Γιατί οι κορωνοφρενείς αξίζουν την δημόσια διαπόμπευση

Άρθρο του νομικού Mark Oshinski, που δημοσιεύτηκε στις 5/11/2023 από το Brownstone Institute.

Αφού έσφαλλαν τόσο βαθιά, προβλέψιμα και συστηματικά, οι κορωνομανείς αξίζουν όχι μόνο να ξυλοκοπηθούν -μεταφορικά- αλλά να κυνηγηθούν καθώς θα τρέχουν μακριά για να γλιτώσουν ως οι ανόητοι, αλαζόνες και εκ του ασφαλούς νταήδες που αποκαλύφθηκε ότι ήταν. Δεν πρέπει να αποσπάται η προσοχή μας. Πρέπει να επιμείνουμε στο καθήκον.

---

Όταν μεγάλωνα τη δεκαετία του 1960-1970, παίζαμε συχνά ποδόσφαιρο προς το τέλος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο σε διάφορες τοποθεσίες: σε δρόμους, άδεια οικόπεδα, σχολικά γήπεδα, προαστιακές αυλές, πάρκινγκ παντοπωλείων (κάτω από τα φώτα) ή σε πάρκα. Στα ματς σε επιφάνειες με χόρτο κάναμε και τάκλιν. Συχνά, συμμετείχαν πάνω από δέκα αγόρια. Ήταν ένας διαφορετικός κόσμος τότε, με μεγαλύτερες οικογένειες, πιο σκληρά αγόρια, χωρίς κινητά τηλέφωνα, βιντεοπαιχνίδια ή υπολογιστές, και λιγότερους περιορισμούς χάρη στην ατομική μας ευθύνη. Περνούσαμε περισσότερο χρόνο πρόσωπο με πρόσωπο. Και με τα πρόσωπά μας στις λάσπες.

Μια καλοκαιρινή μέρα, παίζαμε ένα ματς με τάκλιν με έξι παιδιά στην αυλή των γονιών μου. Η παρέα περιλάμβανε τον 11χρονο μικρό μου αδερφό, Ντάνι, και τον διπλανό μας γείτονα, τον Άρτι. Ο Άρτι ήταν βρωμόστομος, ένα χρόνο μεγαλύτερος, πέντε εκατοστά ψηλότερος και τουλάχιστον πέντε κιλά βαρύτερος από τον Ντάνι. Ο Ντάνι είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια και, ως εκ τούτου, συνήθιζε να κάνει παρέα με αγόρια μεγαλύτερα από αυτόν. Ο Ντάνι είχε πάντα εξαιρετικό συντονισμό και, παρόλο που ήταν ήσυχος, μια διάθεση και έναν ηθικό κώδικα που περιελάμβανε το «να μην ανέχεσαι μαγκιές».

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο Άρτι έκανε ένα κοροϊδευτικό σουτ προς τον Ντάνι και στη συνέχεια τον χλεύασε και τον έσπρωξε. Εγώ και οι άλλοι τρεις παίκτες σταθήκαμε πίσω και επιτρέψαμε στον Ντάνι και τον Άρτι να επιδοθούν στην επίλυση των διαφορών τους.

Δεδομένου του πλεονεκτήματος μεγέθους και ηλικίας του Άρτι και του ότι είχε επίσης έναν μεγαλύτερο αδερφό, αναρωτήθηκα πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα για τον Ντάνι. Αλλά προς έκπληξη των παρευρισκομένων, ο Ντάνι ξεκίνησε πρώτος να χτυπάει τον Άρτι. Αφού έπεσαν μερικές γροθιές, ο Ντάνι έριξε τον Άρτι στο έδαφος και εφάρμοσε πάνω του διάφορες λαβές πάλης, συμπεριλαμβανομένης της «Figure 4»: μια κίνηση που ανοίγει τα πόδια και που τραβάει το σπλάχνα, την οποία είχα διδάξει και χρησιμοποιήσει παλιότερα στον Ντάνι. Έκανε τον Άρτι να στενάζει από τον πόνο και μάλιστα για κάμποσο διάστημα. Ο Ντάνι συνέχισε με έναν ακόμα καταιγισμό από γροθιές. Ο τσακωμός συνεχίστηκε για αρκετά λεπτά, με τον Ντάνι να προκαλεί, όπως έλεγαν, «σοβαρό σωματικό τραυματισμό». Ήταν μια εντυπωσιακή, επίμονη επίδειξη δύναμης.

