη που εξακολουθεί να πιστεύει ότι η ψήφος του έχει σημασία.
Άρθρο του Lee Friday, που δημοσιεύτηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. Χρόνος ανάγνωσης 5'.
Όταν τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης σας λένε ότι η δημοκρατία δέχεται επίθεση, μην τα πιστεύετε. Η δημοκρατία ζει και βασιλεύει, λειτουργεί ακριβώς όπως σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει, δηλαδή για να ωφελεί την κάστα των πολιτικών και τους φίλους τους, σε βάρος του μέσου πολίτη που εξακολουθεί στ' αλήθεια να πιστεύει ότι η ψήφος του σημαίνει κάτι. Αυτή η κατάσταση συνάδει με το πώς λειτουργεί η δημοκρατία στις περισσότερες δημοκρατικές χώρες. Οι καθηγητές Martin Gilens και Benjamin Page μας λένε :
«Το κεντρικό σημείο που προκύπτει από την έρευνά μας είναι ότι οι οικονομικές ελίτ και οι οργανωμένες ομάδες που εκπροσωπούν επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν σημαντικές ανεξάρτητες επιπτώσεις στην πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ενώ οι μεγάλες ομάδες συμφερόντων και οι μέσοι πολίτες έχουν μικρή ή καθόλου ανεξάρτητη επιρροή...»
Είναι σαφές ότι ο μέσος πολίτης ή ο «διάμεσος ψηφοφόρος», που βρίσκεται στο επίκεντρο των θεωριών της πλειοψηφικής δημοκρατίας, δεν τα πάει καλά όταν αντιμετωπίζει τις οικονομικές ελίτ και τις οργανωμένες ομάδες συμφερόντων. Οι κύριες προβλέψεις των καθαρών θεωριών της Πλειοψηφικής Εκλογικής Δημοκρατίας μπορούν να απορριφθούν εμφατικά. Όχι μόνο οι απλοί πολίτες δεν έχουν κάποια ξεχωριστή, ουσιαστική εξουσία στις πολιτικές αποφάσεις, αλλά έχουν ελάχιστη ή καθόλου ανεξάρτητη επιρροή στην πολιτική.
Η δημοκρατία αντλεί τη δύναμή της από την έλλειψη πολιτικής ευθύνης. Μας λένε ότι οι εκλογές είναι μια ευκαιρία για τους ψηφοφόρους να ζητήσουν από τους εν ενεργεία πολιτικούς να λογοδοτήσουν για την απόδοσή τους. Ωστόσο, ένας ηττημένος πολιτικός δεν απαιτείται ποτέ να αποζημιώσει προσωπικά εκατομμύρια ψηφοφόρους που έχουν πληγεί από τις ενέργειες του ηττημένου αυτού πολιτικού, όταν ήταν εν ενεργεία πολιτικός. Περιστασιακά, το κράτος παρέχει κάποια οικονομική αποζημίωση σε διάφορα άτομα ή ομάδες που έχουν πληγεί από τις ενέργειες του κράτους. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι πληρώνουν το λογαριασμό, πράγμα που σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι είναι αυτοί που λογοδοτούν για τη ζημιά που προκάλεσαν οι απερχόμενοι πολιτικοί.
Εάν σπάσετε το τζάμι του γείτονά σας, είτε πρόκειται για ατύχημα είτε όχι, πληρώνετε υποχρεωτικά για την αντικατάστασή του. Αν χάσατε τη δουλειά σας, ο γείτονάς σας ίσως να συμπάσχει με σας, αλλά και πάλι περιμένει να πληρώσετε για το παράθυρο. Προκαλέσατε τη ζημιά, επομένως πρέπει να διορθώσετε τη ζημιά. Η αποζημίωση βγαίνει από την τσέπη σας. Λογοδοτείτε για τις πράξεις σας. Κρίμα που δεν ήσασταν πολιτικός, γιατί θα μπορούσατε να είχατε μεταφέρει την ευθύνη στις πλάτες των φορολογουμένων.
