Διαίρει και βασίλευε: Οι κεντρικοί τραπεζίτες κατηγορούν τα θύματά τους
Άρθρο του Peter Onge, που δημοσιεύτηκε στις 3/5/2023 από το Mises Institute
Τι προκαλεί λοιπόν τον πληθωρισμό; Ναι, η απληστία είναι: η κυβερνητική απληστία. Με τη μορφή τρισεκατομμυρίων που τυπώθηκαν για να αγοράσουν ψήφους και να δωροδοκήσουν τους ψηφοφόρους, ώστε να αποδεχτούν τα αυταρχικά lockdown
Οι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου, χάνοντας προφανώς την εμπιστοσύνη τους ότι μπορούν να διορθώσουν τον πληθωρισμό που δημιούργησαν, στρέφονται στο Σχέδιο Β: κατηγορούν τους πολίτες. Οπότε τσακωνόμαστε μεταξύ μας.
Την περασμένη εβδομάδα, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Αγγλίας, Huw Pill, είπε ότι «τα βρετανικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις πρέπει να αποδεχθούν ότι είναι φτωχότερα και να σταματήσουν να επιδιώκουν αυξήσεις μισθών και να πιέζουν τις τιμές υψηλότερα».
Σημειώστε ότι ο πληθωρισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι επί του παρόντος διψήφιος, με τις τιμές των τροφίμων να αυξάνονται κατά 19% από έτος σε έτος. Επομένως, το να μην πάρεις αύξηση μπορεί να σημαίνει ότι κόβεις ένα γεύμα την ημέρα.
Εν τω μεταξύ, μια δημοσκόπηση από μια μεγάλη βρετανική ασφαλιστική εταιρεία έδειξε ότι το 57% των μικρών επιχειρήσεων στη Βρετανία κινδυνεύουν να κλείσουν λόγω της αύξησης των τιμών.
Γι' αυτό, εσείς οι ψηφοφόροι πρέπει να παραλείψετε ένα γεύμα και να κλείσετε την οικογενειακή σας επιχείρηση για να συνεχίσουμε να σας κλέβουμε.
Το διαίρει και βασίλευε της Κεντρικής Τράπεζας
Σύμφωνα με τον Guardian , οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν στην πραγματικότητα ένα όνομα για αυτόν τον αποδιοπομπαίο τράγο των μαζών: «Greedflation». (πληθωρισμός λόγω απληστίας)
Όπως και στο παρελθόν, θέλουν να πιστέψουμε ότι ο διψήφιος πληθωρισμός δεν είχε καμία σχέση με τους κεντρικούς τραπεζίτες που τύπωσαν τρισεκατομμύρια και τα παρέδωσαν σε κυβερνήσεις, τραπεζίτες και - σίγουρα κατά λάθος - στους πλούσιους, με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 50 ετών.
Σε σημείο που, τα προηγούμενα 3 χρόνια είχε τυπωθεί μία στις 4 λίρες που υπήρχαν και σχεδόν ένα στα 3 δολάρια. (σ.σ. κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τα ευρώ)
Φυσικά, οι τραπεζίτες λένε: Α, αυτό όμως ήταν καθαρή σύμπτωση. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο κόσμος, για κάποιο περίεργο λόγο, έγινε ξαφνικά άπληστος. Δεν ήταν άπληστοι πριν, βλέπετε, αλλά τώρα είναι, και πρέπει να πάψουν να είναι.
Η ομορφιά του αφηγήματος περί «Greedflation» δεν είναι μόνο ότι αποφεύγει την ευθύνη για τη θεσμοθετημένη λεηλασία εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, αλλά και ότι φέρνει τις μάζες αντιμέτωπες μεταξύ τους, ενώ η ελίτ χρησιμοποιεί τις κεντρικές τράπεζες για να κλέβει.
Μιλούν αρκετά ανοιχτά σχετικά με αυτό το ζήτημα: Πριν από μερικές εβδομάδες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δημοσίευσε ένα tweet ρωτώντας «Τι πραγματικά προκαλεί τον πληθωρισμό; Τα κέρδη ή οι μισθοί;»
Καταλάβατε, ψηφοφόροι; Είναι οι άπληστοι δεξιοί καπιταλιστές, ή τα άπληστα αριστερά συνδικάτα;
Το κάνουν αυτό γιατί *εάν* μπορούν να κάνουν τη μισή χώρα να κατηγορεί την άλλη μισή, τότε οι τραπεζίτες και οι γραφειοκράτες - που στην πραγματικότητα προκάλεσαν το πρόβλημα - δεν είναι πλέον υπόλογοι. Μπορούν να επιστρέψουν στο να ξαφρίζουν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής και τις μελλοντικές μας προοπτικές, ενώ εμείς τσακωνόμαστε μεταξύ μας.