Αφού υπέστη έναν ξυλοδαρμό, ο Άρτι, που έμενε δίπλα, τελικά ξέφυγε από την λαβή του Ντάνι, ή ίσως ο Ντάνι τον άφησε να φύγει. Ο Άρτι ήταν δυο μέτρα πιο κοντά στο σπίτι του από τον Ντάνι. Δεδομένου αυτού του αβαντάζ, ο Άρτι γύρισε και άρχισε να τρέχει τα τριάντα μέτρα μέχρι την εξώπορτά του.

Στιγμιαία έκπληκτος από την υποχώρηση του Άρτι, αλλά χωρίς να πει λέξη, ο Ντάνι ξεκίνησε να τρέχει πίσω από τον Άρτι. Με τον Ντάνι να τον καταδιώκει, ο Άρτι έφτασε στην εξώπορτα, την άνοιξε με βία και μπήκε με φούρια μέσα, η πόρτα έκλεισε και μετά άνοιξε ξανά πίσω του από το τράνταγμα. Φτάνοντας στην πόρτα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Ντάνι την άνοιξε με βία ξανά και συνέχισε την καταδίωξη μέσα στο σπίτι του Άρτι.

Εμείς οι τέσσερις που παρακολουθούσαμε μείναμε έκπληκτοι, αν και το διασκεδάζαμε. Τον Ντάνι δεν τον ένοιαζε ποιανού ήταν το σπίτι. Αν και είχε ξεκάθαρα τσακίσει τον Άρτι, δεν είχε τελειώσει μαζί του.

—

Μερικοί άνθρωποι που γνωρίζω πιστεύουν, ή έστω λένε, ότι έχω «εμμονή με τον κορωνοϊό». Μιλάω και γράφω ενάντια στα lockdown/lockout από την 1η Ημέρα. Ήξερα ότι όλα τα μέτρα «μετριασμού» του ιού ήταν κάλπικα, μάταια και εξαιρετικά καταστροφικά. Το έλεγα επανειλημμένα σε όποιον ήθελε να ακούσει, αλλά και σε πολλούς που δεν ήθελαν να ακούσουν. Όσοι διαφωνούσαν μου θύμιζαν τον Άρτι της γειτονιάς : η αυτοπεποίθησή τους ήταν πλανεμένη.

Τώρα που ο μετριασμός του ιού έχει πρόδηλα αποτύχει, όπως και ο Άρτι στον τσακωμό του με τον Ντάνι, και καθώς αυξάνονται οι αποδείξεις της εμφανούς αποτυχίας και του κόστους αυτών των μέτρων, όσοι προηγουμένως διαφωνούσαν με ασέβεια με τους επικριτές της παρέμβασης, θέλουν να τρέξουν και να κρυφτούν από εκείνους, όπως εγώ, που δικαίως τους αντιτάχθηκαν .

Όταν αναφέρω κάποια καταστροφική συνέπεια της κορωνομανίας, όσοι με ακούν προσπαθούν να διακόψουν τη συζήτηση λέγοντας «ο κορωνοϊός τελείωσε». Έχοντας προκαλέσει και/ή υποστηρίξει επιθετικά μια τρομακτική καταστροφή, θέλουν να προχωρήσουν αθόρυβα μπροστά, και εμείς οι επικριτές τους να ξεχάσουμε ότι αυτός ο εφιάλτης συνέβη ποτέ.