Οι άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα θεωρούνται νομικά υπεύθυνοι για τις πράξεις τους, αλλά η κάστα των πολιτικών θεσπίζει νόμους που λένε ότι είναι παράνομο να λογοδοτούν οι πολιτικοί για τις πράξεις τους. Όποιος έχει μια στάλα κοινή λογική μπορεί να δει την ανηθικότητα αυτής της ρύθμισης. Είναι λάθος. Είναι ανήθικη. Είναι χωρίς αρχές. Είναι άτιμη. Είναι ανέντιμη. Είναι διεφθαρμένη. Είναι μοχθηρή. Είναι αυτοεξυπηρετική. Αυτό είναι η δημοκρατία.
Να πώς η πολιτική τάξη δικαιολογεί την ασυλία της, έναντι της λογοδοσίας της στους πολίτες: Λένε ότι η κοινωνία μπορεί να αναπτυχθεί και να ευημερήσει μόνο εάν παραχωρηθεί στους κυβερνητικούς παράγοντες νομική ασυλία για τις ενέργειες που αναλαμβάνουν κατά την εκτέλεση των δημοσίων καθηκόντων τους. Διότι, εάν φοβούνται τις προσωπικές συνέπειες των δικών τους λαθών, μπορεί να διστάσουν να προβούν σε ενέργειες που ειλικρινά πιστεύουν ότι είναι προς το δημόσιο συμφέρον. Με αυτόν τον φόβο να διατρέχει το μυαλό τους, θα ακινητοποιηθούν σε μια κατάσταση αδράνειας και οι πολίτες θα υποστούν τις συνέπειες μιας ταχέως αποσυντιθέμενης κοινωνίας. Ωστόσο, όταν τους παραχωρείται το προνόμιο να εξωτερικεύουν το κόστος των πράξεών τους στις πλάτες των φορολογουμένων, τότε, και μόνο τότε, μπορούν να λειτουργήσουν οι άγγελοι της κυβέρνησης. Αυτό είναι το κατά Κράτος Ευαγγέλιον. Αυτό είναι η δημοκρατία.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι είναι επιφορτισμένοι με την υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, ενόσω προστατεύονται από νομική ασυλία, είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν οποιοδήποτε συμφέρον επιλέξουν. Το δόγμα της ασυλίας είναι ένα τέχνασμα, μια άδεια για κατάχρηση, και μια -όχι ιδιαιτέρως διακριτική- επιβεβαίωση ότι ορισμένοι από εμάς θα είναι πάντα υπεράνω του νόμου. Ενθαρρύνει τους κυβερνητικούς παράγοντες να κάνουν κακά πράγματα. Προωθεί την αίσθηση του αήττητου, της ανωτερότητας, του προνομίου, και της αγανάκτησης απέναντι σε άλλους που ξεχνούν να υποκύψουν στην παρουσία των κυρίων τους. Αυτό είναι η δημοκρατία.
Η κοινωνία μπορεί να διαλυθεί, αλλά η δημοκρατία όχι.
Θύματα της δημοκρατίας στον Καναδά
Αμέτρητοι Καναδοί δέχθηκαν προειδοποιήσεις, επιπλήχθηκαν, παρενοχλήθηκαν, τους επιβλήθηκαν πρόστιμα, χρεώθηκαν και συνελήφθησαν από την αστυνομία για παράβαση κυβερνητικών διαταγμάτων σχετικών με τα lockdown, τις μάσκες, την «κοινωνική» απόσταση, τις ομαδικές συγκεντρώσεις κ.λπ. Εν τω μεταξύ, πολλοί πολιτικοί και γραφειοκράτες έλαβαν μια εν λευκώ άδεια για να παραβιάζουν τα διατάγματα. Αυτό είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας — νόμοι που ισχύουν για σας, αλλά όχι για μας.
Η κεντρική κυβέρνηση προχωρά σε ένα εθνικό πρόγραμμα ημερήσιας φροντίδας, ένα εθνικό οδοντιατρικό πρόγραμμα και ένα εθνικό πρόγραμμα συνταγογραφούμενων φαρμάκων, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Καναδών που ερωτήθηκαν δεν είναι πρόθυμοι να επωμιστούν το κόστος αυτών των προγραμμάτων. Η πολιτική τάξη θα αυξήσει την εξουσία της με αυτές τις νέες γραφειοκρατίες, ενώ τα μεσαία και κατώτερα στρώματα θα πληρώνουν το τίμημα. Η κοινωνία υποφέρει, αλλά η δημοκρατία είναι ζωντανή.