Είναι αρκετό για να σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως οι Αμερικανοί (ή οι Βρετανοί, ή οι Ευρωπαίοι) δεν είναι στην πραγματικότητα εχθροί μεταξύ τους. Ότι ίσως στην πραγματικότητα συμφωνούμε ότι το σύστημα έχει διαρραγεί, αλλά η ελίτ μας κάνει ό,τι μπορεί για να μας στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου.
Αυτή η διχόνοια ανάμεσα στις μάζες συνεχίζεται εδώ και πολύ καιρό, σίγουρα από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, από τότε που τα κράτη της Δύσης ανέλαβαν έναν ακτιβιστικό, ρόλο που τις μετέτρεψε από υπεύθυνους θεματοφύλακες του κοινού καλού - επισκευάζοντας λακκούβες στους δρόμους, κατασκευάζοντας λιμένες, δηλαδή ένα κράτος «νυχτοφύλακας» — και τα μετέτρεψε σε υπαρξιακά πολιτικά κλωτσοσκούφια, στην υπηρεσία της ελίτ και εργαλειοποιημένα ενάντια στις μάζες.
Έπαιξαν τέλεια αυτό το παιχνίδι κατά την περασμένη οικονομική κρίση, απομακρύνοντας το δεξιό λαϊκιστικό Tea Party και το αριστερό λαϊκιστικό Occupy Movement από τους τραπεζίτες, που μόλις είχαν λεηλατήσει τη χώρα, και στρέφοντάς τα το ένα εναντίον του άλλου. Αναμφίβολα, θα το προσπαθήσουν ξανά.
Και ο ρόλος σας σε όλο αυτό; Βγάλτε τα πέρα με λιγότερα χρήματα, δεχτείτε το πλήγμα για χάρη της κοινωνικής σας ομάδας, και πολεμήστε ενάντια στον πλησίον σας, ώστε η ελίτ να συνεχίσει να κλέβει όλους εμάς και όλα μας τα παιδιά, μέχρι τελικής πτώσης.
Η υπέρτατη απληστία : το κράτος
Τι προκαλεί λοιπόν τον πληθωρισμό; Ναι, η απληστία είναι: η κυβερνητική απληστία. Με τη μορφή τρισεκατομμυρίων που τυπώθηκαν για να αγοράσουν ψήφους και να δωροδοκήσουν τους ψηφοφόρους ώστε να αποδεχτούν τα αυταρχικά lockdown.
Στη συνέχεια, όταν ο πληθωρισμός που προέκυψε τσάκισε τους ανθρώπους, οι κεντρικοί τραπεζίτες σε όλο τον κόσμο απάντησαν με αύξηση των επιτοκίων για να συντρίψουν την ιδιωτική οικονομία. Κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για ιστορικά ελλείμματα, αποτελειώνοντας τους υπόλοιπους από εμάς.
Χάνουμε τις δουλειές μας και έτσι οι κυβερνήσεις μπορούν να συνεχίσουν να ξοδεύουν, να εξαγοράζουν ψήφους και να επιβραβεύουν τους φίλους και τους χορηγούς τους.
Η λύση είναι εύκολη. Στην πραγματικότητα, τόσο εύκολη που δεν θα συμβεί ποτέ: η συρρίκνωση του κράτους. Μειώστε τα ελλείμματα στο μηδέν και χρησιμοποιήστε τις αποταμιεύσεις για να απολύσετε τους γραφειοκράτες και τις ρυθμιστικές αρχές που εμποδίζουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την καινοτομία και τις μικρές επιχειρήσεις, που αποτελούν ολοένα και περισσότερο είδος υπό εξαφάνιση.
Οι κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να το καταφέρουν αυτό κυριολεκτικά αύριο. Απλώς υψώνοντας το ανάστημά τους και λέγοντας στις κυβερνήσεις τους: «Όχι άλλο». Τέρμα η χρηματοδότηση ελλειμμάτων τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τις κεντρικές τράπεζες, τέρμα το να τα βγάζει η κεντρική τράπεζα πέρα συνθλίβοντας τους απλούς ανθρώπους.
Φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί αυτό. Δεν θα συμβεί μέχρι να το απαιτήσουν πραγματικά οι ψηφοφόροι, είτε επειδή θα είναι οργισμένοι, είτε επειδή θα είναι απελπισμένοι.
Θα μπορούσε κανείς να ελπίζει ότι οι ψηφοφόροι θα θυμώσουν. Γιατί αργότερα δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν.
Ο Peter St. Onge είναι Associated Scholar του Mises Institute και Οικονομικός Ερευνητής στο Heritage Foundation. Για περισσότερο περιεχόμενο από τον Dr. St. Onge, εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο του, όπου αρθρογραφεί για τα αυστριακά οικονομικά και τα κρυπτονομίσματα .