Δεν θα το κάνω αυτό. Η βλακεία και ο καιροσκοπισμός τους ήταν πολύ προφανείς για να κάνω σαν να μην συνέβη τίποτε. Και οι αναμνήσεις από το κακό που έγινε σε ανθρώπους που αγαπώ και, κατ' επέκταση, σε εκατοντάδες εκατομμύρια άλλους, ειδικά στους νέους, είναι ανεξίτηλες.

Γεγονότα όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής και οι διώξεις κατά του Τραμπ έχουν χαρίσει στα μέσα ενημέρωσης, τους πολιτικούς και τους κορωνομανείς μια κάλυψη. Αυτές και άλλες ιστορίες -υπάρχουν πάντα περισσότεροι τυφώνες, ανεμοστρόβιλοι και πλημμύρες, ανθρωποκτονίες, θάνατοι, ζευγαρώματα και γκάφες διασημοτήτων, και αθλητικές διαμάχες- έχουν αποσπάσει την προσοχή του κοινού από την τεράστια, βαθιά ζημιά που προκάλεσαν ή υποστήριξαν οι κορωνομανείς.

Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ακόμη και εκείνοι που απέκτησαν ακόλουθους γράφοντας για την κορωνομανία, μετατοπίζονται σε άλλα θέματα για να παραμείνουν επίκαιροι. Όπως και αυτοί οι συγγραφείς, έτσι κι εγώ γνωρίζω και νοιάζομαι και για άλλα ζητήματα εκτός από τον Covid. Αλλά δεν θα διαφοροποιήσω τα θέματα των αναρτήσεών μου για να έχει η ιστοσελίδα μου περισσότερες προβολές. Δεδομένης της μόνιμης επίδρασής της στην καθημερινή ζωή, η κορωνομανία εξακολουθεί να κρατά το ενδιαφέρον μου και παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Οι κορωνομανείς, αναμενόμενα, έσφαλλαν ξεκάθαρα και αξίζουν την διαρκή μας περιφρόνηση.

Έτσι, στην καθημερινή μου ζωή, θα συνεχίσω να μιλάω για τις αποτυχίες των παρεμβάσεων κατά του Covid, σε μεγάλο βαθμό επειδή όσοι υποστήριξαν αυτά τα μέτρα θέλουν οι επικριτές σαν κι εμένα να πετάξουμε την ιστορία του κορωνοϊού στην τρύπα της λήθης. Θα γράφω επίσης για την κορωνομανία, εφόσον μπορώ να εκφράσω κάποια νέα οπτική για αυτήν. Και θα φοράω τακτικά το μπλουζάκι μου με το σύνθημα κατά της κορωνομανίας.

Η ιστορία αυτή απέχει ακόμα πολύ από το να έχει τελειώσει. Όπως ο Ντάνι δεν τελείωσε με τον Άρτι ακόμα και αφού τον έδειρε, έτσι και μετά την πλήρη αποτυχία των κορωνομανών, δεν έχω τελειώσει μαζί τους.

Προκειμένου να αλλάξω θέμα, οι κορωνο-παλαβιάρηδες θέλουν να αποδεχτώ τη διακήρυξή τους ότι η συνέχιση της συζήτησης για την ακραία και υπερβολική τους αντίδραση αποτελεί «εμμονή».

Αρχικά, είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι θα τολμούσαν να αποκαλέσουν εμένα «εμμονικό» εκείνοι που φρίκαραν εντελώς με έναν αναπνευστικό ιό σε βαθμό που: κρύφτηκαν στις κατοικίες τους, έπλεναν τα χέρια τους και απολύμαναν τα παντοπωλεία σαν ψυχαναγκαστικοί, έκρυβαν το πρόσωπό τους πίσω από γαλαζωπό χαρτί, έκαναν επανειλημμένα εξαιρετικά ανακριβή τεστ, ήταν βέβαιοι ότι τα σχολεία έπρεπε να κλείσουν για 18 μήνες, παρακολουθούσαν με πάθος τους ψεύτικους θανάτους και τα ψευδή κρούσματα στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης, απαιτούσαν όσοι δεν θα έκαναν ενέσεις mRNA να χάσουν την ιατρική τους ασφάλιση και/ή να φυλακιστούν, απαγόρευαν σε φίλους ή αδέρφια που δεν είχαν κάνει ένεση να τους επισκεφθούν στις γιορτές, και επέμεναν ότι όλος ο κόσμος έπρεπε να εσωτερικεύσει την δική τους ψυχασθένεια.