Μεταξύ όλων των χωρών με καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, η αποτελεσματικότητα του συστήματος του Καναδά κατατάσσεται κοντά στην τελευταία θέση. Πολλές δομές έκτακτης ανάγκης έχουν κλείσει. Δεν έχουμε αρκετούς γιατρούς. Δεν έχουμε αρκετά νοσοκομειακά κρεβάτια. Η ιατρική των ράντζων είναι κάτι συνηθισμένο. Οι καταπονημένοι, εξουθενωμένοι νοσηλευτές παραιτούνται. Ο χρόνος που πρέπει να περιμένετε για να δείτε έναν ειδικό ή να κάνετε μια χειρουργική επέμβαση μεγαλώνει κάθε χρόνο και χιλιάδες Καναδοί πεθαίνουν ενώ βρίσκονται σε λίστα αναμονής για θεραπεία. Η πλειοψηφία των Καναδών που ερωτήθηκαν είναι υπέρ της ιδιωτικής υγειονομικής περίθαλψης για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα, αλλά οι πολιτικοί και οι ακριβοπληρωμένοι γραφειοκράτες δεν θα το επιτρέψουν. Όπως έγραψε ο William Gairdner στο βιβλίο του The Trouble with Canada...Still!, «Έτσι το ίδιο το κράτος καταναλώνει πόρους που διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν πάει σε ασθενείς, αναγκάζοντάς τους να περιμένουν τη φροντίδα, πολλοί από αυτούς πονούν, κάποιοι από τους οποίους θα πεθάνουν». Η, χρόνο με τον χρόνο, υποβάθμιση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης του Καναδά θα συνεχιστεί, ένα σημαντικό συστατικό μιας ολοένα και πιο διαλυμένης κοινωνίας. Επί του παρόντος, 1,2 εκατομμύρια ασθενείς Καναδοί περιμένουν να λάβουν υγειονομική περίθαλψη, αλλά η δημοκρατία είναι σε πολύ καλή υγεία.
Ο Gairdner έγραψε:
«Μας κυβερνά μια κυβέρνηση και μια γραφειοκρατική ολιγαρχία, που εδώ και μερικές γενεές, επιβάλλει αξίες ξένες προς τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του λαού. Αυτό το κάνει είτε καμουφλάροντας την ατζέντα της είτε προχωρώντας απλώς αντίθετα, ή χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία, στην εκφρασμένη βούληση του λαού. Οποιαδήποτε σύγκριση της κυβερνητικής δράσης με τα αποτελέσματα των εθνικών δημοσκοπήσεων θα καταδείξει αυτό το ζήτημα. Ο λαός θέλει θανατική ποινή για ιδιαίτερα ειδεχθή εγκλήματα; Η κυβέρνηση το απαγορεύει, και οι βιαστές και οι δολοφόνοι θα επιστρέψουν στους δρόμους σε είκοσι πέντε χρόνια ή λιγότερο. Ο λαός θέλει χαμηλότερους φόρους; Τους ανεβάζει η κυβέρνηση. Ο λαός θέλει να μειώσει το μέγεθος της κυβέρνησης και το εθνικό χρέος; Η κυβέρνηση δανείζεται περισσότερα […] Ο κόσμος θέλει να επιβραδύνει τη μετανάστευση και να βοηθηθεί ο ιθαγενής πληθυσμός; Η κυβέρνηση αυξάνει την μεταναστευτική ροή και αγνοεί τη χώρα προέλευσης. Ο κόσμος θέλει ένα καλύτερο κλίμα για την ελεύθερη επιχειρηματικότητα; Η κυβέρνηση αυξάνει κατά πολύ τη ρύθμιση των επιχειρήσεων.»
Η δημοκρατία θα παραμείνει ισχυρή όσο οι πολίτες συνεχίζουν να παραχωρούν τον έλεγχο της ζωής τους στην κάστα των πολιτικών.
Μετά από 23 χρόνια καριέρας στον καναδικό χρηματοπιστωτικό κλάδο, ο Lee Friday έχει περάσει πολλά χρόνια μελετώντας οικονομικά, πολιτική και κοινωνικά θέματα. Διαχειρίζεται έναν ιστότοπο ειδήσεων στη διεύθυνση www.LondonNews1.com