Η γελοία εμμονή των κορωνομανών με έναν στατιστικά μη επίφοβο ιό και η πλήρης έλλειψη αυτοσυνειδησίας σχετικά με τον αφελή πανικό τους θα πρέπει να τους αναγκάσει να πάρουν έναν δεκαετή όρκο σιωπής για όλα τα δημόσια θέματα. Κάνοντάς το αυτό θα μπορούσαν να αναπτύξουν κάποια ταπεινοφροσύνη, η οποία τους λείπει δραματικά, και να απαλλάξουν τον κόσμο από περεταίρω ανοησίες τους. Όπως συνέβαινε ιστορικά με τους καταδικασθέντες για ποινικά αδικήματα, θα πρέπει επίσης να τους απαγορευτεί να ψηφίζουν.

Οι κορωνοφοβικές, αντικοινωνικές τους ενέργειες εκδήλωσαν μια παντελή έλλειψη διάκρισης σχετικά με ένα πολύ απλό σύνολο ζητημάτων και εναλλακτικών λύσεων. Ήταν προφανές από την πρώτη μέρα ότι οι παρεμβάσεις για τον κορωνοϊό ήταν σκέτοι θεατρινισμοί, και θα προκαλούσαν τεράστια διάρρηξη του κοινωνικού ιστού χωρίς κάποιο ανάλογο όφελος.

Ακριβώς όπως ο Άρτι ξεκίνησε τον τσακωμό με τον Ντάνι, την σύγκρουση αυτή την ξεκίνησαν εκείνοι που υιοθέτησαν χωρίς περίσκεψη τον πανικό και υποστήριξαν τα (σ.σ. τελείως αντιεπιστημονικά) πρωτόκολλα. Ήταν, με επιθετικό και απορριπτικό τρόπο, σίγουροι ότι είχαν δίκιο. Αλλά είχαν πολύ άδικο. Η στοιχειώδης αμοιβαιότητα δικαιολογεί να υπενθυμίζουμε στους κορωνοφοβικούς, για τουλάχιστον τριάμισι χρόνια, το πόσο αφελείς ή καιροσκόποι αποδείχθηκαν, και τον πόνο που προκάλεσαν ή υποστήριξαν.

Ωστόσο μια τέτοια περίοδος θα ήταν πολύ σύντομη. Από πότε υφίσταται παραγραφή για την διάπραξη τέτοιου ιστορικού μεγέθους παραπτώματος; Το 2017, το PBS μετέδωσε μια σειρά δέκα επεισοδίων για τον πόλεμο του Βιετνάμ, πάνω από σαράντα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Αυτή η σειρά συμπλήρωσε μια σειρά δεκατριών επεισοδίων του 1983 του PBS με τίτλο Βιετνάμ: Ενα Τηλεοπτικό Ιστορικό, που ξεκίνησε μια δεκαετία μετά τη συμφωνία για τον τερματισμό εκείνου του Πολέμου.

Το History Channel παρουσίασε επίσης μια σειρά με παρόμοιο θέμα. Κατά τη διάρκεια μιας σειράς μεταπολεμικών δεκαετιών, το Χόλιγουντ παρουσίασε πολυάριθμες μεγάλου μήκους ταινίες όπως το Apocalypse Now, το Full Metal Jacket, το Coming Home, το The Deer Hunter και το Platoon. Χρόνια και δεκαετίες μετά τον πόλεμο, μεγάλοι εκδότες κυκλοφόρησαν αμέτρητα μεγάλα και πολλά ευπώλητα, βιβλία όπως: τα ‘‘Vietnam: A History’’, ‘‘The Best and the Brightest’’ και ‘‘A Bright Shining Lie’’, του Karnow, τα ‘‘In Retrospect’’, ‘‘Fortunate Son’’, ‘‘The Long Gray Line’’, ‘‘Fire in the Lake’’, ‘‘Where the Rivers Ran Backward’’, του υπουργού Άμυνας Robert McNamara και τα ‘‘Dispatches’’, ‘‘Τhe Reporting Vietnam Αnthology’’ και ‘‘Hue’’ του Michael Herr.

Έχω παρακολουθήσει όλες αυτές τις τηλεοπτικές σειρές και έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που αναφέρονται παραπάνω, καθώς και πολλά άλλα. Έχω έντονο ενδιαφέρον και αδιάλειπτη μνήμη για επικές κυβερνητικές αποτυχίες, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ και τα μέτρα για τον κορωνοϊό, που κατέστρεψαν ή συντόμευσαν τις ζωές ανθρώπων που γνωρίζω ή με τους οποίους ταυτίζομαι. Δεδομένων αυτών των καταστροφικών επιπτώσεων, οι εν λόγω αποτυχίες δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν. Ούτε μπορούν να συγχωρεθούν όσοι διέπραξαν αυτές τις καταστροφές και είπαν ψέματα γι' αυτές. Ειδικά από τη στιγμή που δικαιολογούν τη συμπεριφορά τους παπαγαλίζοντας Το Μεγάλο Ψέμα ότι «δεν ξέραμε!»

Εκτός από το ανώφελο mea culpa του McNamara , όλες οι αναδρομές για το Βιετνάμ αναπτύσσουν δυναμικά το θέμα ότι ο πόλεμος ήταν ξεκάθαρα ανόητος, ή και κάτι χειρότερο, εξ αρχής. Κανένα από αυτά τα βιβλία δεν υποδηλώνει ότι «δεν μπορούσαμε να ξέρουμε» ότι ο πόλεμος ήταν ανόητος από την αρχή. Αντίθετα , όλες αυτές οι αναδρομές υπογραμμίζουν επανειλημμένα το πόσο αφελής, ψεύτικη, αλαζονική, κομματική και/ή βασισμένη στα χρήματα ήταν η απόφαση εισόδου και ο τρόπος εκτέλεσης αυτού του Πολέμου.

Το ίδιο και με την «αναχαίτιση» του Covid. Πρέπει να την θυμόμαστε ως την απάτη που όντως ήταν. Πρέπει να αντισταθμίσουμε την εκστρατεία του βδελυρού αναθεωρητισμού σχετικά με τις αιτίες και τις επιπτώσεις των μαζικών εγκλεισμών, των αποκλεισμών, των μασκών, των ενέσεων και των άχρηστων κρατικών επιδομάτων.

Επιπλέον, αν και παλιότερα οι κορωνομανείς θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι «τέλειωσαν με τον Covid», η κορωνομανία δεν τελείωσε με αυτούς ή με τους υπόλοιπους από εμάς. Οι διαρκείς επιπτώσεις της περιόδου της πανδημίας: καταθλιπτικοί, απομονωμένοι, μαθησιακά ελλειμματικοί και απειθάρχητοι νέοι, ασύζευκτοι ενήλικες, ένα ρεκόρ ατεκνίας, μια τσακισμένη οικονομία που έχει πετάξει στη θάλασσα πολλούς από τη μεσαία τάξη και έχει κάνει την απόκτηση σπιτιού απρόσιτη για τους περισσότερους, τραυματισμοί από ενέσεις mRNA και μια γενικευμένη διαταραχή της κοινωνίας είναι πολύ προφανή, σοβαρά και επίμονα δεινά για να τα αγνοήσει κανείς. Θα συνεχίσω να επισημαίνω τη σχέση μεταξύ αυτών των τάσεων και των μέτρων κατά του Covid. Τα περασμένα είναι απλά ένα προοίμιο.

Εκτός από τα συγκεκριμένα προβλήματα που προκλήθηκαν από εκείνους που υποστήριξαν τις υπέρμετρες αντιδράσεις έναντι του κορωνοϊού, ευρύτερα θέματα που αντικατοπτρίζουν και υπερβαίνουν την πανδημία επαναλαμβάνονται συχνά και διαρκώς.

• Πρώτον, όπως συνέβη για λίγο μετά το Βιετνάμ, οι άνθρωποι πρέπει να ξυπνήσουν και να δουν την κραυγαλέα και επί μακρόν ανεντιμότητα του κράτους. Το κράτος φαίνεται να ψεύδεται ακόμη πιο εμφανώς, και να αποκρύπτει από το κοινό περισσότερες πληροφορίες, από ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες.

• Δεύτερον, η αυξανόμενη τάση του κράτους να ελέγχει τις ζωές των ανθρώπων είναι πολύ ζοφερή. Το μεγαλύτερο μέρος της απόκρισης στον Covid επιβλήθηκε μέσω Διαταγμάτων Έκτακτης Ανάγκης και Εκτελεστικών Διαταγών, που δεν νομοθετήθηκαν. Πολλά από αυτά ήταν επίσης ξεκάθαρα, θεμελιωδώς αντισυνταγματικά.

• Τρίτον, κατά τη διάρκεια της κορωνομανίας, η Αριστερά του υποτιθέμενου ηθικού πλεονεκτήματος επέδειξε την κυρίαρχη αυτάρεσκη, ανόητη ομαδική της σκέψη και την καταστροφικότητα της ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής ατζέντας της. Εκείνοι που πίστεψαν ότι οι παρεμβάσεις κατά του Covid είχαν νόημα και παρέβλεψαν τη ζημιά που θα προκαλούσαν αυτά τα μέτρα έχουν κάκιστη κρίση και βασίζονται υπερβολικά στην κεντρική κυβέρνηση. Αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά επεκτείνονται σε πολλά άλλα ζητήματα και θέματα. Αν το NPR, οι New York Times, ή η HuffPost υποστηρίζουν κάτι, τότε αυτό είναι μάλλον μια κακή ιδέα (σ.σ. το ίδιο ισχύει και για τα γνωστά και κατεστημένα ελληνικά μμε).

• Τέταρτον, η στάση και η συνενοχή των μέσων ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας θα πρέπει να απαξιώσει για πάντα τα προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης και τους ιστότοπους όπως το Axios, το Facebook και το Google News. Αυτές οι πηγές απέτυχαν εξακολουθητικά να θέσουν ακόμη και τις πιο προφανείς ερωτήσεις, παρουσίασαν εσκεμμένα ψευδείς αφηγήσεις, επέδειξαν μια κραυγαλέα έλλειψη αντικειμενικότητας και εκτόξευαν ψέματα σαν πυροσβεστικές μάνικες.

• Πέμπτον, η ακραία καταστροφή που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια της κορωνομανίας από τους δήθεν ειδικούς θα πρέπει να δώσει ένα ισχυρό πλήγμα στην θεοποίηση των ειδικών. Το 2019, το βιβλίο In Defense of Elitism του Joel Stein απηχούσε την ευρέως διαδεδομένη παρανόηση ότι οι πολίτες πρέπει να υπακούν σε εκείνους που αποφοίτησαν από μεγάλα πανεπιστήμια ή/και έχουν ανώτερη εξουσιοδότηση, επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι από τους υπόλοιπους. Η κορωνομανία έδειξε πόσο κούφια είναι αυτή η άποψη, τόσο συγκεκριμένα όσο και γενικότερα. Οι «ειδικοί» είναι ανόητοι και/ή διεφθαρμένοι

  

• Έκτον, εκτός από την ανοησία των ειδικών και των αναλυτών των μέσων ενημέρωσης, έχει αποκαλυφθεί η ύπαρξη μιας εκτεταμένης λογοκρισίας. Τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς έλεγαν κραυγαλέα ψέματα στους πολίτες, τα μέσα ενημέρωσης και το κράτος φίμωσαν, απέκλεισαν από ψηφιακές πλατφόρμες, εφάρμοσαν σκιώδη αποκλεισμό (shadow ban), και χαρακτήρισαν κακόβουλα και ψευδώς όσους έλεγαν την αλήθεια σαν «φορείς παραπληροφόρησης». Η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι.

• Έβδομον, η δυσλειτουργική κυριαρχία του Ιατρικού/Νοσοκομειακού/Φαρμακευτικού Συμπλέγματος στα δυτικά κράτη και η στενή σύνδεση αυτών των κρατών με αυτές τις βιομηχανίες έχει εκτεθεί σε όποιον έχει δώσει προσοχή. Η αντιμετώπιση των διάχυτων, ξεκάθαρα ψευδών ισχυρισμών και της άστοχης εξάρτησης από τα προϊόντα των μεγάλων ιατρικών/νοσοκομειακών/φαρμακευτικών εταιρειών είναι ένα έργο πολλών δεκαετιών τύπου Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Δύο από τις πιο ιερές αγελάδες στον πολιτισμό μας, το Κράτος και το Ιατρικό-Βιομηχανικό Συμπλεγμα έβλαψαν σοβαρότατα τους πληθυσμούς που υποτίθεται ότι υπηρετούσαν.

—

Ο Τόμας Σόουελ είπε κάποτε: «Οι άνθρωποι θα σε συγχωρήσουν αν έκανες λάθος, αλλά ποτέ δεν θα σε συγχωρήσουν εάν είχες δίκιο».

Εμείς οι επικριτές των μέτρων «αναχαίτισης» είχαμε ξεκάθαρα, ολοκληρωτικά δίκιο όταν λέγαμε ότι οι παρεμβάσεις για τον κορωνοϊό ήταν παράλογες και καταστροφικές. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον υπερφίαλο αλλά διανοητικά χρεοκοπημένο όχλο υπέρ των εκείνων των μέτρων, να συμπεριφέρεται σαν να μην τα έκανε τελείως μαντάρα, ή να εξαφανιστούν από το προσκήνιο έχοντας υπάρξει τόσο εξακολουθητικά λάθος τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Θα πρέπει να τους αναγκάσουμε να φορέσουν τη μανία τους υπέρ των μέτρων σαν καπελάκι. Μόνιμα.

Εάν βρίσκεστε κοντά μου ή διαβάζετε αυτά που δημοσιεύω, θα ακούτε την κριτική μου μέχρι να μην αντέxετε άλλο και -όπως πολλοί από τον Μάρτιο του 2020- να φύγετε τρέχοντας ή να με ακυρώσετε. Αυτό εξαρτάται από εσάς. Αλλά είμαι μια συμφωνία-πακέτο: αν περνάτε χρόνο μαζί μου ή διαβάζετε τις αναρτήσεις μου, θα συνεχίσετε να ακούτε για την πανδημία. Δεν περιμένω από τους κορωνοφοβικούς να τους αρέσει το μήνυμά μου ή εγώ. Δεν με νοιάζει αν δεν τους αρέσω. Για μένα η αλήθεια και η ευθυκρισία έχουν μεγαλύτερη σημασία από οτιδήποτε άλλο έχει να προσφέρει κανείς.

Αφού έσφαλλαν τόσο βαθιά, προβλέψιμα και συστηματικά, οι κορωνομανείς αξίζουν όχι μόνο να ξυλοκοπηθούν -μεταφορικά- αλλά να κυνηγηθούν καθώς θα τρέχουν μακριά ως οι ανόητοι, αλαζονικοί νταήδες που υπήρξαν. Δεν πρέπει να αποσπάται η προσοχή μας. Πρέπει να επιμείνουμε στο καθήκον.

---

Ο Mark Oshinskie είναι δικηγόρος, αθλητής, καλλιτέχνης και γεωπόνος.